Zwierzeta_Swiata_Wegorz_pl.pdf

(79 KB) Pobierz
Wegorz folder
Monety kolekcjonerskie
Monety kolekcjonerskie
Narodowy Bank Polski
Monety
kolekcjonerskie
nomina¸
20 z¸
nomina¸
2 z¸
metal
925/1000Ag
metal
stop CuAl5Zn5Sn1
stempel
lustrzany
stempel
zwyk¸y
ærednica
38,61 mm
ærednica
27,00 mm
masa
28,28 g
masa
8,15 g
wielkoæ emisji (nak¸ad)
28.000 szt.
wielkoæ emisji (nak¸ad)
450.000 szt.
Awers: Wizerunek or¸a ustalony dla god¸a Rzeczypospolitej
Polskiej. Pod or¸em oznaczenie roku emisji: 2003, poniýej
napis: Zü 20 Zü. Po bokach ¸ap or¸a wizerunki flagi paÄstwowej.
U gry p¸kolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lew
¸ap or¸a znak mennicy: .
Awers: Wizerunek or¸a ustalony dla god¸a Rzeczypospolitej
Polskiej. Pod or¸em oznaczenie roku emisji: 2003, poniýej napis:
Zü 2 Zü. Po bokach ¸ap or¸a wizerunki flagi paÄstwowej. U gry
p¸kolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lew ¸ap or¸a
znak mennicy: .
Rewers: Na tle stylizowanego globu wizerunki dwch
w«gorzy, larwy w«gorza oraz napis: W«gorz europejski /
Anguilla anguilla.
Rewers: Wizerunek dwch w«gorzy. U do¸u p¸kolem napis:
W¢GORZ EUROPEJSKI Anguilla anguilla.
Na boku oæmiokrotnie powtrzony napis: NBP, co drugi
odwrcony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami.
Projektant monet: Ewa Tyc-KarpiÄska
Monety zosta¸y wyprodukowane w Mennicy PaÄstwowej SA
w Warszawie.
W«gorz europejski
Ð Zwierz«ta åwiata Ð
Sk¸ad i druk: Drukarnia NBP
Ð w
Ð w
5232078.001.png 5232078.002.png
Monety kolekcjonerskie
Monety kolekcjonerskie
Monety kolekcjonerskie
W dniu 5 lutego 2003 r. Narodowy Bank Polski wprowadza
do obiegu monety kolekcjonerskie z serii ãZwierz«ta æwiataÓ.
S to monety, przedstawiajce w«gorza, o nomina¸ach:
W okresie swojego osiad¸ego ýycia w«gorz wyst«puje
w wodach ærdldowych i przymorskich prawie ca¸ej Europy.
Jednym z jego osobliwych zwyczajw jest to, ýe osobniki obu
p¸ci ýyj w odmiennych ærodowiskach. Samce na og¸ trzymaj
si« w wodach s¸onawych przy ujæciach rzek, a samice
w s¸odkich wodach ærdldowych. Zamieszkuj stawy, jeziora
i wolno p¸ynce rzeki, z mulistym dnem i bogat roælinnoæci.
W«gorz europejski, podobnie jak pokrewne mu gatunki,
prowadzi skryty tryb ýycia, ýeruje najcz«æciej noc z zasadzki,
a dzieÄ sp«dza ukryty w mule, korzeniach i innych podwodnych
schronieniach. Jego poýywieniem s zwierz«ta wodne Ð bezkr«-
gowce, ryby i ich ikra, kijanki, raki w okresie lnienia, gdy
pozbawione s pancerzy. Niesprawdzone s przypuszczenia
o spoýywaniu padliny Ð w«gorz czasem szuka w niej jedynie
kryjwki.
k¸ada si« juý w temperaturze przekraczajcej 60¡C, wi«c
po obrbce termicznej (w«dzenie czy smaýenie) w«gorz moýe
by spoýywany bez obawy.
¥ 20 z¸ Ð wykonana stemplem lustrzanym w srebrze,
¥ 2 z¸ Ð wykonana stemplem zwyk¸ym w stopie CuAl5Zn5Sn1,
tzw. Nordic Gold.
W«gorz jest ryb o duýym znaczeniu gospodarczym, cenion
ze wzgl«du na mi«so o wysokich walorach odýywczych
i smakowych.
Celem serii jest zaprezentowanie powszechnie znanych
gatunkw zwierzt zagroýonych przez rozwijajc si« cywi-
lizacj«.
W«gorz w naszym kraju nie ma okresu ochronnego Ð moýe by
¸owiony przez ca¸y rok. Obowizuj jednak minimalne wymiary
chronice przed wy¸awianiem osobnikw zbyt m¸odych.
W zaleýnoæci od charakteru akwenu oraz innych okolicznoæci
wynosz one od 40 do 55 cm. Podobne przepisy obowizuj
w wi«kszoæci krajw europejskich.
W«gorz jest ryb zwyczajn i powszechnie znan, ale jego
zwyczaje s doæ niezwyk¸e i tajemnicze.
W«gorz europejski (Anguilla anguilla) jest jedynym wyst«puj-
cym w Polsce przedstawicielem rodziny ryb w«gorzowatych
(Anguillidae) w rz«dzie w«gorzokszta¸tnych (Anguiliformes).
Jego bliscy krewniacy, 15 innych gatunkw w«gorzy, w wi«k-
szoæci s mieszkaÄcami ciep¸ych mrz. S wærd nich m. in.
takie olbrzymy, jak osigajce do 3 m d¸ugoæci, przy masie
prawie 100 kg, mureny oraz kongery. Najbliýsze biologicznie
naszemu w«gorzowi europejskiemu s dwa inne ærdldowe
gatunki Ð w«gorz amerykaÄski (Anguilla rostrata) i japoÄski
(Anguilla japonica). Ten ostatni jest w Japonii hodowany
w gospodarstwach stawowych. Nie ma tu natomiast ýadnego
pokrewieÄstwa z w«gorzem elektrycznym, ktry naleýy
do zupe¸nie innej grupy ryb.
Po 7-9 latach (czasem d¸uýej) osiad¸ego ýycia w«gorze
odbywaj w«drwk« na tar¸o, w ktrej przemierzaj tysice
kilometrw mrz i Oceanu Atlantyckiego. Samice, ýyjce
w wodach ærdldowych, p¸yn rzekami do morza, po drodze
cz«sto pokonujc przeszkody, np. jazy, groble, a nawet krtkie
odcinki ldu, gdy umoýliwia to deszcz lub rosa. W morzu
do¸czaj do nich samce i odtd razem kieruj si« do Atlan-
tyku. Ich w«drwka koÄczy si« aý na zachodniej p¸kuli. Tu
w Morzu Sargassowym ko¸o Wysp Bermudzkich, na g¸«bokoæci
oko¸o 1000 m, europejskie w«gorze odbywaj tar¸o. Potem
prawdopodobnie gin Ð ich znikni«cie w morskich g¸«binach
jest jedn z niewyjaænionych dotd tajemnic tej ryby.
Liczebnoæ w«gorza w Polsce, podobnie jak w innych krajach
szybko si« zmniejsza. Duýe zapotrzebowanie na æwiatowych
rynkach doprowadzi¸o do wytrzebienia populacji nadmiernymi
po¸owami. Szkodliwe jest teý zanieczyszczenie wd. Jednak
najwi«kszym zagroýeniem s zapory wodne, ktre uniemoýli-
wiaj w«gorzowi odbywanie w«drwki na tar¸o. Z tej w¸aænie
przyczyny znikn«¸y z naszych rzek jesiotr, ¸osoæ i tro. Oby
w«gorz nie podzieli¸ ich losu.
Prof. Maciej LUNIAK,
Muzeum iInstytut Zoologii PAN, Warszawa
Lechos¸aw CZAJKA,
Polski Zwizek W«dkarski
Charakterystyczn cech wszystkich gatunkw w«gorzy jest
ãw«ýowataÓ sylwetka. Nasz w«gorz wærd swoich egzotycz-
nych krewniakw wyrýnia si« geograficznym zasi«giem
wyst«powania, rýnorodnoæci zasiedlanych ærodowisk oraz
transoceaniczn w«drwk. Zamieszkuje ca¸ Europ« i Afryk«
P¸nocn i czuje si« dobrze zarwno w lodowatych wodach
strefy Morza Bia¸ego, jak teý w ciep¸ych, m. in. przy ujæciu Nilu.
Ale nawet osobniki, ktre wychowa¸y si« w Arktyce, w«druj
dla odbycia tar¸a do tropikalnego Morza Sargassowego. Takich
zdolnoæci przystosowawczych nie wykazuje ýaden z krewnia-
kw naszego w«gorza. W«gorze s zwykle rybami osiad¸ymi,
a ich wyst«powanie ogranicza si« na og¸ do jednej strefy
klimatycznej.
Z ikry wyl«gaj si« larwy, ktre swoim lancetowatym
kszta¸tem tak bardzo rýni si« od doros¸ych w«gorzy, ýe
dawniej uwaýano je za zupe¸nie inny gatunek ryb. Najmniejsze
znane larwy maj d¸ugoæ oko¸o 7 Ð 15 mm. Przebywaj
na g¸«bokoæciach od 180 do 200 m, gdzie temperatura wody
wynosi 20¡C. Pocztkowo rosn bardzo szybko i w pierwszym
roku ýycia osigaj d¸ugoæ 2,5 cm. Larwy w zachodnim
Atlantyku trafiaj w stref« Prdu Zatokowego, ktry przez trzy
lata niesie je do brzegw Europy. Pod koniec tej transoce-
anicznej w«drwki, w ktrej pokonuj odleg¸oæ 6 Ð 7 tys. km,
osigaj d¸ugoæ oko¸o 7 cm i nabieraj kszta¸tu ma¸ego
w«gorzyka, ale s jeszcze przezroczyste i bezbarwne.
Nast«pnym celem w«drwki s rzeki ca¸ej Europy, gdzie
w«gorzyki nabieraj juý w¸aæciwego ubarwienia. Samce
na og¸ pozostaj przy ujæciach, natomiast samice niestru-
dzenie p¸yn dalej w gr« rzek. Niektre z nich docieraj aý
do wd zlewiska Morza Czarnego i do ujæcia Nilu, pokonujc
odleg¸oæ ponad 10 tys. km od miejsca wyl«gu w Morzu Sargas-
sowym. Czas osiad¸ego ýycia przed w«drwk trwa siedem
do kilkunastu lat. Proces dorastania trwa powoli, ale w«gorz
moýe w tym czasie osign d¸ugoæ 2 m i ci«ýar 6 Ð 7 kg,
a nawet do 9 kg; samiec mierzy oko¸o 55 cm d¸ugoæci. W Polsce
najcz«æciej spotyka si« osobniki nie przekraczajce 1 m i 2 kg.
Jedn z osobliwoæci w«gorza jest jego toksyczna krew
o dzia¸aniu przypominajcym kurar«. Jednak toksyna ta roz-
W«gorz europejski juý samym wygldem bardzo rýni si«
od innych naszych ryb. Wyd¸uýonym, ob¸ym kszta¸tem bardziej
przypomina w«ýa niý typow ryb«. Charakterystyczn cech
jego sylwetki jest brak p¸etw brzusznych, natomiast grzbietowa,
ogonowa i odbytowa tworz jeden cig, ¸czcy si« z ogonem.
Spoærd naszych ryb s¸odkowodnych tylko w«gorz ma tak
ãwst«g«Ó p¸etwow. G¸owa w«gorza jest wska, a liczne drobne
z«by u¸atwiaj chwytanie zdobyczy. üuski pokrywajce cia¸o s
tak drobne, ýe prawie niewidoczne. Ubarwienie w«gorza jest
zwykle ciemne z odcieniem brzowym lub oliwkowym; w okresie
tar¸a ý¸tawy brzuch nabiera barwy srebrzystej. Zdarzaj si«
w«gorze prawie czarne, a niekiedy albinosy.
Wszystkie monety kolekcjonerskie s prawnym
ærodkiem p¸atniczym w Polsce.
5232078.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin