skanowa³a: hurka Tytu³ orygina³u Destiny of Souls New Case Studies of Life Between Lives Copyright © 2000 Michael Newton, Ph.D. Published by Llewellyn Publications St. Paul, MN 55164 USA www.llewellyn.com Copyright O 2004 for the Polish edition byBMG ISBN 83-88585-65-7 Projekt ok³adki Bartosz G³owacki W projekcie ok³adki wykorzystano: - zdjêcie mg³awicy Spirograf wykonane przez teleskop Hubble'a NASA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) Dr. R. Sahai (JPL) & Dr. A.R. Hajian (USNO). Mg³awica Spirograf IC418 jest mg³awic¹ planetarn¹ po³o¿on¹ w odleg³oœci oko³o 2 tysiêcy lat œwietlnych od Ziemi w kierunku gwiazdozbioru Zaj¹ca (Lepus). Wydawca: BMG Biuro Redakcji Retkiñska 98/20 94-004 £ódŸ www.tuiteraz.com listy@tuiteraz.com Dla Aleksandra Majewskiego Pragniemy wyraziæ swoj¹ wdziêcznoœæ Aleksandrowi, dziêki któremu ksi¹¿ki Michaela Newtona zosta³y wydane w jêzyku polskim. Aleksander pragn¹³ by Polacy mogli odnaleŸæ w tych ksi¹¿kach pocieszenie i inspiracjê. Oszed³ od nas wkrótce po tym, jak "Wêdrówka dusz" opuœci³a drukarniê. Dziêkujemy Tobie z ca³ego serca... Wydawca SPIS TREŒCI 6. Rada Starszych ... 7 Ludzkie obawy przed s¹dem i kar¹, 7 Miejsce oceny dusz, 10 Wygl¹d i sk³ad Rady, 17 Znaki i symbole, 29 Obecnoœæ,45 £añcuch boskiego wp³ywu, 51 Spotkania Rady, 53 7. Dynamika spo³ecznoœci... 59 Bratnie dusze, 59 Najwa¿niejsze bratnie dusze, 63 Bratnie dusze jako bliscy towarzysze, 65 Dusze stowarzyszone, 65 Zwi¹zki miêdzy duchowymi i ziemskimi rodzinami, 75 Ponowne spotkanie z duszami, które nas zrani³y, 80 Interakcje miêdzy grupami dusz, 87 Rekreacja w œwiecie dusz, 91 Czas wolny, 91 Przerwa wakacyjna, 91 Wybór odosobnienia, 92 Powrót na Ziemi¹, 93 Tworzenie ziemskiego œrodowiska, 95 Dusze zwierzêce, 97 Przestrzeñ Transformacji, 103 Tañce, gry i muzyka, 105 Cztery ogólne typy dusz, 116 8. Dusza czyni¹ca postêp ... 117 Promocja, 117 Przechodzenie na poziomy poœrednie, 120 Specjalizacje, 123 Nauczyciele Najm³odszych Dusz, 123 Etycy, 126 Dusze Harmonizuj¹ce, 131 Mistrzowie Projektowania, 134 Poszukiwacze, 144 9. Kr¹g Przeznaczenia ... 156 Pomieszczenie do ogl¹dania przysz³ych wcieleñ, 156 Linie czasu i wybór cia³, 161 Mistrzowie czasu, 166 Wolna wola, 172 Dusze najm³odszych, 183 Strata dziecka, 186 Nowe partnerstwo cia³a i duszy, 186 10. Duchowa œcie¿ka ... 197 P³acz, dr¿enie i wstrz¹s! Bob Olson... 205 Doœwiadczenie ¿ycia pomiêdzy wcieleniami, Bob Olson ... 213 Indeks... 221 RADA STARSZYCH ROZDZIA£ 6 Ludzkie obawy przed s¹dem i kar¹ Dusze wzywane s¹ przed zgromadzenie mêdrców wkrótce po powrocie do œwiata dusz . To wznioœli mistrzowie, stoj¹cy o stopieñ czy dwa wy¿ej od przewodników, nale¿¹ do najbardziej zaawansowanych istot, jakie moi nadal inkarnuj¹cy pacjenci napotykaj¹ w œwiecie dusz. Badani nadaj¹ im rozmaite nazwy, na przyk³ad Starsi, Œwiêci Mistrzowie, Szacowni Starcy, oraz pragmatyczne tytu³y - Egzaminatorzy lub Cz³onkowie Komitetu. Najczêœciej jednak pojawia siê nazwa Rada lub Starsi, zatem takiego w³aœnie terminu u¿ywam dla okreœlenia tego cia³a. Poniewa¿ Rada Starszych istotnie reprezentuje w³adzê w œwiecie dusz, niektórzy s³uchacze moich wyk³adów natychmiast nabieraj¹ podejrzeñ, skoro tylko us³ysz¹ o ubranych w uroczyste szaty istotach, które wypytuj¹ dusze o ich zachowanie w minionym ¿yciu. Pewien mê¿czyzna z Toronto nie móg³ siê powstrzymaæ i g³oœno wykrzykn¹³: „Aha, wiedzia³em! Sala s¹dowa, sêdziowie i kara!" Sk¹d w umys³ach tak wielu ludzi bierze siê strach i obawa przed ¿yciem po œmierci? Instytucje religijne, s¹dy cywilne i trybuna³y wojskowe narzucaj¹ nam kodeksy moralnoœci i sprawiedliwoœci, które wywieraj¹ wp³yw na zachowania milionów ludzi. Ju¿ od czasów plemiennych towarzysz¹ nam, zakorzenione w naszej kulturze, pojêcia zbrodni i kary oraz surowego os¹du ludzkich wystêpków. Trudno przeceniæ pozytywne oddzia³ywanie kodeksu zachowania i systemów etycznych zwi¹zanych z wszystkimi historycznymi religiami. Argumentowano, ¿e to w³aœnie strach przed bo¿¹ kar¹ trzyma masy ludzkie w ryzach i czyni je lepszymi, ni¿ by³yby w innym wypadku. S¹dzê jednak¿e, i¿ istnieje równie¿ druga, ciemna strona wszystkich doktryn religijnych, wzbudzaj¹ca w ludziach rozpaczliwy lêk przed perspektyw¹ stawienia po œmierci czo³a surowemu najwy¿szemu bóstwu i z³owrogim duchom. Zorganizowane religie stanowi¹ element naszego ¿ycia zaledwie od piêciu tysiêcy lat. Antropolodzy twierdz¹, i¿ we wczeœniejszych tysi¹cleciach ludzie byli czcicielami natury i wierzyli, ¿e we wszystkich bytach o¿ywionych i nieo¿ywionych mieszkaj¹ dobre i z³e duchy. Pod tym wzglêdem dawne praktyki plemienne nie ró¿ni³y siê zbytnio od ba³wochwalstwa historycznych religii, na gruncie których istnieli liczni bogowie Ÿli i bezlitoœni, podczas gdy inni okazywali ludziom ¿yczliwoœæ i pomoc. Ludzie zawsze czuli siê niepewnie w obliczu wy¿szych od siebie si³, zw³aszcza zaœ wobec bóstw, które mog³yby decydowaæ o ich poœmiertnych losach. Poniewa¿ obawa o ¿ycie towarzyszy nam stale, wobec tego sk³onni jesteœmy postrzegaæ œmieræ jako najwy¿sze zagro¿enie. Okrucieñstwo ca³ej naszej d³ugiej historii oznacza³o dla nas, i¿ po œmierci prawdopodobnie równie¿ w ten czy inny sposób doœwiadczymy os¹du, kary i cierpienia. Liczne kultury na ca³ym œwiecie w imiê swych w³asnych celów forowa³y ten pogl¹d. Ludziom wmawiano, ¿e tu¿ po œmierci wszystkie dusze, dobre i z³e, musz¹ przejœæ przez ciemnoœæ podziemnego œwiata, pe³nego prób i niebezpieczeñstw. W kulturze Zachodu od dawna przedstawiano czyœciec jako samotn¹ stacjê dla dusz uwiêzionych miêdzy piek³em a niebem. W ostatnich dziesiêcioleciach koœcio³y nieewangelickie wypracowa³y bardziej liberaln¹ definicjê czyœæca jako stanu odosobnienia, niezbêdnego dla oczyszczenia duszy z grzechów i niedoskona³oœci, zanim bêdzie mog³a wst¹piæ do niebios. W filozofii Wschodu, zw³aszcza w doktrynach sekt hinduistycznych i buddyzmu Mahayana, istnieje d³uga tradycja wiary w duchowe wiêzienie na ni¿szych poziomach egzystencji, która ostatnio równie¿ ulega liberalizacji. Istnienie tej koncepcji to jeszcze jeden powód mojego sprzeciwu wobec pos³ugiwania siê wyobra¿eniem koncentrycznych kó³ licznych obszarów astralnych dla nakreœlenia mapy poœmiertnej podró¿y duszy. Historycznie rzecz bior¹c, u¿ywano ich do przedstawiania cel czyœæca znajduj¹cych siê w podziemnym œwiecie sêdziów, s¹dów i demonów. Osoby, które w poszukiwaniu prawdy zwróc¹ siê ku staro¿ytnej, metafizycznej tradycji Wschodu, natkn¹ siê na pogmatwan¹ mieszaninê przes¹dów, charakterystyczn¹ tak¿e dla teologii zachodniej. Chocia¿ na Wschodzie od dawna dominowa³a doktryna reinkarnacji, zachowa³a siê tam równie¿ koncepcja transmigracji. Podczas mych podró¿y po Indiach dowiedzia³em siê, ¿e koncepcja transmigracji jest wykorzystywana do kontroli ludzkich zachowañ. Zgodnie z t¹ koncepcj¹, istnieje szeroki wachlarz grzechów, których pope³nienie zagro¿one jest upadkiem w ni¿sz¹ od ludzkiej formê ¿ycia. W trakcie prowadzonych przeze mnie badañ nie natrafi³em na ¿aden dowód potwierdzaj¹cy transmigracjê dusz. Moi pacjenci podkreœlaj¹, i¿ nie wydaje siê, by duchowe energie odmiennych form ziemskiego ¿ycia miesza³y siê ze sob¹ w œwiecie dusz. Wed³ug mnie strach i obawa, jakie rodzi koncepcja transmigracji, wymuszaj¹ sprawiedliwoœæ karmiczn¹. Nigdy nie spotka³em siê z badanym, który inkarnowa³by w innym œwiecie i nie by³by tam przedstawicielem najbardziej rozumnej formy ¿ycia (cia³o gospodarza mog³o jedynie nieznacznie odbiegaæ inteligencj¹ od typowej dla naszego gatunku). I nie jest to bynajmniej przypadek. Nie przechodzimy przez etapy kary, lecz raczej przez kolejne stadia samooœwiecenia. Jednak¿e olbrzymia czêœæ ludzkiego spo³eczeñstwa nie jest w stanie otrz¹sn¹æ siê z drêcz¹cego poczucia, powsta³ego wskutek tysiêcy lat kulturowych uwarunkowañ, ¿e istniej¹ce w ¿yciu ziemskim os¹d i kara musz¹ w jakiejœ postaci obowi¹zywaæ równie¿ po œmierci. Byæ mo¿e nie bêd¹ to piekielne tortury zadawane przez si³y ciemnoœci, ale z pewnoœci¹ coœ nieprzyjemnego. Mam nadziejê, ¿e treœæ niniejszego rozdzia³u przyniesie pociechê osobom sk³onnym do obaw przed gro¿¹c¹ im po œmierci kar¹. Z drugiej strony na pewno nie wszystkich ucieszy perspektywa stawienia siê przed oblicze Rady Starszych. Epikurejczycy tego œwiata, oddani wy³¹cznie czerpaniu z ¿ycia nieograniczonych przyjemnoœci i nie troszcz¹cy siê zbytnio o ciê¿ki los innych ludzi, mog¹ nie byæ zachwyceni tym, co przeczytaj¹, podobnie jak ikonoklaœci, sprzeciwiaj¹cy siê wszelkim autorytetom moralnym i innym. Œwiat dusz jest miejscem, w którym panuje porz¹dek, a Rada Starszych uosabia sprawiedliwoœæ. Nie jest ona ostatecznym Ÿród³em boskiej w³adzy, lecz zgromadzeniem najwy¿szych istot, odpowiedzialnych za los dusz wci¹¿ inkamuj¹cych na Ziemi. Te m¹dre istoty maj¹ wiele wspó³czucia dla ludzkich s³aboœci i okazuj¹ niewyczerpan¹ cierpliwoœæ wobec naszych b³êdów. W przysz³ych ¿yciach otrzymamy jeszcze wiele szans. Nie bêd¹ to wprawdzie ¿ycia ³atwych wyborów karmicznych, gdy¿ wówczas niczego nie zdo³alibyœmy siê z nich nauczyæ. Jednak ryzyko, jakie podejmujemy, nie jest po to, by sprawiæ nam po œmierci jeszcze wiêcej bólu. Miejsce oceny dusz Pacjenci twierdz¹, ¿e przed obliczem Rady Starszych staj¹ natychmiast po zakoñczeniu inkarnacji, a wielu odbywa jeszcze drugie spotkanie tu¿ przed ponownymi narodzinami. Wiêksze znaczenie wydaje siê mieæ pierwsza wizyta. W jej trakcie wspólnie z cz³onkami Rady dokonujemy przegl¹du wa¿niejszych decyzji, jakie podjêliœmy we w³aœnie zakoñczonym ¿yciu. Ocenia siê starannie nasze postêpowanie oraz decyzje, które podjêliœmy na wêz³owych rozstajach naszej karmicznej œcie¿ki. Podczas tej pierwszej rozmowy uœwiadamiamy sobie pope³nione b³êdy, zw³aszcza zwi¹zane z krzywdzeniem innych. Drugie spotkanie przebiega ju¿ w swobodniejszej atmo...
marszalek1