Zabawa w Łóżkowicach.pdf

Zabawa w Łóżkowicach

Gdy dziecko ma wysoką gorączkę i bardzo źle się czuje,

to albo dużo śpi, albo leży i na nic nie ma ochoty. Nawet

na zabawę. Paradoksalnie, kiedy jest lepiej (ze zdrowiem

dziecka), jest gorzej (z nim wytrzymać). Co wtedy robić?

Przede wszystkim nie trzymaj malucha na siłę w łóżku, zwłaszcza kiedy

czuje się dość dobrze. Jeśli ciągle wychodzi i biega po domu w piżamie,

może się dodatkowo przeziębić. Lepiej więc ubierz go wygodnie i w

miarę ciepło, na przykład w dres.

Każdy chory - duży i mały - lubi, żeby się nim wszyscy zajmowali. Pozwól

swojemu choraskowi ponarzekać i wykaż zrozumienie. Nie wmawiaj mu,

że go wcale tak nie boli, kiedy właśnie boli!

Chore maluchy marudzą nie tylko dlatego, że się źle czują, ale też

dlatego, że się nudzą. Im starsze jest dziecko, tym ma większą

świadomość, czego pozbawia je choroba.

W co się bawić z chorym maluchem?

Wizyta u lekarza

Dzieci lubią bawić się w to, czego doświadczyły. W zabawie oswajają tę

sytuację. Niech maluch będzie lekarzem, do którego przyprowadzisz

chore misie i lalki. Trzeba je badać, oglądać im gardła, dawać lekarstwa.

Może potrzebny jest zastrzyk? A może lalka musi leżeć w łóżeczku?

Na pewno "pan doktor" zechce dać dobry przykład i pokaże misiowi, jak

trzeba połykać syropek, nawet kiedy jest niesmaczny. Wytłumaczy też,

dlaczego na przykład nie można wychodzić na dwór.

Poczytaj mi, mamo

Warto wykorzystać czas choroby na nadrobienie zaległości w lekturach.

Staraj się jak najwięcej czytać dziecku. "Pan Kotek był chory" albo

"Spotkał katar Katarzynę" powinny być przyjęte z dużym zrozumieniem.

Można też się wesprzeć (ale tylko wesprzeć!) kasetami i płytami z

nagranymi wierszykami i bajkami dla dzieci.

Ja rysuję, ty rysujesz

Rysować da się nawet w łóżku - wystarczy podłożyć dużą książkę w

twardej okładce, albo choćby tacę. Rysując lekarza, lekarstwa i dziecko

leżące w łóżku, pomaga się "oswajać chorobę".

Małemu dziecku możesz rysować ty - tak jak umiesz. Rysunki muszą być

proste i czytelne, a niekoniecznie piękne czy wiernie oddające

rzeczywistość. Pytaj malucha: "Dom ma okienko, co jeszcze mam

narysować? Jakiego koloru ma być dach? Co będzie na dachu? Czy

koło domku będą rosły kwiatki? Duże czy małe? W jakim kolorze?"

Jeśli dziecko lubi rysować samo, niech to robi, ale koniecznie zainteresuj

się jego dziełem. I nie zbywaj go zdawkowym "jakie ładne", ale omów, co

jest na obrazku, dopytaj się o szczegóły, powiedz, co ci się najbardziej

podoba i dlaczego.

Wycinanki, wydzieranki

Może się trochę naśmieci, ale z udanego dzieła na pewno dziecko

będzie dumne. Potrzebny jest papier kolorowy i ewentualnie nożyczki

(dla starszaków, które się nie skaleczą, no i nie zrobią wycinanek z

pościeli). Potem kolorowymi kawałkami papieru można ozdabiać np.

kubki, szklanki, talerzyki (najlepiej jednorazowe, jeśli są w domu),

pudełka na zabawki, szkatułki na skarby, a ze zwykłej butelki zrobić

kolorowy wazon.

Czerwone korale

To coś dla dzieci, które już rozumieją, że koralików nie wolno wkładać do

buzi, i mają na tyle sprawne rączki, że nawlekanie nie sprawi im

trudności. Potrzebne są paciorki (można je kupić w sklepach z

zabawkami, w pasmanterii, a w ostateczności zastąpić guzikami -

zawsze jakieś w domu się znajdą) i żyłka lub mocna nitka. Nawlecz

sama i dobrze zabezpiecz pierwszy koralik - nie ma nic gorszego, niż

kiedy rozsypuje się prawie gotowe dzieło!

Makaron na nitce

Naszyjnik można też zrobić z makaronu z dziurkami - np. kółek czy

kolanek. Wystarczy pomalować je flamastrami na różne kolory, a potem

nawlec na żyłkę lub nitkę.

Jedzeniowa zgadywanka

Choremu człowiekowi zazwyczaj nie chce się jeść. Nie wmuszaj w

malucha jedzenia. Nie umrze z głodu, nie jedząc dzień czy dwa. Jeśli

jednak nie ma obolałego gardła i nie odmawia przełykania czegokolwiek,

możesz zaproponować mu "jedzeniową zgadywankę". Przygotuj

maleńkie kawałki kilku lubianych przez dziecko potraw, zasłoń mu oczy i

dawaj po kawałeczku. Niech próbuje zgadnąć, co właśnie dostał! Żeby

było sprawiedliwiej, możecie bawić się na zmianę - raz zgaduje dziecko,

raz mama. Tylko niech każdy ma swój widelec, żebyś się nie zaraziła!

Do zabawy nie potrzebujesz wcale wyszukanych produktów -

wykorzystaj to, co akurat jest w domu: chleb, żółty ser, herbatniki, jabłko

pokrojone w kostkę.

Co to jest?

Zawiąż dziecku oczy i dawaj mu do ręki różne przedmioty - na przykład

łyżkę, ołówek, zegarek, pastę do zębów, jabłko. Niech zgaduje, co to

jest!

Domowy teatrzyk

To świetny sposób na nudę. Jeśli nie macie w domu gotowych pacynek,

możesz je zrobić razem z dzieckiem. Wykorzystaj stare dzianinowe

rękawiczki z palcami. Mogą być nawet trochę dziurawe, byle były czyste.

Macie pole do popisu - oczy z guzików, buzia z kawałka włóczki lub

materiału, włóczkowe albo nitkowe włoski, czapeczka i szalik z

jakiegokolwiek skrawka materiału... Oczywiście pacynki muszą być dwie,

żeby mogły ze sobą rozmawiać. Niech dziecko wymyśli dla nich imiona.

A potem bawcie się w teatr na całego - najpierw ty wystawiasz

wymyślaną na poczekaniu sztukę dla dziecka, potem ono dla ciebie, jeśli

tylko jest w stanie. Nie staraj się zbyt komplikować fabuły, niech pacynki

mają te same problemy, co wy - co zrobi Gucia, kiedy Miecio nie chce

wstać rano do przedszkola, wypić mleka albo kąpać się wieczorem?

Własne zoo

Przynieś dziecku stare gazety, najlepiej kolorowe. Niech powycina

zdjęcia przedstawiające różne zwierzęta. Potem przyklejcie zdjęcia do

dużego, najlepiej sztywnego kartonu. Podpisz dużymi literami, jak się

zwierzątka nazywają. Oczywiście jeśli już umie pisać, może zrobić to

samo. Zachęć, żeby narysowało alejki, drzewa, bramę i kasę. Podobnie

można urządzić własny ogród, lub na przykład sklep spożywczy albo z

zabawkami, gdzie wycięte obrazki będziecie układać na narysowanych

półkach.

Przed Gwiazdką

Przedświąteczne chorowanie nie ma prawa być nudne. Tyle przecież

trzeba zrobić...

Łańcuchy - te najprostsze, z pociętego w paski papieru kolorowego, albo

te piękne ze słomki i bibułki. Nasz chorutek nie będzie czuł się

wyłączony z przygotowań do świąt. Przeciwnie, jego praca będzie

naprawdę bezcenna. Bo kto ze zdrowych, zabieganych domowników

miałby czas na zrobienie pięciometrowego łańcucha?!

Gwiazdki - kto jeszcze umie robić piękne, białe gwiazdeczki z długich

kawałków papieru? Jeśli nie mama, to może babcia. Nauka jest żmudna,

ale za to jakie efekty! Zajęcie raczej dla starszych dzieci, bo trudne.

Bombki - choinka z własnoręcznie zrobionymi ozdobami jest

niepowtarzalna - żadna inna się do niej nie umywa. Rodzaj dekoracji

zależy od twojej inwencji i umiejętności dziecka. Mogą być robione z

kordonka na szydełku, z wydmuszek oblepionych watą, z papieru

kolorowego, z bibułki, wstążki, z powyginanego drutu, z ciastoliny. Można

nawet zawiesić na choince wycięte rysunki dziecka - Mikołaja, bałwanka

czy gwiazdki.

Szopka - niech dziecko narysuje i wytnie wszystkie potrzebne figurki. U

dołu każdej z nich trzeba zostawić trochę miejsca, żeby można było ją

zagiąć i przykleić. Na szopkę nada się po oklejeniu lub pomalowaniu

pudełko po butach albo jakiejś zabawce. Wersja uproszczona: figurki

wycinamy z jakiegoś obrazka przedstawiającego stajenkę ze Świętą

Rodziną.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: