analiza projektu inwestycyjnego (.doc

ANALIZA EKONOMICZNO-FINANSOWA PROJEKTU INWESTYCYJNEGO

Następnym etapem analizy opłacalności projektu inwestycyjnego jest analiza ekonomiczno-finansowa przedsięwzięcia inwestycyjnego na podstawie wyników:

1. analizy finansowej,

2. analizy opłacalności projektowanego przedsięwzięcia dokonywanej przy wykorzystaniu:

I. metod prostych,

II. metody dyskontowych.

W praktyce stosuje się w Polsce różne podejścia metodyczne. Niektóre banki uznały za właściwe konsekwentnie wprowadzać metodologię Banku Światowego, inne zaś posługują się metodą opracowaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłu (w skrócie UNIDO).

Nie istnieją istotne merytoryczne różnice w podejściu między Bankiem Światowym i UNIDO. Różnice polegają przede wszystkim na rozłożeniu akcentów oraz układzie i strukturze dokumentu, opisującego daną inwestycję i są wynikiem odmiennego charakteru obu organizacji.

ANALIZA FINANSOWA

Podstawowym celem analizy finansowej projektu inwestycyjnego jest ocena prawidłowości zgłoszonego zapotrzebowania na kredyt bankowy i możliwości jego spłaty. Chodzi tu, z jednej strony, o zagwarantowanie wystarczalności środków finansowych w okresie realizacji inwestycji i synchronizacji dopływu ich z zewnątrz z terminami kolejnych wydatków, z drugiej zaś, o planowanie zwrotu kredytu wraz z należnymi odsetkami.

W analizie finansowej wniosku kredytowego na przedsięwzięcia inwestycyjne w zasadzie stosuje się ten sam zestaw wskaźników, co przy ocenie kondycji ekonomicznej przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań finansowych. Wskaźniki przedstawione niżej należą do najczęściej wykorzystywanych:

Þ  wskaźnik płynności bieżącej postulowana wielkość 1,2 - 2.

Þ  wskaźnik płynności szybkiej postulowana wielkość 1,2 - 1.

Þ  wskaźnik zadłużenia długoterminowego (zadłużenia długoterminowe / kapitał własny, postulowana wielkość 50:50 (w niektórych krajach 33:67),

Þ  wskaźnik zyskowności operacyjnej,

Þ  wskaźnik zyskowności brutto,

Þ  wskaźnik zyskowności netto,

Þ  wskaźnik obsługi zadłużenia (zysk netto + amortyzacja / odsetki + raty kredytu) postulowana wielkość 1,5 - 3.

ANALIZA OPŁACALNOŚCI PROJEKTOWANEGO PRZEDSIĘWZIĘCIA

IV.2.1.Metody proste

Zalicza się do nich:

1. prostą stopę zysku w normalnym roku eksploatacji,

2. okres zwrotu (PP),

3. księgową stopę zwrotu (ARR),

4. stopę pokrycia kosztów przez przychody,

5. test pierwszego roku.

- prosta stopa zysku w normalnym roku eksploatacji

Opiera się ona na rachunkach operacyjnych. Jest to stosunek wielkości zysku w normalnym roku eksploatacji przy pełnym wykorzystaniu mocy produkcyjnych do początkowego nakładu inwestycyjnego. Wskaźnik ten można wyliczyć w stosunku do całego nakładu inwestycyjnego R lub do kapitału zakładowego Re, w zależności od tego, czy chce się oszacować rzeczywistą rentowność całego nakładu inwestycyjnego, czy też zainwestowanego kapitału zakładowego po opłaceniu podatku dochodowego i odsetek od kredytu.

zysk netto + oprocentowanie kredytów

R =                                                                                  x 100

                 całkowite nakłady inwestycyjne

lub

                       zysk netto

Re =

                kapitał zakładowy

Metoda prostej stopy zwrotu ma kilka poważnych wad:

·      nie określa, który rok należy traktować jako normalny (reprezentacyjny), i brać go do obliczenia stopy zwrotu,

·      nie pokazuje rozłożenia w czasie wpływów i wydatków pieniężnych w okresie funkcjonowania projektu, ponieważ dochód otrzymany we wczesnym okresie jest bardziej pożądany niż dochód w okresie późniejszym

- okres zwrotu

      nakłady inwestycyjne

         zysk netto

określa on czas niezbędny do odzyskania początkowych nakładów inwestycyjnych z generowanej przez projekt zysku netto

lub

zysku* = zysk netto + amortyzacja + odsetki

Sprawdza się, w którym roku saldo jest dodatnie.

Istnieją jeszcze dwa inne sposoby obliczania okresu zwrotu:

·      w pierwszym nie wlicza się okresu budowy,

·      w drugim od całego nakładu inwestycyjnego odejmuje się wartość ziemi i wartość kapitału obrotowego, gdyż zakłada się, że nakłady na ziemię i kapitał obrotowy mogą być w całości odzyskane przy końcu funkcjonowania projektu.

Pojedynczy projekt inwestycyjny może zostać zaakceptowany, jeżeli okres zwrotu jest krótszy lub równy okresowi przyjętemu za dopuszczalny , który zazwyczaj określany jest na podstawie dotychczasowych doświadczeń z podobnymi produktami.

Podstawową zaletą okresu zwrotu jest łatwość jego obliczenia. Jego główną wadą  jest to, iż:

·      nie bierze pod uwagę, co stanie się, gdy już nakład inwestycyjny się spłaci,

·      zbyt duży nacisk kładzie na szybkie zwroty finansowe,

nie jest miernikiem rentowności nakładu inwestycyjnego, ale daje informację o jego płynności.

Główną wadę okresu zwrotu jaką jest nie uwzględniania czynnika czasu można wyeliminować poprzez obliczenie obecnej zaktualizowanej wartości nadwyżek finansowych stosując rachunek dyskontowy. Posługujemy się wówczas zdyskontowanym okresem zwrotu DPP.

Przykład:

Realizacja każdego z dwu alternatywnych projektów wymaga poniesienia nakładów inwestycyjnych w roku t = 0 w wysokości 30 500 tys. PLN. Nadwyżkę finansową (zysk netto + amortyzacja) w poszczególnych latach przedstawia tabela: