[Arvon&High Hallack]#2 Rok Jednorożca.pdf

Andre Norton

Rok Jednorożca

Spis treści

· Gillan z opactwa Norstead 2

· Narzeczone - dwanaście i jedna 6

· Sokoli Jar 11

· Poranek Roku Jednorożca 16

· Magiczny pojedynek 21

· Pojedynek na miecze 26

· Nocne koszmary i sny za dnia 31

· Czary Jeźdźców 36

· Ogary z Alizonu 42

· Ona nie rzuca cienia! 47

· To-Co-Przemierza-Szczyty 51

· Kraina Widm 56

· Z bestii w człowieka 58

· Zacieniona droga 63

· Herrel rzuca wyzwanie 68

· Szary świat 73

· Kim jest Gillan? 79

Gillan z opactwa Norstead

Jak można odróżnić nadchodzące dobre dni

od złych? Są w życiu takie chwile, kiedy wita

się z radością każdą zmianę. Albowiem

wydaje się wtedy, że nic nie może być gorsze

niż niezmienność dni w małej społeczności

odgrodzonej wysokimi murami od świata

zewnętrznego. Z dzwonnicy opactwa

Norstead - a ileż lat upłynęło od chwili, gdy

zadzwonił tam dzwon - widać było jak na

dłoni Krainę Dolin, zwaną też High

Hallackiem, rozciągającą się aż po

niebieskoszare szczyty Wiernych Gór. W

jasne dni, kiedy słońce rozpraszało zasłonę

mgieł, ciemna koronka lasu osłaniającego

Dolinę Faltig rozrywała mchowy kobierzec na

zachodzie, a ostre, czepiające się nieba szpony

Sokolej Łapy przyciągały wzrok na

wschodzie. Kraina Dolin od dawien dawna

odgradzała się od człowieka i jego spraw.

Trwała tak przed jego przybyciem i

pozostanie nie zmieniona po jego odejściu.

Tutaj, w Dolinie Norstead, wydawało się, że

te spokojne strony zdołały pokonać wrodzony

niepokój ludzkości, zrównując tempo jej

życia z egzystencją odwiecznych wzgórz.

A przecież w ostatnich czasach kraj ten

okrutnie spustoszyła wojna, która błyskała

jak wyciągnięty miecz, zadawała ciosy niczym

włócznia, śpiewała niby strzała w locie lub

leżała dysząc ciężko pod osłoną

rozszczepionej na pół tarczy. Wojna... potem

niepewny pokój, trwający tyle lat, ile można

zliczyć na palcach jednej ręki... a potem znów

wojna. Na początku walna bitwa, gdy jedna

armia chwyciła za gardło drugą armię.

Później, kiedy zginęli żołnierze i nawet czas

stał się wrogiem, niewielkie oddziały

wypadały z ukrycia, kąsając nieprzyjacielskie

zastępy niczym wilcze watahy. Wreszcie

najeźdźcy zostali wyparci do pierwszej

twierdzy zdobytej przez nich na wybrzeżu, a

następnie wytępieni. W High Hallacku

zapanował pokój i ci, którzy wyrośli wśród

trzepotu sokolich sztandarów i przez całe

życie słyszeli tylko rozmowy o wojnie, czuli

się teraz niezręcznie i niepewnie.

My, mieszkanki Norstead, wiedziałyśmy o

tym, mimo że wojna nigdy nie dotarła do

naszego zakątka. I tylko uciekinierki, które

znalazły u nas schronienie, przynosiły wieści

o klęskach i zwycięstwach. Nigdy nie

zobaczyłyśmy Ogarów z Alizonu grabiących

Krainę Dolin i damy z Norstead dniami i

nocami składały za to dzięki w klasztornej

kaplicy.

To wojna przywiodła mnie do opactwa

Norstead i niekiedy wydawało mi się, że się

uduszę w jego spokojnej atmosferze.

Albowiem bardzo trudno jest żyć wśród ludzi

obcych nie tylko pochodzeniem, lecz także

duchem, pragnieniami i umysłem. Kim

byłam? Każdy przechodzień spacerujący po

klasztornych ogrodach mógł nazwać mnie po

imieniu i powiedzieć tak:

- Pytacie o tamtą? Ach, to Gillan, która

pracuje z Damą Alousan w herbarium.

Przybyła tu przed ośmiu laty jako dworka

pani Freezy. Zna się trochę na ziołach, nie

lubi towarzystwa, nie jest ładna i nie ma też

wpływowych krewnych - niczego, co

zapewniłoby jej jakieś znaczenie w świecie.

Przychodzi do kaplicy na poranne i

wieczorne nabożeństwa, chyli głowę, ale nie

składa ślubów zakonnych. Czasami, jak

przystało, siedzi ze szlachetnie urodzonymi

pannami i szyje, nie zamierza jednak służyć

opactwu. Niewiele mówi...

Tak, niewiele mówi, moje damy, panienki i

panie, które się tutaj schroniłyście. Ale dużo

myśli i stara się przywołać wspomnienia.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: