(Sutta o Czubku Paznokcia)
SN 13.1
Tak oto słyszałem:
Pewnego razu Błogosławiony przebywał nieopodal Savatthi w Gaju Jeta, w klasztorze Anathapindiki. Wtedy Błogosławiony, uniósł czubkiem paznokcia trochę kurzu i tak oto rzekł do mnichów: "Jak myślicie, o mnisi? Co jest większe: ta odrobina kurzu, którą podniosłem czubkiem paznokcia czy wielka ziemia?"
"Wielka ziemia jest znacznie większa, o Szlachetny. Ta odrobina kurzu, którą Błogosławiony podniósł czubkiem swego paznokcia jest niemal niczym. Nie jest jedną setną, ani jedną tysięczną, ani jedną stotysięczną — ta odrobina kurzu, którą Błogosławiony podniósł czubkiem swego paznokcia — kiedy jest porównana z wielką ziemią."
"W ten sam sposób, o mnisi, dla ucznia szlachetnych, który jest spełniony w poglądzie, [dla] jednostki, która się przełamała [wkroczyła w strumień], całkowicie zakończone i zniszczone cierpienie i napięcie, jest znacznie większe. To które pozostaje w stanie posiadających jeszcze co najmniej siedmiu narodzin jest prawie niczym: nie jest jedną setną, ani jedną tysięczną, ani jedną stotysięczną, kiedy jest porównana z przeszłym ogromem cierpienia. Oto, o mnisi, jak wielka korzyść płynie z przełamania się do Dhammy. Oto jak wielka korzyść płynie z posiadania Oka Dhammy."
dusek007