Wymowa języka niemieckiego.docx

(15 KB) Pobierz

Uproszczona wymowa języka niemieckiego. Nie używam znaków alfabetu fonetycznego a w nawiasach kwadratowych podane są „odpowiedniki” polskie.

a [a][1]
              ä [e] otwarte takie jak w języku polski
              äu [oj]
              b [b]
              c [k]
              ch [h]; [ś]
              chs [ks]
              ck [k]
              d [d]
              dt [t][2]
              e [e] zamknięte – „ściśnięte e”
              ei [aj]
              eu [oj]
              f [f]
              g [g]
              h [h]; [-]
              i [y]; [i]
              ie [i]
              ig [][3]
              j [j]
              k [k]
              l [l]
              m [m]
              n [n]
              o [o]
              ö [œ] zaokrąglamy usta jak do „o” a wymawiamy „y” lub „e”
              p [p]
              pf [pf][4]
              ph [f]
              qu [kw]
              r [r]
              s [z]; [s]
              sch [sz]
              ss [s]
              sp [szp][5]
              st [szt][6]
              ß [s]
              t [t]
              ti [c][7]
              tsch [cz]
              ts [c]
              tz [c]
              u [u]
              ü [y] zaokrąglamy usta jak do „o” a wymawiamy „i”
              v [f]
              w [w]
              x [ks]; [gz]
              y [y]
              z [c]

 


[1] Pamiętać należy, że niemieckie samogłoski mogą być długie (wymowa 2x dłuższa niż w języku polskim) lub długie odpowiadające mniej więcej długości polskich samogłosek.

[2] Na końcu wyrazu, np. Stadt

[3] Na końcu wyrazów

[4] Traktowane jest jak jeden dźwięk

[5] Tylko na początku wyrazu lub w wyrazach  złożonych

[6] Tylko na początku wyrazu lub w złożonych

[7] W wyrazach pochodzenia łacińskiego

Zgłoś jeśli naruszono regulamin