52011pw.pdf

DYSPOZYTOR NA GORĄCEJ LINII str. 18

Nr ind. 371203 ISSN 0137-8910 Cena 10 zł (w tym 5% VAT) 2011

Miesięcznik Państwowej Straży Pożarnej

135 lat tradycji

łódzkiej straży

pożarnej

CENTRALNE OBCHODY

DNIA STRAŻAKA 2011

W NUMERZE

Nasza okładka:

Centralne obchody

Dnia Strażaka

w Łodzi

DYSPOZYTOR NA GORĄCEJ LINII str. 18

2011

Miesięcznik Państwowej Straży Pożarnej

Nr ind. 371203 ISSN 0137-8910 Cena 10 zł

(w tym 5% VAT)

DZIEŃ STRAŻAKA 2011

Tegoroczne Ogólnopolskie

Obchody Dnia Strażaka,

zorganizowane 7 maja

w Łodzi, połączone były

z jubileuszem 135-lecia

łódzkiej straży pożarnej.

przeciwpożarowej i wspie-

rającym ją na co dzień.

Bogatą historię łódz-

kiej straży pożarnej

w niezwykły sposób,

bo podczas trwają-

cego zaledwie 135

sekund przemówie-

nia, przedstawił ze-

branym wielce zasłu-

żony dla Łodzi i nie

tylko nadbryg. w st.

spocz. Ignacy Ścibiorek.

Organizatorzy z ogromną

pieczołowitością zadbali o to, by każ-

dy z uczestników obchodów znalazł coś intere-

sującego dla siebie. Dzieci miały na przykład

wielką frajdę z uczestnictwa w konkursie pla-

stycznym łódzkiej KW PSP i Przedszkola

nr 75 w Łodzi, czy też zajęciach praktycznych

zorganizowanych przez Specjalistyczną Gru-

pę Ratownictwa Wysokościowego i Specja-

listyczną Grupę Poszukiwawczo-Ratowniczą

w Łodzi. Odbyły się ponadto różnego rodzaju

konkursy, pokazy i wystawy zabytkowego

sprzętu strażackiego. Można było zobaczyć na

przykład czterokołową sikawkę konną z przeło-

mu XIX i XX w., wystawioną przez OSP

Wolbórz, dwa Fordy La France z 1927 r.

– w wersji operacyjnej i bojowej, sprowadzone

z Chicago, Fiata Minerwę z 1928 r. wystawio-

nego przez oo. franciszkanów z OSP w Niepo-

kalanowie oraz samochód drabinę z 1971 r.

z PSP w Pabianicach. Równie ciekawie prezen-

tował się nowoczesny sprzęt pożarniczy PSP,

wykorzystywany podczas działań ratowniczo-

-gaśniczych w zakresie wszystkich ustawo-

wych zadań spoczywających na naszej forma-

cji. Dużym zainteresowaniem cieszyła się także

wystawa historyczna pod nazwą „Straż pożarna

w obiektywie”, na której można było obejrzeć,

w jaki sposób przez minione 135 lat istnienia

przeobrażała się łódzka straż pożarna. Oczywiś-

cie na strażackiej imprezie nie mogło zabraknąć

grochówki. Cieszyła się ogromnym powodze-

niem, zwłaszcza przy akompaniamencie or-

kiestr OSP Łubnice i OSP Uniejów i popisach

uroczych mażoretek.

Centralne Obchody Dnia Strażaka 2011

Strażacka Łódź

Wielkie

świętowanie

na Piotrkowskiej

135 lat tradycji

łódzkiej straży

pożarnej

CENTRALNE OBCHODY

DNIA STRAŻAKA 2011

rom.

O rganizatorami tego wydarzenia byli:

Komenda Główna PSP, Zarząd Główny

Związku Ochotniczych Straży Pożar-

nych RP, Komenda Wojewódzka PSP

w Łodzi oraz łódzki Zarząd Oddziału Woje-

wódzkiego ZOSP RP. Uroczystości rozpoczęły

się na miejscowym cmentarzu komunalnym

oddaniem hołdu poległym na służbie straża-

kom. Później odbyła się msza św. w bazylice

archikatedralnej pw. św. Stanisława Kostki.

Przewodniczył jej metropolita łódzki ks. abp

Władysław Ziółek, on też po nabożeństwie po-

święcił pięć nowych ciężkich samochodów ra-

towniczo-gaśniczych. Traiły one, w ramach re-

gionalnego programu operacyjnego woj. łódz-

kiego na lata 2007-2013, do jednostek ratow-

niczo-gaśniczych PSP z Łęczycy, Łowicza,

Opoczna, Wielunia i Zgierza.

Kolejnym punktem programu był uroczysty

apel przed bazyliką. Przybyłych z całej Polski

gości przywitał w imieniu łódzkich strażaków

PSP i OSP łódzki komendant wojewódzki PSP

nadbryg. Andrzej Witkowski. Byli wśród nich

m.in.: reprezentujący prezydenta RP Bronisława

Komorowskiego przedstawiciel Biura Bezpie-

czeństwa Narodowego Przemysław Siejczuk,

wiceprezes Rady Ministrów, prezes Zarządu

Głównego ZOSP RP Waldemar Pawlak, mini-

ster spraw wewnętrznych i administracji Jerzy

Miller, minister sprawiedliwości Krzysztof

Kwiatkowski, podsekretarz stanu w MSWiA

Zbigniew Sosnowski, a także przedstawiciele

fot. Jerzy Linder

fot. Jerzy Linder (8)

Sejmu i Senatu RP, władz administracyjnych

i samorządowych – w osobach wojewody łódz-

kiego Jolanty Chełmińskiej, marszałka woje-

wództwa łódzkiego Witolda Stępnia i prezy-

denta Łodzi Hanny Zdanowskiej. Kierownictwo

PSP reprezentował komendant główny PSP

gen. brygadier Wiesław Leśniakiewicz. Apel

zakończył się okolicznościowymi przemówie-

niami i złożeniem przez delegacje państwowe,

wojewódzkie i miejskie kwiatów na płycie

Grobu Nieznanego Żołnierza.

Dalszą część uroczystości zaplanowano

w Centralnym Muzeum Włókiennictwa, miesz-

czącym się w zbudowanej w latach 1835-39

przez Ludwika Geyera Białej Fabryce. Okazały

kompleks klasycystycznych budynków należy

do najstarszych polskich zabytków architektury

przemysłowej i uznawany jest dziś za jeden

z najpiękniejszych wśród nich. To właśnie tu

powstał jeden z pierwszych łódzkich oddziałów

straży pożarnej. Przemarsz zgromadzonych do

muzeum miał postać strażackiej deilady. Już na

jego terenie największy entuzjazm wśród gości

i licznej rzeszy mieszkańców Łodzi wzbudziły

zabytkowe pojazdy pożarnicze oraz dh Bogdan

Mierzejewski z OSP w Wolborzu, który konno

zaprezentował się w historycznym umunduro-

waniu strażackim. Dalsza część oicjalnych ob-

chodów związana była z wręczeniem aktów

nadania wyższych stopni służbowych, medali,

odznaczeń i wyróżnień zasłużonym funkcjona-

riuszom PSP, działaczom ZOSP RP oraz oso-

bom zajmującym się problematyką ochrony

Dzień Strażaka 2011

Nowi generałowie w szeregach PSP str. 6

Strażacka Łódź str. 8

Nowoczesność z tradycją str. 10

Oicerski inał str. 13

W ogniu pytań

Pieniądze to nie wszystko str. 14

5/2011

W OGNIU PYTAŃ

Wszędzie, gdzie pracują ludzie, należy mówić

o motywowaniu. Bez względu na to, czy w służbach

mundurowych, czy w innych, może mniej

zhierarchizowanych strukturach – pracownik

stanowi o sukcesie organizacji lub irmy

– uważa Izabela Solarska, psycholog policyjny, zajmująca

się problematyką zarządzania zasobami ludzkimi.

Pieniądze

to nie wszystko

Jakie są najskuteczniejsze metody

motywacji?

Nie mówmy może o samych metodach, lecz

o zasadach, których trzeba przestrzegać przy

ich wyborze. Przede wszystkim nagrody muszą

być postrzegane jako sprawiedliwe i zasłużone.

Powinny być przyznawane w miarę szybko

i rzadko. Lepsze są wyższe nagrody przyzna-

wane niewielkiej liczbie osób niż podział pie-

niędzy po równo dla wszystkich. Nie zawsze

wszyscy muszą być nagradzani, ale jeśli już

kogoś wyróżniamy, zróbmy to ze szczególną

oprawą i publicznie. Trudno konkretnie wska-

zać, które nagrody są najskuteczniejsze, ponie-

waż, jak wspomniałam wcześniej, każdy z nas

ma inny system wartości i inną sytuację życio-

wą. Bez indywidualnego traktowania pracow-

ników częściej będziemy popełniać błędy.

Skoro efektywna motywacja powinna być

dostosowana do konkretnego człowieka,

musimy tego człowieka dobrze poznać.

Komercyjne korporacje mają narzędzia

w postaci np. ankiet psychologicznych.

W służbach mundurowych raczej się tego

nie stosuje. Jak przełożony ma poznać

swojego podwładnego?

We wszystkich służbach mundurowych za-

trudnieni są psychologowie, którzy służą na co

dzień kadrze kierowniczej swoją wiedzą i do-

świadczeniem. Nowoczesne korporacje rzeczy-

wiście stosują różne narzędzia, ale też często

mają o wiele większe możliwości nagradzania

i szersze pole do działania. Co poleciłabym

w służbach mundurowych? Przede wszystkim

rozmowę. To najlepsze narzędzie poznania

człowieka. Oprócz kontekstu informacyjnego

– rozpoznania potrzeb pracownika, może mieć

jednocześnie aspekt motywujący – rozmowa

z przełożonym, którego interesuje, czego po-

trzebuje jego podwładny, to nic innego jak po-

zytywne wzmacnianie.

i systemy nagradzania uwzględniające potrzeby

i charakterystykę danej jednostki organizacyjnej.

Co jest kluczem do skutecznej motywacji?

Człowiek. Każda, nawet najbardziej zaawan-

sowana i wymyślna metoda motywowania, któ-

ra nie trai w potrzeby człowieka, nie przyniesie

oczekiwanych efektów. Bo czy może cieszyć

się z nagrody w postaci karnetu na basen ktoś,

kto nie potrai pływać i boi się wody?

Pokutuje wiele mitów na temat motywo -

wania. Które są szczególnie szkodliwe?

Rzeczywiście o motywowaniu mówi się wie-

le złego. Wydaje nam się, że jeśli sami jesteśmy

zmotywowani, to bez problemu przekażemy

nasze nastawienie innym. Wielu przełożonych

uznaje, że najlepszym motywatorem jest strach,

np. przed utratą pracy. Bardzo często oceniamy

innych według własnego systemu wartości – je-

śli ja lubię pieniądze, to znaczy, że wszyscy

myślą tak samo. Lub odwrotnie – jeśli dla mnie

nie inanse są najważniejsze, to znaczy, że

wszyscy moi podwładni są również wielkimi

pasjonatami. Nic bardziej błędnego.

Czy w swojej karierze spotkała się pani

z jakimiś oryginalnymi sposobami

motywowania ludzi?

Na bardziej oryginalne motywowanie można

pozwolić sobie w irmach prywatnych, gdzie

rzeczywiście specjaliści od zarządzania prześci-

gają się w pomysłach. Najciekawsze dla mnie,

chyba zgodnie z moimi potrzebami, to lot balo-

nem, dzień pracy w domu oraz zafundowanie

pracownikowi kolacji w dobrej restauracji dla

niego i osoby towarzyszącej. Ale zdarzają się

bardziej nietypowe pomysły, takie jak podaro-

wanie pracownikowi rocznego zapasu rajstop

(raczej nie dla mężczyzn) lub dosyć niesmaczny

pomysł na podarowanie talonu na sinansowanie

pogrzebu, ale to już nie europejski klimat.

Mówiąc o motywacji, rozpatrujemy

głównie sytuację na linii podwładny

– przełożony. Czy można też mówić

o motywowaniu samego siebie?

To bardzo ważny aspekt motywowania, na

który wreszcie mamy wpływ. Zawsze warto po-

święcić czas na samopoznanie i przyjrzenie się

sobie trochę z boku, w różnych aspektach funk-

cjonowania. Jeśli sami znajdziemy klucz do

siebie, będzie nam łatwiej otwarcie komuniko-

wać nasze potrzeby na zewnątrz. Świadomość

własnych potrzeb i wyznawanych wartości po-

może nam również świadomie podejmować

dobre dla nas decyzje i radzić sobie w trudnych

sytuacjach.

Nagrody muszą być postrze-

gane jako sprawiedliwe

i zasłużone. Powinny być

przyznawane w miarę szybko

i rzadko. Lepsze są wyższe

nagrody przyznawane

niewielkiej liczbie osób niż

podział pieniędzy po równo

dla wszystkich. Nie zawsze

wszyscy muszą być nagradza-

ni, ale jeśli już kogoś wyróż-

niamy, zróbmy to ze szczegól-

ną oprawą i publicznie.

Trudno konkretnie wskazać,

które nagrody są najskutecz-

niejsze, bo każdy z nas ma

inny system wartości i inną

sytuację życiową. Bez indywi-

dualnego traktowania pracow-

ników częściej będziemy

popełniać błędy.

1 Ważne słowo:

motywacja

fot. archiwum Izabeli Solarskiej

Jeśli mówimy o motywowaniu,

to co w zasadzie mamy na myśli?

Przez motywowanie rozumiemy proces

świadomego i celowego oddziaływania na mo-

tywy postępowania ludzi poprzez stworzenie

środków i możliwości realizacji ich systemów

wartości i oczekiwań – oczywiście po to, by

osiągnąć oczekiwane cele. Inaczej mówiąc,

motywowanie jest zindywidualizowanym od-

działywaniem na ludzi, opartym na dobrej ob-

serwacji, komunikacji i oczywiście dopasowa-

nym do potrzeb organizacji.

Czy w służbach mundurowych powinniśmy

w ogóle zajmować się sprawą motywowa -

nia ludzi? Przecież mamy do czynienia ze

strukturami zhierarchizowanymi, opartymi

na dyrektywach, rozkazach. To, czy ktoś

jest pozytywnie zmotywowany do pracy,

nie jest najważniejsze.

Wszędzie, gdzie pracują ludzie, należy mó-

wić o motywowaniu. Bez względu na to, czy

w służbach mundurowych, czy w innych, może

mniej zhierarchizowanych strukturach – pra-

cownik stanowi o sukcesie organizacji lub ir-

my. W nowoczesnym podejściu do zarządzania

zasobami ludzkimi motywowanie, satysfakcja,

zadowolenie to słowa kluczowe. Chcąc osiągać

jak najwyższą efektywność w działaniu, zaan-

gażowanie, identyikację z szerszymi celami

organizacji, powinno się zadbać o to, by pra-

cownik czy też funkcjonariusz czuł się bez-

piecznie i chciał dać z siebie maksimum.

Wielu strażaków właśnie awansowało

– z okazji Dnia Strażaka. Awans to dobry

sposób motywowania ludzi w mundurze?

Jak wcześniej wspomniałam, proces moty-

wowania powinien traiać w potrzeby poszcze-

gólnych osób. Wśród awansowanych z takiej

okazji na pewno znajdą się tacy, dla których

będzie to oczekiwana chwila, ale także tacy,

którzy do tej formy nagrody przywiązują mniej-

szą wagę. Jednak generalnie w służbach mun-

durowych jest to bardzo ważny element kultury

organizacyjnej. Aby w pełni wykorzystać zale-

ty tego motywatora, należy szczególnie zadbać

o oprawę uroczystości nadawania stopni, po-

nieważ same okoliczności mogą wzmacniać lub

obniżać satysfakcję funkcjonariusza.

A czy rzeczywiście pieniądze to nie

wszystko? Teorie mówią, że to bardzo

nietrwały środek motywowania.

Rzeczywiście, badania wskazują, że pienią-

dze nie są trwałym motywatorem i zazwyczaj

satysfakcja z takiego wzmocnienia motywacji

trwa krótko. W praktyce oznacza to tyle, że ape-

tyt rośnie w miarę jedzenia. Krótko czujemy się

usatysfakcjonowani i za każdym następnym ra-

zem oczekujemy coraz więcej. Dokąd to może

nas zaprowadzić? W momencie, gdy pracodaw-

ca nie będzie spełniać rosnących oczekiwań

pracowników, często nieadekwatnych do efek-

tów pracy, ich motywacja i tak spadnie. Więc

z pełną odpowiedzialnością mogę potwierdzić,

że zdecydowanie pieniądze to nie wszystko, ale

stanowią jednak wstęp do budowania motywa-

cji. Dlaczego? Ponieważ bez zaspokojenia pod-

stawowych potrzeb człowieka, np. inansów

zabezpieczających godny byt dla rodziny, nie

można realizować potrzeb wyższego rzędu

– uznania, przynależności, samorealizacji.

Służby mundurowe mają pokaźny odsetek

malkontentów, przekonanych, że niewiele

od nich zależy. Jak motywować takich

ludzi?

Trudno powiedzieć, czy tylko w służbach

mundurowych znajduje się tak duża grupa mal-

kontentów, czy dotyczy to wszystkich środo-

wisk pracy. Mam przekonanie, oparte na moich

wcześniejszych doświadczeń, że to dosyć uni-

wersalne zjawisko. Być może powinniśmy się

zastanowić, co takiego się dzieje, że ludzie po

pewnym czasie nabierają takiego nastawienia

i jak możemy to zmienić? Jakie cechy otoczenia

wywierają na nas taki wpływ? Niewątpliwie

konieczność bezwzględnego podporządkowa-

nia się, niemożność samodzielnego podejmo-

wania decyzji, ograniczony dostęp do informa-

cji, niejasne zasady itp. Jak więc motywować

takich wypalonych ludzi? Najważniejsze są ja-

sne i przejrzyste zasady oceniania – przewidy-

walne i sprawiedliwe traktowanie może zbudo-

wać dobre podłoże do uzyskania od ludzi tego,

co w ich najlepsze.

Ratownictwo i ochrona ludności

Stołeczne alarmowanie str. 16

Dyspozytor na gorącej linii str. 18

Mokra robota dobrze zorganizowana str. 20

W trzy minuty do celu str. 24

Ratownicy z sekcji medycznej str. 31

Jak szkolić ochotników – poznańskie

doświadczenia str. 32

Pracuje pani w Policji, więc

mogę się powołać na pewną analogię.

Czy są jakieś uniwersalne metody

motywowania mundurowych?

Myślę, że w służbach mundurowych stosuje

się często motywatory inansowe i w tym przy-

padku jest to dosyć uniwersalna forma wzmac-

niania motywacji. Poza tym wszędzie mamy do

czynienia z różnego rodzaju dodatkami do upo-

sażenia oraz z motywatorami pozainansowymi,

takimi np. jak pochwała, dodatkowy urlop wy-

poczynkowy lub wcześniejsze mianowanie

na stopień. Można też wprowadzić regulaminy

Izabela Solarska jest psychologiem

policyjnym. Pracuje w Wydziale Psycholo-

gów Policyjnych Biura Kadr i Szkolenia

Komendy Głównej Policji. Zajmuje się

problematyką zarządzania zasobami

ludzkimi.

Ukończyła Wydział Psychologii Uniwersyte-

tu Warszawskiego, Podyplomowe Studium

Zarządzania Zasobami Ludzkimi

w Organizacji w Szkole Głównej Handlowej

oraz Studium Specjalne Socjoterapii,

a także kurs praktyk NLP. Lubi kino i dobrą

książkę, szczególnie skandynawską

literaturę sensacyjną.

rozmawiała Anna Łańduch

5/2011

RATOWNICTWO I OCHRONA LUDNOŚCI

W armia i Mazury to pagórkowaty, gę-

sto zalesiony obszar o ogromnej

liczbie akwenów. Wiele rzek ma od-

cinki deiniowane jako górskie.

Według danych Urzędu Statystycznego

w Olsztynie województwo to ma ponad milion

427 tys. mieszkańców. W okresie letnim na

jego obszarze dodatkowo przebywa około

1 mln 606 tys. turystów (sic!). Rozwój lokalnej

turystyki, w tym sportów wodnych, powoduje

wzrost zagrożeń na wodach śródlądowych,

szczególnie w obszarze Wielkich Jezior

Mazurskich, Pojezierza Iławsko-Ostródzko-

Olsztyńskiego i Żuław Elbląskich z Zalewem

Wiślanym. Z danych mazurskiego WOPR wy-

nika, że w sezonie na szlaku Wielkich Jezior

Mazurskich każdego dnia przebywa około

35-40 tys. ludzi. Takie zaludnienie tego obszaru

znacznie podwyższa współczynnik prawdopo-

dobieństwa wystąpienia nagłego zdarzenia,

które będzie wymagało interwencji służb ra-

towniczych.

Zadania PSP

Państwowa Straż Pożarna prowadzi na akwe-

nach działania ratownicze dwojakiego rodzaju:

w zakresie podstawowym – czyli działania na

powierzchni wody lub obszarach zalodzonych

oraz specjalistycznym – a więc działania pod

powierzchnią wody lub lodu, wykonywane

przez specjalistyczne grupy wodno-nurkowe

(SGRWN). Na akwenach i obszarach zalodzo-

nych prowadzone są przede wszystkim:

● działania ratownicze – a więc ratowanie toną-

cych osób, zwierząt, wywróconych łodzi, gasze-

nie pożarów jednostek pływających lub innych

obiektów, likwidacja zatorów, usuwanie związ-

ków ropopochodnych z powierzchni akwenów,

● działania humanitarne – takie jak wspoma-

ganie Policji i Straży Granicznej w wykonywa-

niu czynności procesowych, w szczególności

poszukiwanie i wydobywanie zwłok oraz

przedmiotów pochodzących z przestępstwa,

● pozostałe działania humanitarne – polega-

jące m.in. na dostarczaniu poszkodowanym

środków pomocnych w przetrwaniu podczas

zatopień i powodzi, współdziałaniu przy likwi-

dacji zatorów na ciekach wodnych, awaryjnym

zasilaniu w energię elektryczną, zabezpiecza-

niu możliwości dekontaminacji i kąpieli osób

poszkodowanych, a także udzielaniu pomocy

technicznej przy awariach wodnych środków

transportu, pobieraniu próbek wody i gruntu

(dna), usuwaniu awarii podwodnej części

obiektów hydrotechnicznych i instalacji oraz

wspomaganiu służb porządkowych i ochrony

granic w zabezpieczaniu terenu.

Analiza zagrożeń

Krajowe Centrum Koordynacji Ratownictwa

i Ochrony Ludności w 2009 r. zwróciło się do

Mokra robota dobr ze zorganizowana

i rozmieszczenie są dostosowane do specyiki

chronionego obszaru, zagrożeń występujących

na wodzie, liczby akwenów i czasu dojazdu do

nich. Grupy te prawie w pełni zabezpieczają

obszar województwa pod względem ratownic-

twa wodno-nurkowego. Podkreślmy, że do

działań na akwenach dysponowani są także

nurkowie z uprawnieniami MSWiA z jednostek

PSP i OSP wyposażonych w sprzęt do nurko-

wania, w których nie ma SGRWN.

Podział obszarów chronionych, wyznaczony

przez warmińsko-mazurskiego komendanta

wojewódzkiego PSP decyzją nr 10 z 19 marca

2009 r., przedstawia się następująco:

● SGRWN Olsztyn, będąca w COO

– pow. olsztyński i nidzicki (III stopień zagrożenia),

● SGRWN Giżycko, będąca w COO

– pow. giżycki i węgorzewski (IV i III stopień

zagrożenia),

● SGRWN Ostróda – pow. ostródzki i dział-

dowski (III stopień zagrożenia),

● SGRWN Iława – pow. iławski i nowomiej-

ski (II stopień zagrożenia),

● SGRWN Elbląg – pow. elbląski i braniew-

ski (III stopień zagrożenia),

● SGRWN Bartoszyce – pow. bartoszycki

i lidzbarski (II stopień zagrożenia),

● SGRWN Olecko – pow. olecki, ełcki i goł-

dapski (II i I stopień zagrożenia),

● SGRWN Szczytno – pow. szczycieński

i piski (II stopień zagrożenia),

● SGRWN Mrągowo – pow. mrągowski

i kętrzyński (III stopień zagrożenia).

Zaznaczmy jednak, że wymaga on aktualiza-

cji ze względu na utworzenie nowej grupy

w powiecie węgorzewskim. Granice działania

operacyjnego poszczególnych SGRWN wyzna-

czają granice przydzielonych powiatów. Aby

ostatecznie osiągnąć wymagany poziom zabez-

pieczenia operacyjnego województwa, planuje

się utworzenie jedenastej SGRWN w Piszu,

z rejonem operacyjnym w ob-

szarze zlewni jeziora Śniardwy.

Wyszkolenie

Wszyscy nurkowie PSP zatrud-

nieni w jednostkach organiza-

cyjnych PSP na poszczegól-

nych obszarach chronionych są

objęci procesem szkoleniowym

SGRWN. Szkolenia organizują

dowódcy SGRWN w porozu-

mieniu z właściwymi komenda-

mi PSP.

Aby zapewnić właściwe funk-

cjonowanie ratownictwa wodne-

go w zakresie działań specjali-

stycznych, w 2010 r. zaczęto budowę poligo-

nu na bazie Ośrodka Caritas w Rybakach.

Docelowo obiekty poligonowe staną się bazą,

w której prowadzone będzie szkolenie kwa-

Z zagrożeniami na wodach strażacy borykają się przez

cały rok. W sezonie letnim jednak, jak wskazują

statystyki, liczba nieszczęśliwych wypadków na

akwenach zdecydowanie wzrasta – szczególnie

w woj. warmińsko-mazurskim.

Ratownictwo

wodne

na Mazurach

Szkolenie

Numer alarmowy 112. Konspekt zajęć

dydaktycznych str. 27

Z bigniew J arosZ

komend wojewódzkich PSP z prośbą o pomoc

w przeprowadzeniu analizy zagrożeń na akwe-

nach i zabezpieczenia ich przed tymi zagroże-

grożenia utonięciami.Wyniki tych analiz, za-

prezentowane w ubiegłym roku na sympozjum

poświęconym ratownictwu wodnemu, jedno-

fot. autor (4)

W ogólnej liczbie zdarzeń klasyikowanych

jako miejscowe zagrożenia na obszarach wod-

nych mieszczą się działania podejmowane

przez specjalistyczne grupy ratownictwa wod-

no-nurkowego (SGRWN).

Warto zaznaczyć, że SGRWN z woj. war-

mińsko-mazurskiego podejmują też działania

poza terenem własnego powiatu, województwa

czy kraju (rys. 2). Związane jest to m.in. z ko-

niecznością użycia specjalistycznego sprzętu,

np. zestawów do nurkowania czy sonarów.

uratowanych – od trzech uratowanych w 2000 r.

do 25 w 2009 r. Jest to wynik zarówno wzro-

stu poziomu wyszkolenia ratowników, jak i za-

gęszczenia sieci podmiotów ratowniczych

zdolnych podjąć czynności ratujące życie

w sytuacji nagłego zdarzenia na akwenach lub

obszarach zalodzonych.

Organizacja i rozmieszczenie SGRWN

Budowanie sieci pokrycia ratowniczego terenu

województwa warmińsko-mazurskiego przez

Technika

Nowe spojrzenie na samochody

dowodzenia i łączności str. 36

Co to jest inertyzacja atmosfer

wybuchowych? str. 38

Bardzo bezpieczne Podkarpacie str. 40

Tabela 1. Liczba miejscowych zagrożeń na akwenach w poszczególnych powiatach woj. warmińsko-mazurskiego

* Wielkie Jeziora – 1126, tj. 44,3 proc. zdarzeń na obszarach wodnych, pozostałe obszary – 1414, tj. 55,7 proc.

niami. Miała ona umożliwić opracowanie pro-

jektów szczegółowych przedsięwzięć służących

rozwojowi ratownictwa wodnego na terenie

kraju. W efekcie powstała baza danych, na pod-

stawie której zakwaliikowano poszczególne

powiaty i całe województwa do odpowiednich

klas zagrożenia.

Głównym celem analizy (strategicznym)

było dostosowanie zabezpieczenia terenu do

poziomu zagrożeń występujących na obszarach

wodnych i zalodzonych. Uzyskane wyniki

przyporządkowano do trzech poziomów zagro-

żenia: wysokiego, średniego i niskiego.

Jednocześnie na polecenie Biura Rozpoz-

nawania Zagrożeń KG PSP przeprowadzone

zostały analizy zagrożenia powodziowego i za-

znacznie wskazują, że najwyższy w kraju

współczynnik zagrożeń na akwenach występu-

je w województwach północnych, w tym

warmińsko-mazurskim.

Trochę statystyki

Liczba zdarzeń na obszarach wodnych oraz ich

rodzaj to bardzo ważne kryteria brane pod uwa-

gę przy ustalaniu rozmieszczenia podmiotów

ratowniczych zajmujących się specjalistycz-

nym ratownictwem wodnym. Rosnącą liczbę

miejscowych zagrożeń widać dzięki zestawie-

niu działań w poszczególnych powiatach (patrz

tabela 1). Jest to ściśle związane ze stałym roz-

wojem branży turystycznej, szczególnie w ob-

rębie Wielkich Jezior Mazurskich.

Rys. 1. Liczba działań SGRWN

w latach 2006-2010

Rys. 2. Wyjazdy SGRWN poza teren własnego powiatu

w latach 2006-2010

Na uwagę zasługuje fakt, że w woj. warmiń-

sko-mazurskim z biegiem lat rośnie liczba osób

poszczególne SGRWN rozpoczęto w 1999 r.

Obecnie działa dziesięć takich grup. Ich liczba



5/2011

RATOWNICTO I OCHRONA LUDNOŚCI

RATOWNICTWO I OCHRONA LUDNOŚCI

Prawo w służbie

Z CPR-em na bieżąco str. 42

L otniskowa Straż Pożarna powstała 20 lipca

1948 r. na wniosek głównego inspektora

ochrony przeciwpożarowej Ministerstwa

Komunikacji. Do 1959 r. funkcjonowała w

przedsiębiorstwie Polskie Linie Lotnicze LOT,

równolegle współpracując z inspektoratem ochro-

ny przeciwpożarowejw ówczesnym Ministerstwie

Komunikacji. Po powołaniu w 1959 r. Zarządu

Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych

kontynuowała działalność w strukturach orga-

nizacyjnych Centralnego Portu Lotniczego.

Gdy w 1987 r. utworzono Przedsiębiorstwo

Państwowe Porty Lotnicze, LSP znalazła się

pod jego nadzorem. Jej funkcjonowanie precy-

zuje rozporządzenie ministra infrastruktury

z 12 września 2005 r.w sprawie przygotowania

lotnisk do sytuacji zagrożenia oraz lotnisko-

wych służb ratowniczo-gaśniczych

Służba Ratownictwa – Lotniskowa Straż

Pożarna obejmuje trzy działy – operacyjny, pre-

wencji i logistyki. Do zadań działu operacyjne-

go należy m.in. utrzymywanie gotowości ope-

racyjno-technicznej sprzętu oraz właściwej

obsady osobowej podziału bojowego, prowa-

dzenie akcji ratowniczo-gaśniczych, a także

usuwanie i neutralizacja na terenie portu lotni-

czego rozlewisk paliwa i cieczy ropopochodnych

stwarzających zagrożenie pożarowe. Jego rolą

jest również zapewnienie asysty przy tankowa-

niu samolotów z pasażerami na pokładzie oraz

zabezpieczenie posterunkiem ruchomym płyt

postojowych samolotów. Dział sprawuje pieczę

nad monitorowaniem obiektów lotniskowych

pod względem zabezpieczenia pożarowego,

kontroluje działanie hydrantowej sieci przeciw-

pożarowej i pompowni szybkiego napełniania

pojazdów ratownictwa lotniskowego, a także

nadzoruje punkt alarmowy LSP. Dział prewen-

cji zajmuje się m.in. opiniowaniem pod wzglę-

dem bezpieczeństwa pożarowego przedsię-

wzięć inwestycyjnych i remontowych reali-

zowanych na rzecz PPL, bierze udział

w odbiorach nowo wybudowanych obiektów

i wykonanych prac modernizacyjnych oraz pro-

wadzi nadzór nad serwisem systemów wykry-

wania pożaru i sprzętu pożarniczego. Oprócz

sprawowania nadzoru nad rodzajem i jakością

wyposażenia LSP w pojazdy czy sprzęt tech-

niczny oraz działaniami w zakresie detekcji,

diagnostyki i dekontaminacji dział logistyki

przygotowuje szkolenia doskonalące strażaków

i prowadzi współpracę z Ośrodkiem Szkolenia

Służb Lotniskowych.

Bardzo ważne szkolenia

Na terenie PPL funkcjonują dwie strażnice,

w których służbę pełni 107 strażaków – około

25 osób na zmianie. Praca odbywa się w syste-

mie czterozmianowym. Lotniskowa służba ra-

towniczo-gaśnicza powinna docierać w czasie

krótszym niż trzy minuty do każdego punktu

W trzy minuty

do celu

Szkolenie takie przeprowadzają specjaliści

zajmujący się ratownictwem i ochroną przeciw-

pożarową w lotnictwie, funkcjonariusze PSP

i specjaliści z zakresu budowy i eksploatacji

statków powietrznych. Kurs kończy się egza-

minem teoretycznym i praktycznym. Strażacy

LSP korzystają również ze szkoleń prowadzo-

nych w ośrodku International Fire Trenning

Center SERCO w Teeside w Wielkiej Brytanii,

akredytowanym przez ICAO (Międzynarodową

Organizację Lotnictwa Cywilnego), który daje

możliwość ćwiczenia na makietach samolotów

w skali naturalnej. Raz na trzy lata każdy z nich

jedzie do Teeside na tygodniowe ćwiczenia

praktyczne. Organizowane tam są również kur-

sy dowódcze czy instruktorskie. Strażacy biorą

też udział w bieżących szkoleniach doskonalą-

cych pracowników lotniskowej służby ratowni-

czo-gaśniczej, które przygotowywane są w za-

leżności od potrzeb. Obejmują one m.in.

zagadnienia związane z poznaniem topograii

lotniska i jego rejonu operacyjnego, budowę

statków powietrznych, budowę i eksploatację

sprzętu i pojazdów ratowniczo-gaśniczych, sys-

temy łączności, alarmowania, współdziałania

i dowodzenia, taktykę działań ratowniczych,

również w odniesieniu do materiałów niebez-

piecznych przewożonych w statkach powietrz-

nych, udzielanie pomocy poszkodowanym,

a także współdziałanie służb podległych zarzą-

dzającemu lotniskiem oraz służb i podmiotów

zewnętrznych w trakcie działań ratowniczych

w rejonie operacyjnym lotniska i poza nim. Po

ukończeniu szkolenia uczestnicy znają zasady

obowiązujące podczas operacji startu i lądowa-

nia statków powietrznych, ruchu naziemnego

pojazdów na terenie lotniska, kierunki lądowa-

nia i startów statków powietrznych, drogi koło-

wania, drogi dojazdowe oraz warunki i zasady

bezpiecznego i szybkiego dotarcia do miejsca

wypadku lub incydentu lotniczego. Ustawa

z 2005 r. przewiduje na realizację programu

szkolenia nie mniej niż 203 godziny lekcyjne

(po 45 min i nie mniej niż 22 dni szkoleniowe).

Na potrzeby szkoleniowe w LSP zbudowano

kontenerową komorę dymową, w której przy-

najmniej dwa razy w roku ćwiczy każdy ze stra-

żaków, a także komorę wydolnościową, która

wkrótce będziemy wykorzystywana do spraw-

dzenia zdolności izycznej strażaków.

Odlotowe samochody

Podstawowe parametry, którymi powinny się

charakteryzować lotniskowe pojazdy ratowni-

czo-gaśnicze, to: zbiornik wodny o pojemności

zbiornika do 12 000 dm3, działko wodno-pia-

nowe o wysokim i niskim stopniu wydajności,

bezpośrednie wyjście do działka z kabiny po-

jazdu i zasięg rzutu strumienia piany odpowie-

dni dla najdłuższego samolotu (70-80 m).

Wymagane są również linie szybkiego natarcia

oraz tryskacze zderzakowe.

LSP w Warszawie wyposażona jest w samo-

chód płytowy, techniczny i dowodzenia, a także

osiem samochodów ratowniczo-gaśniczych

(ich wybrane dane techniczno-taktyczne pre-

zentujemy w tabeli). Są to pojazdy typowo lot-

niskowe, przystosowane do wykonywania spe-

cjalnych zadań. Wydajność monitora (działka

wodno-pianowego) wynosi około 4500 l/min.

Dwa samochody mają wysuwane maszty

z działkami. Można ich używać do podawania

środka gaśniczego z wysokości. Na ich dachu

umiejscowione są urządzenia do przebijania ka-

dłuba statku powietrznego. Wszystkie samo-

chody muszą być napędzane silnikiem o odpo-

wiedniej mocy, aby z taką ilością środka

gaśniczego i zamontowanym sprzętem doje-

chać w ciągu dwóch – trzech minut na miejsce

zdarzenia.

Okęcie

pod troskliwymi

skrzydłami

Rozpoznawanie zagrożeń

Ściągi z administracji – cz. 5 i 6 str. 46

fot. arch. LSP (2), Piotr Tabencki (4), Agnieszka Wójcik (1)

buchu pożaru. Później szanse na przeżycie pa-

sażerów samolotu zajętego przez ogień dra-

stycznie spadają.

Do pracy w LSP przyjmowani są strażacy,

którzy mają co najmniej wykształcenie średnie

i ukończyli przynajmniej kursy podoicerskie

w szkołach pożarniczych. W LSP przechodzą

specjalistyczne szkolenia doskonalące, wynika-

jące ze specyiki pracy. Przynajmniej raz na trzy

lata muszą wziąć udział w szkoleniu z ratownic-

twa lotniskowego i w zakresie udzielania pomo-

cy osobom poszkodowanym w warunkach po-

zaszpitalnych, według programu dla ratowników

krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

Lotniskowa Straż Pożarna to specjalistyczna służba

należąca do Przedsiębiorstwa Państwowe Porty Lotnicze

(PPL), realizująca działania z zakresu ochrony

przeciwpożarowej na Lotnisku Chopina w Warszawie.

Jej podstawowe zadanie stanowi udział w akcjach

ratowniczo-gaśniczych w rejonie operacyjnym lotniska

w razie wypadku lotniczego lub pożaru obiektów

i urządzeń portu lotniczego.

A gnieszkA W ójcik

Historia i tradycje



drogi startowej używanej do operacji lotniczych.

Czas reakcji mierzy się od ogłoszenia alarmu do

pierwszej interwencji pojazdu lub pojazdów ra-

towniczo-gaśniczych zapewniających podanie

co najmniej 50 proc. wydatku środków gaśni-

czych. Tak krótki czas jest konieczny, gdyż wy-

trzymałość termiczna kadłuba samolotu jest

niewielka i wynosi dwie – trzy minuty od wy-

Lotnisko im. Fryderyka

Chopina w Warszawie to

największy port dla statków

cywilnych w Polsce, pozosta-

jący pod zarządem Przedsię-

biorstwa Państwowego Porty

Lotnicze (PPL). Funkcjonuje

od 77 lat – w kwietniu 1934 r.

uroczystego otwarcia dokonał

prezydent Ignacy Mościcki.

Lotnisko Chopina obsługuje

ruch rozkładowy, czarterowy

oraz cargo. Z jego usług rocz-

nie korzysta ponad 10 mln pa-

sażerów, co stanowi około

50 proc. całkowitego ruchu

pasażerskiego w Polsce. Lot-

nisko ma dwa terminale

(główny – obsługujący opera-

torów sieciowych i loty krajo-

we oraz terminal Etiuda – dla

operatorów niskokosztowych).

Znajdują się na nim dwie drogi

startowe DS-1, o wymiarach

2800 m x 50 m oraz DS-3

o wymiarach 3690 m x 60 m,

system dróg kołowania i płyt

postojowych.

Lotnisko obsługuje samoloty

o masie startowej do 160 t, czyli

250 miejsc (okazjonalnie do

360 t) w ruchu regularnym sie-

ciowym, niskokosztowym i czar-

terowym a także samoloty oraz

śmigłowce lotnictwa ogólnego,

odbywa się tu również ruch sa-

molotów wojskowych. Opera-

cje mogą być prowadzone

w dzień i w nocy, przy ograni-

czonej widoczności.

Kategorię ochrony przeciwpo-

żarowej lotniska wyznacza się

na podstawie długości całko-

witych oraz maksymalnych

szerokości kadłubów najwięk-

szych samolotów lub na pod-

stawie całkowitych długości

śmigłowców wykonujących

operacje lotnicze. Obecnie

lotnisko zaliczane jest do kate-

gorii dziewiątej i przygotowuje

się do przejścia do najwyższej

– dziesiątej.

Straże kolejowe w II RP str. 48

Stałe pozycje



 Ratownicy z LSP ćwiczą na makietach samolotów w skali naturalnej na poligonie w Teeside

5/2011

Kalejdoskop str. 3

Poglądy i opinie str. 4

Flesz str. 5

Przegląd wydarzeń str. 50, 51, 52, 53

www.poz@rnictwo str. 50

Klub Maniaków Miniatur str. 51

Służba i wiara str. 52

To warto przeczytać str. 52

Szczypta wspomnień str. 54

Straż na znaczkach str. 54

Postscriptum str. 55

TECHNIKA

N iemal dokładnie przed rokiem, 17 czerw-

wody min. 8000 dm 3 , sześć średnich samochód

ratowniczo-gaśniczych kategorii 2 (utereno-

wionych) o pojemności zbiornika wody min.

2500 dm3, siedem średnich samochód ratowni-

czo-gaśniczych kategorii 3 (terenowych) o po-

jemności zbiornika wody min. 2500 dm3, ciężki

samochód ratownictwa wysokościowego – dra-

binę mechaniczną, ciężki samochód ratownic-

twa wysokościowego – podnośnik z drabiną

ratowniczą SHD 44, trzy samochody ratownic-

twa wysokościowego – podnośniki o wysoko-

ści ratowniczej 23 m (SHD-25), średni samo-

chód dowodzenia, ciężki samochód ratownictwa

chemicznego, dwa samochody zaopatrzeniowe,

dwa nośniki kontenerowe, przyczepę specjalną

do przewozu kontenerów, dwa kontenery do

przewozu środków gaśniczych, cztery prze-

woźne agregaty prądotwórcze 60 kVA, osiem

Historia z ochotnikami w tle

Regionalny Program Operacyjny Województwa

Podkarpackiego (RPO WP) na lata 2007-2013

Komisja Europejska przyjęła decyzją K(2007)4560

z 1 października 2007 r. To najważniejszy instru-

ment polityki rozwoju regionu dla nowej perspek-

tywy inansowej. Celem nadrzędnym RPO WP

jest wzrost krajowej i międzynarodowej konku-

rencyjności gospodarki oraz poprawa dostępności

przestrzennej Podkarpacia. Cel ten osiągany bę-

dzie poprzez inwestycje strukturalne służące

m.in. wzmacnianiu dostępności regionu, zwięk-

szaniu jego konkurencyjności, wspieraniu inno-

wacyjności, poprawie stanu środowiska natural-

nego, kulturowego i podnoszeniu poziomu

edukacji. Jest on realizowany przy zaangażowa-

niu środków EFRR w wysokości 1 mld 136 mln

300 tys. euro.

ców do programu. My mogliśmy wykorzystać pieniądze rok wcześniej, ale

wtedy PSP zostałaby z niczym.

Dzisiaj zarówno nadbryg. Zbigniew Szablewski, jak i dh Konieczny za-

pewniają, że końcowe powodzenie ogromnej operacji możliwe było tylko

dzięki partnerskim stosunkom i modelowej współpracy na linii ochotnicy

– zawodowcy. – Wiedzieliśmy nawzajem o każdym podejmowanym działa-

niu. Na pierwsze spotkanie z marszałkiem województwa poszliśmy z pod-

karpackim komendantem wojewódzkim – wówczas jeszcze st. bryg. Zbig-

niewem Szablewskim – wspomina prezes ZOW ZOSP RP w Rzeszowie.

– Ustaliliśmy, czego mniej więcej chcemy. Wtedy jeszcze nie uzmysławiali-

śmy sobie, że będzie to tak ogromne przedsięwzięcie. Bardzo zależało mi

na spotkaniu z samorządowcami – wójtami, prezydentami i burmistrzami,

bo to oni „trzymają kasę”. My, jako ZOSP, nie mieliśmy pieniędzy na zakup

tego sprzętu. Nie mieliśmy ludzi do obsługi przetargów itp.

Liczba przybyłych na spotkanie w Rzeszowie, w którym uczestniczyli

także wojewódzcy urzędnicy zajmujący się RPO, zaskoczyła organizato-

rów. Gdy goście zostali zapoznani z programem, w oczach wielu, chyba

nawet większości, pojawiło się niedowierzanie. – Raczej panowało przeko-

nanie, że ktoś tu z nich robi wa-

riata… W powodzenie akcji wie-

rzył komendant wojewódzki, ja

i ludzie z naszego najbliższego

otoczenia. Łączyła nas także

świadomość, że taka szansa się

więcej nie powtórzy – wspomina

Janusz Konieczny.

Pierwsza przymiarka do wnio-

sków o doinansowanie unijne

została zrobiona dość szybko.

Równie prędko pojawiły się ir-

my, które zajmują się świadcze-

niem takich usług za honorarium

w wysokości kilkunastu tysięcy

złotych. Dużo, jak na pojedyn-

czą gminę. Prezes ZOW ZOSP

RP zasugerował więc, żeby na

jeden wniosek składały się dwie

– trzy gminy. Samodzielnie dzia-

łała tylko Komenda Wojewódzka. – Nie ukrywam, że nakłonienie wielu

samorządowców do złożenia wniosków kosztowało sporo wysiłków. Ci jed-

nak, którzy się na to zdecydowali, dziś są bardzo zadowoleni. Wykładając

100 tys. złotych, a czasem nawet mniej, mają samochód „spod igły” za trzy

czwarte miliona i spokój ze sprzętem na lata. Dzisiaj byłoby drugie tyle

chętnych, ale możliwości już się kończą… – mówi dh Konieczny.

A potrzeby podkarpackich ochotników nadal są spore, bo aktywnych,

pełnowartościowych operacyjnie jednostek jest tu dużo. W samym Ryma-

nowie działa ich pięć. Obecnie priorytetem dla prezesa Koniecznego jest

całkowite wyeliminowanie z podziału bojowego Żuków, których tutej-

szych remizach jest jeszcze wiele.

– Zastrzyk nowego sprzętu może mieć także istotny aspekt społeczny

– zwraca uwagę Janusz Konieczny. – Ochotnicze straże pożarne starzeją

się. Doświadczeni działacze nie znajdują następców, bo młodzież ucieka

z rodzinnych stron w świat w poszukiwaniu pracy i lepszych perspektyw.

Ci, którzy zostają, niezbyt chętnie angażują się społecznie, pogrążając się

w marazmie. Pojawienie się w remizach efektownych, na wskroś nowocze-

snych wytworów technologii może być magnesem, który odmłodzi jednostki

ochotnicze.

ca 2010 r., podkarpacki komendant wo-

jewódzki Państwowej Straży Pożarnej

st. bryg. Zbigniew Szablewski podpisał

z Zarządem Województwa Podkarpackiego po-

rozumienie o doinansowanie projektu w ramach

Regionalnego Programu Operacyjnego na lata

2007-2013. Projekt pod nazwą „Bezpieczne

Podkarpacie – poprawa stanu wyposażenia jedno-

stek ratowniczych województwa podkarpackiego

w specjalistyczny sprzęt do reagowania na zagro-

żenia” mieści się (według nomenklatury unijnej)

w czwartej osi priorytetowej RPO – Ochrona śro-

dowiska i zapobieganie zagrożeniom.

Celem głównym projektu jest poprawa stanu

bezpieczeństwa Podkarpacia poprzez wyposa-

żenie komend miejskich i powiatowych PSP

w specjalistyczny sprzęt do zapobiegania za-

Strażackie

„wyciskanie

brukselki”

fot. Jerzy Linder

Nowy sprzęt w dobrych rękach

J ednym z beneicjentów Regionalnego Programu Operacyjnego Woje-

wództwa Podkarpackiego na lata 2007-2013 jest istniejąca już od

110 lat OSP Szczepańcowa. Jednostka, która od 1995 r. wchodzi w skład

krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, położona na skraju lotniska

Aeroklubu Podkarpackiego w Krośnie, w pobliżu ruchliwej drogi krajowej

wiodącej w Bieszczady. Remiza OSP jest drugim domem dla 54 strażaków

oraz 22 członków Młodzieżowej Drużyny Pożarniczej. Obecnie 24 druhów

ma pełne przeszkolenie w zakresie kursu podstawowego strażaka OSP,

dwunastu odbyło przeszkolenie w zakresie obsługi sprzętu ochrony dróg

oddechowych, a trzech ma uprawnienia ratowników medycznych.

W minionym roku jednostka uczestniczyła w 52 akcjach ratowniczych na

drogach, przy gaszeniu pożarów, usuwaniu skutków wichur i nawałnic

oraz w akcjach przeciwpowodziowych, m.in. na terenie Tarnobrzega, Go-

rzyc, Dębicy, Jasła oraz powiatu krośnieńskiego. OSP Szczepańcowa

podłączona jest do sieci selektywnego systemu alarmowania drogą ra-

diową ze stanowiska kierowania KM PSP w Krośnie.

Skuteczne realizowanie stojących przed jednostką zadań jest możliwe

dzięki znakomitemu wyposażeniu w sprzęt. Druhowie ze Szczepańcowej

dysponują m.in. trzema motopompami P05, dwiema pompami pływają-

cymi Niagara, dwiema pompami szlamowymi WT30X z silnikami Honda,

średnim zestawem sprzętu hydraulicznego Weber, agregatem prądo-

twórczym Honda 2,2 kW wraz z najaśnicami, pilarkami do betonu i drew-

na, sprzętem łączności Motorola oraz odzieżą specjalną i uzbrojeniem

osobistym dla czternastu strażaków, stanowiących etatową obsadę sa-

mochodów pożarniczych.

Te ostatnie to: lekki samochód ratowniczo-gaśniczy Ford Transit (rok

prod. 2004), lekki samochód ratownictwa technicznego Mitsubishi L200

(rok prod. 2009) oraz najnowszy – średni samochód ratowniczo-gaśniczy

GBA MAN 2,5/24 z napędem 4x4 zbudowany przez PHU Stolarczyk.

Na wskroś nowoczesny samochód wyposażony jest w silnik wysokopręż-

ny z turbodoładowaniem o mocy 290 KM, spełniający najostrzejsze nor-

my czystości spalin Euro 5. Kabina jednomodułowa, sześcioosobowa,

czterodrzwiowa. Zabudowa pożarnicza wykonana z materiałów odpor-

nych na korozję. Pojazd ma zbiornik na wodę o pojemności 2500 l oraz

zbiornik mieszczący 250 l środka pianotwórczego. Wyposażony jest

w autopompę dwuzakresową o wydajności 2400 l/min – przy ciśnieniu

0,8 MPa. Na dachu pojazdu umieszczone jest działko wodno-pianowe

o wydajności do 1600 l/min.

Samochód ten wprowadzony został do podziału bojowego OSP Szcze-

pańcowa 9 października ubiegłego roku. Zastąpił eksploatowanego do tej

pory nieprzerwanie od 1985 r. Stara 244 GBM-2,5/8.

Zakup nowego pojazdu możliwy był dzięki środkom inansowym pozyska-

nych w ramach złożonego do Urzędu Marszałkowskiego w Rzeszowie

projektu na działanie 4.4 „Zwalczanie i zapobieganie zagrożeniom” Regio-

nalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata

2007-2013. Wartość auta wynosi 743 tys. 650 zł. 85 proc. tej kwoty sinan-

sowano ze środków Unii Europejskiej, pozostałe 15 proc. pochodziło ze

środków budżetowych gminy Chorkówka.

Wspomniany projekt obejmował także gminy Dukla i Wojaszówka, które

zakupiły takie same pojazdy dla jednostek OSP w Równem i Odrzykoniu,

wchodzące w skład KSRG. Wartość projektu wyniosła ogółem: 2 mln 275

tys. 579,36 zł, w tym 1 mln 933 tys. 205,45 zł to środki z Europejskiego

Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO WP 2007-2013. 

Umiejętne wykorzystanie szans, jakie dają unijne

regionalne programy operacyjne, doskonała

współpraca KW PSP w Rzeszowie z ochotnikami

i władzami regionu pozwoliły przeprowadzić

na Podkarpaciu istną rewolucję techniczną.

Bardzo bezpieczne

Podkarpacie

J erzy L inder

fot. Paweł Rak

grożeniom naturalnym i technologicznym

i zwalczania ich. Cele szczegółowe to zmniej-

szenie wieku użytkowanego sprzętu, co przeło-

ży się na zmniejszenie jego awaryjności oraz

lepsze parametry techniczne, a także poprawa

parametrów technicznych i operacyjnych sprzę-

tu specjalistycznego do zwalczania zagrożeń:

pożarowych, chemicznych i ekologicznych

(w tym technologicznych) oraz zagrożeń spo-

wodowanych klęskami żywiołowymi i innych.

Co i za ile

Całkowita wartość projektu wynosi 38,2 mln zł,

z czego 30 mln zł stanowi doinansowanie

z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regional-

nego. Środki te pozwoliły w latach 2010-2011

zakupić 38 pojazdów ratowniczych i 24 sztuki

sprzętu specjalistycznego.

Arsenał podkarpackich jednostek PSP wzbo-

gacił się o: pięć ciężkich samochodów ratowni-

czo-gaśniczych o pojemności zbiornika wody

min. 5000 dm3, osiem ciężkich samochodów

ratowniczo-gaśniczych o pojemności zbiornika

działek wodno-pianowych, dwie motopompy

przewoźne dużej wydajności, dwie łodzie do

ewakuacji, sonar do lokalizacji obiektów pod-

wodnych oraz cztery kamery termowizyjne.

Ponadto w ramach naboru projektów w try-

bie konkursowym w działaniu 4.4. „Zwalcza-

nie i zapobieganie zagrożeniom”, RPO WP

na lata 2007-2013, Zarząd Województwa

Podkarpackiego przyznał dofinansowanie

dla 64 projektów dla ochotniczych straży

pożarnych złożonych do oceny przez jed-

nostki samorządu terytorialnego. Otrzymały

onez EFRR ponad 74 mln 609 tys. zł, a łącz-

na wartość projektów przekroczyła 94 mln

zł. Dzięki tym środkom do OSP trafiło 118

samochodów wraz z wyposażeniem. Rozbu-

dowano i dokończono budowę dwunastu re-

miz.

Łączna wartość omawianych projektów

wspomagających PSP i OSP w regionie prze-

kracza 132 mln 584 tys. zł, kwota dofinanso-

wania z Europejskiego Funduszu Rozwoju

Regionalnego wynosi 104 mln 609 tys. zł.

Zasadniczym problemem, jaki pojawił się

podczas przystępowania podkarpackich straża-

ków do „wyciskania brukselki”– jak się nie-

gdyś malowniczo wyraził wicepremier Walde-

mar Pawlak, był zapis, który nie zezwalał na

dotowanie przez Unię instytucji inansowanych

z budżetu. Od grudnia 2008 r. do listopada 2009 r.

trwały trudne renegocjacje zapisów programu,

mające umożliwić „administracji rządowej” re-

alizację projektu w ramach działania 4.4.

Na powodzenie programu wielki wpływ mia-

ła doskonała współpraca ZOW ZOSP RP i Ko-

mendy Wojewódzkiej PSP. – Kiedy dowiedzie-

liśmy się, że Bruksela nie zgadza się na

doinansowanie straży państwowej, jako jed-

nostki utrzymywanej z budżetu, postanowiliśmy

przeciągać nasze starania o fundusze

– mówi dh Janusz Konieczny, wiceprezes ZG

ZOSP RP, prezes ZOW ZOSP RP w Rzeszowie,

a zarazem radny Sejmiku Województwa Pod-

karpackiego. – Zachodziła bowiem obawa, że

ochotnicy wyczerpią je, zanim zakończą się ne-

gocjacje z Unią w sprawie włączenia zawodow-



Dziękuję st. kpt. Adamowi Wiśniewskiemu z KW PSP w Rzeszowie

za bezcenną pomoc udzieloną podczas zbierania materiałów do artykułu.

5/2011

WYDAWCA: Komendant Główny PSP

REDAKCJA: 00-463 Warszawa,

ul. Podchorążych 38,

tel. 22 523 33 06, faks 22 523 33 05

e-mail: pp@kgpsp.gov.pl, www.ppoz.pl

ZESPÓŁ REDAKCYJNY

Redaktor naczelny: mł. bryg. Bogdan ROMANOWSKI

tel. 22 523 33 07 lub tel. MSWiA 533-07,

bromanowski@kgpsp.gov.pl

Zastępca redaktora naczelnego: st. kpt. Anna ŁAŃDUCH

tel. 22 523 33 99 lub tel. MSWiA 533-99,

alanduch@kgpsp.gov.pl

Sekretarz redakcji: Agnieszka WÓJCIK tel. 22 523 33 98

lub tel. MSWiA 533-98, awojcik@kgpsp.gov.pl

Elżbieta PRZYŁUSKA tel. 22 523 33 08

lub tel. MSWiA 533-08, eprzyluska@kgpsp.gov.pl

Grafika i fotoedycja: Jerzy LINDER tel. 22 523 33 06

lub tel. MSWiA 533-06, jlinder@kgpsp.gov.pl

Administracja i reklama: Małgorzata JANUSZCZYK,

Marta MAŁECKA

tel. 22 523 33 06, lub tel. MSWiA 533-06,

pp@kgpsp.gov.pl

Korekta: Dorota KRAWCZAK

RADA REDAKCYJNA

Przewodniczący: nadbryg. Janusz SKULICH

Członkowie: st. bryg. Andrzej SZCZEŚNIAK,

st. bryg. Piotr GUZEWSKI, bryg. dr inż. Jerzy RANECKI,

st. bryg. Janusz SZYLAR,

mł. bryg. dr inż. Dariusz WRÓBLEWSKI

Chleb mniej powszedni

W ubiegłym roku przeciętny Polak zjadł śred-

nio 56 kg pieczywa, o prawie 26 kg mniej niż

w 1999 r. – wynika z danych Instytutu Ekono-

miki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej

(IERiGŻ). Eksperci nie mają wątpliwości,

chleb przegrywa konkurencję z popularnymi

przegryzkami – chipsami, chrupkami, frytka-

mi, batonikami. Przestał być podstawowym

artykułem zaspokajającym głód. Ale rynek

pieczywa kurczy się także z innych powo-

dów. Jak mówi Grzegorz Nowakowski, dy-

rektor Instytutu Polskie Pieczywo, piekarnie

konkurują między sobą przede wszystkim

cenami, a nie jakością. A kiepskie pieczywo

oznacza spadający popyt.

Alarm na dowcipie

Prawie 5,5 tys. fałszywych alarmów

odnotowała od początku tego roku

Komenda Główna Państwowej

Straży Pożarnej. W ciągu całego

2010 r. było ich około 18 tys. Dzwo-

nienie do straży, by poinformować

o fałszywym pożarze lub bombie,

to żart, który cieszy się niesłabnącą

popularnością. W porównaniu

z rokiem 2009 fałszywych zgłoszeń

było więcej o 0,7 proc. Zgodnie

z prawem fałszywy alarm to jedynie

wykroczenie. Osoba, która go wywo-

ła, może traić do aresztu na 30 dni,

zostać skazana na miesięczną karę

ograniczenia wolności lub grzywnę

w wysokości do 1,5 tys. zł. Obecnie

przygotowywana jest jednak no-

welizacja kodeksu karnego. Dzięki

niej ten, kto fałszywym alarmem za-

angażuje do akcji ratowniczej straż

pożarną, policję lub pogotowie,

trai do więzienia nawet

na osiem lat.

Biznes.gazetaprawna.pl

Bez owijania w bawełnę

Firmy odzieżowe, które w ubiegłym roku wy-

grały przetargi na uszycie nowych mundurów

dla polskich policjantów, strażaków, żołnie-

rzy, a także strojów dla lekarzy i pielęgniarek,

mają poważny problem z realizacją kontrak-

tów. W kłopotach pogrążają je dramatycznie

rosnące ceny bawełny na światowych ryn-

kach, skoczyły one bowiem z 1,8 do 4,5 tys.

dolarów za tonę. Innymi słowy – w czasach,

gdy irmy wygrywały przetargi, surowiec był

przynajmniej dwukrotnie tańszy niż dzisiaj,

kiedy muszą je realizować.

PRENUMERATA

„Przeglądu Pożarniczego”

i „Dziennika Urzędowego Komendy Głównej

Państwowej Straży Pożarnej”.

Zamówienia na prenumeratę „Przeglądu Po-

żarniczego” oraz „Dziennika Urzędowego KG

PSP” przyjmuje Centrum Usług Wspólnych

ul. Powsińska 69/71, 02-903 Warszawa.

Zamówienia (proszę podać w nich nazwę, adres

i NIP zamawiającego) można składać:

• faksem: 22 694 60 48

• e-mailem: wydawnictwa@cuw.gov.pl

• poprzez stronę internetową:

www.wydawnictwa.cuw.gov.pl.

Numer konta bankowego: Bank Handlowy SA

36 1030 1508 0000 0008 1566 3012.

Cena rocznej prenumeraty w 2011 r.: „Przeglą-

du Pożarniczego” – 120 zł, „Dziennika Urzędo-

wego KG PSP” – 107 zł.

Cena egz. „Przeglądu Pożarniczego” – 10 zł.

Cena egz. „Dziennika Urzędowego KG PSP”

będzie uzależniona od jego objętości.

Wiadomosci.dziennik.pl

Biznes.gazetaprawna.pl

Uszczelniona chemia

Substancje chemiczne mają być szczelnie zamknięte. Nawet przy prze-

wróceniu pojemnika nie może dojść do wylania się jego zawartości. Ta-

kie wymagania dla opakowań z substancjami chemicznymi wprowadziła

nowa ustawa o substancjach chemicznych i ich mieszaninach. Weszła

ona w życie 8 kwietnia. Konstrukcja zamknięcia opakowania z substan-

cją niebezpieczną powinna uniemożliwić dostęp do niej dzieciom – to jedno z wymagań usta-

wy. Nowe przepisy przewidują kary za przeprowadzanie badań substancji chemicznych na

zwierzętach, gdy nie zostały wykorzystane wszystkie możliwości uzyskania informacji o po-

tencjalnych zagrożeniach.

Reklama w „Przeglądzie Pożarniczym”

Szczegółowych informacji o cenach i o rozmia-

rach modułów reklamowych udzielamy tele-

fonicznie pod numerem 22 523 33 06 oraz na

stronach serwisu internetowego: www.ppoz.pl

Edgp.gazetaprawna.pl

Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i redakcji tekstów

oraz zmiany ich tytułów. Prosimy o nadsyłanie materiałów

w wersji elektronicznej. Redakcja nie odpowiada za treść

ogłoszeń oraz reklam i nie zwraca materiałów niezamó-

wionych.

Opracowanie techniczne, druk: Centrum Usług Wspólnych

– Wydział Wydawnictw i Poligrafii, ul. Powsińska 69/71,

02-903 Warszawa, tel. 22 694 67 52, faks 22 694 62 06;

www.cuw.gov.pl, e-mail: wydawnictwa@cuw.gov.pl

Nakład 4000 egz.

Kompletne numery archiwalne w formacie PDF

(od nr 1/2011) publikujemy na naszej stronie internetowej

po trzech miesiącach od ukazania się drukiem.

Łagry dobrze prosperujące

Setki tysięcy obywateli Korei Północnej kona-

ją w łagrach. Przy biernej postawie świata.

Raport, który opublikowała Amnesty Interna-

tional, zawiera satelitarne zdjęcia czterech

z sześciu olbrzymich obozów koncentracyj-

nych położonych w niedostępnych górskich

wąwozach. Po porównaniu ich ze zdjęciami

zrobionymi dziesięć lat temu widać, że

ośrodki znacznie się powiększyły. Pracowni-

cy Amnesty rozmawiali z kilkunastoma były-

mi więźniami obozów. Wszyscy mówią

o tych miejscach jako o piekle na ziemi. Ka-

torżnicza praca, warunki urągające wszelkim

standardom, tortury, masowe egzekucje

i głód. W ośrodkach przebywa co najmniej

200 tys. osób, ale istnieje duża rotacja, bo

średnia życia więźniów jest bardzo krótka.

„Rzeczpospolita”

5/2011

WIELKI SERCEM

tów. Gdyby traili do Europy, koszt przyjęcia

pół miliona Somalijczyków byłby zdecydowa-

nie wyższy. [...]

– Po zeszłorocznych powodziach w Polsce

unijne pieniądze miały traić również do potrze-

bujących w naszym kraju. Czy tak się stało?

– Polska dostała natychmiastową pomoc już

pierwszego dnia po uderzeniu fali powodzio-

wej. W ramach unijnych mechanizmów solidar-

nościowych traił do was sprzęt ratowniczy

i fachowcy z sąsiednich krajów Unii. Polska

dostanie jeszcze ponad 100 mln euro z unijnego

funduszu solidarności. Oczywiście to pokryje

ledwie małą część całkowitych zniszczeń, które

szacowane są na około 3 mld euro. Ale bez wąt-

pienia przyda się i ta suma.

SKAZANI NA SIEBIE

Bryg. Kazimierz Staiej, komendant

miejski PSP w Toruniu, w rozmowie

z Polskim Radiem PiK:

– Czy od dziecka interesował się pan

pożarnictwem?

– W dzieciństwie prawie każdy chłopiec chce

być lotnikiem albo strażakiem. Sam najpierw

chciałem być żołnierzem, ale jak się ma ojca

ochotnika straży pożarnej, to nic dziwnego, że

zmieniłem mundur na strażacki.

– Wypełnijmy ankietę osobową. Jak na

pana wołają?

– Ponieważ jestem niewysoki, bo mam tylko

165 cm, to domownicy i przyjaciele wołają na

mnie „Mały”. Jak ktoś jest wielki sercem, to

może być mały wzrostem. [...]

– Czy ten zawód przynosi panu satysfakcję?

– Jeszcze nie jestem spełniony. Jak dostanę

propozycję zostania komendantem głównym,

to z niej skorzystam (śmiech). A poważnie mó-

wiąc, to rzeczywiście czuję się życiowo jeszcze

sprawny i potrzebny.

– Zawód strażaka cieszy się największym

zaufaniem społecznym.

– Bo to jest tak, że my przyjeżdżamy i staramy

się pomóc ludziom, każdy widzi w nas iskierkę

nadziei, choć nie mamy zaczarowanego ołówka.

CO ROBI RCB?

– Jednakże wciąż można mieć wrażenie, że

nie mamy jeszcze w pełni funkcjonalnego,

spójnego systemu ochrony ludności. Trudno

też wskazać instytucję, która kierowałaby

całym tym systemem. Są głosy, że ustawa

o zarządzaniu kryzysowym nie wyczerpuje

zagadnień i wyzwań związanych z ochroną

ludności.

– I według mnie nie powinna wyczerpywać.

Należy przede wszystkim rozgraniczyć syste-

my zarządzania kryzysowego i ochrony ludno-

ści, dlatego też trzeba szczegółowo rozważyć

konieczność łączenia ich w ramach jednej usta-

wy. Niewątpliwie obydwa systemy powinny się

uzupełniać, a być może przenikać w wielu ob-

szarach, ale są też miejsca zarezerwowane

osobno dla każdego z nich, jak na przykład

kwestie związane z ochroną infrastruktury kry-

tycznej właściwe dla zarządzania kryzysowego

lub też edukacja społeczeństwa, pomoc psycho-

logiczna czy społeczna związana z sytuacjami

zagrożenia, właściwe dla ochrony ludności.

A co do instytucji, która mogłaby odgrywać

rolę koordynatora, to uważam, że RCB mogło-

by się podjąć takiej roli, oczywiście po dokona-

niu niezbędnych zmian prawnych.

OPŁACA SIĘ POMAGAĆ

Antoni Jan Tarczyński, prezes Zarządu

Oddziału Wojewódzkiego Związku

Ochotniczych Straży Pożarnych RP wo-

jewództwa mazowieckiego, w wywia-

dzie dla „Strażaka Mazowieckiego”:

– Trudno sobie wyobrazić nasze działania

bez takiego sojusznika, jakim jest Państwowa

Straż Pożarna, która szkoli ochotników, udziela

pomocy fachowej oraz wspiera sprzętem i sa-

mochodami wycofywanymi ze swoich zaso-

bów. Ten sprzęt jeszcze przez wiele lat będzie

służył w OSP. [...] Jak ktoś powiedział: jeste-

śmy skazani na siebie i trudno sobie wyobrazić

brak współpracy, swoistej symbiozy, jaka za-

wiązała się między PSP i OSP na Mazowszu.

MUNDUROWI JAK WSZYSCY?

Marek Komorowski, p.o. dyrektora

Rządowego Centrum Bezpieczeństwa,

w rozmowie z „Przeglądem Obrony Cy-

wilnej”:

Kristalina Georgiewa, unijna komisarz,

w rozmowie z „Dziennikiem. Gazetą

Prawną” na temat pomocy humanitarnej:

– Jak jest praktycznie rola Centrum?

– Wyjaśnijmy, że działania RCB, zgodnie

z zapisami ustawowymi, koncentrują się na pierw-

szych dwóch fazach zarządzania kryzysowego,

czyli na zabezpieczeniu i przygotowaniu. Naszym

obowiązkiem jest przygotowanie odpowiednich

dokumentów i analiz niezbędnych w zarządzaniu

kryzysowym. W trakcie sytuacji kryzysowej pełni-

my rolę koordynatora obiegu informacji pomiędzy

podmiotami reagującymi na powstałe zdarzenie,

w tym w szczególności obsługujemy prace Rządo-

-wego Zespołu Zarządzania Kryzysowego, jeśli

jest planowane jego posiedzenie.

– Nie jest to zatem instytucja, która ma ja-

kieś możliwości wykonawcze i bezpośrednie

przełożenie na zarządzanie w terenie.

– Podkreślam, jesteśmy głównie instytucją

planistyczną. [...] Jeśli ktoś ma wątpliwości co

do roli RCB, chciałbym przypomnieć, że plano-

wanie ma kluczowe znaczenie w procesie za-

rządzania kryzysowego. Wiele zagrożeń w ogó-

le nie weszłoby w etap reagowania, gdyby

podjęto odpowiednie działania w fazie zapobie-

gania i przygotowania.

Prof. Witold Orłowski z Rady Gospodar-

czej przy premierze w wypowiedzi dla

„Dziennika. Gazety Prawnej” o reformie

systemu emerytur mundurowych:

– Ile pieniędzy Unia Europejska wydaje

dziś na pomoc humanitarną?

– W ubiegłym roku wydaliśmy np. 1,1 mld

euro, czyli o 300 mln więcej, niż pierwotnie za-

kładaliśmy. Większość z tych pieniędzy poszła

na pomoc dla Haiti, gdzie rok temu doszło do

katastrofalnego trzęsienia ziemi, oraz do Pakis-

tanu nawiedzonego przez niespotykany powo-

dziowy kataklizm. [...]

– Czy stać nas na tak rozbudowaną pomoc

krajom Trzeciego Świata w sytuacji, gdy

większość krajów Europy wprowadza ostre

cięcia budżetowe?

– To jest pytanie, które sama sobie często za-

daję. [...] Jest oczywiste, że jeśli nie pomoże-

my mieszkańcom Trzeciego Świata zbudować

godnych warunków życia w ich własnych kra-

jach, to wkrótce będziemy ich mieć u siebie.

Na przykład w Jemenie jest między 200

a 500 tys. uchodźców somalijskich. Dostar-

czamy Jemenowi 15 mln euro pomocy właśnie

po to, by zatrzymać w regionie tę falę migran-

– Czemu system powszechny miałby być

lepszy?

– Bo jest sprawiedliwe, aby wszyscy w Polsce

byli objęci systemem powszechnym, w którym

emerytura zależy od zgromadzonych składek. Tak

przecież było, dopóki służby mundurowe nie wy-

walczyły specjalnego traktowania. [...]

– Ale premier mówił, że państwa propozy-

cja może naruszać prawa nabyte i być nie-

zgodna z konstytucją?

– Ale w naszej propozycji prawa nabyte zo-

stałyby zachowane, a jedynie zmieniono by ich

formę. Proponujemy, aby obecne przywileje

mundurowe zamienić na kapitał początkowy

w ZUS, czyli faktycznie zostałyby one zwróco-

ne w formie pieniężnej. Takie przypadki zamia-

ny przywilejów na ekwiwalent pieniężny już

mieliśmy i trybunał nie musiałby uznać tego za

niezgodne z konstytucją.

5/2011

NA POCZĄTEK

Jeśli maj, to Dzień Strażaka. Awanse, deilady, galowe

mundury. Wiele stron majowego numeru PP od lat

zapełnia się relacjami z imprez. Bywa, że padają złośli-

wości: po co ta pompa! A my jednak przekonujemy, że

potrzebny jest odświętny szyk, że trzeba celebrować

nasz zawód, budować etos. Awanse, jak podkreśla

w rozmowie z PP Izabela Solarska, psycholog policyjny,

są istotną metodą motywowania ludzi do pracy i waż-

nym elementem kultury organizacyjnej. Warto więc

zadbać o odpowiednią oprawę uroczystości nadawania

stopni. Obchody Dnia Strażaka, organizowane coraz

częściej w formie pikników czy akcji edukacyjnych, są

przecież spotkaniem z tymi, którym na co dzień poma-

gamy. Tak było choćby podczas centralnych obchodów

w Łodzi. Zaproszenie mieszkańców do uczestniczenia

w naszym święcie jest dobrym pomysłem na budowa-

nie zaufania. Przybliżamy nieznane, oswajamy bezpie-

czeństwo, a może i wychowujemy przyszłą kadrę.

Ten numer dedykujemy strażakom, o których na co

dzień mniej słychać: dyspozytorom ratującym komuś

życie zza biurka, strażakom z lotniska, czuwającym

nad naszym bezpiecznym lądowaniem, specjalistom od

ratownictwa medycznego. Szczególne miejsce zarezer-

wowaliśmy dla łódzkich ratowników, bo oni w tym roku

świętują jubileusz 135-lecia.

W materiale „Bardzo bezpieczne Podkarpacie” pokazu-

jemy inną stronę strażackiej pracy: niełatwe pozyskiwa-

nie unijnych funduszy. Umiejętne wykorzystanie szansy

przyniosło rewolucję techniczną w regionie. Mówimy

o projekcie wartym 38,2 mln zł, z czego 30 mln zł to do-

inansowanie z Brukseli! A jeśli przełożymy te sumy na

czerwone samochody, mamy 38 pojazdów ratowniczych

zakupionych w latach 2010-2011.

Tym, którzy awansowali lub zostali odznaczeni, gratu-

lujemy. Oby te wyróżnienia przypominały w trudnych

chwilach o tym, że jesteśmy potrzebni, że robimy coś

ważnego i potrzebnego. Bo tak w istocie jest.

 Na zaproszenie prezydenta RP Broni-

sława Komorowskiego komendant główny

PSP gen. brygadier Wiesław Leśniakiewicz

wziął udział w uroczystości obchodów

220. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja,

która odbyła się w Warszawie na Placu Zam-

kowym. Podczas obchodów została odczy-

tana preambuła Konstytucji, wręczono także

lagi dowódcom wyróżnionych jednostek

i instytucji wojskowych.

 W siedzibie Zarządu Głównego EMER-

COM Rosji w Obwodzie Kaliningradzkim odby-

ło się spotkanie robocze dotyczące dwóch pol-

sko-rosyjskich projektów w ramach Europej-

skiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa

programu Litwa-Polska-Rosja 2007-2013. Ich

celem jest budowa systemu ochrony ludno-

ści i środowiska w układzie transgranicznym

Polski i Rosji oraz tworzenie systemu popra-

wy bezpieczeństwa na głównych szlakach

komunikacyjnych łączących Polskę i Rosję.

Polską delegację reprezentowali: zastępca ko-

mendanta głównego PSP nadbryg. Marek Ko-

walski oraz warmińsko-mazurski komendant

wojewódzki PSP bryg. Jan Słupski. Ze strony

rosyjskiej w spotkaniu uczestniczyli: p.o. szefa

Zarządu Głównego EMERCOM Rosji w Ob-

wodzie Kaliningradzkim FR Siergiej Kszniakin

wraz z zastępcami Raisem Kamałowem oraz

Aleksiejem Walerianowem.

 Z okazji święta Dnia Strażaka delega-

cje z PSP i OSP złożyły wiązanki kwiatów

w kwaterze strażackiej upamiętniającej ruch

oporu „Skała” i strażaków poległych w czasie

II wojny światowej, a także na grobach zasłu-

żonych pożarników spoczywających na war-

szawskich nekropoliach. W uroczystościach

tych udział wzięli m.in. komendant główny

PSP gen. brygadier Wiesław Leśniakiewicz

wraz ze swoim zastępcą nadbryg. Piotrem

Kwiatkowskim.

 W KG PSP odbyła się dwudniowa narada

służbowa kadry kierowniczej PSP z udziałem

podsekretarza stanu w MSWiA Zbigniewa

Sosnowskiego. Podczas narady poruszano

przede wszystkim tematy: czasu służby stra-

żaków, stanu realizacji projektów teleinforma-

tycznych i standaryzacji wyposażenia pojaz-

dów PSP, rozdziału tegorocznych absolwen-

tów szkół pożarniczych, odznaczeń i awansów

na wyższe stopnie w PSP, działalności kontrol-

nej oraz związanej z rozpatrywaniem skarg

i wniosków, studiów podyplomowych w za-

kresie zapobiegania pożarom i awariom, jak

również zmian w systemach łączności niejaw-

nej funkcjonujących w PSP.

5/2011

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: