Tryumfujący Chrystus.pdf

Ellen G. White

Triumfujący

Chrystus

Refleksje na temat historii

wielkiego boju

„Upadły świat jest miejscem najwięk-

szego konfliktu we wszechświecie, po-

lem walki. Jest on sceną, na której trwają

wielkie zmagania między dobrem a

złem, między niebem a piekłem. Każdy

człowiek uczestniczy w tym konflikcie i

nie może wobec niego pozostać neutral-

ny" (Manuscript 56, 1899; LiftHim Up,

s. 253).

Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu"

Warszawa

Konflikt w Niebie i u pierwszej rodzinie l stycznia

„BÓG JEST MIŁOŚCIĄ"

„Bóg jest miłością, a kto mieszka w miłości, mieszka w Bogu, a

Bóg w nim" (I Jana 4,16).

„»Bóg jest miłością" (I Jana 4,16). Jego natura i prawo są miło-

ścią. Zawsze tak było i zawsze tak będzie. „Ten, który jest Wyso-

ki i Wyniosły, który króluje wiecznie", i którego „drogi są wiecz-

ne", nie zmienia się. „U niego nie ma żadnej odmiany ani nawet

chwilowego zaćmienia" (Iz. 57,15; Hab. 3,6;Jak. 1,17).

Każdy przejaw twórczej mocy jest jednocześnie wyrazem nie-

skończonej miłości. Zwierzchność Boża zawiera w sobie pełnię

błogosławieństwa dla wszystkich stworzonych istot. (...) Historia

wielkiego konfliktu między dobrem a złem, od chwili, gdy po raz

pierwszy zaistniał on w niebie aż do zdławienia buntu i ostatecz-

nego unicestwienia grzechu, jest również dowodem Bożej, nie-

zmiennej miłości.

Władca wszechświata nie był sam w swym dziele czynienia do-

bra. Miał towarzysza — współpracownika, który mógł pojąć Jego

zamierzenia oraz dzielić z Nim radość płynącą z obdarzania stwo-

rzonych istot szczęściem. „Na początku było Słowo, a Słowo było

u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga"

(Jan 1,1.2). Chrystus, Słowo, jednorodzony Syn Boży, był jedno z

wiecznym Ojcem —jedno w naturze, charakterze, celu — jedyną

istotą, która miała przystęp do wszystkich zamierzeń i planów Bo-

żych. (...)

Ojciec działał przez swojego Syna w stwarzaniu wszystkich nie-

bieskich istot. „Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, (...)

czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy

zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzo-

ne" (Koi. 1,16). (...) Syn, namaszczony przez Boga, „odblask jego

chwały", „podtrzymujący wszystko słowem swojej mocy", prze-

wyższa ich wszystkich (...).

Prawo miłości jest podstawą rządów Bożych, więc szczęście

wszystkich rozumnych istot zależy od doskonałego posłuszeństwa

jego wielkim zasadom sprawiedliwości. Bóg pragnie od wszyst-

kich stworzonych istot służby miłości — służby wynikającej ze

zrozumienia Jego charakteru. Nie jest mu miłe posłuszeństwo z

przymusu, wszystkim więc zapewnia wolność wyboru, aby każdy

mógł ofiarować Mu dobrowolną służbę" (Patriarchowie i proro-

cy, s. 19.20).

2 stycznia Konflikt w Niebie i w pierwszej rodzinie

STWORZENIE

„ I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I

nastał

wieczór, i nastał poranek — dzień szósty" (I Mojż. 1,31).

Jakże piękna była ziemia, kiedy wyszła z rąk Stwórcy! Bóg przed-

stawił

wszechświatu dzieło, w którym nawet Jego wszystkowidzące oko

nie mogło

znaleźć skazy ani wady, żadnego defektu ani zepsucia. Każda

część Jego

stworzenia zajmowała wyznaczone jej miejsce i spełniała funkcje,

do których

była przeznaczona. Jak części wielkiej maszyny, jeden element

pasował do

drugiego, wszystkie działały w doskonałej harmonii. (...) Nie było

chorób

(...), a w królestwie roślin nie było najmniejszego śladu zepsucia.

Bóg patrzył na dzieło swoich rąk dokonane przez Chrystusa i

ogłosił, iż jest ono

„bardzo dobre". Popatrzył na doskonały świat, w którym nie było

żadnej

skazy grzechu, żadnej niedoskonałości.

Nastąpiła jednak zmiana. Szatan kusił Adama, a on upadł. Ten,

który w

niebie nie dochował wierności i został wyrzucony, w kłamliwym

świetle przed-

stawił Boga stworzonym przez Niego istotom, a one usłuchały

tego kłamstwa

i uwierzyły mu. W ten sposób grzech wszedł na świat, a przez

grzech śmierć

(Letter23, 1903; patrz także Review and Herald, 21 VII 1904).

Kiedy Chrystus stwierdził, że żadna istota ludzka nie może być

pośrednikiem między ludzkością a Bogiem, sam zaangażował się

w ten zaciekły

konflikt i przystąpił do walki z szatanem. Jednorodzony Syn Boży

był jedynym, który mógł wyzwolić ludzi poddanych wskutek

grzechu Adama szata-

nowi.

Syn Boży dał szatanowi wszelką sposobność, żeby wypróbował

na Nim

całą swoją sztukę zwodzenia. Wrogowi udało się skusić aniołów

w niebie,

a potem pierwszego Adama. Adam upadł, więc szatan przypusz-

czał, że usidli także Chrystusa, kiedy przyjmie na siebie człowie-

czeństwo. Wszystkie

upadłe zastępy dostrzegały w tym fakcie okazję uzyskania prze-

wagi nad Chrystusem. Długo czekały na możliwość okazania

swojej wrogości wobec Boga.

Kiedy usta Chrystusa umilkły zamknięte pieczęcią śmierci, szatan

i jego aniołowie byli przekonani, że osiągnęli zwycięstwo. (...)

W śmiertelnych zmaganiach Syn Boży mógł się oprzeć na swoim

niebieskim Ojcu. Wszystko w Jego życiu opierało się na wierze.

On sam był

okupem, darem danym dla wyzwolenia więźniów. Jego ramię

przyniosło ratunek ludzkości, ale jakże wielką cenę musiał za to

zapłacić! (Manuscript 125, 1901; The Upward Look, s. 357).

Konflikt w Niebie i w pierwszej rodzinie 3 stycznia

„NIENAGANNYM BYŁEŚ

W POSTĘPOWANIU SWOIM"

„Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zosta-

łeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość"

(Ezech. 28,15).

Dopóki wszystkie stworzone istoty uznawały posłuszeństwo miło-

ści,

w całym Bożym wszechświecie panowała doskonała harmonia.

Radością

niebiańskich zastępów było wypełnianie zamiarów Stworzyciela.

Rozkoszą

— odzwierciedlanie Jego chwały i uwielbianie Go. I podczas gdy

miłość do

Boga była uczuciem najwyższym, wzajemna miłość była ufna i

niesamolubna. Żadna nuta niezgody nie burzyła niebiańskiego po-

rządku. Niestety, ten

szczęśliwy stan uległ zmianie. Znalazł się ktoś, kto nadużył wol-

ności danej

przez Boga stworzonym istotom. Grzech zrodził się w tym, który

zaraz po

Chrystusie był najbardziej uczczony przez Boga, a mocą i chwałą

górował

ponad wszystkimi mieszkańcami nieba. Lucyfer, „syn jutrzenki",

był pierwszym z cherubów nakrywających, istotą świętą i nieska-

laną. Stał w obecności

wielkiego Stwórcy, a nieustannie płynące promienie chwały, ota-

czające wiecznego Boga, oświecały go. (...)

Stopniowo Lucyfer zaczął pobłażać pragnieniu wywyższenia się.

(...)

Chociaż cała jego chwała pochodziła od Boga, ten potężny anioł

zaczął ją

przypisywać sobie. Niezadowolony ze swego stanowiska, choć

wywyższony

ponad niebiańskie zastępy, ośmielił się pożądać hołdu, należnego

jedynie

Stwórcy. Zamiast umacniać prymat Boga w uczuciach i posłu-

szeństwie wszystkich stworzonych istot, odważył się zabiegać o

ich służbę i lojalność

dla siebie. Pożądał chwały, jaką nieskończony Ojciec obdarzył

swego Syna,

ten książę aniołów zapragnął też władzy, która była jedynie przy-

wilejem Chrystusa. (...)

Celem tego księcia aniołów stało się kwestionowanie zwierzch-

nictwa Syna

Bożego, a tym samym mądrości i miłości Stworzyciela. Tej spra-

wie podporządkował siły mistrzowskiego umysłu ten, który, po

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: