Lew-Starowicz Lew - Sex dojrzaly.pdf

(510 KB) Pobierz
40155181 UNPDF
Ten e-book otrzymujesz dzięki stronie http://www.ksiazkidosluchania.tnb.pl
tytuł: "Seks dojrzały"
autor: DRN.MED Zbigniew Lew-STAROWICZ
tekst wklepał: dunder@poczta.fm
OPRACOWANIE GRAFICZNE: MAGDALENA WOlniICKA i MICHAŁ MARYNIAK WARSZAWA 1985
PAńSTWOWY ZAKłAD WYDAWNICTW LEKARSKICH
Copyright by Zbigniew Lew-Starowicz, 1985
Opracowanie graficzne
Copyright by Michał Maryniak, 1985
Recenzent prof. dr hab. med. Longin Marianowski
Redaktor mgr Teresa Materłowska
Redaktor techniczny Ewa Ziemczonek
Korektor Maria Wesołowska
ISBN 83-200-0957-X
* * *
WSTęP
Po ukazaniu się "Seksu partnerskiego" spotkałem się z pytaniem, czy nie
należałoby napisać jakby drugiego tomu, adresowanego do bardziej dojrzałej
wiekiem populacji. Zachęciło mnie to do napisania pracy będącej w pewnym sensie
kontynuacja "Seksu partnerskiego". Większość prac popularnonaukowych z zakresu
seksuologii poświęcona jest stosunkowo młodym wiekiem Czytelnikom, natomiast
tylko niektóre z nich poruszają specyficzne problemy wieku dojrzałego.
W wielu krajach tego typu prace adresowane są do różnych grup wiekowych. Ma to
swoje uzasadnienie w pewnej inności psycho-seksualnej pokoleń, inności przyczyn
oraz przebiegu zaburzeń seksual-nych oraz problemów partnerskich.
W "Seksie dojrzałym" przedstawiam swoje własne poglądy, opar-te na
doświadczeniach terapeutycznych oraz badaniach naukowych. Podobnie jak w pięciu
poprzednich książkach, tak i w tej pragnę podziękować moim pacjentom, ich
partnerom oraz autorom listów kierowanych do redakcji "ITD", "Zwierciadła",
"Magazynu Ro-dzinnego", a także na adres Przychodni Lekarskiej Towarzystwa
Rozwoju Rodziny w Warszawie, za otwarcie się ze swymi problemami, co umożliwiło
mi napisanie tej pracy.
Chciałbym również podziękować wszystkim tym, którzy współpra-cowali ze mną w
badaniach naukowych i programach badawczych za wspieranie mnie życzliwością i
pomocą w mojej wieloletniej pracy nad tymi problemami.
Mam nadzieję, że "Seks dojrzały" wielu Czytelnikom ułatwi zro-zumienie trudnych
i tak intymnych problemów życia partnerskiego oraz skłoni ich do szukania
pomocy, a innym Ś być może Ś umożli-wi uniknięcie wielu konfliktów.
Określona objętość pracy narzuciła konieczność selekcji materiału, wybrania
tego, z czym spotykałem się najczęściej oraz przekazania tego, co może okazać
się przydatne. Pominięte zostały całe rejony seksu wieku dojrzałego, np.
zachowania dewiacyjne, przestępczość seksualna (te tematy zostaną opracowane w
odrębnej publikacji), powiązania seksu ze strukturą rodziny, dylematy i
kontrowersje świa-topoglądowe iłd. Pracę tę pisał lekarz i stąd określona
perspektywa seksu dojrzałego.
Czy "Seks partnerski" i "Seks dojrzały" traktuję jako zakończoną całość?
Odpowiedź na to pytanie pozostawiam Czytelnikom.
* * *
U PROGU SEKSU DOJRZAŁEGO
DOJRZAŁOŚĆ PSYCHICZNA
"Seks dojrzały" dotyczy zarówno dojrzałego wieku, jak i dojrzałości psychicznej
i psychoseksualnej. Zdawałoby się, iż są one ze sobą w sposób naturalny
powiązane, ale niekoniecznie tak bywa. Potocznie uważa się, że wiek dojrzały
następuje po okresie dojrzewania (adolescencji); u mężczyzn zaczyna się około
22Ś25 roku życia, a u kobiet około 19Ś22 roku, natomiast jego zakończeniem staje
się jesień życia, czyli okres po przekwitaniu. Wiek dojrzały obejmuje zatem
średnio 30Ś40 lat życia człowieka, w którym realizuje on różnorodne cele i
zadania życiowe: zawodowe, małżeńskie, rodzicielskie, społeczne, osobowościowe.
Istnieje również potoczne określenie pełni wieku, czyli najlepszych możliwości
twórczych, zdrowotnych, aktywności, wiłalności, męskościkobiecości. U kobiet ma
ona obejmować trzydzieste i czterdzieste lata życia, a u mężczyzn drugą połowę
lał trzydziestych aż do andropauzy (przekwitania). Wiek dojrzały powinien wiązać
się z dojrzałością psychiczną, która obejmuje różne cechy: Obiektywna wiedza o
sobie. Poznanie własnego JA, własnych wad i zalet, możliwości i ograniczeń jest
procesem długotrwałym, niekiedy bolesnym, człowiek bowiem poznaje również i
ciemne strony swej natury. Samowiedza czasem bywa przeżywana dramatycznie, ale
jest to normalny proces wzrostu i wymaga akceptacji siebie. Dzięki temu nasze
kontakty z innymi stają się bardziej autentyczne, tolerancyjne, gdyż z postawy
"nad" wobec innych przechodzi się do postawy partnerskiej równości, Osiągnięcie
dystansu wobec własnego JA. Wyrazem zdrowia psychicznego i dojrzałości jest
umiejętność przyjęcia postawy dystansu wobec siebie, pewnej autoironii, humoru.
Ustalenie systemu wartości (celu i sensu życia, norm i zasad), który stanowi oś
integracji osobowości. Dzięki niemu nasze czyny i zachowania nabierają świadomie
planowanego działania, a potrzeba zachowania wierności temu systemowi wartości
umożliwia osiąganie harmonii i ładu we własnym JA. Przechodzenie od
egocenfrycznego JA do postaw alfrui stycznych, umiejętności wczuwania się w
przeżycia innych ludzi, nawiązywania z nimi przyjaźni, okazywania
zainteresowania, ofiarności. Prawda wobec siebie i obiektywizacja innych. Zdarza
się dość często, iż innym ludziom przypisujemy własne uczucia i motywacje, a
niekiedy generalizujemy nasze osobiste doświadczenia. Dojrzałość psychiczna
polega na oddzielaniu własnego świata od świata innych ludzi, na traktowaniu
doświadczeń życiowych jako jednego z wielu wariantów, a nie powszechnie
obowiązującego prawa. Pełna realizacja swych zainteresowań, możliwości
twórczych, zadań życiowych, partnerskich i przyjmowanie za nią poczucia
odpowiedzialności. Umiejętność rozwiązywania konfliktów przez szukanie ich
źródeł oraz optymalnej strategii ich rozwiązania, dostosowanej do sytuacji i
osób. Stawianie sobie realistycznych zadań oraz ich osiąganie, umiejętność
skutecznego działania, unikanie konformizmu. Tolerancja wobec innych poglądów,
zdolność do miłości, współdziałania z innymi, umiar, umiejętność radowania się
życiem mimo przeciwności losu. Traktowanie życia jako w dużym stopniu zależnego
od siebie, a nie zdeterminowanego przez czynniki zewnętrzne, los, fatum.
Dojrzałość psychiczna jest niezależna od poziomu wykształcenia, jest
równoznaczna z mądrością życiową, zwłaszcza gdy został zachowany zdrowy rozsądek
i umiejętność wyciągania wniosków z obserwacji i różnych doświadczeń życiowych.
* * *
DOJRZAŁOŚĆ SEKSUALNA
Dojrzałość seksualna wiąże się zarówno z dojrzałością biologiczną, jak i
psychiczną oraz partnerską. Dojrzałość biologiczna jest wprawdzie osiągana w
okresie adolescencji, ale jej pełny rozkwit przypada na wiek dojrzały; u kobiet
często osiąga apogeum po porodzie. Dojrzałość psychoseksualna natomiast polega
na osiąganiu pełnej męskościkobiecości, zdolności tworzenia więzi partnerskiej,
trwałego związku uczuciowego, wzajemnie satysfakcjonującego życia seksualnego,
ars amandi, wzajemnej odpowiedzialności za życie seksualne oraz jego następstwa.
W życiu seksualnym dojrzałość polega m.in. na umiejętności sterowania własnymi
reakcjami seksualnymi, znajomości "mapy ciała" (stref erogennych u siebie i
partnera), tworzeniu optymalnej ars amandi dostosowanej do poziomu wzajemnych
potrzeb i oczekiwań, na trosce o uatrakcyjnianie współżycia oraz własnej
męskościkobiecości, wzajemnym pomaganiu sobie w wypadku pojawienia się problemów
we współżyciu, traktowaniu seksu z pewnym przymrużeniem oka, jako strefy życia
ważnej, przyjemnej, ale nie najważniejszej. Życie seksualne jest traktowane jako
wyraz miłości, postaw do siebie partnerów, forma tworzenia więzi, radosne bycie
razem, zjednoczenie osobowe. Jego piękno i urok wymaga pielęgnowania i
współpracy partnerów. Istotna jest tu wiedza o prawidłowości seksu w różnych
fazach życia, związku, o specyfice psychoseksualnej płci. Problemom dojrzałości
seksualnej jest w zasadzie poświęcona cała książka, tu są sygnalizowane jedynie
pewne idee. Dojrzałość seksualna obejmuje również istnienie określonej formacji
psychoseksualnej, czyli systemu wartości, postaw, refleksji wiążących seks z
celem i sensem życia. W wieku dojrzałym po przeminięciu okresu ,,burzy i
naporu", różnych złudzeń, w wyniku nabycia doświadczeń powstaje swoista
filozofia życia, w której i sfera seksu ma swoje trwałe, ustalone miejsce. Dla
jednych seks jest przyciąganiem inności, dla drugich podporządkowaniem prawom
natury, dla jeszcze innych źródłem napięcia między naturą a kulturą, wyrazem
miłości, jedną z relacji więzi partnerskiej, etapem osobowościowej ewolucji od
Erosa do Cariłas iłd. We wszystkich systemach światopoglądowych seks zostaje
poddany określonym normom, ideom i w nich również istnieje koncepcja dojrzałości
seksualnej. Dojrzałość ta jest zatem wynikiem wielu mechanizmów, wpływów, ale
przede wszystkim refleksji i obserwacji życia, znalezienia swego miejsca w
życiu. Dojrzałość seksualna nie boi się seksu ani nie wynosi go na piedestał,
nie traktuje go jako jedynie zabawy czy powinności, obowiązku, dostrzega w nim
piękną i dobrą dziedzinę życia.
* * *
DOJRZAŁOŚĆ WIĘZI PARTNERSKIEJ
Dojrzałość seksualna, psychiczna, znajomość etapów więzi partnerskiej,
rodzicielstwo umożliwiają tworzenie dojrzałej więzi partnerskiej. Polega ona na
poznaniu wszystkich zakresów "od" i "do" między partnerami, obszarów
konfliktogennych i radosnych, uszczęśliwiających. Partnerzy kreują określony
styl bycia razem, codzienności, optymalnie dostosowany do ich osobowości i wa-11
runków. Dzięki łemu wzajemnie pomagają sobie w osiąganiu pełni osobowości i
więzi. Więź partnerska obejmuje określone sfery, do których należą: Więź
uczuciowa, miłość Więź psychiczna (intelektualna, charakterologiczna) Więź
seksualna Więź rodzicielska Więź wolnego czasu Więź domu (gospodarstwa domowego)
Więź materialna Więź męskokobieca Byłoby ideałem, gdyby wymienione typy więzi
były udane i na najwyższym poziomie wzajemnie odczuwanej satysfakcji. Często się
zdarza, iż w danym związku istnieje rozbieżność w jednym rodzaju więzi, ale
generalna ocena satysfakcji z takiego związku może być pozytywna. Więź uczuciowa
polega na zdolności wczuwania się w przeżycia, w nastrój drugiej osoby,
współprzeżywania z partnerem tych stanów, przyjaźni i poczucia bliskości,
miłości. W wieku dojrzałym zapewne mniej jest nastrojowości i sentymentalizmu,
bardziej typowych dla wczesnego etapu związku partnerskiego, ale za to więź
uczuciowa potrafi być bardziej stabilna, trwała, a niekiedy przyjmuje wręcz
charakter telepatyczny, kiedy partner wyczuwa, co się dzieje u jego
współpartnera, porozumiewa się z nim na odległość. W młodszym wieku więź
uczuciowa potrafi być silna w chwili bycia razem lub w marzeniach, tymczasem w
wieku dojrzałym obejmuje i codzienność życia partnerów, mających jakby poczucie
stałej bliskości drugiej osoby. Więź seksualna w wieku dojrzałym nabiera
stabilizacji, niekiedy rutyny. Dobrze przystosowany seksualnie związek
partnerów, którzy stworzyli własną ars amandi, dostarcza im wiele satysfakcji.
Nie jest prawdą stwierdzenie, iż atrakcyjność seksualna nieuchronnie spada, że
musi nastąpić znudzenie osobą partnera, monotonia. Udana więź seksualna m.in.
polega na tym, że partnerzy, mimo upływu lat, czują pociąg do siebie, a seks
jest dla nich atrakcyjny w ich własnym wydaniu. Nieraz jestem świadkiem wynurzeń
pełnych zaskoczenia: ,,po tylu latach czuję się jakbym była nadal jego
narzeczoną", "nie dostrzegam upływu wieku". Czasem się mówi, że obiektywnie
malejąca atrakcyjność ciała drugiej osoby jest powszechnie obowiązującym prawem.
Okazuje się jednak, iż w wielu udanych związkach nie odczuwa się żadnego zaniku
atrakcyjności ciała partnera, mimo zmiany jego jędrności, wyglądu. Więź
seksualna w wieku dojrzałym nie we wszystkich udanych związkach jest sielanką,
zdarzają się bowiem okresy różnych zaburzeń, spadku libido, pogorszenia spraw-12
ności seksualnej, ujawnia się też i wpływ wieku, odmienności płci. Jednak w
udanym związku nie jest to dramatem, istnieją bowiem na tyle atrakcyjne
pozaseksualne więzi, iż niedomagania w tej dziedzinie nie umniejszają poczucia
satysfakcji z bycia razem. Więź psychiczna polega na przystosowaniu
charakterologicznym partnerów, co nie jest jednoznaczne z upodobnianiem się.
Zdarza się wprawdzie, iż w udanych związkach partnerzy stają się podobni do
siebie fizycznie i psychicznie, w wielu jednak innych istnieje wyraźna
rozbieżność w poszczególnych cechach charakterologicznych, ale po pterwsze jest
ona akceptowana, a po drugie - lubiana. W wielu sprawach rozwodowych podkreśla
się jako motyw rozpadu więzi tzw. różnicę charakterów. Jest to bardzo względne
pojęcie, ponieważ ta różnica danych cech dla jednego związku przyjmuje charakter
"od", a dla drugiego "do". Innym elementem więzi psychicznej jest wspólnota
zainteresowań. Bywa, że partnerzy mają identyczne hobby, pasje, fascynacje
zawodowe, naukowe i odczuwają dzięki temu lepszą wspólnotę psychiczną. Bywa
jednak i tak, iż zainteresowania partnerów są odmienne, ale umiejętność
wczuwania się w to, co myśli partner, zbliżenie się do jego pasji czy hobby jest
równie spajającym czynnikiem co identyczność tych zainteresowań. Stąd jedni wolą
jako partnera osobę o podobnych zawodach, zainteresowaniach, inni partnera
odmiennego w tym względzie, ale ujawniane wzajemnie zaciekawienie światem
Zgłoś jeśli naruszono regulamin