MS Excel - 05 - Zastosowanie funkcji w formułach - poradnik PDF ebook.pdf - exel - persching1

Zastosowanie funkcji w formułach

Funkcje

Funkcja jest to innymi słowy predefiniowana formuła, która realizuje ściśle określony rodzaj obliczeń. Korzystanie z

funkcji zdecydowanie przyspiesza tworzenie nawet bardzo skomplikowanych formuł.

Przykładowo, załóżmy, że chcesz podsumować kolumnę liczb przedstawioną na rysunku 5.1. Za pomocą operatora

dodawania (+) możesz w prosty sposób utworzyć np. taką formułę:

=C4+C5+C6+C7+C8+C9+C10+C11

Powyższa formuła nie jest skomplikowana, ale zamiast czasochłonnego wpisywania kolejnych adresów sumowanych

komórek możesz posłużyć się prostą funkcją SUMA :

=SUMA(C4:C11)

Funkcja SUMA jest tylko jedną z ponad 200 funkcji dostępnych w programie Excel. Pełną listę dostępnych funkcji

znajdziesz w dodatku B.

Anatomia funkcji

Jak to zostało zilustrowane na rysunku 5.2, każda funkcja składa się z 2 głównych części:

Nazwa funkcji — określa rolę, jaką spełnia dana funkcja

Argumenty funkcji — określają wartości bądź odwołania do komórek, które mają być wykorzystywane w

obliczeniach. Argumenty funkcji podawane są w nawiasach okrągłych a kolejne argumenty są od siebie

oddzielane średnikami.

Rady

Jeżeli funkcja znajduje się na początku formuły, to musi się rozpoczynać od znaku równości ( = ).

Niektóre argumenty funkcji są opcjonalne. Przykładowo, funkcja SUMA może posiadać np. tylko jeden

argument, taki jak odwołanie do pojedynczego zakresu komórek.

Rysunek 5.1. Zastosowanie funkcji SUMA ułatwia dodawanie zawartości szeregu komórek.

SUMA(liczba1 ; liczba2;…)

Rysunek 5.2. Części składowe funkcji. Czcionką wytłuszczoną wyróżniono elementy, które funkcja musi posiadać.

(Function name — nazwa funkcji; Arguments — argumenty)

Argumenty funkcji

Argumentami funkcji mogą być następujące elementy:

Liczby (rysunek 5.3) — podobnie jak w przypadku formuł, rezultat działania funkcji, której argumentami są

podane bezpośrednio liczby nie ulegnie zmianie tak długo, jak długo wartości liczbowe będące jej

argumentami pozostaną niezmienione.

Łańcuchy tekstowe (rysunek 5.4) — Excel posiada cały szereg funkcji operujących na łańcuchach tekstowych.

Więcej informacji na ten temat znajdziesz w dalszej części niniejszego rozdziału.

Odwołania do komórek (rysunki 5.4 do 5.8) — jest to najczęściej używany typ argumentów funkcji.

Korzystanie z odwołań powoduje, że jeżeli zawartość danej komórki ulegnie zmianie to rezultat działania

funkcji, która się do takiej komórki odwołuje zostanie automatycznie uaktualniony.

Formuły (rysunek 5.6 i 5.7) — zastosowanie formuł jako argumentów funkcji pozwala na tworzenie bardzo

złożonych formuł, wykonujących całe serie obliczeń.

Funkcje (rysunek 5.7 i 5.8) — jeżeli argumentem funkcji jest inna funkcja, to mówimy wtedy o tzw.

zagnieżdżeniu funkcji .

Wartości błędów (rysunek 5.8) — użycie wartości błędów jako argumentów odpowiednich funkcji często

umożliwia zlokalizowanie błędu bądź informacji, których brakuje na arkuszu danych.

Wartości logiczne — niektóre funkcje wymagają podania jako argumentów wartości logicznych PRAWDA bądź

FAŁSZ .

Rysunek 5.3. Argumentami funkcji DATA są liczby.

=DATA(2002;6;30)

Rysunek 5.4. Argumentami funkcji JEŻELI mogą być odwołania do komórek, liczby i łańcuchy tekstowe.

=JEŻELI(B8>400;"Dobra robota";"Musisz się jeszcze postarać")

Rysunek 5.5. Argumenty funkcji mogą być zapisywane na różne sposoby, jak to ma miejsce na przykładzie funkcji

SUMA .

=SUMA(B8:B11) lub =SUMA(B8;B9;B10;B11)

Rysunek 5.6. Argumentem funkcji ZAOKR może być np. formuła.

=ZAOKR(B5*0.15;2)

Rysunek 5.7. Na przykładzie argumentami funkcji ZAOKR są inna funkcja ( JEŻELI ) oraz wartość liczbowa.

=ZAOKR(JEŻELI (B8>400;B8*B4;B8*B5); 2)

Rysunek 5.8. Na przykładzie argumentami funkcji JEŻELI są funkcje LICZ.PUSTE i SUMA , odwołania do komórek

oraz wartość błędu #N/D .

=JEŻELI(LICZ.PUSTE(B5:B8)>0;"#N/D";SUMA(B5:B9))

Wprowadzanie funkcji

Excel pozwala na wprowadzanie funkcji na kilka sposobów:

wpisywanie z klawiatury

wpisywanie z klawiatury i wprowadzanie przy użyciu myszki

wykorzystanie okna dialogowego Wstawianie funkcji .

Nie można jednoznacznie stwierdzić, który z powyższych sposobów jest najlepszy — po prostu powinieneś korzystać z

najwygodniejszej dla Ciebie metody.

Rady

Nie ma znaczenia, jakimi literami są zapisywane nazwy funkcji, przykładowo, funkcje SUMA i suma są

równoznaczne — Excel automatycznie dokonuje konwersji nazw funkcji na duże litery.

Tworząc formuły powinieneś unikać wpisywania niepotrzebnych znaków spacji.

Tworząc formuły wykorzystujące funkcje zagnieżdżone powinieneś zwracać szczególną uwagę na ilość

nawiasów — jeżeli pominiesz jakiś nawias to Excel wyświetli komunikat o błędzie (rysunek 5.9) albo okno

dialogowe z propozycją poprawienia formuły (rysunek 5.10). Może się również zdarzyć, że Excel

automatycznie poprawi błędnie zapisaną formułę nie informując Cię o tym fakcie.

Excel XP posiada nowe udogodnienie — etykiety ekranowe argumentów funkcji (rysunek 5.11 i 5.12), które

wyświetlając składnię danej funkcji ułatwiają jej wprowadzenie.

Aby wpisać funkcję z klawiatury

1. Wprowadzanieformuły rozpocznij od wpisania znaku równości ( = ).

2. Wpisznazwę funkcji.

3. Wpisz nawias otwierający listę argumentów (rysunek 5.11).

4. Wpisz pierwszy argument funkcji (rysunek 5.12)

5. Jeżeli funkcja będzie posiadała więcej argumentów, to powinieneś je od siebie oddzielać znakami średnika.

6. Wpisz nawias zamykający listę argumentów.

7. Naciśnij klawisz Enter lub naciśnij przycisk Wpis znajdujący się na pasku formuły. W danej komórce

zostanie wyświetlony wynik działania funkcji (rysunek 5.13).

Rysunek 5.9. Jeżeli pomylisz się wpisując nawiasy, Excel wyświetli na ekranie komunikat o błędzie.

Rysunek 5.10. W niektórych przypadkach Excel zaproponuje automatyczne skorygowanie błędnie wpisanej formuły.

Rysunek 5.11. Po rozpoczęciu wpisywania formuły na ekranie pojawiają się etykiety ekranowe argumentów funkcji.

Rysunek 5.12. Kontynuacja wpisywania formuły.

Rysunek 5.13. Po zatwierdzeniu wpisanej formuły w komórce pojawia się wynik jej działania.

Aby utworzyć funkcję korzystając z klawiatury i myszki

1. Wprowadzanieformuły rozpocznij od wpisania znaku równości ( = ).

2. Wpisznazwę funkcji.

3. Wpisz nawias otwierający listę argumentów (rysunek 5.11).

4. Wpisz pierwszy argument funkcji lub kliknij na komórce, do której odwołanie będzie pierwszym argumentem

funkcji (rysunek 5.14).

5. Jeżeli funkcja będzie posiadała więcej argumentów, wpisz znak średnika, a następnie wpisz kolejny argument

lub kliknij na komórce, do której odwołanie będzie kolejnym argumentem funkcji (rysunek 5.15). Krok ten

powtarzaj dopóty, dopóki nie zostaną wprowadzone wszystkie niezbędne argumenty funkcji.

6. Wpisz nawias zamykający listę argumentów (rysunek 5.16)

7. Naciśnij klawisz Enter lub naciśnij przycisk Wpis znajdujący się na pasku formuły. W danej komórce

zostanie wyświetlony wynik działania funkcji (rysunek 5.13).

Rady

Aby przy użyciu myszki jako argument funkcji podać cały zakres komórek (kroki 4 i 5) wystarczy zaznaczyć

myszką cały żądany zakres komórek (rysunek 5.17).

Podczas wprowadzaniu funkcji bądź formuł przy pomocy myszki musisz być bardzo ostrożny — każde

nieopatrzne kliknięcie bądź przeciągnięcie myszki może spowodować dodanie do listy argumentów

niepotrzebnych odwołań. Jeżeli zdarzy się taka sytuacja, to powinieneś skorzystać z klawisza Backspace i

usunąć niepotrzebnie wpisane odwołania bądź też nacisnąć przycisk Anuluj znajdujący się na pasku formuły

i rozpocząć wpisywanie całej formuły od początku.

MS Excel - 05 - Zastosowanie funkcji w formułach - poradnik PDF ebook.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: