Odslona pierwsza.pdf

Odsłona pierwsza - Łatwy orzech

Marek Chrobot

- Siadaj! – Cichym lecz stanowczym głosem

wypowiedziane polecenie zabrzmiało jak świątynne dzwony w

uszach zamyślonego Okana.

Posłusznie spełnił rozkaz. Ci, którzy nie dość szybko

reagowali stawali się pożywką ghouli na Wzgórzu. Urganov

nie tolerował wielu rzeczy – niesubordynacja i opieszałość

znajdowały się bardzo wysoko na tej liście.

Ranicz opleciony jest gęstą siatką pajęczyny, wysnuwanej

przez Lordów podziemnego świata. Dociera wszędzie, do

każdej dzielnicy, nie uznaje podziałów społecznych, rasowych

ani kulturowych. Stanowi niewidzialny fundament, na którym

rośnie miasto. Jest bardzo lepka – kto do niej przylgnie, nie

odlepi się już za życia. Można dostrzec wyraźną gradację

tych zależności – od lekkiego oplotu aż do zawinięcia w kokon

różnego rodzaju powinności.

Komnata i fotel, w którym wygodnie rozparł się Okan

znajdowały się w jednym z węzłowych punktów, z których

wychodziły rozkazy. Był to budynek starego warsztatu

tkackiego, którego właściciel poszedł z torbami. Aktualnie

zasiedlało go kilka rodzin członków gildii. W piwnicach, gdzie

niegdyś były magazyny, dziś decydowano o losach setek

ludzi. Pokój był skromnie wyposażony. W środku stało duże

biurko, zastawione stertami pergaminów. Za nim o ścianę

opierał się fotel nakryty wypłowiałą i pocerowaną czerwoną

materią. Przy drzwiach bliźniaczy fotel i mała, drewniana

szafka z ułamaną nogą. Skutecznie zastępował tę nogę

ociosany kawałek cegły. Na ścianie, po lewej ręce od wejścia

wisiały dwie skrzyżowane halabardy i włochata, wzorzysta

makrama. Niemal nagiej podłogi nie pokrywało nic prócz

cienkiego, słomianego całunu. Pod okopconym sufitem, na

haku, wisiał okrągły kandelabr z zapalonymi, rzucającymi

wątły blask świecami.

Na fotelu pod ścianą siedział mężczyzna. Człowiek.

Wyglądał na trzydzieści pięć lat, ale ci, którzy go znali,

wiedzieli, że ma ich pięćdziesiąt. Przy wzroście około 175 cm

ważył nie mniej niż 90 kilogramów. Krępa, masywna,

pozbawiona tłuszczu sylwetka znamionowała niepospolitą siłę.

Poruszał się wolno, ale sprężyście i z gracją

charakterystyczną dla elfów i tancerzy. Twarz o dziwo nie

nosiła śladów długiego już, jak na człowieka, i trudnego życia.

Gęste, czarne włosy bez szpakowatych pasemek były krótko

i równo przystrzyżone. Niebieskie oczy schowane w kotlinie

otoczonej od góry wałem krzaczastych brwi patrzyły groźnie

i czujnie. Nosił ciasne, brązowe spodnie z miękko

wyprawionej skóry, rozszerzające się poniżej łydek, grubą,

lnianą koszulę i kaftan z łosiowej skóry. Elastyczny, ale

bardzo wytrzymały. Za pasem ze srebrną klamrą tkwiła

ozdobna rękojeść ciężkiego noża. Przed nim, na stole, w

pochwie obciągniętej skórą jaszczura leżał prosty miecz.

Urganov był wysokim rangą oficerem jednego z miejscowych

garnizonów, oficjalnie... Niewielu wiedziało, że jest

jednocześnie prawą ręką króla przestępczego podziemia.

Zajmował się rekrutacją nowych członków i kontaktami ze

związanymi z gildią patrycjuszami. Budził strach i respekt.

Vis a vis Urganova siedział młody człowiek. Miał podobne,

skórzane spodnie, lekką kolczugę i grubą jakę w kolorze

indygo z bufiastymi, ale krótkimi rękawami, sięgającymi

nieco za łokcie. Za pasem szabla i dwa noże. Nad lewym

ramieniem sterczały rękojeści dwóch rzutek. Włosy, na

półorczą modłę, spięte były na potylicy w kok. Twarz zryta

była blizną ciągnącą się od górnej wargi przez policzek do

skroni. Niewielu patrzyło na tę twarz bez lęku.

- Znasz stawkę – było to raczej stwierdzenie niż pytanie.

Urganov podrapał się patykiem po skroni. Okan nie znał

stawki, ale nie śmiał przerwać.

- Celem jest kupiec Siemaszko. Wszelkie dane dotyczące

jego osoby znajdziesz w tym zwoju.

Pożółkły pergamin przeszedł z ręki do ręki nad

zagraconym stołem – Nie masz zbyt wiele czasu. Wybory do

rady cechu odbędą się za pięć dni. Mój klient chce, żeby w

dniu wyborów klepsydra Siemaszki wisiała na drzwiach

budynku cechu. To jest zaliczka – w połowie wypełniona

sakiewka jak pług śnieżny rozgarnęła papiery i przesunęła się

wprost do rąk Okana.

- Wszystko jasne ?

- Tak, panie.

- No to do dzieła ! Jeżeli będziesz czegoś potrzebował,

twoim kontaktem w dzielnicy będzie Imar, ochroniarz z

,,Dumnego Pawia’’.

Urganov momentalnie stracił zainteresowanie

przybyszem, zatonął w stercie pergaminów.

Okan powoli, tyłem, opuścił celę i ruszył w kierunku

wyjścia. Za drzwiami zderzył się z młodą ludzką kobietą,

niosącą opleciony wikliną, gliniany gąsiorek, wypełniony po

brzegi winem. Na mgnienie oka uchwycił jej spojrzenie. Nie

wyglądała na szczęśliwą.

* * *

Okan Arif urodził się trzydzieści dwa lata temu w

Brzegach, W ubogiej rodzinie mieszczańskiej. W domu nie

przelewało się. Ojciec pracował tylko kilka miesięcy w roku.

W sezonie, kiedy przez port przewijały się flotylle statków

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: