autyzm_mat_cz_1.pdf

Autyzm u dzieci:

terminologia, klasyfikacja,

epidemiologia

Ewa Pisula

Wydział Psychologii

Uniwersytet Warszawski

Ewa.Pisula@psych.uw.edu.pl

Leo Kanner (1943)

Autos (gr.) - sam

- “zamknięcie we własnym świecie”,

- izolowanie się od innych osób,

- brak dążenia do przebywania z innymi,

- niezdolność do tworzenia więzi emocjonalnych,

- dobry potencjał intelektualny.

Tezy sformułowane przez Kannera:

1. Autyzm to zaburzenie wrodzone , uwarunkowane

konstytucjonalnie, polegające na braku typowej motywacji

do wchodzenia w interakcje społeczne i tworzenia

związków uczuciowych.

2. Główne charakterystyki : izolacja społeczna, głębokie

zaburzenia komunikacji i opór wobec zmian.

3. Rodzice odgrywają istotną rolę w patogenezie.

4. Autyzm nie współwystępuje z innymi zaburzeniami

(potem teza o autyzmie pierwotnym i wtórnym, aktualnie

zarzucona – przyjmuje się, że autyzm zawsze jest „pierwotny”).

5. Osoby z autyzmem charakteryzuje potencjalnie prawidłowy

(„normalny”) poziom zdolności intelektualnych; zaburzenia

mają charakter funkcjonalny.

6. Trafne obserwacje dot. wielu charakterystycznych zjawisk,

które do dzisiaj są przedmiotem naukowych analiz (np.

makrocefalii).

Krótka historia

Kanner (1943) - autyzm wczesnodziecięcy (Bleuler, 1911)

Asperger (1944) – autystyczna psychopatia

Całościowe zaburzenia rozwoju – APA, 1980 (DSM-III)

Autystyczne kontinuum (L. Wing)

Autystyczne spektrum zaburzeń (nie: dzieci ze spektrum)