Stolica Niemiec.doc

Stolica Niemiec (do 1945 i od 1991 uznana przez parlament niemiecki), polozona na Pojezierzu Brandenburskim i w Pradolinie Warszawsko-Berlinskiej, nad Hawela (Havel) i jej doplywem Sprewa (Spree).Berlin stanowi odrebny kraj zwiazkowy (bundesland)-powierzchnia 883 km2. Liczba mieszkancow osiagnela mniej wiecej 5 milionow (2001)

Berlin jest najwiekszym osrodkiem szkolnictwa wyzszego w Niemczech. Glowne szkoly wyzsze: Uniw. Humboldta (zalozony 1810) we wschodniej czesci Berlina, Freie Universität (zalozony 1948) i Technische Universität (politechnika zalozona w 1946) w zachodniej czesci miasta ; ponadto wyzsze szkoly: sztuk pieknych, muzyczna, ekonomiczna , filmowa i telewizyjna. Liczne instytuty naukowe i osrodki badawcze, biblioteki, wydawnictwa, 2 obserwatoria astronomiczne , 2 planetaria. Berlin jest waznym osrodkiem kulturalnym i turystycznym, znajduje sie tu ojolo 75 teatrow (m.in. 3 operowe), filharmonia, orkiestry symfoniczne i kameralne , okolo 75 muzeow (m.in. Berlinskie Muzea Panstwowe), liczne galerie (m.in. malarstwa w Dahlem

Najważniejsze szczyty Alp:
Wejcie na najwyższe szczyty nie zawsze oznacza wejcie na szczyty najważniejsze danego obszaru. Ważniejszym elementem od wysokoci czasami staje się trudnoć zdobycia szczytu a czasem jego walory tradycyjne (Giewont w Polsce, Olimp w Grecji, Krywań na Słowacji).
Poniższa tabela i tekst pod niš przedstawia 3 najważniejsze Alpejskie szczyty (najwyższy, niezwykle niebezpieczny i ten który stał sie symbolem Alp [dolomitów])

Mont Balnc:

 

Mont Blanc leży w masywie o tej samej nazwie, tutaj też królestwo Alp osišga swój absolut i przytłaczajace piękno. Nie tylko z powodu wysokoci, czy wielkoci rozmiarów tutejszych szczytów, ale poprzez szczególnš olniewajšcš wręcz dzikoć i niedostępnoć skalnych baszt i iglic, nieżnych i lodowych grani, potężnych cian i filarów dumnie piętrzšcych się ponad milczšcymi lodowcami. Mont Blanc mierzšcy 4807 m. jest wysunięty na południowo - wschodnim krańcu alpejskiego łańcucha i jest najwyższym szczytem całej Europy.
Fascynacja górš wišżę się z pewnym przymiotnikiem: "najwyższa". To charyzmatyczne słowo przycišga tysišce wędrowców każdego roku. Przypuszczalnie nie ma wspinacza, który by nie czuł, choćby przez jeden jedyny raz potrzeby wejcia na szczyt. I faktycznie: ogrom góry i przytłaczajšca wysokoć oraz rzeczywiste trudnoci wspaniałych lodowców i grani tłumaczš jedyne w swoim rodzaju wyzwanie, którego nie oferuje żaden inny alpejski wierzchołek.
Pierwsze zdobycie miało miejsce 8 sierpnia 1786 r., a zdobywcami byli Jacques Balmat oraz poszukiwacz kryształów za pierwszš kobietš, która postawiła nogę na wierzchołku była 23-letnia mieszkanka Chamonix - Marie Paradis (1809 r.)

Matternhorn

 

Marzenie każdego alpinisty. Jej północna ciana długo pozostawała nierozwišzanym problemem alpinistycznym. Podczas gdy szczyt Mt Blanc został zdobyty już w 1786 roku, Matterhorn czekał na Whypera, braci Taugwalder, Croza, Douglas, Hudson i Hadowa. aż do 14 lipca 1865 roku. Jednak nie dał się łatwo pokonać - Croza, Douglas, Hudson i Hadow zginęli... Dzi poprowadzona przez Whypera droga graniš Hörnli jest klasycznš droga wejciowš. Co roku walczš na niej dziesištki alpinistów. Wielu już nie wraca - pochłonšł ponad 400 ofiar. Liczba to ogromna zważywszy na krótkš historię zdobywania tej góry i zdecydowanie mniejszš liczbę dróg w stosunku do masywu Mt Blanc. Trudnoci techniczne sš poważne, na grani Hörnli występujš miejsca III stopnia, natomiast na grani płd. - zach. nawet IV. Trzeba pamiętać, że czym innym jest przejcie IV drogi na trzydziestometrowej skałce, a czym innym na czterdziestokrotnie dłuższej grani, przy dwukrotnie rzadszym powietrzu, temperaturze poniżej zera i, co najważniejsze, silnych wiatrach i nagłych zmianach pogody. Dlatego niewielu alpinistów dochodzi na szczyt. Matterhorn pozostaje dla nich marzeniem.

Tre Cime (Trzy siostry)

 

O tym szczycie słyszał chyba każdy. Ta oryginalna i idealna w swej strzelistoci grupa skalna jest swoistš wizytówkš Dolomitów. W rzeczywistoci składa się z pięciu niezależnych turni, nienaturalnie wyrastajšcych 500 m. pionowo w niebo z zielonego płaskowyżu zawieszonego nad dolinami Valle Marzon i Val di Rimbon. Szczególnie imponujšce sš północne, żółte ciany trzech rodkowych turni, gronie wywieszajšce się nad drobne piargi obmywajšce ich podnóże. Drogi prowadzšce tymi cianami należš do najtrudniejszych w Dolomitach. Rejon Tre Cime ze względu na rolę historycznš i dodatkowy, wygodny dojazd i bazę noclegowš (wokół w niewielkich odległociach sš trzy schroniska) jest wyjštkowo popularny zarówno wród wspinaczy jak i turystów