[Arvon&High Hallack]#5 Klątwa Zarsthora.pdf

ANDRE NORTON

KLĄTWA ZARSTHORA

(Tłumacz: MONIKA ZIEMKIEWICZ)

Nikły poblask słońca oświetlał dalekie

krańce zachodniej górskiej doliny, ku której

przywiódł Briksję jej tułaczy szlak. To

miejsce, odległe od leżących na wschodzie

Ziem Spustoszonych, mogło dać odrobinę

wytchnienia i przynajmniej złudzenie poczucia

bezpieczeństwa, choć tu także trzeba się było

mieć na baczności. Siedząca w kucki

dziewczyna z grymasem niechęci

przypatrywała się napływającym z oddali, z

kierunku wschodniego, chmurom

zapowiadającym niepogodę. Przesuwała

cienkim ostrzem noża tam i z powrotem po

kamieniu, coraz to z niepokojem spoglądając

na połyskującą srebrzyście sfatygowaną stal.

Ileż razy ta klinga była już ostrzona! Choć

solidna i mocna, wykuta została przed

wieloma laty - jak wieloma, Briksja nawet nie

próbowała sobie teraz przypomnieć.

Wiedziała, że musi postępować ostrożnie,

inaczej ten nie szerszy od palca kawałek

metalu gotów się złamać, co pozbawiłoby ją

narzędzia i broni zarazem.

Ręce miała ogorzałe od słońca i pokryte

bliznami, a pod połamanymi paznokciami

zalegały obwódki brudu, którego nie mogło

usunąć do końca nawet szorowanie piaskiem.

Pomyślała z goryczą, że kiedyś te dłonie były

po to, by trzymać wrzeciono lub tkackie

czółenko, albo też za pomocą igły i

kolorowych nici wyczarowywać misterne

obrazy na grubych materiach mających zdobić

ściany wieży. Dziewczyna, która przed

przybyciem najeźdźców prowadziła w High

Hallack tak spokojny, bezpieczny żywot,

wydawała jej się teraz kimś zupełnie obcym.

Kimś, kto umarł już dawno - a nastąpiło to w

czasie ciągnącym się za Briksją niczym długi

korytarz, którego daleki koniec zaledwie

majaczył się w jej umyśle, toteż z trudem

przychodziło jej przypomnieć sobie

cokolwiek.

Przeżyła, zdołała uciec przed wrogami,

którzy wdarli się do wieży będącej dotąd jej

domem - to uczyniło ją twardą i wytrzymałą

jak ten kawałek metalu, który teraz miała w

ręku. Nauczyła się, że czas to jeden dzień,

któremu musi stawić czoło od wschodu słońca

aż do chwili, gdy zdoła znaleźć dla siebie

jakieś schronienie przed nadejściem zmroku.

Nie było dla niej świąt, nie używała nazw

kolejnych miesięcy - istniał jedynie czas

upału i czas chłodu, kiedy bolały ją wszystkie

kości, kiedy zanosiła się kaszlem, kiedy

przenikliwy ziąb odbierał nadzieję, że

kiedykolwiek znów będzie jej ciepło.

Ruchów Briksji nie krępował nadmiar

ciała; była szczupła i mocna jak cięciwa łuku.

I - w swoisty sposób - podobnie

śmiercionośna. To, że kiedyś chodziła w

szatach z delikatnych wełnianych tkanin, że

nosiła bursztynowy naszyjnik, a na palcach

miała pierścienie z jasnego, pochodzącego z

zachodu, złota - to wszystko teraz wydawało

jej się snem, snem trudnym do zniesienia.

Ostatnio nie odstępował jej na krok strach,

do którego w końcu tak przywykła, że gdyby

ją nagle opuścił, poczułaby się osamotniona i

zagubiona. Niekiedy, na widok skalnych ścian

jaskini albo wyginających się ponad jej głową

gałęzi drzew, przymykała tylko oczy, gotowa

wyrzec się swojej żelaznej woli przetrwania i

pogodzić ze śmiercią, która podążała jej

tropem niczym ogar za zranioną już przez

myśliwego, opadającą z sił zwierzyną.

A jednak wciąż tliło się w niej owo

zdecydowanie, będące dziedzictwem rodu -

nie na darmo w jej żyłach płynęła krew

Torgusa! Wszyscy w południowych dolinach

High Hallack znali Pieśń Torgusa i dzieje jego

zwycięstwa nad Mocą Kamienia Liana. Dom

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: