Medeiros Teresa - UROKI.pdf - Medeiros Teresa - regis2004

TERESA MEDEIROS

Prolog

T abitha Lennox była wściekła, że jest czarownicą. Tyl

ko jedno było gorsze od bycia czarownicą: być bogatą

czarownicą. Ale w tej materii miała bardzo niewiele albo

zgoła nic do powiedzenia, bo urodziła się jako jedyna dzie

dziczka zarówno wielomiliardowego imperium finansowego

ojca, jak i nieprzewidywalnych, paranormalnych uzdolnień

matki.

Mama nadała jej imię Tabitha, twierdząc, że to solidne,

porządne, purytańskie imię. Ojciec zgodził się bez oporów,

a powód jego cichutkiego chichotu nie był dla niej w pełni

zrozumiały, dopóki nie obejrzała Maratonu uroków Nicka

i Nite. Wtedy o mało nie udusiła się ze złości.

— Wiedzieliście, że ta bezczelna smarkula ma na imię

Tabitha? - zapytała, odwołując się do Darrina i Samanthy

Stevensów w sprawie pochopnie nadanego córce imienia.

- Przepraszam, kochanie. Musiałem kompletnie stracić

głowę. - Ojciec opuścił na kolana „Wall Street Journal"

i spojrzał na nią znad okularów do czytania niewinnymi

szarymi oczami.

Zdradził go złośliwy uśmieszek. Matka Tabithy zaczęła

gonić męża wokół komfortowego, wielkiego pokoju, okładając

TERESA MEDEIROS

go puszystą poduszką z kanapy, dopóki nie upadli oboje na

otomanę, zanosząc się od śmiechu.

- Nie możesz mieć do mnie pretensji - wysapał jej tata,

łaskocząc żonę, żeby się poddała. - Dałaś mi do wyboru to

imię albo Chastity! Dziewictwo!

Kiedy ich żartobliwa bijatyka została zakończona czułym

pocałunkiem, siedmioletnia Tabitha przeniosła wzrok na tłus

tego czarnego kota, leniwie wyciągniętego przy kominku,

i zastanowiła się, dlaczego jej rodzice nie komunikują się za

pomocą e-mailów albo swoich prawników, jak rodzice wszyst

kich pozostałych dzieci ze szkoły Montessori.

Od najwcześniejszego dzieciństwa Tabitha uporczywie

domagała się spokojnej, nudnej, codziennej rutyny życia

domowego, tak jak inne dzieci dopominają się o zabawki

i słodycze.

Kilkoro jej rówieśników jeździło do szkoły luksusowymi

limuzynami o przyciemnianych szybach i organizowało przy

jęcia urodzinowe w Czterech Porach Roku, ale żadne inne

dziecko po powrocie ze szkoły nie zastawało domowego kota,

który recytował Szekspira stojącym na półce zasłuchanym

roślinom doniczkowym i trzem wyglądającym spomiędzy nich

elfom. Mama Tabithy nie piekła zwyczajnych ciasteczek.

Piekła tańczące ciasteczka, które miały denerwujący zwyczaj

wskakiwania do ust dziewczynki, kiedy otwierała buzię, żeby

się poskarżyć. Kiedyś Tabitha z dumą pochwaliła się pracą

domową, odrobioną dzień wcześniej, niż to było konieczne,

i zobaczyła, jak Jej praca rozwiewa się niczym dym w lekkim

wieczornym powietrzu.

Ojciec z entuzjazmem pomagał jej mnożyć ułamki, podczas

gdy matka odmieniała francuskie czasowniki i przepraszała

gorliwie za to, że nie zawsze panuję nad magią. I choć jej

skrucha z powodu sprawionej córce przykrości była całkiem

szczera, matka nigdy nie zdołała ukryć dumy, że dziewczynka

odziedziczyła po niej ten niezwykły dar.

UROKI

Tabitha nie uważała tego za dar. Uważała to za przekleń

stwo. Dlatego właśnie, kiedy w jej trzynaste urodziny z pur

purowego lukrowego napisu na urodzinowym torcie ode

rwały się cukrowe kuleczki i zaczęły wirować wokół jej

głowy jak aureola, poczuła nie zachwyt, tylko wielkie przera

żenie.

Ścigana przez rój purpurowych kulek, wbiegła po schodach

i rzuciła się na pokryte koronkową narzutą łóżko, szlochając

tak, jakby jej małe serce miało za chwilę pęknąć.

Rodzice pospieszyli za nią, usiedli po obu stronach łóżka

i wymienili bezradne spojrzenia ponad głową zanoszącej się

od płaczu istotki. Ojciec gładził drżące ramiona córki, podczas

gdy matka głaskała jej proste jak druty włosy.

- Nie płacz, ma petite - wyszeptała mama. - Musisz nauczyć

się traktować swoje zdolności jako dar od Boga. Już niedługo

przyzwyczaisz się do myśli, że jesteś odmienna.

- Nie rozumiesz! Ja nie chcę był odmienna! Chcę być

zwyczajna! - wybuchła Tabitha, spazmatycznie łapiąc oddech.

Przycisnęła do siebie Królewnę Śnieżkę, przytulankę, której

zwykle nie znosiła. - Chcę, żebyście zaczęli na siebie krzyczeć,

zamiast się bez przerwy całować. Chcę, żeby moje zabawki

przestały gadać i żeby naczynia przestały uciekać razem ze

sztućcami. Chcę mieszkać w przyczepie samochodowej i nosić

ubrania z wyprzedaży. - Głos dziewczynki załamał się, a potem

podniósł aż do krzyku. - I chcę mieć przyjęcie urodzinowe

u McDonalda!

Ta wstrząsająca deklaracja spowodowała wymianę jeszcze

bardziej zdziwionych spojrzeń rodziców i grymas niesmaku na

ustach ojca.

Na przekór częstym i niejednokrotnie fatalnym w skutkach

przejawom swych paranormalnych zdolności, Tabitha nadal

kręciła swym drobnym noskiem na filmy Disneya z gadającymi

czajnikami i śpiewającymi myszkami. Wolała solidne, ponure

obrazy Ingmara Bergmana od tych głupich księżniczek zawsze

TERESA MEDEIROS

wzydychających do książąt z bajki i czekających, aby przybyli

na siwym koniu i zabrali je w siną dal.

Tabitha Lennox nie miała wyjścia: musiała wierzyć w czary.

Ale nie wierzyła w bajki.

Ani w szczęśliwe zakończenia.

Ani w książąt z bajki.

Na razie.

Medeiros Teresa - UROKI.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: