Opracowanie- domy przysłupowe.pdf

Piotr Palm

„ZałoŜenia co do budowlanohistorycznego rozwoju górnołuŜyckiej

zabudowy ludowej“

Karol Bernert

„Domy przysłupowe“ (Jako streszczenie z dzieła głównego

z roku 1988)

Henryk Rentsch

„Zadania malarza i restauratora przy utrzymaniu budowli

przysłupowozrębowej

w trójkącie państw“

Saksońskie Towarzystwo Zabudowy Ludowej / Towarzystwo

Miłośników Ziemi Bogatyńskiej / Towarzystwo Kultury w Hainewalde

Wydanie 2

Maj 2009 r.

Redakcja i przekład na język polski: Piotr Palm

Redakcja techniczna: BoŜena Ziobro

Rysunki artystyczne w artykułach: Horst Pinkau

Druk: Drukarnia Witold Florczak, 59920 Bogatynia, ul. Daszyńskiego 31

tel.: +48 75 7732710, email: drukarnia@drukflor.eu

Piotr Palm

„ZałoŜenia co do budowlanohistorycznego rozwoju

górnołuŜyckiej zabudowy ludowej“

1. Germańscy i słowiańscy przodkowie niemieckich

Górnołużyczan w wędrówce ludów

Germanowie i Słowianie przed około 2000 lat wyłonili się z historycznej mgły:

Germanowie najpierw, poniewaŜ rzymski władca Cezar przy swoim imperialnym

dąŜeniu na wschód i północ musiał jakoś zadeklarować swoich przeciwników.

Czy on im nadał nazwę w odniesieniu do ich głównej broni w postaci cięŜkiego

i krótkiego oszczepu „GER”, którego około dwumetrowy, w przekroju ponad 6

centymetrowy trzon jesionowy na przedzie posiadał Ŝelazne ostrze, prawie

w formie miecza, nadające się do kłucia i bicia? GER-Mann (Mann = mąŜ), który

rzymskiego legionistę w ten sposób chciał zwalczyć w moŜliwie bezpiecznym

odstępie, w razie niepowodzenia potrzebował tylko krótkiego miecza, tzw.

„SAKSNOT”; od której to broni uŜywającym jej szczepom została nadana nazwa

i ta nazwa z północy przechodząc równieŜ do byłej „Misni” do dziś dnia od nas nie

odeszła chociaŜ my, jako Saksończycy, jeŜeli w ogóle, to jednak tak się juŜ nie

uzbrajamy.

Odkrywany świat germański w następujących stuleciach poszedł w ruch, poniewaŜ

ludy skandynawskie na skutek przeludnienia i pogorszenia klimatu opuściły swoje

siedziby i zdąŜały do słonecznego południa. Przy czym zaczynająca się tzw.

„Wędrówka ludów” zasadniczo nie była rychłym przemieszczeniem, lecz odby-

wała się w ruchach z pokolenia na pokolenie, pozostawiając zawsze około połowy

ludności na starym miejscu.

Od dzisiejszej wyspy Bornholm (niegdyś Burgundara-Holm) Burgundowie prze-

prawili się do Pomorza i pozostawili w późniejszych pokoleniach wędrujących na

Czarnym Wzgórzu (Schwarzer Berg) na południu od Görlitz / Zgorzelec cmentarz.

Wędrówka tego szczepu skończyła się przed Alpami załoŜeniem królestwa, o któ-

rym dziś jeszcze świadczy hrabstwo Burgund we Francji. Z walk Burgundów

z Hunami powstał główny niemiecki epos narodowy o Nibelungach. (Staronie-

miecki Nibelung = Skandynawia).

RównieŜ ze Skandynawii, lecz więcej z dzisiejszej południowej i środkowej

Szwecji, doszli Goci na Pomorze i przypuszczalnie przez kilka pokoleń tam

pozostali, poniewaŜ w późniejszej biblii ich biskupa Wulfila (V wiek) znajdą się

słowa lenne z mowy bałtyckich Prusów. (Prusowie, Litwini i Łotysze nie są

Słowianami, lecz Bałtami, którzy europejskiej mowie pierwotnej sanskryt pozostali

najbliŜej. Prusowie weszli do społeczeństwa niemieckiego. Nazwiska niemieckie

z końcówką „...weit“ świadczą jeszcze o nich).

W późniejszych pokoleniach słoneczny półwysep Krym był celem Gotów. Przy

przejściu przez Dniestr powódź zabierała most budowany ze statków, kiedy

właśnie około połowa szczepu osiągała wschodni brzeg, przez co ten naród na

zawsze został podzielony na Gotów wschodnich (Ostrogoci) i zachodnich

(Wizygoci).

Czy Gotowie świadomie szli drogą powrotną, na której około 2000 lat temu jako

indoeuropejscy Skytowie i Sarmatowie wychodząc ze stepów Kazachstanu powę-

drowali koczowniczo do Europy północnej? Ich najwyŜszy Bóg im. „Wotan / Odyn

/ Thiu” (porównaj Thiu; Zeus; Zebaoth) jeszcze dziś w wyobraźni z tego czasu

siedzi na białym koniu (Sleipnir). Dawne ludy bardzo długo trzymały się wspo-

mnień. Jeszcze w naszych czasach miejscowa ludność często dokładnie mogła

opisać bogactwa, w które wyposaŜano kurhany, dokładnie tak, jak to archeolodzy

odkryli.

Ostrogoci na Krymie załoŜyli królestwo istniejące bardzo krótko, bo przegrali

walkę (375 r. n.e.) z ogromną armią koczowniczych Hunów, jeźdźców z niekoń-

czących się stepów azjatyckich i musieli jako przymusowi sprzymierzeńcy z nimi

podąŜyć na zachód, gnając przed sobą Wizygotów w kierunku granicy rzymskiej.

Dopiero w roku 451 Hunowie w dzisiejszej północnej Francji na polach kataloń-

skich zostali doszczętnie pobici.

Przez około 100 lat Ostrogoci sprawowali pokojową władzę nad Włochami, potem

zostali wyniszczeni w walce z Rzymem Wschodnim. Ale jak juŜ podano, część

ludów zawsze pozostawała na pierwotnym miejscu i przez to aŜ do XVI wieku

w mieście Odessa istniał gotycki biskup, a do XIX wieku w niektórych dolinach

Półwyspu Krymskiego jeszcze mówiono po gotycku.

Wizygoci stali się władcami Hiszpanii. W tym sensie nazwa istniejącej tam znanej

prowincji Katalonia powinna być wymawiana jako „Gotalonia”; hiszpański region

Andaluzja nad Morzem Śródziemnym powinno się wymawiać Wandaluzja, bo

stamtąd Wandalowie przeprawili się do Afryki. Wandalowie pierwotnie wyruszyli

ze Śląska (ich podplemie = Silesianie); a więc patrząc z Górnych ŁuŜyc wyruszyli

z sąsiedztwa.

Z tego Germańskiego praczasu niemieccy GórnołuŜyczanie (jak i całe Niemcy) do

dziś dnia posługują się dniami tygodnia według germańskich bogów:

poniedziałek = Montag = od bogini księŜyca.

Wtorek = Dienstag od głównego boga Thiu.

Środa = odpowiednio Mitwoch (lecz w Anglii „Wednesday” od głównego boga

Wotan).

Czwartek = Donnerstag od boga Donnar (u Słowian odpowiednio „Piorun”).

Piątek = Freitag od Ŝony głównego boga „Freya”.

AŜ do początku XX wieku prości ludzie bali się tzw. 12 nocy (24 grudnia do 6

stycznia), w których to nocach Wotan jako dziki łowca ze swoją świtą goni po

niebie i odpowiednio przed wejściem do domów i stajni kładziono odpierające

półokręgi z darni.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: