208200511.pdf

Wewnątrz numeru . . .

Chleb żywota . . . . . . . . . . .82

Skarby śniegu . . . . . . . . . . .87

Czy Biblii można zaufać . .87

Radość dla świata . . . . . . .88

Boski standard . . . . . . . . . .92

Pytania Biblijne . . . . . . . . .94

Ogłoszenia . . . . . . . . . . . . . .96

Nr 208

L ISTOPAD – G RUDZIEŃ 2005

CHLEB ŻYWOTA

„Jam jest chleb on żywy, który z nieba zstąpił” – Jana 6: 51

D WUNASTU APOSTOŁÓW powróciło z pra-

i wiecznym Planie zbawienia. Uważam, iż jest

prawdą w stosunku do wszystkich nas, że chociaż

koszty konwencji są znaczne, szczególnie wydat-

ki na samolot, samochód i hotel, niemniej jednak

są one źródłem wielkiej duchowej korzyści i od-

poczynku. Jeśli nasze serca są skierowane na Pań-

ską drogę, błogosławieństwa zgromadzone

w tych duchowych seminariach będą nas wzmac-

niać przez cały rok i mogą naprawdę udzielić

nam siły, by nie ustawać w wysiłkach dążenia

do nagrody, która z pewnością będzie czekać

na nas w Królestwie, jeśli będziemy wierni.

ZDROWY ROZSĄDEK

Wierzymy, że Pan jest zadowolony, gdy bar-

dziej oceniamy duchowy wzrost, odpoczynek

i łaskę niż koszty pieniężne. Jednak to nie ozna-

cza ekstrawagancji, rozrzutności, zaniedbywania

obowiązków czy zaciągania wielkich długów.

„WSZYSCY BYLI W OCZEKIWANIU”

Lecz ludzie trwali w oczekiwaniu i byli spra-

gnieni Pańskich nauk, a dostrzegając kierunek

łodzi wielu biegło przed siebie, aby być już tam,

gdzie Jego łódź zacumowała. Czy Pan był zagnie-

wany, że Jego wysiłki udania się na odosobnienie

i odpoczynek zostały zakłócone przez lud, dla

którego zrobił już tak wiele? Nie! Jego serce było

tak przepełnione sympatią dla nich, że spojrzał

na nich ze współczuciem, ponieważ byli niczym

owce niemające pasterza.

Jan Chrzciciel ogłaszał o zbliżającym się Kró-

lestwie Bożym. Jezus dawał im przypowieści ilu-

strujące Królestwo, których prości ludzie dobrze

nie rozumieli. Uczniowie, których On rozesłał

po dwóch po okolicy, głosili na temat pokuty

i przygotowania się do Królestwa. Król Herod,

żyjąc niegodziwie, popadł w wielką degradację

ścinając Jana, największego z proroków, a później

prowadził wojnę z Królem Aretasem z Arabii, oj-

cy misyjnej, do której Pan wysłał ich

po dwóch. Bez wątpienia czas ich powrotu został

ustalony, a Kapernaum prawdopodobnie było

miejscem ich spotkania. Obecność Jezusa i Jego

Apostołów wywołała podniecenie wśród ludu, po-

nieważ do tego czasu wieści o naszym Panu roze-

szły się na wszystkie strony. Na propozycję Jezu-

sa, Dwunastu udało się wraz z Nim w wiejskie

okolice, gdzie mogli mieć spokój do przedyskuto-

wania swoich spraw – doświadczeń, jakie mieli

w podróży oraz lekcji, jakie Jezus pragnął zaakcen-

tować w związku z ich podróżą. Nasz Pan dał tak-

że do zrozumienia, że odpoczynek będzie dla nich

korzystny, a czy ta sama lekcja nie może być zasto-

sowana obecnie?

Wielka aktywność umysłowa i fizyczna w na-

szych czasach jest wyczerpująca. Lud Pański za-

jęty zwykłymi życiowymi zajęciami, usiłując za-

pewnić sobie niezbędne rzeczy w uczciwy sposób

i starając się również, jako spokrewniony z Mi-

strzem, opowiadać Prawdę i ducha Prawdy oraz

ogłaszać Jego obecność, ma szczególną potrzebę

by zwrócić specjalną uwagę na słowa: „Pójdźcie

wy sami ze mną na miejsce spokojne, a odpocz-

nijcie trochę.” Teraz, kiedy liczba naszych kon-

wencji została zredukowana z ośmiu do czterech

(w USA), jest jeszcze większa potrzeba uczestni-

czenia przez nas, jeśli to możliwe, w każdej z nich,

z powodu obfitości duchowej prawdy (mięso),

która jest tam dostarczana oraz dlatego, że lud

Pański (orły) tam się zgromadzi (Mat. 24:28). To

tam można znaleźć przywilej służby przez uczest-

nictwo w zebraniach – podtrzymując się wzajem-

nie w Prawdzie i przez wspólną społeczność – od-

nawiając istniejące i zawierając nowe znajomości.

To przez rozmyślanie o Słowie Bożym i duchowe

związki z braćmi osiągamy tę pełnię odpoczynku

w Bogu Jehowie i w Jego wielkim, wspaniałym

Wiele cytatów Pisma Św. w wydaniu angielskim pochodzi z New King James Version (Nowej Wersji Króla Jakuba)

„P ODNIEŚCIE S ZTANDAR DO N ARODÓW ” – Izaj. 62:10

Sz tandar Biblijny i Zwiastun Chrystusowego Królestwa (ISSN 1732–0089) Miesięcznik – Wydawany przez Świecki Ruch Misyjny „Epifania” w Nowym

Dworze Mazowieckim. Redaktor: Ralph M. Herzig, Pa. 19425 - 2700, USA, Redaktor odpowiedzialny w Polsce: Piotr Woźnicki, ul. Zdobywców

Kosmosu 17, 05-100 Nowy Dwór Mazowiecki.

Cena: pojedynczego numeru – 3 zł; prenumerata roczna (6 numerów) – 18 zł.

cem opuszczonej przez niego żony. Jego armia

została pokonana i nastąpiło znaczne zamieszanie

i podniecenie wśród ludu. Oni zastanawiali się ja-

ki może być wynik tych zajść oraz kiedy i jak Kró-

lestwo Boże będzie ustanowione. Oni zastana-

wiali się czy Jezus był, czy nie był prawdziwym

Mesjaszem i czy wkrótce ogłosi się królem i po-

woła ochotniczych żołnierzy, itd. Ludzie najwy-

raźniej byli poruszeni tymi wydarzeniami i wie-

my, że zaledwie kilka dni po tym, Jezus wycofał

się z publicznej służby w tej okolicy na pewien

czas, ponieważ obawiał się, że ludzie mogliby Go

pojmać i siłą uczynić Go królem – przeciwnie

do Boskiego planu i programu Ojca.

Chociaż pragnął odpoczynku, nasz Pan nie

mógł się powstrzymać od nauczania ludu. On

był prawdziwym Pasterzem, zawsze gotowym

do pełnienia Swej misji oraz do kładzenia całego

Swego życia za owce – nie tylko na Kalwarii, lecz

w każdej godzinie, codziennie podczas Swej służ-

by, przybliżając się do wielkiej kulminacji Swej

ofiary. Taki duch musi być u wszystkich, którzy są

prawdziwymi uczniami Pana – on powinien

wzrastać, w miarę jak stają się uczestnikami Świę-

tego Ducha Mistrza. Przez karmienie się Jego Sło-

wem i stosowanie się do Jego wskazówek, oni bę-

dą wzrastać w łasce, wiedzy i miłości.

„PRZYJDŹ KRÓLESTWO TWOJE”

Obecnie wielu z ludu Pańskiego zaangażo-

wanego w chrześcijaństwie znajduje się w po-

dobnej sytuacji – bez wątpienia są przekonani,

że żyjemy w niezwykłych czasach, że zbliżają się

jakieś wielkie zmiany dyspensacyjne, lecz nie są

świadomi tego, co wskazują „znaki czasów”. Wie-

lu słyszało cokolwiek o tym, że Tysiącletnie Kró-

lestwo się przybliża, że nawet jest we drzwiach

i zastanawiają się jak, kiedy, dlaczego i gdzie ono

będzie ustanowione. Patrząc na przywódców po-

litycznych dostrzegają, że oni są w mniejszym

lub większym zamieszaniu, obserwują wojny

i słyszą wieści o wojnach, rewolucji i anarchii

– bomby wybuchające w samochodach, wyda-

rzenia z 11 września w Stanach Zjednoczonych

i wszelkiego typu powstania, lecz wydaje się, że

oni nie mogą się uporać z żadnym z nich. Oni do-

strzegają czas ucisku zbliżający się ze wszystkich

stron, zagrażający samemu istnieniu ludzkiego

społeczeństwa i pragną informacji, przywódz-

twa, porady odnośnie tego, jak mają właściwie

postępować. Oni są niczym owce bez pasterza.

Prawdę mówiąc, jest wielu pasterzy w religij-

nym świecie, lecz stopniowo chrześcijanie do-

strzegają, że oni porzucają rady Słowa Bożego,

popadając w niemoralne postępowanie i prakty-

ki oraz na ogół kierując się ku niewierze, wyższe-

mu krytycyzmowi Biblii i teoriom ewolucji. Wie-

lu obawia się takiego przywództwa i nie ma

do niego zaufania, lecz coraz bardziej wspiera je

przez ustawodawstwo. Oni nie wiedzą, od kogo

mają oczekiwać na instrukcje. Najbardziej zado-

walającą cząstką docierającą do ich uszu jest po-

słannictwo o Królestwie, które jest głoszone z Pi-

sma Świętego, a jednak obawiają się przyjęcia

go z powodu potępienia i klątwy ze strony

swych pasterzy, którzy w pewnej mierze panu-

ją nad nimi przez strach, przesądy i intrygi kleru.

Każdy, kto jest związany z Boską rodziną powi-

nien pamiętać, że jest ambasadorem Pana i powi-

nien być zadowolony, kiedy jest używany jako

Jego rzecznik w ogłaszaniu dobrych wieści

o wielkiej radości, która ostatecznie nastąpi dla

wszystkich ludzi oraz do pomocy w prowadze-

niu owiec na właściwą drogę do prawdziwego

Pasterza.

Nie możemy spodziewać się, że będziemy

mieć wpływ na wszystkich, którzy w pewnej mie-

rze są głodni: najwyraźniej tylko prawdziwe

owce będą w tym stanie serca, w którym nie bę-

dą zważać na głosy obcych, lecz pójdą za głosem

Syna Bożego – głosem Prawdy. Niemniej jednak,

podobnie jak Mistrz, powinniśmy być współczu-

jący w stosunku do wszystkich, radując się, że ci,

którzy nie są w stanie wyraźnie słyszeć w obec-

nym czasie, usłyszą jednoznacznie w przyszło-

ści, gdy Królestwo zostanie ustanowione i kiedy

wszystkie głuche uszy będą otwarte, a znajomość

chwały Boga napełni całą ziemię (Jer. 31:34).

„UCZYŁ ICH WIELU RZECZY”

Powinniśmy czerpać lekcje z przykładu Mi-

strza. Było wiele rzeczy, których On mógł na-

uczać nawet całe rzesze ludzi, rzeczy, które były

dla ich korzyści, pocieszenia, które służyły jako

przygotowanie do ich rozwoju, tak, by stopniowo

przygotowywać ich na głębsze rzeczy. Nawet dla

Jego Dwunastu Apostołów i tych, którzy byli Je-

go szczególnymi poświęconymi uczniami, On

miał do przekazania jeszcze inne rzeczy, mówiąc:

„Wam dano wiedzieć tajemnicę królestwa Boże-

go; ale tym, którzy są obcymi, wszystko się poda-

je w podobieństwach” (Mar. 4:11). A jednak, na-

wet dla uczniów były pewne rzeczy, które lepiej

było przemilczeć, jak nasz Mistrz dał do zrozu-

mienia: „Mam wam jeszcze wiele mówić, ale teraz

znieść nie możecie” (Jana 16:12).

L ISTOPAD – G RUDZIEŃ 2005 — 83

Stąd Apostoł mówi, że możemy opowiadać

głębokie rzeczy o Bogu, mądrość Bożą ukrytą

w tajemnicach, tym, którzy są zaawansowani

w wiedzy o Nim i którzy w sercu są przygotowa-

ni na głębsze prawdy. Powinniśmy szczególnie

chronić niemowlęta w Chrystusie, przed zadła-

wieniem się twardym pokarmem; jednak nie mo-

żemy pozwolić, by głodowały, lecz podawać im

mleko Słowa, dzięki któremu będą mogły wzra-

stać. Pamiętajmy Słowa naszego Pana, jak rów-

nież Jego przykład. On powiedział: „Bądźcie roz-

tropnymi jako węże, a szczerymi jako gołębice.”

Niewątpliwie każdy, kto czyta o Apostole

Pawle, uświadamia sobie, że na początku

w swych wysiłkach służenia Panu i Jego sprawie,

powodował więcej szkody niż pożytku z powo-

du błędnego zrozumienia i braku rozwagi, jako

ten, który prześladował prawdziwe dzieci Boże

i nie zważał na instrukcje Jehowy.

Z drugiej strony, każdemu, żyjącemu teraz

przy końcu wieku, powinno się wskazać oczywi-

stą, podstawową prawdę i jej konsekwencje

w łączności z innymi informacjami Biblii, że wiel-

ki czas ucisku trwa obecnie wśród nas, wśród spo-

łeczeństw świata oraz wskazać na proroctwa bi-

blijne, które go opisują.

Wydaje się, że każdy,

kto ma oczy i pracujący

mózg, powinien być

w stanie dostrzec pew-

ne z tych znaków cza-

sów, które obecnie są

widoczne na ziemi i że

one są powiązane z Bi-

blią. Odnosząc się

do tego czasu, prorok

Daniel pisze w taki spo-

sób: „Tego czasu... bę-

dzie czas ucisku, jakie-

go nie było odkąd ist-

nieją narody” (Dan. 12:1, KJV). Nasz Pan Jezus

opisuje obecne warunki na ziemi w podobnych

słowach: „Albowiem w tym czasie będzie wielki

ucisk, jakiego nie było od początku świata aż do-

tąd ani potem będzie” (Mat. 24:21).

noc i uczniowie ponaglali, aby Pan rozpuścił lud,

lecz On miał cel, którego nie znali – On miał

na myśli jeden z największych cudów w Jego ca-

łej służbie. Jednak zamiast powiedzieć im o tym,

pozwolił, aby sprawa potoczyła się w najbardziej

naturalny sposób, proponując im, by usadzili rze-

sze ludzi, a On pomoże im w razie potrzeby.

Pan zapytał, jaką żywność posiadają ze sobą

i znaleziono chłopca z pięcioma jęczmiennymi

bochenkami i dwiema rybami – ta ilość znaczy-

ła tyle, co nic dla nakarmienia tak wielkiego tłu-

mu. Jednakże to posłużyło celowi naszego Pana;

On pragnął okazać Swoją gotowość współpracy

w dziele błogosławienia zgromadzonego ludu

i tym samym zilustrował ogólny zarys Jego dzia-

łań wobec Swego ludu i wobec świata. On bierze

nasz czas oraz nasze talenty, nieznaczne i nie-

godne, i błogosławi je oraz wykorzystuje w Jego

służbie, osiągając wielkie rzeczy. W ten sposób

On łączy ze Sobą Swój poświęcony lud i błogo-

sławi im przez ich codzienne doświadczenia

oraz lekcje, jeszcze bardziej niż błogosławi rze-

sze ludzi.

Uczniowie nauczyli się posłuszeństwa w od-

niesieniu do tego, co Mistrz im proponuje; dlate-

go nie było żadnego

sprzeciwu wobec Pań-

skiej wskazówki usa-

dzenia zebranego ludu

w stu grupach, po pięć-

dziesiąt osób w każdej

grupie, w celu przygo-

towania ich do uczty,

kiedy najwidoczniej

nie było dla nich żad-

nej żywności. Oni za-

częli się uczyć, że Ten,

który był w stanie na-

pełnić ich sieci rybami,

który obudził ze snu

śmierci, który był w stanie przywrócić siłę bez-

władnym rękom i leczył słowem bez dotyku, tak

bardzo różnił się od nich, że przekraczało to zdol-

ności ich oceny czy krytyki. Oni byli posłuszni

– reszty dokonał Pan.

BŁOGOSŁAWIENIE CHLEBA

„DAJCIE IM JEŚĆ”

Opis mówi, że Pan pobłogosławił chleb;

Ewangelia Jana, opowiadając o tym samym zda-

rzeniu, mówi: „złożył dzięki.” Te dwie myśli są

w ścisłej zgodności – złożenie podziękowań Bogu

w rzeczywistości sprowadziło błogosławieństwo

na żywność. Zatrzymamy się tutaj na chwilę, aby

Teraz powróćmy do naszego podstawowego

tematu, Chleba żywota. Z opisu podanego w innej

Ewangelii wydaje się oczywiste, że po naucza-

niu ludu, Pan opuścił go na pewien czas i udał się

z uczniami na zbocze wzgórza, gdzie oni opo-

wiedzieli o swej niedawnej służbie. Zbliżała się

84 — S ZTANDAR B IBLIJNY

wskazać, że jeśli było właściwe, aby Jednorodzo-

ny Ojca złożył podziękowania za ten posiłek

i prosił o Boskie błogosławieństwo dla niego, to

oczywiste jest, że każdy, kto w jakimś sensie tego

słowa twierdzi, że jest Jego naśladowcą, powi-

nien naśladować Jego przykład w tej, jak rów-

nież w innych rzeczach. Jak możemy spożywać

żywność, uznając, że została nam udzielona z Bo-

skiej szczodrości i zabezpieczenia, bez zasyłania

naszych podziękowań czy uznania?

Odczuwamy pewność, że wszyscy, którzy ślą

podziękowania, otrzymują szczególne błogosła-

wieństwo, kiedy spożywają żywność i szczególną

mądrość co do korzystania z niej, których inni

nie otrzymują. Sam pokój i odpoczynek serca,

który przychodzi jako rezultat zwracania się

do Pana z podziękowaniami i przyjęcia Jego za-

bezpieczenia z wdzięcznością, drogą naturalnego

prawa zapewnia spokój, który jest korzystny dla

trawienia pokarmu. Niewątpliwie posiłek, który

jest spożywany w miłej i wdzięcznej postawie

umysłu, jest bardziej odżywczy, bardziej pokrze-

piający, niż to samo spożywane z niewdzięczno-

ścią, gniewem czy uczuciem niezadowolenia.

Zauważmy, że uczta, za którą nasz Pan zasy-

łał podziękowania, nie była okazała; ona nie zosta-

ła zaserwowana w eleganckich, dekorowanych

naczyniach; nie była to wysokogatunkowa żyw-

ność; to był zwykły jęczmienny chleb i suszona ry-

ba. Kiedy zastanawiamy się nad prostotą odży-

wiania z czasów naszego Pana oraz ludzi w kra-

jach orientalnych obecnie, to wyciągamy lekcję, że

zarówno pod względem ilości jak również jakości,

wielu ludzi w naszych czasach jest przekarmio-

nych i prawdopodobnie nie jest to dla nich ko-

rzystne oraz że prostota w pożywieniu byłaby nie

tylko bardziej zdrowa, lecz także pozostawiłaby

dużo więcej czasu na duchowe pokrzepienie,

na chleb z nieba i na usługiwanie Prawdą innym.

Każdy powinien rozpatrzyć tę sprawę i postąpić

odpowiednio do okoliczności, w których się znaj-

duje oraz interesów i pierwszeństwa innych osób,

które oczywiście jest zobowiązany rozważyć.

Inna lekcja, którą wszyscy mogą zrozumieć

to ta, że wdzięczność wobec Boga jest właściwa

niezależnie od tego, jak prosty jest nasz jadłospis.

Mamy nadzieję, że o ile to możliwe, czytelnicy te-

go czasopisma w swych rodzinnych związkach

nie zaniedbują tego przywileju dziękowania

– w takiej mierze, w jakiej oni mają właściwy au-

torytet czy przewodnią rolę w rodzinie. Oczywi-

ście byłoby niewłaściwe, gdybyśmy jako goście

wtrącali się w zwyczaje rodziny. Jednakże, w ta-

kich przypadkach, serce zawsze powinno zasyłać

podziękowania – nawet, jeśli żaden zewnętrzny

znak ani słowo nie sygnalizuje tego ludziom wo-

kół nas – zanim zaczniemy się posilać.

UCZNIOWIE DALI LUDOWI

Inne opisy wskazują nam, że Pan przełamał

chleby i rozdał je uczniom; oni z kolei roznieśli

je między lud. Jak łaskawie Pan zarządził w tej

sprawie! Uczniowie byli zatem lepszymi świad-

kami mocy tego cudu, a ludzie mniej lub bar-

dziej zapoznali się z Apostołami, którzy być mo-

że później, po Pięćdziesiątnicy, spotkali wielu

z nich i jako przedstawiciele Mistrza, przynosili

im niebiański chleb. Nadal jest tak samo; ponie-

waż Pan znajdzie, nakarmi i wzmocni tych, któ-

rzy są Jego, ponieważ „zna Pan tych, którzy są

Jego” (2 Tym. 2:19).

Pan w ogóle nie jest uzależniony od nas w nie-

sieniu Teraźniejszej Prawdy zgłodniałym rze-

szom, lecz dla naszej korzyści udziela nam przy-

wileju stania się Jego współpracownikami. Jak

bardzo powinniśmy cenić ten przywilej! Jak gor-

liwi powinniśmy być, by każdy mały jęczmienny

bochenek, mała ryba, każdy dolar i dziesięciocen-

tówka, każdy szyling i pens, cały nasz czas

i wpływ, mógł być wykorzystany dla Pana w Je-

go błogosławionym dziele!

Chociaż takie stanowisko z naszej strony jest

w Piśmie Świętym godnie określone jako ofiara,

jednak w rzeczywistości dla tych, którzy właści-

wie rozumieją sytuację, jest ono wręcz przeciw-

nie, błogosławieństwem, przywilejem i łaską. Je-

steśmy zadowoleni dostrzegając, że ten przywilej

jest tak wysoko ceniony przez tych, którzy obec-

nie radują się w Teraźniejszej Prawdzie. Jest cią-

głym zdumieniem dla wrogów Prawdy, jak rów-

nież dla słabo interesujących się nią, iż środków

na obwieszczanie posłannictwa żniwa, wydaje

się nigdy nie brakować. I że nie uciekając się

do apelowania do świata przez festiwale, targi,

koncerty, itp., bez nalegania na lud Pański przez

prośby o pieniądze lub kwestowanie – Duch Pań-

ski wydaje się towarzyszyć Prawdzie, tak że ci,

którzy mają Prawdę i posiadają jakiekolwiek ta-

lenty do służby dla Pana, radują się niewypowie-

dzianą radością wykorzystując je i dziękują Mi-

strzowi za udzielony im przywilej.

„WSZYSCY JEDLI I BYLI NASYCENI”

Pan nie zapewnił im tylko odrobiny pokar-

mu na spróbowanie, lecz jego dostateczną porcję

L ISTOPAD – G RUDZIEŃ 2005 — 85

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: