śpiewnik gitarowy cz. 3.pdf

1944

Kiedyś dadzą ci karabin, każą równo stać,

d F C d F C

Kiedyś każą załadować, potem oddać strzał.

Siłą wpędzą do okopu, błoto wbiją w twarz,

Potem padnie rozkaz "Umrzyj!" i skończy się czas.

Rozkaz, rozkaz – idziemy ze śpiewem!

d C d C F C

Rozkaz, rozkaz – a sztandar powiewa

d C d C F C

Nasz.

d F C d F C

Tamten frajer z drugiej strony to odwieczny wróg,

Rozkaz pada, rzucasz granat, on już jest bez nóg.

Miał 20 lat jak ty i chciał rzucić też.

Ty dostaniesz wielki order, z niego tryska krew.

Rozkaz, rozkaz…

Deszcze niespokojne potargały sad,

d C d F D A

A my na tej wojnie ładnych parę lat.

d C d B C d

Do domu wrócimy, w piecu napalimy,

d F C d F C

Nakarmimy Szarika, a potem Gustlika.

Rozkaz, rozkaz…

– 1 –

A U NAS LATEM

Gdzie stare młyny dumnie stoją

e a

Nad rzeką której nie zna mapa

D G

I choć do domu stąd niedaleko

C G

Przewędrujemy kawał świata.

D G H 7

A u nas latem jest najlepiej

e a

Dywanem w złocie zboże tańczy

D G

I nasze słońce jest najlepsze

C G

Choć u nas nie ma pomarańczy.

D G H 7

Tam dziadek wiatrak zasłuchany

W żabie rechoty gdzieś za lasem

Tu znowu kamień na rozdrożu

Pomylił przeszłość z naszym czasem.

A u nas latem jest najlepiej…

Wędrować dobrze jest wśród jezior

Gdy słońce mówi nam dobranoc

I śmiać się nocą do księżyca

I kłaść się spać dopiero rano.

A u nas latem jest najlepiej…

Aż przyjdą czasy gdy ścierniska

Śniegi przykryją aż do wiosny

W lesie igłami nam się skłonią

Polskie, zielone zawsze sosny.

A u nas latem jest najlepiej…

– 2 –

BALLADA O SYRENIE OKRĘTOWEJ

Gdy nasz statek szedł na dno,

a e

Martwił się tym mało kto.

F G a

Co tam jeden statek mniej, jeden więcej.

F G C a

Zresztą miał opinię złą, przeznaczony był na złom.

F G C a

Już armator go skreślił w swojej księdze,

F G a

Gdy wiatr dmuchał, a deszcz siekł,

Tak jak sito kadłub ciekł,

Trzeszczał każdy dyl w nim, każdy gnat.

Krzywy komin sadzą wiał, wodę tak jak gąbka brał

Stara łajba, stare pudło, stary grat.

Pływaliśmy tyle lat,

Zwiedziliśmy cały świat

I trzeba było w końcu zejść z tego statku.

Najpierw Danny, potem Jim, a ja zszedłem razem z nim,

Dalej Billy no i szyper na ostatku.

Odpływała z nami łódź,

Szyper krzyknął wiosła rzuć,

Gwizdkiem mu ostatni salut dajmy.

Poszedł z wiatrem ostry dźwięk, a ze statku nagle jęk

Jęk syreny pełen smutku, pełen żalu.

Nikt nie został przecież tam,

On oddaje salut nam,

On nas żegna też jak zwyczaj każe.

Jeszcze komin w górze tkwi, jeszcze chwila i już znikł

I bez statku zostali marynarze.

Słowem się nie ozwał nikt,

Mechaniczny może trick,

Gdy dociekniesz i tak nic ci nie pomoże.

Jak poszliśmy wtedy pić, tak pijemy aż do dziś –

Dziwne rzeczy czasem dzieją się w morzu.

– 3 –

BESKID

A w Beskidzie rozzłocony buk

G C D G

A w Beskidzie rozzłocony buk

G C G D

Będę chodził Bukowiną

C D

Z dłutem w ręku

By w dziewczęcych twarzach

Uśmiech rzeźbić

Niech nie płaczą już

C D

Niech się cieszą po kapliczkach

C D

Moich dróg.

Beskidzie, malowany cerkiewny dach

G C D G

Beskidzie, zapach miodu w bukowych pniach

G C H 7 e

Tutaj wracam, gdy ruda jesień

C D

Na przełęcze swój tobół niesie

G C

Słucham bicia dzwonów

W przedwieczorny czas

C D

Beskidzie, malowany wiatrami dom

G C D G

Beskidzie, tutaj słowa inaczej brzmią

G C H 7 e

Kiedy krzyczę w jesienną ciszę

C D

Kiedy wiatrem szeleszczą liście

G C

Kiedy wolność się tuli w ciepło moich rąk

G C D

Gdy jak źrebak się tuli do mych rąk.

C D G

A w Beskidzie zamyślony czas

Będę chodził gór poddaszem

By zerwanych marzeń struny

Przywiązywać niespokojnym dłoniom drzew

Niech mi grają na rozstajach

Moich dróg.

Beskidzie, malowany cerkiewny dach…

– 4 –

BIAŁA SUKIENKA

Czasami, gdy mam chandrę i jestem sam,

a e F C

Kieruję wzrok za okno, wysoko tam,

a e F G C

Gdzie nad dachami domów i w noc, i dniem,

E a D 7 G

Nadpływa kołysząca…, marzeniem…, snem.

a e F G C

I ona taka w tej białej sukience,

C G

Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech.

C F C

Chwyciłem mocno jej obie ręce

G C F

Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech.

C D 7 G

I cała w żaglach, jak w białej sukience,

C G

Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech.

C F C

Chwyciłem mocno ster w obie ręce

G C F

I żeglowałem zasłuchany w fali śpiew.

C D 7 G

Wspomnienia przemijają, a w sercu żal.

Wciąż w łajbę się przemienia dziewczęcy czar.

Jeżeli mi nie wierzysz, to gnaj co tchu,

Tam z kei możesz ujrzeć coś z mego snu.

I ona taka w tej białej sukience…

Nie wiem, czy jeszcze kiedyś zobaczę ją.

Czy tylko w moich myślach jej oczy lśnią?

Gdy pochylona, ostro do wiatru szła…

Znowu się przeplatają obrazy dwa.

I ona taka w tej białej sukience…

– 5 –

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: