Barbara Aho
Ponieważ termin “Żyd” (Jew, Jude) należy się wyłącznie plemieniu Judy, tylko on jest prawdziwym ludem “żydowskim”. Pozostałe plemiona Izraela, nazywając się Żydami, zawłaszczają sobie dziedzictwo nie należące do nich, zwłaszcza że mesjasz miał wywodzić się właśnie z rodu Judy. W Objawieniach 2: 9-10 czytamy o synagodze Szatana: “nazywają się Żydami lecz nimi nie są.” W swojej wiadomości dla kościoła w Smyrnie Jezus mówi o nieżydowskiej synagodze:
Znam ucisk twój i ubóstwo, lecz tyś bogaty, i wiem, że bluźnią tobie ci którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, ale są synagogą szatana. Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani próbie, i będziecie w udręce przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota.
Według Encyklopedii Żydowskiej synagogi zakłada się już od czasów starożytnych, dlatego po wielkiej schizmie Izraela funkcjonowały one dalej w obu królestwach:
“Do tego czasu [synagoga] stała się centralną instytucją w judaizmie (nie było nigdy w historii Izraela okresu bez funkcjonujących synagog), już w tamtych czasach uznawano ją za część pradawnej tradycji poczynając od czasów Mojżesza. (patrz Yer. Targ., Wyjścia. xviii. 20 i Kroniki xvi. 39; Pesi?. 129b; Philo, ‘De Vita Mosis,’ iii. 27; Josephus, ‘Contra Ap.’ ii., § 17; Akty xv. 21).”
Możemy wywnioskować z Objawień 2: 9-10 że część północnego Izraela, opuszczająca te ziemie po inwazji Asyryjczyków, osiadła w Smyrnie w Azji Mniejszej. Co za tym idzie owi Izraelici twierdzili że są Żydami i po śmierci Jezusa prześladowali Jego Kościół w Smyrnie. Biskupem Smyrny w II wieku n.e. był słynny Polikarp, spalony na stosie około 155 roku. Za męczeńską śmiercią Polikarpa stali Żydzi, co jest jasno ukazane w Liście do Smyrny:
“Gdy zostało to ogłoszone przez herolda [wyznanie wiary chrześcijańskiej Polikarpa] całe zastępy i pogan i Żydów mieszkających w Smyrnie zakrzyknęły w niezwykłym gniewie: ‘To jest nauczyciel Azji, ojciec chrześcijan, obalający naszych bogów, pouczający by nie składać ofiar ani nie czcić’. … Rzeczy te działy się z taką szybkością, szybciej niż słowa mogą to wyrazić – tłumy poczęły zbierać drewno i witki z warsztatów i łaźni, a Żydzi gorliwie im przy tym asystowali, jakby mieli to w nawyku…
“Tak więc [Zły] podesłał Nicetesa, ojca Heroda i brata Alcy, przekonującego sąd by nie wydawać jego ciała jeśli ten porzuci ukrzyżowanego i [odda hołd ich bogom] – stało się tak za namową Żydów (…) nie wiedzących że niemożliwym jest dla nas wyprzeć się Chrystusa który cierpiał za zbawienie całego świata tych którzy będą zbawieni (…)
Jezus Chrystus, Król i Zbawiciel, również odnosił się do synagogi Szatana w swojej wiadomości do Kościoła w Filadelfii:
Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem. (Obj. 3:9)
Według Encyklopedii Katolickiej: “Św. Ignacy z Antiochii wysłał do chrześcijan z Filadelfii interesujący list przestrzegający ich przed Żydami (Funk, ‘Die apostolischen Vätter’, Tübingen, 1901 str. 98-102).” Ignacy z Antiochii walczył też z judaizującymi herezjami w swoim Kościele w Smyrnie, od końca I wieku n.e. aż do swojej męczeńskiej śmierci w Rzymie w 110 n.e. Encyclopedia Britannica: “Ignacy Antiocheński najwyraźniej walczył z dwiema grupami heretyków: (1) “Judaizującymi” nie uznającymi autorytetu Nowego Testamentu i trzymającymi się żydowskich praktyk w rodzaju przestrzegania Szabatu (2) Doketystami…”
“IGNACY TEOFOR (j.grecki: noszący Boga) (zm. 110 w Rzymie), biskup Antiochii w Syrii, znany głównie z siedmiu listów które napisał podczas podróży do Rzymu, jako więzień skazany na śmierć za swoją wiarę. Był wyraźnie przeciwny naukom dwóch grup – adeptom judaizującym, nie uznającym autorytetu Nowego Testamentu, oraz Doketystom twierdzącym że śmierć i cierpienie Chrystusa nie były prawdziwe. Listy te często traktuje się jako źródło wiedzy o wczesnym Kościele z początku II wieku n.e. Ignacy reprezentuje okres religii chrześcijańskiej znajdującej się pomiędzy swymi żydowskimi korzeniami a chrześcijaństwem zasymilowanym ze światem grecko-rzymskim.”
Tajemnica – Wielki Babilon jest częścią Kościoła nie-Żydów kontrolowaną przez Synagogę Szatana. Wielka Nierządnica ujeżdzała Bestię przez stulecia, uwodziła tłumy babilońskim urokiem swoich książąt, swymi misteriami, rytuałami, bałwochwalczym kultem i bractwem duchowych elit, których zamknięte klasztory stały się przyczółkiem dla okultyzmu i homoseksualistów. Gdy wykorzysta się już nową formę chrześcijaństwa do ustanowienia globalnego rządu, Bestia obali i zdemaskuje niepotrzebną jej Nierządnicę, ujawniając jej żydowską tożsamość. Do tego czasu Synagoga Szatana wykorzystywać będzie Matkę Nierządnic do osiągnięcia swego głównego celu – podboju Ziemi Świętej.
Pismo Święte przypomina że Bóg zbierze swój Dom Izraela w “ich ziemi”.
“I stanie się w owym dniu, że narody będą szukać korzenia Isajego, który załopocze jako sztandar ludów; a miejsce jego pobytu będzie sławne. I stanie się w owym dniu, że Pan ponownie wyciągnie swoją rękę, aby wykupić resztkę swojego ludu, która pozostanie z tych z Asyrii i z Egiptu, i z Patros, i Etiopii, i Elamu, i z Szinearu, i z Hamatu, i z wysp na morzu. I wywiesi narodom sztandar, i zbierze wygnańców z Izraela, a rozproszonych z Judy zgromadzi z czterech krańców świata. Wtedy ustanie zazdrość Efraima, a gnębiciele Judy będą wytępieni; Efraim nie będzie zazdrościł Judzie, a Juda nie będzie gnębił Efraima.” (Izajasza 11:10-13)
Poniższe wersety pokazują nam opinię Boga na temat tego jak Izrael traktuje narody dające schronienie jego Diasporze, oraz powody dla których sprowadzi ich z powrotem do ich ziemi:
I wylałem moją złość na nich za krew, którą przelali na tej ziemi, kalając ją swoimi bałwanami. I rozproszyłem ich wśród narodów, i zostali rozsiani po różnych ziemiach; według ich postępowania i ich czynów osądziłem ich, lecz gdy przybyli do narodów, wtedy tam, dokądkolwiek przybyli, znieważali moje święte imię, gdyż mówiono o nich: Oni są ludem Pana, musieli wyjść z jego ziemi. Wtedy żal mi było mojego świętego imienia, które znieważył dom izraelski wśród ludów, do których przybył. Dlatego tak powiedz domowi izraelskiemu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ja działam nie ze względu na was, domu izraelski, lecz ze względu na moje święte imię, które znieważyliście wśród ludów, do których przybyliście. Dlatego uświęcę wielkie moje imię, znieważone wśród narodów, bo znieważyliście je wśród nich; i poznają ludy, że Ja jestem Pan – mówi Wszechmocny Pan – gdy na ich oczach okażę się święty wśród was. I zabiorę was spośród narodów, i zgromadzę was ze wszystkich ziem; i sprowadzę was do waszej ziemi, (Ezechiela 36:18-24)
I rzekł do mnie: Synu człowieczy, te kości – to cały dom izraelski. Oto mówią oni: Uschły nasze kości, rozwiała się nasza nadzieja, zginęliśmy. Prorokuj więc i powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój, i wprowadzę was do ziemi izraelskiej. I poznacie, że Ja jestem Pan, gdy otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój. I tchnę w was moje ożywcze tchnienie, i ożyjecie; i osadzę was w waszej ziemi, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam – mówi Pan. (Ezechiela 37:11-14)
Od ponad wieku syjoniści gromadzą swoich braci Izraelitów z całego świata w jednym miejscu . Czy oznacza to że zbierający Żydów w Izraelu syjonizm jest ruchem Bożym i powinien być wspierany przez chrześcijan? Nie. Ruch syjonistyczny nie jest wypełnieniem Bożej obietnicy odbudowy Izraela, lecz szatańskim kontrplanem dla biblijnych proroctw, mającym na celu stworzenie światowego królestwa rządzonego przez Antychrysta z terenu Izraela. Szatan wykorzystuje syjonizm aby zebrać Żydów na kolejny Holokaust który dokona się w czasach ostatecznych.
W diasporze żydowskiej istnieje ruch sprzeciwiający się ruchowi syjonistycznemu od samego początku. Neturei Karta, co znaczy “Strażnicy Miasta” jest organizacją ultra-ortodoksyjnych Żydów wierzących że stan w którym obecnie znajdują się Żydzi jest odbiciem Boskiego Gniewu. Jeden z czołowych liderów ruchu, I. Domb, napisał w “Transformacji: Sprawa Neturei Karta“:
“Ciąg wydarzeń które doprowadziły do zniszczenia Świątyni, był efektem działania mocy wyższej, zgodnie z tym co mówili nasi mędrcy: ‘Zaiste, dłonie pełne ognia wyszły z nieba aby spalić Świątynię B’ga… B’g (G”d) zmiażdżył mocnych w naszym gronie… W Swoim gniewie wyciął całą dumę Izraela.”
“W momencie wygnania nie byliśmy słabsi fizycznie niż za czasów naszego wejścia do Eretz Ysrael, a nasi wrogowie nie byli potężni. Zostaliśmy wygnani z boskiego dekretu – nie z powodu wojny czy porażki militarnej. Ponadto w całym naszym długim Galut, wszystkie katastrofy których doświadczyliśmy, nie mogą być wyjaśnione w jasny i naturalny sposób. Dodatkowo nie ma żadnego przekonywującego dowodu wyjaśniającego fenomen ciągłego antysemityzmu, istniejącego we wszystkich okresach historycznych i na wielu odległych od siebie, zupełnie różnych terytoriach… Ta wrogość i okrucieństwo z którym spotykaliśmy się ze strony naszych prześladowców muszą byc przypisane czynnikom innym niż ludzki.” (str. 9-10)
“Lecz gdy my, Żydzi którzy pozostali wierni prawdzie i naszej wierze, zastanawiamy się nad naszą przyszłością musimy myśleć w kategoriach duchowych, w kategoriach obietnic B’ga składanych za pośrednictwem proroków, o zbawieniu i nieustającej radości i szczęściu, które zainauguruje adwent Mesjasza, jak zapisano w naszej Torze. Obietnice te wyprzedzają znacznie najwyższe aspiracje i korzyści które żydowskiemu ludowi oferuje syjonizm (…)” (str. 14)
I. Domb utrzymuje dalej że ruch syjonistyczny oraz jego prekursor – judaizm zreformowany – odciągnęły Żydów od przestrzegania Tory i zastąpiły ją świeckim humanizmem który charakteryzuje dzisiaj ok. 95% światowej populacji żydowskiej.
“Droga dla syjonizmu została przetarta przez ruch reformacyjny tzw. Haskalę, wraz z jej naukami o tym że prawa zarządzające światem można objąć rozumem ludzkim. Wpływy Haskali zaczęły podważać fundamenty wiary judaistycznej a gdy infekcja rozprzestrzeniła się wśród mas żydowskich już na dobre, syjonizm, twór i dziecko reform Haskali, przejął pałeczkę i kontynuował prace swych ojców oraz zaszczepiania ich nauk Żydom. Haskala i syjonizm były od siebie wzajemnie zależne – Haskala doszła do murów twierdzy wiary żydowskiej, a syjonizm, w przebraniu żydowskim, wkroczył w jej obręb kontynuując pracę niszczenia jej głównych struktury.” (str. 7)
Kampania syjonistyczna doprowadziła do systematycznej sekularyzacji judaizmu:
“…gdy syjonizm osiągnął szczyt potęgi i opanował prawie wszystkie sekcje świata żydowskiego, ruszyła aktywna kampania syjonistów na rzecz oddalenia Żydów od Tory. Ta niezbyt silna więź, a w pewnych kręgach nawet wrogość syjonizmu wobec naszej religii nie jest przypadkowa - jest bezpośrednim rezultatem ideologii syjonistycznej.
“Od czasu gdy syjonizm pojawił się na scenie żydowskiej historii po raz pierwszy, syjoniści walczyli z religią na wiele różnych sposobów. Ich pisarze i ideolodzy dyskretnie wyszydzali judaizm a nawet atakowali go otwarcie. Antyreligijne uprzedzenia syjonizmu nie ograniczały się do pism i przemów, lecz wyrażały się w bardziej praktycznych działaniach… Założyli szkoły w których celowali w wyeliminowanie każdego przejawu myśli religijnej z umysłu dzieci do nich uczęszczających. Wraz ze wzrostem ich liczebności byli coraz bardziej zdeterminowani do przejęcia władzy i zdominowania życia społeczności – stopniowo odwodzili dużą liczbę Żydów od przestrzegania nauk Tory, kierując ich w kierunku niereligijnych a nawet antyreligijnych kręgów… Wszystko to prowadzi do jednej, oczywistej konkluzji: syjonizm jest odwrotnością naszej Emuna [wiary] i ideologii religijnej. Zostać syjonistą znaczy zacząć postrzegać świat żydowski jako coś tymczasowego i ziemskiego, zupełnie odłączonego od wszelkich więzów duchowych na których oparta jest Emuna.” (str. 21-2)
I. Domb twierdzi że syjonizm nie jest wypełnieniem Bożego planu dla Żydów, lecz rebelią przeciwko niemu. To z kolei spowoduje większy gniew na Żydów, jak uważał też rabin Lubawiczów Shulem Ben Shneersohn:
“Jeśli – niebiosa brońcie – syjoniści zdołają uzyskać swój kraj, zbezczeszczą go i zdesekrują swoimi niecnymi czynami i tym samym przedłużą – niebiosa brońcie – okres wygnania.” (str. 233)
I.Domb wspomniał też wcześniej o działającej wewnątrz syjonistów grupie zwanej Kananejczykami, będącej po części odpowiedzialną za zhańbienie narodu Izraela . Pamiętajmy że antyczni Kananejczycy zajmowali północne terytoria w pobliżu Góry Hermon, przejęte później przez plemię apostatów Dana:
“Grupa zwąca sama siebie Kananejczykami, złożona z ludzi po kompleksowej edukacji syjonistycznej… Kananejczycy twierdzą że nie ma nic złego w tym że należą do starożytnej kultury pierwszych Kananejczyków zajmujących ziemie znane dzisiaj jako Izrael. Twierdzą również że z tego powodu muszą odzyskać i zaadaptować sobie tą kulturę i jej podstawowe tradycje… Ten plan jest genialnie prosty. Herezja syjonistów, będąca zasadniczo zaprzeczeniem całego judaizmu i świętości Tory, stworzyła próżnię którą trzeba czymś wypełnić… powodem dla którego pojawiła się grupa Kananejczyków i mit który propagują, jest chęć wypełnienia owej próżni… jest też wyraźnym znakiem że misja wyrwania z korzeniami Tory zakończyła się sukcesem tak dużym, że entuzjastycznie nastawione młodsze generacje [Żydów] są skłonne przyjąć nawet najbardziej fantastyczne z mitów.” (str. 87-88)
Mimo iż ruch syjonistyczny nie jest wypełnieniem obietnic Boga dla zebrania w jedno miejsce narodu Izraela, nie jest nim również ultra-ortodoksyjny judaizm. Ortodoksyjni Żydzi nie są grupą 144.000 wybranych z wszystkich 12 plemion Izraela (z wyłączeniem Danitów) która stanie obok Jezusa Chrystusa na Górze Syjon. Prawdziwe 144.000 wybrańców z Objawień 14 to ludzie którzy “nie splamili się z kobietami”, co nie odnosi się raczej do stosunku płciowego per se, lecz do pogańskich rytuałów seksualnych które odbywać się będą w Czasach Ostatecznych (Obj. 9:21). Ultra-ortodoksyjny judaizm obejmujący członkostwo w Neturei Karta wywodzi swoją ideologię z Talmudu i kabały, wynoszących cudzołóstwo do rangi cnoty. “Wielki rabin Lubawiczów” cytowany wcześniej przez I.Domba jest kabalistą praktykującym żydowski okultyzm i człowiekiem oczekującym mesjasza Lubawiczów. Również sam Domb wierzy w gnostyckie dogmaty i w boskość człowieka (zarezerwowaną oczywiście wyłącznie dla Żydów).
“…Ten system nagrody i kary, nagrody za micwę i kary za awerot, jest przywilejem dla nas Żydów i stanowi najwznioślejszy zestaw elementów naszej konstytucji, boską jakość odziedziczoną po naszych przodkach i potwierdzoną na Górze Synaj.
“Tora została stworzona zgodnie z boskimi koncepcjami, poza zwykłym ludzkim pojęciem. (…)w rzeczywistości zawierają wyższe boskie aspekty, niezrozumiałe dla umysłów śmiertelników. Tylko Żydzi, ludzie, którzy są obdarzeni boską jakością, są w stanie podjąć się i wykonywać owe święte funkcje. Kolejność nagrody i kary jest bezpośrednim rezultatem ich wiecznej i nierozerwalnej jedności z B”giem, i żadna inna istota ludzka nie ma możliwości włączenia się do tego stanu rzeczy (…) (str. 8)
Jesteśmy zmuszeni do konkluzji iż ultra-ortodoksyjni Żydzi są religijnym ekstremum procesu dialektycznego i są fałszywą opozycją dla świeckiego syjonizmu. Ten proces dialektyczny, skonstruowany w celu spolaryzowania mas, zdestabilizowania status quo i przekształcenia ładu społecznego, ostatecznie zjednoczy Żydów z całego świata w jeden, babiloński system religijny oparty o kabałę, co jest wspólnym celem zarówno syjonizmu jak i ortodoksyjnego judaizmu.
Psalm 119:91 mówi że “wszystko służy” Bogu – co oznacza że wszyscy ludzi, nawet ci źli, wypełniają plany Boże czy sobie z tego zdają sprawę czy nie. Tak więc syjoniści, finansowani pieniędzmi Rotszyldów, mający o sobie tak wielkie mniemanie, drwiący sobie nie tylko z chrześcijan ale i z samego Boga, w rzeczywistości działają na swoją szkodę (Dzieje 18:6) i podpisują na siebie wyrok śmierci. To samo tyczy się ultra-ortodoksyjnych kabalistów.
Pismo Święte mówi że gdy Żydzi wrócą do Izraela, czeka ich tam okres udręki i kar. Aby kontrolować cały Izrael z Jerozolimy, plemię Dana musi zniszczyć plemię Judy i uzurpuje sobie ich mesjańskie dziedzictwo. Pismo zapowiada również że po rzezi 2/3 Żydów, sam Jezus Chrystus ocali plemię Judy:
Najpierw wyratuje Pan namioty Judy, aby chwała domu Dawida i chwała mieszkańców Jeruzalemu nie przewyższała Judy. W owym dniu ochroni Pan mieszkańców Jeruzalemu, tak że najsłabszy wśród nich będzie w owym dniu jak Dawid, a dom Dawida będzie jak Bóg, jak anioł Pana na ich czele. W owym dniu będę dążył do tego, aby zniszczyć wszystkie narody, które wyruszyły przeciwko Jeruzalemowi.
I stanie się w całym kraju – mówi Pan: Dwie trzecie zginą i pomrą, a tylko trzecia część pozostanie z nim. Tę trzecią część wrzucę w ogień i będę ją wytapiał, jak się wytapia srebro, będę ją próbował, jak się próbuje złoto. Będzie wzywać mojego imienia i wysłucham ją. Ja powiem: Moim jest ludem, a ona odpowie: Pan jest moim Bogiem. (Zach. 12:7-10; 13:8,9)
Dlatego też musimy zrozumieć że Bóg nie porzucił swych ludzi na zawsze, lecz nadejdzie dzień gdy sam Jezus Chrystus ujawni się pozostałościom ludu Judy.
Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalemu wyleję ducha łaski i błagania. Wtedy spojrzą na mnie, na tego, którego przebodli, i będą go opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka, i będą gorzko biadać nad nim, jak gorzko biadają nad pierworodnym… A gdy ktoś go zapyta: Cóż to za rany masz na piersi? Wtedy odpowie. To są rany, które mi zadano w domu moich przyjaciół. (Zach.12:10,13:6)
Apostoł Paweł pisał już o tych resztkach Żydów, wybranych którzy zostaną zbawieni dzięki łasce a nie przestrzeganiu Prawa.
Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej. Przecież i ja jestem Izraelitą, z potomstwa Abrahama, z pokolenia Beniamina. Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył. Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak się uskarża przed Bogiem na Izraela: Panie, proroków twoich pozabijali, ołtarze twoje poburzyli; i zostałem tylko ja sam, lecz i na moje życie nastają. Ale co mu mówi wyrocznia Boża? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. Podobnie i obecnie pozostała resztka według wyboru łaski. A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską. Cóż więc? Czego Izrael szukał, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli; pozostali zaś ulegli zatwardziałości, jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia, dał im oczy, które nie widzą, i uszy, które nie słyszą, aż do dnia dzisiejszego. (Rzymian 11:1-7)
ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga. (Rzymian 2:29)
Gdy Jezus ujawni się Swoim braciom, będzie to poruszające spotkanie rodzinne. Biblijnym archetypem tego pojednania jest patriarcha Józef, który płakał gdy wyjawił swoją tożsamość swoim braciom… i pośpiesznie wybaczył im wszystko co uczynili mu w przeszłości.
Wtedy Józef nie mógł już opanować się dłużej wobec wszystkich, którzy stali wokół niego, i zawołał: Wyprowadźcie wszystkich ode mnie. I nie pozostał przy nim nikt, gdy Józef dał się poznać braciom swoim. Zapłakał tak głośno, że usłyszeli to Egipcjanie i usłyszał to dwór faraona. Potem rzekł Józef do braci swoich: Jam jest Józef! Czy żyje jeszcze ojciec mój? A bracia jego nie mogli mu odpowiedzieć, bo się go zlękli. Józef zaś rzekł do braci swoich: Zbliżcie się, proszę, do mnie! A gdy się zbliżyli, rzekł: Jam jest Józef, brat wasz, którego sprzedaliście do Egiptu. Lecz teraz nie trapcie się ani nie róbcie sobie wyrzutów, żeście mnie tu sprzedali, gdyż Bóg wysłał mnie przed wami, aby was zachować przy życiu. Bo już dwa lata trwa głód na ziemi, a jeszcze będzie pięć lat bez orki i żniwa. Bóg posłał mnie przed wami, aby zapewnić wam przetrwanie na ziemi i aby wielu zostało zachowanych przy życiu.(Rodzaju. 45:1-7)
Józef jest archetypem Chrystusa, jego bracia i ojciec odwzorowują Dom Izraela w czasach ostatnich, natomiast 7 lat głodu to okres wielkiej boleści czasów ostatnich zapowiedzianej w Nowym Testamencie (przede wszystkim w Objawieniach św. Jana). W Liście do Rzymian apostoł Paweł zapowiada że Bóg który był łaskawy wobec Domu Jakuba w czasie 7 lat głodu w Egipcie, będzie też łaskaw dla wierzącej resztki Izraela w przyszłości.
Kolejnym proroczym przykładem jest nawrócenie Pawła, który uznawał się za “głowę grzeszników” w czasie gdy nienawidził Jezusa Chrystusa i prześladował Jego Kościół, zademonstrował później jak wielką łaskę okazać może Bóg, również w wypadku wierzącego Izraela podczas drugiego przyjścia Chrystusa:
“W związku z tematem odrzucenia Izraela, zadano pytanie “Czy Bóg porzucił Swój lud?” Broń Boże. Gdyby tak było, nie byłby sumiennym, dotrzymującym umów Bogiem. On wiedział co się stanie z ludem Izraela a wiedza to objęła całą ich smutną historię porażek i apostazji. Apostoł Paweł mówi o sobie jako o Żydzie i potomku Abrahama. Pokazuje z własnego doświadczenia że Bóg nie porzucił Swojego ludu. Nienawidzący Chrystusa, pragnący gorliwie służyć Bogu lecz nie posiadający wiedzy, prześladujący Kościół, otrzymał on łaskę Jezusa Chrystusa, dającego tym samym wzór tego jak powinnyśmy wierzyć w Niego (1Tym.1:16). Jego niezwykłe nawrócenie jest wzorem dla przepowiedzianego nawrócenia resztki Izraela w momencie przyjścia Pana. Tak jak Szaweł z Tarsu zobaczył Go w blasku chwały, tak i Izrael ujrzy go w dniu drugiego przyjścia Chrystusa (Zach.12:10; Obj.1:7). Wizja ta doprowadzi do masowego nawrócenia całego narodu…
“Tajemnica została ujawniona. Izrael będzie zaślepiony aż do czasu gdy poganie osiągną pełnię. Pełnia oznacza pełną liczbę zbawionych, zebranych ze wszystkich ludów pogan a tworzących prawdziwy Kościół, Ciało Chrystusa. Gdy Ciało dołączy w chwale do Głowy, gdy nadejdzie czas przyjścia Chrystusa po Jego Świętych (1 Tesaloniczan 4:17), Pan zwróci się ponownie do Izraela. Cały Izrael żyjący w tym dniu zostanie zbawiony (Izajasza 59: 20, Psalmy 14: 7). Będzie to drugie, widziane przez wszystkich i pełne chwały przyjście Pana Jezusa Chrystusa. Odwróci wszelkie niegodziwości od czasów Jakuba i zmaże ich grzechy. Przed przyjściem Pana po Świętych, przed Jego ujawnieniem się w pełnej chwale, nastaną dni udręki Jakuba, gdy cały naród przejdzie przez oczyszczające płomienie a złe gałęzie Izraela zostaną odcięte. Po Jego przyjściu i odkupieniu wszystkich ich grzechów, dopiero wtedy wypełnią się wszystkie proroctwa o potędze Izraela…” (A.C. Gaebelein – Komentarz Biblijny/ Annotated Biblical Commentary)
* * *
Pytam więc: Czy Bóg odrzucił swój lud? Bynajmniej… Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył… Mówię tedy: Czy się potknęli, aby upaść? Bynajmniej. Wszak wskutek ich upadku zbawienie doszło do pogan, aby w nich wzbudzić zawiść. Bo jeśli ich upadek stał się bogactwem świata, a ich porażka bogactwem pogan, to o ileż bardziej ich pełnia? … Jeśli bowiem odrzucenie ich jest pojednaniem świata, to czym będzie przyjęcie ich, jeśli nie powstaniem do życia z martwych?… i w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba. A to będzie przymierze moje z nimi, gdy zgładzę grzechy ich. Co do ewangelii, są oni nieprzyjaciółmi Bożymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania, są umiłowanymi ze względu na praojców. Nieodwołalne są bowiem dary i powołanie Boże. Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich nieposłuszeństwa, tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia dostąpili. Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować.
O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki jego i nie wyśledzone drogi jego! (Rzymian 11)
art.w