Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 01.pdf - Evangeline Anderson - Kattze

SLAVE BOY

Evangeline Anderson

www.loose-id.com

Tłumaczenie: GeDeTe

UWAGA!!!

Książka zawiera dokładne opisy scen seksu oraz wulgarny język mogące być uznane za

nieprzyzwoite i obraźliwe przez niektórych czytelników. Przeznaczona jest tylko i

wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Historia zawarta w tej książce jest fikcją. Niektóre wydarzenia mogą sprawiać wrażenie

odwołania do aktualnych lub historyczny zdarzeń, istniejących miejsc, nazw i postaci

jednak wszystkie są całkowicie fikcyjne i stanowią wytwór wyobraźni autorki.

Rozdział pierwszy

- Ah, Mistrzu Haven, jestem niezmiernie szczęśliwy, że w końcu tu jesteś. -

ambasador Gowany skłonił się głęboko, jego owłosiona głowa i jasne turkusowe oczy

znikły na chwilę, kiedy wyszedł z obrębu ekranu.

- Jako Sługa Światła jestem zaszczycony mogąc pomóc w waszych pokojowych

negocjacjach. - Mistrz D’Lon Haven, najbardziej szanowany mediator w Zakonie

Światła ukłonił się także głęboko nad panelem kontrolnym tak, że koniec jego

kruczoczarnych włosów prawie otarł się o panel kontrolny pojazdu.

Zakon, którego był przedstawicielem był wiekowy, a jego członkowie byli bardzo

szanowani, zarówno ze względu na ich ogromne i niezwykłe moce umysłowe jak i ich

zaangażowanie w sprawy pokoju i jedności świata, jako całości. Długa nauka rzemiosła

i rygorystyczne fizyczne i psychiczne metody treningu używane w Zakonie Światła

oznaczały, że nie wszyscy, którzy znaleźli azyl w jego ścianach byli w stanie osiągnąć

tytuł mistrza albo mistrzyni. Ze względu na to, że większość wysoko

wykwalifikowanych mediatorów, uzdrowicieli i wszelkich uczonych we wszechświecie

pochodziło z Zakony, nigdy nie brakowało kandydatów pożądających pozycji

nowicjuszy, które była dostępna każdego ziemskiego roku.

Haven był Sługą Światła albo Niosącym Światło, jak czasami ich nazywano,

przez większość swojego życia. Został znaleziony w trakcie poszukiwania uzdolnionych

jako młode dziecko i zaczął swój trening w Zakonie w wieku dziesięciu lat, obecnie

miał koło trzydziestu dwóch. Jego szerokie ramiona i muskularna postura pod

standardowym uniformem Zakonu składający się z przewiewnej bladoniebieskiej tuniki

i dopasowanych czarnych spodni były dowodem, że jego trening nie był ograniczony

jedynie do dyplomacji. Słudzy Światła usiłowali nieść pokój i harmonię gdziekolwiek

byli, ale jeżeli fizyczne działanie było potrzebne, byli oni gotowi i zdolni zmierzyć się z

zadaniem.

Podczas wymiany uprzejmości z ambasadorem Gowany, Haven skanował

przestrzeń wokół ich statku, obserwując szybko zbliżającego się Triberioński statek

wojenny. Jago głębokie niebieskie oczy zwęziły się a duże dłonie zacisnęły się na lasce,

kiedy zobaczył olbrzymi groźnie wyglądający statek zbliżający się szybko od strony ich

prawej burty. To nie były kolejne negocjacje o szlaki handlowe czy zmniejszenie cła

albo podatku na towary i usługi. To był szczyt pokojowy – ostatnia szansa, aby uniknąć

rozlewu krwi i bezsensownej wojny.

Tiberioński cesarz, Rudgez Czwarty był gotowy zniszczyć miłującą pokój planetę

Gow gi Nef i zabić każdego Golańskiego mężczyznę, kobietę i dziecko. I na dodatek

Tiberioński cesarz miał podobno doznać, prawdziwej albo wymyślonej, obrazy podczas

rutynowego handlu z nieszczęsnymi Gowanami.

- Mistrzu, wiem, że jesteśmy prawie w zasięgu, ale chciałbym...oh, wybacz mi –

łagodny głos z tyłu przerwał rozmowę Havena. Odwrócił się, aby spojrzeć na swojego

ucznia, Wrena, stojącego za nim, wyraźnie odświeżonego po dźwiękowym prysznicu,

ponieważ był ubrany jedynie w ręcznik.

Obdarzywszy młodego groźnym spojrzeniem, Haven odwrócił się powrotem do

ekranu i grubego, futrzanego Gowańskiego ambasadora ubranego w wymyślną złotą

szatę, aby go przeprosić.

- Proszę wybaczyć przerwę Ambasadorze – powiedział gładko – i mówić dalej.

- Nie ma, za co, nie ma, za co. – Ambasador spoglądając przez ekran, chwilowo

skupił swa uwagę na smukłej atletycznej figurze Wrena, białym ręczniku nisko

owiniętym wokół jego wąskich bioder i blado złotej skórze nadal pokrytej kroplami

wody. – Wprost przeciwnie, Mistrzu Hazenie, jestem zarówno zadowolony jak i

uspokojony ze zabrałeś swojego niewolnika ze sobą.

- Słucham? – Haven uderzył lekko swój głośnik i zmarszczył brwi – Przepraszam

Ambasadorze, co Pan powiedział? Myślę, że mój uniwersalny translator musiał coś

przekręcić.

- Powiedziałem - Ambasador krzykną, jakby podnosząc głos chciał uczynić

znaczenie swoich słów jaśniejsze - Jestem zadowolony, że przywozisz stosownie

pożądanego niewolnika ze sobą, tak jak życzyłem sobie w mojej ostatniej transmisji.

Haven zamyślony podrapał swoją czystą i starannie przystrzyżoną kozią bródkę i

wąsy.

- To możliwe, że Twoja transmisja została zagmatwana w trakcie szyfrowania. –

powiedział Golańskiemu ambasadorowi – ale ja zrozumiałem po prostu, że oczekujesz

ode mnie że przywiozę towarzysza. Co uczyniłem – to jest Wren mój uczeń. Jest

terminatorem w Zakonie Światła – skiną na Wrena, który skłonił się głęboko, ochlapując

zimnymi kroplami wody ze swoich ciągle mokrych włosów tył pleców Havena za

monitorem.

- Nie, nie, nie! – Spiczaste brązowe uszy położyły się płasko na jego okrągłej

włochatej głowie z widocznym zdenerwowaniem. – To nie to, co powiedziałem!

Specjalnie poprosiłem abyś zabrał niewolnika do służenia podczas negocjacji. To

kwestia Tiberiońskiej etykiety! Wszystkie osoby o wysokiej randze w ich społeczności

mają jednego, i pojawienie się przed Rudgezem Czwartym bez niego byłoby obrazą.

- Założyłem, że chcesz abym przyprowadził towarzysza ma państwowy obiad i to

wszystko. – Haven powiedział gładko, jedną ręką wycierając krople wody ze swojej szyi

– ale ja zrozumiałem, że Triberiończycy kładą szczególny nacisk na protokół i symbole

rangi.

- Czy zrozumiesz, że moja planeta zostanie całkowicie zniszczona, jeżeli ty

okażesz Tiberiońskiemu cesarzowi obrazę. – wykrztusił ambasador. Jego duże

niebiesko-zielone oczy zwęziły się do szparek a jego wąsy drgały ze zdenerwowania. –

Zauważ – kontynuował, zrobił krok do tyłu od monitora odsłaniając Golańską kobietę,

która stała za min. Tak jak Gowański ambasador miała duże kryształowe oczy,

szpiczaste uszy na czubku głowy i futro pokrywające jej całe ciało. W jej wypadku futro

było wygolone jak Haven przypuszczał w we wzór o znaczeniu erotycznym, wokół jej

małych sprężystych piersi i wrażliwych miejscach pomiędzy jej udami.

- Twoja niewolnica jak przypuszczam. – powiedział neutralnie, kiedy Golański

ambasador wrócił na ekran.

- Oczywiście, że nie – Ambasador odpowiedział naburmuszony – My

Gowańczycy nie aprobujemy sprzedawania innych czujących gatunków – to jest

wstrętne. To jest Ylla - jest ona kurtyzaną specjalnie trenowana w dobrym zachowaniu i

gracji. Towarzyszy mi, jako moja niewolnica, aby zadowolić Tiberiońskie barbarzyńskie

wymagania.

- Pozdrowienia, Sługo Światła – erotycznie wygolona kurtyzana/niewolnica

ukłoniła się skromnie i uśmiechnęła się pokazując maleńkie, ostre białe zęby.

- Wiec, ten problem jest prosty do rozwiązania – Wren uśmiechną się i położył

rękę na szerokim ramieniem Havena – Po prostu ja będę udawał twojego niewolnika tak

jak Ylla udaje niewolnicę Ambasadora, Mistrzu.

- To może nie być wcale takie proste – Haven zmarszczył brwi i potrząsną głową

„ Nie proponuj tego dopóki nie zrozumiesz zadania, jakie podejmujesz, Uczniu ” przesłał

przez prywatne połączenie umysłów, które mistrzowie i nowicjusze dzielili podczas

współpracy. Ale było za późno – Golański ambasador zaakceptował już ten pomysł.

- Jak dla mnie do doskonałe rozwiązanie – Ambasador był ponownie

uśmiechnięty i prezentował własne ostre białe zęby kiwając popierająco głową.

Haven zmarszczył brwi.

- Ambasadorze, proszę wybacz nam na moment, mam kilka spraw do załatwienia.

Odezwę się do Pana jak tylko zadokujemy do Tiberiońskiego statku.

- Oczywiście – Golański ambasador ponownie ukłonił się głęboko, jego bogata

szata zaszeleściła przy ruchu a obraz złożył się do małej białej kropki w środkowej

części ekranu, kiedy Haven przerwał transmisję. Zanim zdołał wymówić, chociaż jedno

słowo, Wren staną przodem do niego patrząc z determinacja w jego szeroko rozstawione

bursztynowe oczy.

- Mistrzu poradzę sobie z tym.

Haven westchną i przejechał ręką po swoich kruczoczarnych włosach.

- Jak możesz wiedzieć, że sobie poradzisz, Uczniu, skoro nie wiesz, z czym masz

sobie poradzić? Czy wiesz, jakie są obowiązki niewolnika zgodne z Tiberiońskimi

obyczajami?

Wren z gracją wzruszył ramionami. Nigdy nie osiągną wzrostu ani rozmiaru

Hazena, ale miał budowę szczupłego pływaka z delikatnie zaznaczonymi mięśniami i

Evangeline Anderson - Slave Boy [PL] - Rozdział 01.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: