Metodyka zintegrowana.doc

                Metodyka zintegrowana - zagadnienia, opracowanie

Idea integracji w perspektywie historycznej.
Integracja to zespalanie, scalenie, tworzenie całości z części, pokazywanie związków między wszystkimi kierunkami czy zakresami edukacyjnymi oraz ukazywanie nauki jako całości.

Koncepcje dotyczące nauki całościowej:
1)metoda ośrodków zainteresowań Owidiusza Decroly’ego – podstawą były naturalne potrzeby i zainteresowania dzieci, nie było podziału na przedmioty, nauka zależna od faz rozwojowych, nauka wg ośrodków tematycznych, ogród i pracownia to środowisko naturalne, rodzina i szkoła – środowisko społeczne. Nauka dzieci odbywała się poprzez:
- obserwację przedmiotów i zjawisk
- kojarzenie
- wyrażanie: - przez postać rzeczową (lepienie, modelowanie, wycinanie)
- postać oderwaną (opowiadanie, wypracowanie)
Decroly wychodził od zainteresowań dzieci do aktywności, eksponował wrodzone, genetyczne właściwości dziecka.

2) Maria Grzegorzewska tworzyła ośrodki zainteresowań, lecz mówiła, ze trzeba z dzieckiem działać, a potem zainteresować je czymś; od zainteresowań do aktywności

3) Nauczanie łączne Karola Linke’go – dziecko postrzega świat synkretycznie, w klasie II – III bez podziałów na przedmioty, przechodził od kręgów życia do kręgów rzeczy. Kręgi życia to wycinek rzeczywistości, który przez dziecko może zostać opanowany jako całość. Na podstawie kręgów życia dziecko wchodzi w krąg rzeczy. Dwuczłonowy układ treści:
- wrażenia – obiektywna wiedza o życiu
- wyrażenia – rezultat spostrzeżeń i myślenia konkretno-obrazowego występującego w członie pierwszym

4) Maria Montessori – warunki sprzyjające rozwojowi dzieci: - urządzenie otocznia
- każde dziecko ma mieć terytorium prywatności
- materiał dydaktyczny – przez mechaniczne skojarzenie wrażeń z procesami ruchowymi odbywa się kształcenie czynności umysłowej
- pomoce dydaktyczne bardzo zróżnicowane
- indywidualna praca dzieci
- wszystkie przedmioty w klasie w jednym egzemplarzu, przez co dzieci uczą się cierpliwości, szacunku dla pracy innej osoby
- dziecko jest współtwórcą i gospodarzem klasy
- nauczyciel inspiruje spontanicznie
- rejestrowanie spostrzeżeń w ramach oceny opisowej – 2 razy w roku świadectwo dla rodziców, egzaminy wewnętrzne, aby zaobserwować rozwój dziecka
- swoboda dziecka powinna być ograniczona interesem zbiorowym
Najlepiej rozwijają się dzieci w grupach niejednorodnych wiekowo 4-6 latki i 10-12 latki.

5) Celestin Freinet – był orędownikiem ruch New Age. Koncepcję swoją oparł na doświadczeniu własnym i stwierdził, że dla nauczyciela najważniejszy jest rozwój dziecka, poznanie jego naturalnego sposobu bycia, poznanie warunków w których się rozwija. Uważał, że należy wychowywać przez pracę, praca ta ma być samodzielna, ukierunkowana przez nauczyciela, miały to być doświadczenia poszukujące. Pracą było ćwiczenie sprawności szkolnych, działanie z nauczycielem i społeczeństwem uczniowskim. Ogromną rolę przywiązywano do wycieczek, spotkań z ludźmi. Najważniejsze było rozwijanie swobodnej ekspresji artystycznej. Odszedł od lekcji na rzecz tygodniowych planów zajęć. Był on układany przez nauczyciela i uczniów. Freinet wprowadził techniki pracy szkolnej:
- swobodne teksty i gazetki klasowe
- doświadczenia poszukujące
- planowanie pracy indywidualnej i zbiorowej przez ucznia i nauczyciela
- formy ekspresji artystycznej i technicznej
- referaty
- korespondencja i wymiana międzyszkolna
- spółdzielnia klasowa
Środki dydaktyczne:
- kartoteki fiszek autokorektywnych
- kartoteki fiszek problemowych
- dokumentacja źródłowa, biblioteczka pracy
- gazetka wychowawcza
- książka życia klasy

 

2