197200407.pdf

Nr 197

Lipiec 2004

P RAWDZIWIE W OLNI

Jeśli was Syn wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie

– Ew. Jana 8: 36 –

W OLNOŚĆ JEST OKREŚLANA na wiele sposo-

ność od nazistowskiej okupacji dla kontynentu euro-

pejskiego, a w 1945 roku doprowadziło do zakończe-

nia wojny w Europie. Potem nastąpiły represje w kra-

jach bloku sowieckiego, kiedy nastał okres „żelaznej

kurtyny” i nałożono trudności na tych, którzy zna-

leźli się po niewłaściwej stronie.

Z końcem Zimnej Wojny i zmianą interesów po-

litycznych w Europie i na całym świecie w czasie ostat-

niej dekady, wolność w wielu aspektach zaczęła się

szybko rozwijać, oczywiście w zakresie politycznym i

społecznym. Rosnące możliwości w krajach rozwijają-

cych się i rozszerzający się dostęp do techniki kompu-

terowej i telefonii komórkowej, otworzył możliwości

materialnego dobrobytu dla milionów.

Jedyna wolność, którą warto mieć

Lecz w chrześcijańskim znaczeniu wolność jest

czymś więcej niż odpowiednimi warunkami i swobo-

dą poruszania się, które są tak pożądane.

Z powodu mądrych ustaw społecznych wykutych

w żarze kontrowersji, społecznej walki i prześlado-

wań religijnych w początkowych latach istnienia tego

kraju, chrześcijanie w Stanach Zjednoczonych mają

wolność zgromadzania się i wyrażania swoich wie-

rzeń, bez utrudnień ze strony władz. Prawdą jest, że

większość ludzi pozostaje obojętna wobec chrześci-

jańskiego posłannictwa, lecz my mamy naszą cenną

wolność. Apostoł Paweł zachęca chrześcijanina do za-

syłania podziękowań za ogólnie korzystny stan naro-

dowych spraw, abyśmy mogli okazać naszą zgodność

z nim i pragnienie jego trwania (1 Tym. 2:1-6).

Droga chrześcijanina prowadzi z niewoli grzechu i

samolubstwa do wyzwolenia w Chrystusie. Jak na iro-

nię, tę wolność można osiągnąć jedynie przez dalsze

zniewolenie – przez poddanie naszej własnej woli pod

wolę Chrystusa. Ten paradoks – że, aby być prawdzi-

wie wolnymi, musimy stać się niewolnikami Chrystu-

sa – jest główną rzeczą w chrześcijańskim życiu.

bów. To zależy od waszego punktu widzenia:

możecie uważać się za wolnych lub zniewolo-

nych. Możecie myśleć, że jesteście przepracowani i

źle opłacani, że wasze codzienne życie jest harówką.

Rzeczywiście, miliony poszukują wolności finanso-

wej w loteryjnym losie. Niektórzy szukają wolności

przez uzyskanie poczucia własnej wartości w zmianie

stylu ubierania się. Poszukiwacze sławy w rzeczywi-

stości telewizyjnej starają się zyskać wolność przez

zdobycie rozgłosu. Jedni rozpatrują wolność głównie

w znaczeniu politycznym, natomiast dla innych naj-

ważniejsza jest wolność religijna.

Kiedy emigranci przybywający do Nowego Jorku

(na wyspę Ellis, czyli urząd do spraw imigracyjnych)

wpatrywali się w Statuę Wolności, byli podekscytowa-

ni perspektywami wolności czekającej na nich w no-

wym kraju. Dzisiaj z łatwością przyjmujemy naszą

wolność za rzecz oczywistą. Pomimo różnych osobi-

stych trudności, które musimy pokonywać, uważa-

my, że wolność, która przyszła i trwa nienaruszona

przez władze cywilne, jest znaczna. My przyjmujemy,

że mamy do niej prawo, i tak jest, lecz pomimo to, po-

winniśmy być za nią wdzięczni. Większość z nas uro-

dziła się w tych szczęśliwych warunkach, nie musząc

walczyć o prawo wyborcze ani poprawę warunków

pracy. Wolność wyrażania naszych myśli i podejmo-

wania naszych własnych decyzji przyjmujemy za

rzecz naturalną.

Wolność jednostki i wolność działania wywołuje

liczne dobroczynne i życzliwe impulsy. Nie wszystko,

co się czyni w naszym kraju, ma charakter samolubny.

Chociaż wielu uskarża się z tego czy innego powodu,

u podstaw naszego społeczeństwa leży dobra wola i

współczucie.

Drogo zdobyta wolność

6 czerwca minęła 60-ta rocznica lądowania alian-

tów w Normandii w 1944 roku, które przyniosło wol-

„P ODNIEŚCIE S ZTANDAR DO N ARODÓW ” – Izaj. 62:10

Spis Treści —

Lipiec 2004

Prawdziwie wolni - 98

Wolność jest określana z własnej per-

spektywy każdego. Prawdziwa wolność

dopiero nadejdzie

Ręka Boga - 103

Posłuszny dodatek

Jako drzewo - 104

Właściwy wzrost do doskonałości w

rękach Mistrza

Pytania Biblijne - 106

* Zbawieni przez niewiedzę?

* Naśladując sprawiedliwości

* Ofiary nie są wymagane

Słudzy Boga i człowieka - 108

Toyohiko Kagawa: japoński angelizator,

autor, działacz na rzecz pokoju

Siła woli - 110

Ważność ćwiczenia samokontroli

Plan konwencji - 111

Dla młodych czytelników - 112

Jak Naaman został uleczony

Sz tandar Biblijny i Zwiastun Chrystusowego Królestwa (ISSN 1732–0089) Miesięcznik – Wydawany przez Świecki Ruch Misyjny

„Epifania” w Nowym Dworze Mazowieckim. Redaktor: Ralph M. Herzig, Pa. 19425 - 2700, USA, Redaktor odpowiedzialny w Polsce:

Piotr Woźnicki, ul. Zdobywców Kosmosu 17, 05-100 Nowy Dwór Mazowiecki. Witryna internetowa: http://epifania.pl

e-mail: srme@epifania.pl Cena: pojedynczego numeru – 2 zł; prenumerata roczna (12 numerów) – 24 zł.

Złe przyzwyczajenia władzy

Arogancja i służenie sobie nie należy do rzadko-

ści w przypadku partii czy grupy, która długo spra-

wowała władzę. Ogólnie niska ocena zawodowych

polityków w tym i w innych krajach, odzwierciedla

cynizm spowodowany otwartym złym prowadze-

niem się i kłamliwością wybranych i mianowanych

przedstawicieli. Oczywiście, jest wielu rozsądnych

i mających dobre intencje polityków, lecz ogólny

osąd jest często przedstawiany w postaci ostrych

krytyk i nie zawsze dokonuje się tak przyjemnego

rozróżnienia.

Wracając do władców Izraela, z ich odpowiedzi

możemy sądzić, że zostali urażeni sugerowanym

oskarżeniem naszego Pana. Będąc wychowany pod

Zakonem i zachowując go oraz mając umysł jak ża-

den inny człowiek, Pan rozumiał jak działał „sys-

tem.” A tutaj miał ich zganić – neofita i buntownik

(przez nich uważany za takiego) miał sprzeciwić się

ich wielkiemu gremium wiedzy i doświadczenia.

„Myśmy nasienie Abrahamowe, a nigdyśmy nie

służyli nikomu; jakoż ty mówisz: Iż wolnymi bę-

dziecie?” (w.33). W zwykły dla siebie sposób, Jezus

natychmiast przeniknął tę kwestię: „Kto czyni

grzech, sługą jest grzechu” (w.34). Cóż mieli po-

wiedzieć? Że nie popełnili grzechu? Oni, którzy

dręczyli lud wykładami o posłuszeństwie Zakono-

wi i przymusowymi karami za naruszanie go – czy

mieli teraz stwierdzić, że sami byli doskonali? Lud

wiedział lepiej, a oni też wiedzieli.

NIEWOLNICY SUROWEGO PANA

W swych słowach, Jezus objawił prawdę zba-

wienia: że niczego nie można dokonać uczynka-

mi. Nieważne jak przystojny, piękny czy biegły ktoś

jest; nieważne, ile pracy możesz wykonać, jak do-

brze przedstawiasz siebie przed innymi ani jak du-

żo wiesz. Lecz jak ty wyglądasz przed Bogiem?, to

jest pytanie. A jak Pismo Święte odpowiada? „Nie

ma sprawiedliwego ani jednego” (Rzym. 3:10). Nie,

ani jednego. Te trzy słowa wykluczają możliwość

szczycenia się przez kogokolwiek. Wszyscy są win-

ni, wszyscy są sługami, niewolnikami grzechu,

ograniczonymi i związanymi przez jego wpływ.

„Wszyscy odstąpili, wszyscy zostali splugawie-

ni; nie ma nikogo, kto czyniłby dobrze, nie ma ani

jednego” (Ps. 14:4, KJV). Mogą być różne stopnie

grzechu co do jego zewnętrznej formy, lecz nie ma

to większego znaczenia z Boskiego punktu widze-

nia. Jak mamy zapisane w innym miejscu „na

wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszy-

scy zgrzeszyli” (Rzym. 5:12). Nie ma żadnych wy-

jątków, żadnego uniewinnienia, żadnego uwolnie-

nia za dobre postępowanie. Wszyscy jesteśmy nie-

wolnikami przekleństwa.

31. Tedy mówił Jezus do tych Żydów, co Mu

uwierzyli: Jeśli wy zostaniecie w słowie mo-

im, prawdziwie uczniami moimi będziecie;

32. I poznacie prawdę, a prawda was wyswo-

bodzi.

33. I odpowiedzieli Mu: myśmy nasienie Abra-

hamowe, a nigdyśmy nie służyli nikomu; ja-

koż Ty mówisz: Iż wolnymi będziecie.

34. Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zapraw-

dę powiadam wam, iż wszelki, kto czyni

grzech, sługą jest grzechu.

35. A sługa nie mieszka w domu na wieki, ale

Syn mieszka na wieki.

36. A przeto jeśli was Syn wyswobodzi, prawdzi-

wie wolnymi będziecie.

— Jana 8:31-36

URODZONY WOLNYM?

Kontekst Ewangelii Jana 8 wskazuje, że Jezus

wygłaszał kazanie w miejscu publicznym, w Świą-

tyni w Jeruzalem, prawdopodobnie na Dworze Ko-

biet, blisko Skarbca. Do tego czasu służba Jezusa

wzbudziła wrogość żydowskich przywódców, któ-

rzy patrzyli na Niego podejrzliwie i uważali Go ja-

ko zagrożenie dla swojej władzy i wpływu. Oni

szukali sposobów uciszenia wichrzyciela, pojma-

nia Go siłą, lecz nie było takiej sposobności, ponie-

waż Opatrzność chroniła Jezusa (w.20).

W opisie Ewangelisty daje się zauważyć napię-

cie, które istniało pomiędzy naszym Panem i przy-

wódcami religijnymi. Aby zrozumieć dialog Jezusa

z Faryzeuszami (w.13; nazwanymi także „Żydami”,

w.22), powinniśmy zachować w umyśle fakt, że on

zmienia się w odniesieniu do tych, którzy byli wro-

dzy, i z drugiej strony, do tych, którzy słuchali życz-

liwie (do wierzących, w.30). Tym gorliwym słucha-

czom Jezus głosił uwalniającą moc Prawdy (w.32).

W w.33 Faryzeusze zareagowali na to stwierdzenie,

chociaż ono nie było adresowane bezpośrednio do

nich. Będąc bardzo krytyczni, oni uczepili się tego

zdania i zostali urażeni jego znaczeniem.

Członkowie tej hierarchii uważali się za uprzy-

wilejowanych przez Boga, za właściwych dziedzi-

ców Boskich obietnic. Do pewnego stopnia było to

prawdą; lecz przez wieki Prawo Mojżeszowe było

wypaczane, aby służyło własnym interesom pew-

nych grup – krótko mówiąc, było używane jako

środek do panowania nad ogółem społeczeństwa.

Klasa przywódców, która stała się zadowolona z

siebie i fałszywa, nie służyła dobrze narodowi izra-

elskiemu. To o tej postawie mówił Jezus, bez wąt-

pienia spodziewając się reakcji jaka Go spotkała.

L IPIEC 2004

Szczęśliwy dzień

Poznanie przez nas tego odpuszczenia po raz

pierwszy, przynosi nam entuzjazm największy ze

wszystkich. Jest to ta oczekiwana „radość zbawie-

nia” (Ps. 51:14). Ona daje nam energię, aby nie usta-

wać w wysiłkach wypełnienia umowy przez posłu-

szeństwo. To nie znaczy, że my możemy coś zrobić,

aby zyskać zbawienie; lecz naszą odpowiedzią na

dar usprawiedliwienia jest oczywiście skierowanie

naszego serca i umysłu ku tej nowej i pasjonującej

prawdzie – do „zostania” jak przedstawia to w.31.

Werset 35 używa dokładnego odpowiednika

„mieszkać.” Tutaj występuje kontrast pomiędzy za-

trudnionym sługą lub niewolnikiem, a prawdzi-

wym dzieckiem Bożym. (Słowo „syn” jest niewłaści-

wie napisane dużą literą, ponieważ Jezus nie mówi

w tym wersecie o sobie.)

Marnotrawny kontra lojalny syn

W podobnym scenariuszu, u Łukasza 15, syn

włóczęga powraca do domu, w ramiona swego oj-

ca i zostaje zupełnie odrzucony przez przebywają-

cego w domu brata, który przy całej swej pracowi-

tości i ciągłym uczestnictwie w życiu domowym,

nie nauczył się sztuki odpuszczania. On tak skupił

się na swojej pozycji, swych prawach, że jego serce

stało się ograniczone i skurczone, nie okazując

uczucia wobec swego pokutującego brata.

Ten obraz trafnie opisuje Faryzeuszy z naszego

podstawowego tekstu. Pochłonięci własnymi intere-

sami, chroniący swej własnej pozycji, prawie zupełnie

nie dbali o potrzeby ludu. Lecz to właśnie „lud pospo-

lity” z zachwytem słuchał Jezusa. To oni, ubodzy w

duchu, obciążeni winą i hańbą, rozpaczliwie pragną-

cy przewodnictwa, znaleźli w Odkupicielu uwolnie-

nie ze swego żałosnego stanu. Oni gorąco pragnęli sy-

nostwa. Jednak pieczołowita przebiegłość biurokra-

tycznych Faryzeuszy zginęła w przepowiedzianym

zniszczeniu Jerozolimy, które miało nadejść.

Jedno małe słowo

W wersecie 36 Jezus oferuje wolność, do której

dodaje słowo „prawdziwie.” To słowo potwierdza, że

właśnie taka jest ta wolność, wzmacniając podstawo-

we twierdzenie. Różne greckie słowa, o niewiele róż-

niących się znaczeniach, są tak przetłumaczone: Mat.

26:41; Łuk. 24:34; Jan 6:55; 2 Kor. 11:1.

Ono przekazuje znaczenie, że jest to coś więcej niż

zwykła wolność. To tak, jak gdyby Jezus powiedział:

„Ja nie tylko uczynię was wolnymi, lecz otrzymacie

szczególny rodzaj wolności, taki, którego nie mogliby-

ście uzyskać nigdzie indziej.” Podobnie jak mądrość,

która pochodzi z góry czy pokój, którego świat nie

może zrozumieć ani odebrać, wolność, którą Jezus

oferuje, jest wyjątkowa (Jak. 3:17,18; Jan 14:27). Praw-

da, która uwalnia, jest prawdą o Chrystusie i Jego

Nic nie możemy zrobić, aby

zyskać zbawienie; lecz naszą

odpowiedzią na dar

usprawiedliwienia jest

oczywiście skierowanie naszego

serca i umysłu ku tej nowej i

pasjonującej prawdzie.

UWOLNIENIE OD SIEBIE

Wolność jaką oferuje Jezus nie jest zwykłą wol-

nością. Nasze obywatelskie, społeczne, polityczne i

religijne wolności zostały drogo kupione, przez spo-

łeczne naciski lub przy użyciu wojska. Wszystkie

narodowe legendy sławią odważnych pionierów

historii, od sufrażystek po żołnierzy, zdobywają-

cych prawa i przywileje, którymi obecnie się cie-

szymy. Lecz prowadzenie walki o wolność, o której

Jezus tutaj mówi, jest jeszcze trudniejsze: jest to

walka z samym sobą. Nasze przyzwyczajenia są tak

głęboko w nas utrwalone, że wykorzenienie ich wy-

maga zaangażowania i niezwykłego wysiłku woli.

Nie możemy zrobić tego bez pomocy. Ani nie mu-

simy robić tego sami. Przyjmując, że uznajemy

grzech jako główny problem i że jesteśmy chętni,

aby zrobić coś w tym kierunku, mamy obiecaną

wszelką potrzebną pomoc.

„Poznanie prawdy” o tej wolności, jest najwięk-

szą wolnością ze wszystkich, lecz ona może być

osiągnięta jedynie przez poddanie woli Chrystusowi.

Służyć samemu sobie, to znaczy być w najgorszej ze

wszystkich rodzajów niewoli – ona kończy się

śmiercią i nigdy nie może przynieść doskonałego

pokoju i odpoczynku, za którym tęsknią nasze znę-

kane serca.

Od rozpoznania problemu przechodzimy do

przyjęcia rozwiązania – do uznania przez wiarę, że

Chrystus jest naszym Wyzwolicielem, jedynym, któ-

ry jest w stanie przynieść nam uwolnienie. Mieć Sy-

na, to znaczy uznać żądania Chrystusa w naszym

życiu. To jest usprawiedliwienie z wiary. Z tego

punktu idziemy dalej, zapewnieni, że Bóg teraz pa-

trzy na nas w innym świetle. Przez wstawiennic-

two Chrystusa stajemy przed Boską sprawiedliwo-

ścią wolni od potępienia (Rzym. 8:1). Oczywiście, w

tym życiu nie możemy być wolni od grzechu i nigdy

nie osiągniemy ideału doskonałego chrześcijanina.

Lecz mamy stan odpuszczenia i zawsze możemy

być zapewnieni o przyjęciu nas przez Ojca Niebiań-

skiego, ponieważ miłujemy Syna (Jan 14:21).

100

S ZTANDAR B IBLIJNY

zbawczym dziele. Jest to streszczenie Boskiego Słowa,

które jest objawieniem Boskiego Planu dla ludzkości

i którego głównym tematem jest Ewangelia – dobra

nowina o zbawczym urzędzie Chrystusa. To jest

prawda, która prowadzi do życia wiecznego.

WOLNOŚĆ JESZCZE NADEJDZIE

Prawdopodobnie jednym z najbardziej niedo-

strzeganych zarysów Boskiego Planu jest doktryna

o zbawieniu niewybranych. Wiele chrześcijańskich

wierzeń nie dopuszcza możliwości „zbawienia” po-

za obecnym życiem. Lecz przegląd Pisma Świętego

upewnia nas, że uwolnienie tych, którzy obecnie

nie przyjmą Chrystusa jako Zbawcy i Króla – więk-

szości ludzi – jest jednym z głównych zarysów Bo-

skiego planu zbawienia.

Apostoł Paweł wyjaśnia to w swym miniaturo-

wym traktacie na temat historii stanu ludzkości, w

Liście do Rzymian 8:20-22:

20. Gdyż stworzenie marności jest poddane, nie

dobrowolnie, ale dla tego, który je poddał,

21. Pod nadzieją, że i samo stworzenie będzie

uwolnione z niewoli skażenia na wolność

chwały dzieci Bożych.

22. Bo wiemy, iż wszystko stworzenie wespół

wzdycha, i wespół boleje aż dotąd.

Zgodnie z Apostołem, celem tej wspaniałej na-

grody dla wybranych, Kościoła, ma być błogosła-

wienie reszty ludzkości. To jest widoczne ze związ-

ku pomiędzy w.18 i 19:

18. Albowiem, (bracia!) mam za to, iż utrapienia

teraźniejszego czasu nie są godne tej przy-

szłej chwały, która się ma objawić w nas.

19 . Bo troskliwe wyglądanie stworzenia oczeku-

je objawienia synów Bożych.

Greckie słowo przetłumaczone jako „stworze-

nie”, to ktisis i jest podobnie oddane w Mar. 16:15 i

Kol. 1:23. Z jego użycia tutaj jest widoczne, że ono

odnosi się do ludzi, a przez rozszerzenie, do wszyst-

kich ludzi czyli wszystkich narodów.

Z biblijnego punktu widzenia cała ludzkość jest

skażona – fizycznie, moralnie, umysłowo i religijnie.

Bez pomocy, człowiek nie jest w stanie ustalić Bo-

skiej Prawdy i zamiast tego zastępuje ją upadłymi

filozofiami. To nie znaczy, że ludzie nie mają rozu-

mu czy zdolności. Lecz nie mając dostępu do Bo-

skich myśli, są zmuszeni, by starać się zrozumieć

ten świat i zawiłości życia, używając swej własnej

logiki i społecznych eksperymentów. Pomimo zdu-

miewającego postępu w różnych praktycznych i

teoretycznych dziedzinach nauki, naturalna nie-

zdolność do zrozumienia Boskich myśli (czy nawet

uwierzenia, że takie istnieją), powoduje, że ludz-

Wiele chrześcijańskich wierzeń nie do-

puszcza możliwości „zbawienia” poza

obecnym życiem. Lecz przegląd Pisma

Świętego upewnia nas, że uwolnienie

tych, którzy obecnie nie przyjmą Chry-

stusa jako Zbawcy i Króla – większo-

ści ludzi – jest jednym z głównych za-

rysów Boskiego planu zbawienia

kość jest próżna – z punktu widzenia wieczności –

i czyni jej wysiłki daremnymi.

Umrzeć, aby inni mogli żyć

W cytowanych wcześniej wersetach Apostoł Pa-

weł mówi, że rozwój i wywyższenie Kościoła było

potrzebne do ocalenia i uzdrowienia całej ludzko-

ści. W 1 Kor. 15:29,30 on wyjaśnia tę samą sprawę

przez inny symbol. Tutaj on mówi o symbolicznym

chrzcie na korzyść umarłych:

29. Bo inaczej cóż czynią ci, którzy się chrzczą

nad umarłymi [na korzyść umarłych, KJV],

jeśli zgoła umarli nie bywają wzbudzeni?

Przeczże się chrzczą nad umarłymi?

30 . Przecz i my niebezpieczeństwa podejmuje-

my każdej godziny?

Umarli w tym wersecie, to ci sami, do których

odnosi się Rzym. 8:20 – świat ludzkości, umarli w

upadkach i grzechach. Przez swoje poświęcenie i

wierność, członkowie Kościoła przygotowali się do

przywileju błogosławienia i podnoszenia ludzkości,

razem z Chrystusem, w Wieku Tysiąclecia.

I tak, będąc w stanie powszechnego cierpienia,

świat ludzkości wysyła niemy apel o wyzwolenie.

Jedno z tłumaczeń oddaje ten werset w piękny spo-

sób: „całe stworzenie w napięciu oczekuje na wspa-

niałe ukazanie się synów Bożych przychodzących

na swą własność” ( Nowy Testament we Współczesnym

Angielskim, J.B.Philips).

Gdzie jest życie, jest nadzieja

Chociaż Bóg skazał Adama i Ewę na śmierć, On

dał im możliwość wyzwolenia w odległej przyszło-

ści (1 Moj. 3:15). Ta nadzieja zakorzeniła się w umy-

śle człowieka przez powtarzanie – przez pierw-

szych patriarchów, żydowskich proroków i nauczy-

cieli, Apostołów i niezliczonych kaznodziei i różne-

go rodzaju duchownych w całym Wieku Ewange-

lii, którzy przekazywali posłannictwo z pokolenia

do pokolenia, za pośrednictwem słowa mówione-

go i pisanego.

L IPIEC 2004

101

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: