Jewak_Wampiry(1).pdf

Wampiry

Autor: Daria Jewak

Czym tak naprawdę są wampiry? W ludowych przesądach to krwiopijne stworzenia, często w

postaci dusz heretyków, przestępców czy samobójców, które opuszczają cmentarz, aby posila się

ludzką krwią. Samo słowo wampir jest pochodzenia węgierskiego i oznacza prawdopodobnie

diabeł lub wiedma .

Już w starożytnoci obawiano się ich, przykładowo w Mezopotamii czy Grecji. Są również lady wiary

w te stworzenia wród ludów słowiaskich. Słowiaski przesąd mówi, że trup pragnie krwi i wychodzi

z grobu, by wyssa ją z ofiar, którymi staja się jego krewni, a następnie inni. Ofiary również zamieniają

się w wampiry.

Wampir musi wróci do grobu przed witem, gdyż w wietle słonecznym traci swoją moc. Co

ciekawe, brak sił witalnych w organizmie sprawia, że stworzenie to nie posiada własnego odbicia w

lustrze. Najczęciej atakuje swoje ofiary we nie, dręcząc je dodatkowo obłędem. Aby go zabi, należy

wbi mu kołek osikowy w serce, a jego ciało spali na stosie. Są także przeciw wampirom inne

metody, a mianowicie pewne zioła, zaklęcia i więte symbole. W Europie rodkowej popularnocią

cieszył się krzyż oraz woda więcona.

W postaciach wampirów dopatrywano się działalnoci diabła, który nie dopuszczał do rozkładu ciała i

kazał zmarłemu odgrywa demoniczną parodię życia, by zdobywa kolejne poddane sobie dusze.

Istnieje też przesąd, że potwór może odby stosunek płciowy z żyjącym. To włanie przez miło

cielesną wampir czerpie swe siły. Jest często kojarzony z plagami i epidemiami, zwłaszcza w

południowo-wschodniej Europie na przełomie XVII/XVIII w.

W 1657r. jezuita Francois Richard opublikował dziennik z pobytu na greckiej wyspie Santorini, leżącej

na Morzu Egejskim. Pisał w nim, że jeli podejrzewano, że w okolicy grasuje wampir, gromadzono się

przy jego grobie w sobotę, gdyż tylko wtedy można było zasta tam posta. Odmawiano modlitwy, a

następnie wydobywano ciało a grobu. Jeżeli ciało wyglądało za wieżo lub było miękkie, ksiądz

odprawiał egzorcyzmy. Gdy diabeł uciekał, ciało malało, traciło żywy kolor.

Pewnej wiosennej nocy 1725r. w serbskiej wsi koło Kisolowa, Peter Plogojowiz przyszedł do swojej

żony dziesięc tygodni po jej mierci. W ciągu następnych kilku dni nawiedza kilka osób, uciska ich

szyje i wysysa krew. Wieniacy wspólnie z władzami otworzyli grób, w którym leżało ciało w

nienaruszonym rozkładem stanie, pozbawione zapachu, jaki towarzyszy procesowi gnicia.

wiadkowie twierdzili, że zmarłemu rosły włosy ipaznokcie, wytworzyła mu się nowa skóra, a z ust

płynęła stróżka krwi. Po przebiciu jego serca palem, z nosa i ust wytrysnęła mu krew i doszło do

erekcji penisa. Zwłoki spalono na popiół.

Historia na pierwszy rzut oka niewiarygodna, a jednak nie jest bajką. Relacja serbskiego prowizora z

zabiegów mających na celu zlikwidowanie wampira trafiły do "Wiedeskiego Diariusza". Okazało się,

że na tym nie koniec. Siedem lat póniej doszło do kolejnych niesamowitych wydarze.

W 1732r. członkowie serbskiej komisji rządowej wg tego opisu szukali osobników tego gatunku w

wiosce Medwegna, w pobliżu Belgradu, przekopując 13 grobów. Wedle zapisków trzy ciała nie były

dotknięte procesem gnicia, a po otwarciu ciał w żyłach zmarłych płynęła wieża krew. Jak doszło do

"epidemii" wampirów?

Otóż młody serbski żołnierz powrócił do domu po służbie odbytej w Kostatitsa w Grecji. Zwierzył się

swej ukochanej, że gdy był w wojsku, zaatakował go wampie. W niedługim czasie zmarł i pochowano

go na cmentarzu. W krótkim czasie można go było zobaczy, spacerującego nocą. Jednoczenie

ludzie, którzy go spotkali, odczuwali osłabienie, a niektórzy z nich zmarli. Grupa wojskowych odkryła

grób zmarłego i zobaczyła ciało bez najmniejszych ladów gnicia oraz ciekająą z jego ust stróżkę

krwi. Gdy wbito mu kołek w serce, rzekomo wydał z siebie przeraliwy jęk i chlusnął w nich

strumieniem krwi.

Żołnierze odkryli kolejne groby, zabijając osikowym kołkiem jeszcze dwie osoby, których ciała

pozostały w nienaruszonym stanie, a mianowicie dwie wampirzyce, Stanę i Milizę. Ostatnia zdawała

się by najbardziej niebezpieczna, gdyż za życia jadła mięso z dwóch owiec, które padły ofiarą

wampirów. Cho całe zycie była bardzo chuda, po otworzeniu grobu zadziwiła wszystkich swoją tuszą

i różową cerą. Stana za życia twierdziła, że dla ochrony przed zarazą posmarowała się krwią wampira,

jak to było w zwyczaju w jej ojczynie, Turcji.

Wiadomo umierceniu wampirów w Serbii podziałało jak płachta na byka na naukowców, którzy

zaczęli szerzej zajmowac się tym zagadnieniem i pisa prace na ten temat.

W 1733r. uczony John Heinrich Zopft napisał:

" Wampiry powstają w nocy ze swych grobów, napadają na ludzi, którzy spokojnie pią w łóżkach,

wysysają wszystką krew z ich ciała i mordują. Wbicie drewnianego kołka w serce to jedyny sposób na

zabicie wampira. Zwłoki należy spali.”

Ta historia nie należy do rzadkoci, po tym zdarzeniu zaczęły napływa nowe informacje. W wołoskiej

wsi Merul w ciągu pięciu miesięcy powstający z grobu zarazili 80 osób. W Kapnicku koło

Siedmiogradu w 1753r. spalono na stosie Dorotheę Pihsin, którą odnaleziono w grobie owinięta w

nasiąkniętą ludżką krwią chustę.

Naukowcy do tego stopnia przejęli się sprawą wampirów, że w kocu XIX wieku szukali nawet

bakterii czy wirusów odpowiedzialnych za chorobę. Z bada wynikało, że zaraza występowała

przeważnie w zimie, gdy brakowało jedzenia i biedna ludno musiała spożywa zdechłe zwierzęta.

Dodatkowo atakowała głównie hodowców bydła lub górali. Wg teorii Reitera winowajcą był zarazek

wąglika, gdyż wszystkie następstwa zaatakowania przez krwiopijcę dokładnie mu odpowiadały.

Przebieg choroby jest zawsze bardzo ostry i w szybkim czasie koczy się miercią, o ile nie poda się

dużej dawki penicyliny.

Opisywane przez wiatków zdarze polowania na wampiry stały się natchnieniem dla wielu pisarzy.

W 1847r. ukazała się seria opowieci, napisana przez Thomasa Presta, a 50 lat póniej powstał słynny

Drakula, napisany przez Brama Stokera. Przedstawiał on młodego, przystojnego arystokratę, który

gustował w obydwu płciach. W ciągu dnia odpoczywał w trumnie w jednej z piwnic swojego zamku, a

w nocy szukał ofiar, by wyssa z nich krew. Przerazi go mógł jedynie widok krucyfiksu i wiatła oraz

zapach czosnku.

Ekranizowany wielokrotnie utwór, pierwszy raz w 1931r., przedstawiał życie Vlada Basaraba, ur. W

1430r. Przezwisko wzięło się z faktu, że jego ojca z powodu swej brzydoty nazwano Drakul, a jego

syna Drakula, co oznacza syn diabła. Młody Vlad urodził się w Sigishora w gospodzie, gdyż jego ojciec

w tym czasie znajdował się na wygnaniu. Był władcą Transylwanii, obszaru leżącego w Rumunii. Sławę

zyskał jako bezwzględny morderca, który nabijał swe obszary na tępy pal i przyglądał się ich

ęczarniom z upodobaniem. Największą rozkosz podniebienia przeżywał w czasie posiłków wród

wbitych na pal, stąd też jego przezwisko - Palownik. Zmuszał Cyganów, aby się wzajemnie mordowali,

gotowali w kotle i zjadali, a osoby, które skarżyły się na odór zwłok, wbijał na najwyższy pal. Chodziły

też pogłoski, że lubi jada na zbroczonych krwią ciałach. W swoich wyprawach również pozostawiał

po sobie mnóstwa ludzi nabitych na pale, w tym kobiety i niemowlęta. W bitwie z Turkami został

zabity, a jego głowę zawieziono do Konstantynopola jako symbol zwycięstwa, gdzie podobno

zakonserwowano ją w miodzie i rzucono pod nogi sułtanowi Mahmedowi II. Jego zwłoki

przechowywane są w kociele klasztornym na małej wyspie na jeziorze Snagow, gdzie nielicznym

turystom udaje się obejrze zwłoki Vlada.

Tytuł wampira pasuje bardziej do Elżbiety Batory, która w XVI w. Znana była z tego, że kąpała się w

krwi i spożywała ją. Odnaleziono przy jej zamku ponad 50 zwłok młodych dziewczyn, których krew

wykorzystywała do swych chorych czynów.

Nie tak dawno również, w 1949r. został powieszony John George Haigh, który słynął z upodobania do

picia krwi swych ofiar. A w 1992r. Brazylijczyk Marcello Costa de Andrade zabił 14 chłopców i wypił

ich krew wierząc, że dzięki temu stanie się piękny.

Lecz czy picie krwi jest dostatecznym dowodem tego, że kto jest wampirem? I czy naprawdę istnieją

ludzie, którzy należą do tego przedziwnego gatunku?

Okultyci wyjaniają wampiryzm w aspekcie bliniaczych ciał człowieka, a mianowicie fizycznego i

astralnego, które w normalnym stanie powinny się rozłączy w momencie mierci. W przypadku

wampira po mieci ciało astralne zostaje zatrzymane w ciele fizycznym i potrzebuje krwi, czyli płynu

życia, aby móc je wyżywi. Teoria ta przemawia jednak za istnieniem wampirów.

ą również racjonalne rozwiązania tego dziwnego fenomenu, dostarczyła ich medycyna.

Na wiecie istnieje wiele chorób, które przypominają swymi objawami skutki pokąsania przez

wampira. Istnieją choroby skóry, jak przykładowo pęcherzyca zwykła, które powodują powstawanie

ran podobnych do ukąszenia. Analogicznie można wytłumaczy strach przed wiatłem słonecznym -

porfirią, objawiająą się nadwrażliwocią skóry na wiatło, która powoduje opuchliznę skóry a

czasami wręcz jej obumieranie.

Wieniacy wbijali kołki w serce ludziom, którzy napuchli po mierci, a przecież obecna medycyna

tłumaczy to gromadzeniem się gazów w gnijącym ciele oraz ciemnieniem krwi w wyniku rozkładu

przez bakterie. Czyżby wiadczyło to o tym, że wampiry to jeszcze jedna historia, którą straszy się

niegrzeczne dzieci?

Jedna z teorii mówi, że wampiry to ofiary własnych uroje, zakorzenionych w naszej psychice, ofiary

syndromu old-hex. Przejawia się to głównie u mężczyn w postaci starej, szpetnej kobiety, która zbliża

się do łóżka zasypiającego, kładzie na piersiach mężczyzny. Odpowiednikiem tego miałby by wampir

atakujący młode kobiety.

Psychologowie stworzyli termin hemoseksualizm czy też kliniczny wampiryzm , odnoszący się do ludzi,

u których odkryto chorobliwy pociąg płciowy do krwi. Choroba objawia się nienormalnym

zainteresowaniem krwią, czasem miercią, niejednokrotnie pojawia się potrzeba picia krwi w czasie

stosunku płciowego lub nekrofilią. Czy oznacza to zatem, że zagadka jest rozwiązana i nie warto

zajmowa sobie głowy starymi legendami? Może jednak nie do koca.

Wampiry kojarzą się z ludmi, czerpiącymi energię z krwi innych osób. Jednak poza legendarnymi

"Drakulami" żyją obok nas wampiry żywiące się naszą energią, tzw. wampiry energetyczne. Można

powiedzie, iż są dużo groniejsze, gdyż nie odstraszy ich pęczek czosnku, woda więcona czy wiatło

łoneczne. I cho na pewno wiele osób umiechnie się teraz powątpiewająco, przedstawicieli tego

specyficznego gatunku często można spotka wród nas. Mało tego, osoby te nie zdają sobie często

sprawy z tego, w jak destruktywny sposób mogą na nas wpływa.

Niejednokrotnie spotykamy się z ludmi, którzy w dosłowny sposób nas męczą, po godzinie czy

dwóch rozmowy czujemy się zmęczeni i z chęcią położylibymy się spa. Chcąc, nie chcąc, mielimy

włanie do czynienia z kim, kto "wyssał" z nas witalno i siłę.

Typowymi objawami pokąsania przez energetycznego wampira jest osłabienie, któremu towarzyszą

niejednokrotnie bóle głowy, senno, otępienie, zmniejszona sprawno fizyczna i umysłowa,

osłabienie widzenia. Zbyt długie przebywanie w jego towarzystwie może spowodowa stany lękowe

czy wręcz agresję.

Wiadomo, że wampiry posilające się krwią, zagłębiają zwykle w szyi ofiary swoje ząbki.

Energetycznym natomiast wystarczy dotyk. Jeli nie ma w pobliżu człowieka, czerpią energię z

rolinnoci, wody czy powietrza, gdyż mają w sobie zbyt mało życiowej energii lub też ulatuje ona i

muszą uzupełnia jej niedobór.

Wampirem energetycznym nie można się nagle sta w wyniku dotyku przez inną osobę o takich

zdolnociach. Nim trzeba się urodzi.

Najlepszymi dawcami energii są ludzie kierujący się w życiu głównie emocjami, uczuciami, osoby

znerwicowane, cho negatywna energia nie jest dla wampirów zbyt korzystna. Równie chętnie

przebywają w otoczeniu osób o silnej osobowoci.

Ważą rzeczą jest to, że wampir może mie stałe osoby dostarczające mu energię, gdyż ciało ofiary

szybko ulega regeneracji. Dlatego więc powinnimy unika osób, które w oczywisty sposób nas

ęczą. Nie wiadomo, czy nie należą one do energetycznych wampirów.

Wampiry od lat stanowiły zagadkę i temat do żartów dla wszystkich, którzy odwiedzali cmentarze

nocą. Ucieleniają lęk przed utratą sił witalnych, fizycznym wycieczeniem, miercią. By może

obawę przed nimi powoduje fakt, że dla wielu religii krew jest podstawą wiary czy może, że jest

ródłem sił witalnych naszego organizmu. Wampiry odzwierciedlają nasze lęki i obawy, dlatego też

nie powinnimy myle o nocnych wizytach tych przedziwnych stworze, tylko patrze na mrożące

krew w żyłach opowieci o nich z dalszej perspektywy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: