Idea wirusów komputerowych została przedstawiona dużo wcześniej przed pojawieniem się pierwszego komputera osobistego. W roku 1959 L.S. Penrose opublikował w czasopiśmie "Scientific American" artykuł o samopowielających się strukturach mechanicznych. Sposoby ich aktywacji, powielania, mutacji i przechwytywania zostały przedstawione na prostym dwuwymiarowym modelu. Ideę tą zaimplementował później w kodzie maszynowym IBM 650, L.G. Stahl. W tamtych czasach tylko wielkie firmy i instytucje rządowe mogły sobie pozwolić na ogromne, trudne w obsłudze i niewiarygodnie drogie maszyny liczące.
Dwudziestego lipca 1977 r. powstał pierwszy (przeznaczony dla prywatnych użytkowników) komputer osobisty Apple II. Rozsądna cena, przyjazny interfejs użytkownika i prostota konstrukcji spowodowały jego wielką popularność. Łączna ilość sprzedanych egzemplarzy tego komputera osiągnęła trzy miliony, nie licząc wyprodukowanych na całym świecie klonów. Było to wielokrotnie więcej niż wynosiła sprzedaż komputerów innych firm. Od tej pory miliony ludzi zyskało możliwość pracy z komputerem. Nic więc dziwnego, że w tym momencie pojawiły się także pierwsze prototypy obecnych wirusów komputerowych. Stało się tak, gdyż dwa główne warunki umożliwiające ich tworzenie zostały spełnione: pojawiła się przestrzeń życiowa oraz działalność wirusów mogła mieć groźne konsekwencje.
Z upływem czasu warunki te zaczęły się poprawiać. Znacząco wzrosła liczba komputerów oferowanych dla prywatnych użytkowników. Równocześnie ze sławnymi pięciocalowymi dyskietkami pojawiły się pierwsze dyski twarde; nastąpił szybki rozwój sieci lokalnych jak również transmisji danych poprzez sieć telefoniczną.
Pojawienie się pierwszych banków danych tzw. BBS'ów (Bulletin Board Systems) znacznie uprościło wymianę informacji pomiędzy użytkownikami. Niektóre BBS'y przekształciły się później w wielkie serwisy Internetowe (CompuServe, America-On-Line itp.). W tym momencie spełniony został kolejny warunek rozprzestrzeniania się wirusów: "czynnik ludzki". Wiele niezależnych osób i gangów hakerskich zaczęło się specjalizować w tworzeniu wirusów.
Lata dziewięćdziesiąte stały się okresem najintensywniejszego rozkwitu wirusów komputerowych. Miliony osób na całym świecie z własnej woli lub z konieczności stało się użytkownikami komputerów. Znajomość obsługi komputera stała się nieodzownym atutem każdej wykształconej osoby. Rozwój technik przesyłania informacji stworzył idealne warunki dla tworzenia wirusów. Na początku wirusy były tworzone w wielkich, coraz to większych ilościach, jednak ich "jakość" pozostawiała wiele do życzenia (na szczęście). W chwili obecnej sprawa przedstawia się odwrotnie, prymitywni prekursorzy są zastępowani nowymi szczepami wirusów posiadającymi zdolność do adaptacji się w nowych warunkach. Dzisiejsze wirusy nie tylko niszczą pliki, master boot record (MBR), restartują system czy też odgrywają nieszkodliwe melodie, niektóre z nich mogą nawet zniszczyć informacje zapisane w kościach ROM BIOSu na płycie głównej. Sposoby i techniki ich kodowania, powielania i rozprzestrzeniania zadziwiają czasem, nawet najbardziej doświadczonych specjalistów w tej dziedzinie.
Jest oczywiste, że technologie tworzenia wirusów będą się udoskonalać wraz z rozwojem technicznym ludzkości. W przyszłości nikt nie będzie mógł powiedzieć, że jest w stu procentach zabezpieczony przed atakami "komputerowych bakcyli".
* boot sector - obszar na początku dysku, na którym najczęściej zapisywany jest program odpowiadający za uruchomienie systemu operacyjnego (tak zwany sektor rozruchowy).
źródła:
Wikipedia
WirusPC.pl
Wiem.onet.pl
antywirus.g.pl
Ennemi