[Wielkie Poruszenie - Kroniki Lormtu]#4 Pakt Sokolnków.pdf - 03 - Wielkie Poruszenie - Kroniki Lormtu - Jiggles

Andre Norton

P.M.Griffin

Pakt Sokolników

Tytuł oryginału Flight of Vengeance

part 2

Przełożył Maciej Martyński

SCAN-dal

Rozdział pierwszy

Tarlach pochylił się nisko w siodle, aby

zmniejszyć opór powietrza, i mocniej

przycisnął do piersi nieruchome ciało być

może już martwej kobiety.

Jechał tak od dwóch, a licząc i dzisiejszy

— trzech dni. Nie robił żadnych popasów;

zatrzymywał się tylko po to, by zmienić

konia, gdy niosący go wierzchowiec nie

był już w stanie dźwigać podwójnego

ciężaru.

Zmęczenie i strach zaćmiewały mu

umysł. Gdyby nie towarzysząca mu od

początku świadomość, że będzie musiał

zdać dokładne sprawozdanie z tego, co się

stało, zapewne nie potrafiłby teraz

powiedzieć, jak długo już trwa szaleńczy

galop. Pędził, gnany strachem, mając

wciąż przed oczyma ten sam straszny

widok: od niegroźnego na pozór zbocza

odrywa się nagle potężny głaz i spada

wprost na Panią Morskiej Twierdzy…

Nie przygniótł, na szczęście, pani Uny

całym swym ciężarem, tego bowiem nie

przeżyłby żaden człowiek, ale uderzył ją, i

było to potężne uderzenie. Żyła jeszcze,

kiedy on i jego towarzysze do niej dotarli,

lecz było rzeczą oczywistą, że doznała

ciężkich wewnętrznych obrażeń i nie

wystarczy tutaj ich doraźna pomoc.

Myśląc o tym znów poczuł ucisk w sercu.

Czarownice!

Te po trzykroć przeklęte wiedźmy! To

prawda — ocaliły Estcarp, ruszając z

posad góry, lecz przy okazji brutalnie

zakłóciły spokój wyżynnej krainy.

Zniszczyły Gniazdo, przedmiot dumy

Sokolników, którego utrata mogła

oznaczać koniec ich wspólnoty. Teraz zaś

znowu postawiły ich przyszłość pod

znakiem zapytania, godząc w tę, którą

wbrew zwyczajom swego ludu skrycie

kochał; w kobietę, z którą zawarł sojusz w

najpilniejszej potrzebie, pragnąc

skorzystać z ostatniej, być może, szansy

ocalenia swej rasy.

Opanował narastające wzburzenie —

musiał to czynić wiele razy podczas tej

koszmarnej jazdy.

Właśnie po to przybyli do Escarpu.

Przemierzyli te zdradzieckie góry w

poszukiwaniu wiedzy, jakichkolwiek

informacji, które mogłyby przekonać

najwyższych dowódców Sokolników, a

także kobiety, których wciąż się obawiali i

wystrzegali — o konieczności obrania

takiej drogi postępowania, jaką

proponował Tarlach. Lormt, skarbnica

starożytnej wiedzy, znajdował się

stosunkowo blisko miejsca wypadku.

Bawiąc tam niegdyś, trzymał się z dala —

zgodnie z tradycją Sokolników — od ludzi

zamieszkujących twierdzę. Nie potrafiłby

więc teraz powiedzieć, czy uzyska od nich

potrzebną pomoc. Rozsądek mówił mu

jednak, że tak duża społeczność nie

mogłaby się obejść bez uzdrowiciela,

zatem rozpoczął bieg, rzucając w ten

sposób wyzwanie Ponuremu

Komendantowi. Dopóki Una żyje, dopóki

istnieje szansa jej uleczenia, on się nie

załamie i nie zaprzestanie walki.

Z tym postanowieniem, dosiadł

Radosnej, posadził panią Unę przed sobą i

owinął wokół nadgarstka wodze jej ogiera;

będzie go potrzebował, gdy Radosna się

zmęczy.

Oczekiwał, że jego nieliczna eskorta

podąży za nimi w wolniejszym tempie.

Zdziwił się więc bardzo widząc

porucznika Brennana również skaczącego

na siodło i chwytającego cugle drugiego

konia. Nie próbował go powstrzymać. W

spustoszonych przez Czarownice górach

miały się ponoć włóczyć groźne zwierzęta

i jeszcze groźniejsi ludzie, a on sam, mając

zajęte ręce, nie byłby w stanie odeprzeć

niespodziewanej napaści. W wyścigu ze

śmiercią uczestniczyły jeszcze trzy istoty

— sokoły Syn Burzy i Promień Słońca

oraz kocica Odważna, która dla Pani z

Morskiej Twierdzy miała takie samo

znaczenie, jak bojowe ptaki dla obu

mężczyzn, o czym — prócz Uny —

wiedział tylko Tarlach. Podczas gdy

sokoły siedziały na specjalnych grzędach

przytwierdzonych do siodeł, Odważna

podróżowała w wyściełanym pudle o

[Wielkie Poruszenie - Kroniki Lormtu]#4 Pakt Sokolnków.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: