Postawa ciała człowieka
– anatomiczna (budowa kości, mięśni)
– biomechaniczna (statystyka ruch)
– fizjologiczne (uwarunkowania jej stabilności i jakości)
Definicje postawy ciała to:
a) układ usytuowania ułożenia
b) charakterystyczne dla danego gatunku
c) dwunożna pozycja stojąca z tułowiem i głową w przedłużeniu wyprostowanych kończyn dolnych
Cechy postawy ciała utrzymują się w wolnym, swobodnym chodzie.
W pozycji tej szczególne znaczenie ma kształt ciała przybierany nawykowo w osobniczo zmienny sposób wynikający z genetycznie uwarunkowanych i zależnych od czynników środowiskowych, psychosomatycznych cech jednostki.
Budowa – to kształt ciała wynikający z jego wymiarów długościowych i szerokościowych oraz ich wzajemnych stosunków czyli proporcji.
Postawa – to kształt ciała w dwunożnej pozycji stojącej z tułowiem i głową usytuowanymi w przedłużeniu wyprostowanych kkd.
Pozycja – to kształt ciała przybierany doraźnie, świadomie lub podświadomie w zależności od aktualnej działalności, warunków zewnętrznych, potrzeb organizmu, stanu psychicznego czy też fantazji.
Składowe postawy ciała
kręgosłup oś ciała
miednica
kkd
klatka piersiowa współdziałalność
kkg
głowa
zrównoważenie ciała
Postawa ciała
jakość sylwetki
Postawa – ułożenie poszczególnych odcinków ciała
zrównoważenie układ nerwowy
bierne czynne
siła mięśnie długości
globalna antagonistyczna
grupy x
nawyk
podstawy
pozycja stojąca
budowa nawyk
prawidłowy kształt nieprawidłowy
sprzyjający niekorzystny
podstawowym dla…..
funkcjom
organizm
Stabilizacja czynna
1. Mięsnie działające bezpośrednio na kręgosłup: krótkie mięśnie międzykręgowe
2. Mięsnie ustawiające kręgosłup względem miednicy:
– prostownik grzbietu
– czworoboczny lędźwi
– brzucha
3. Mięśnie wpływające na kręgosłup:
– poprzez miednicę (mmkkd)
– poprzez obręcz barkową (mmkkg)
Duże wychylenie głowy ku przodowi. Pogłębiona lordoza szyjna to:
– ucisk na naczynia krwionośne – gorsze ukrwienie, zawroty, bóle głowy
– ucisk na korzenie nerwowe – drętwienie, niedowłady KG
– odruchowe napięcie mięśni karku – bóle mięśni
– nieprawidłowe obciążenie kręgów szyjnych → zwyrodnienia
– zbliżenie przyczepów mięśni unoszących górną część klatki piersiowej
Nadmierna kifoza piersiowa – barki ku przodowi
– spłaszczenie klatki piersiowej, ograniczenie jej rozszerzalności – gorsza wentylacja płuc, płytszy oddech
– ucisk na serce – gorsza praca układu krążenia
– ucisk na przeponę
Lordoza lędźwiowa – obwisły brzuch
– nieprawidłowe obciążenie kręgów w odcinku lędźwiowym – zwyrodnienie i ból kręgosłupa
– przemieszczenie jelit – zaburzenie układu trawiennego, krążenie w jamie brzusznej
– ucisk uwypuklonego w jamę brzuszną kręgosłupa na lewą żyłę nerkową
– brak właściwej tłoczni brzusznej
Postawa – ułożenie odcinków ciała, które warunkuje zrównoważenie.
Zrównoważenie:
– bierne
– czynne
Bierne zależy od krzywizn kręgosłupa, kształtu kości, więzadeł, torebek stawowych.
Czynne zależy od pracy mięśni, siły mięśni, długości mięśni, wszystko to jest sterowane przez ośrodkowy układ nerwowy.
Postawa ciała – pozycja stojąca na, którą składa się budowa i nawyk, dając kształt ciała.
Postawa
– prawidłowa – sprzyjająca podstawowym funkcjom organizmu
– nieprawidłowa – niekorzystna dla organizmu
O zrównoważeniu ciała decyduje praca mięśni.
1. Anatomiczne, biomechaniczne i fizjologiczne uwarunkowanie jej stabilności
2. Ta dwunożna pozycja stojąca z tułowiem i głową usytuowanymi w przedłużeniu wyprostowanych kończyn dolnych. W pozycji tej szczególne znaczenie ma kształt ciała, przybierany nawykowo w osobniczo zmienny sposób, wynikający z genetycznie uwarunkowanych i zależnych od czynników środowiskowych, psychosomatycznych cech jednostki.
Budowa to kształt ciała wynikający z jego wymiarów długościowych i szerokościowych oraz ich wzajemnych stosunków, czyli proporcji.
Pozycja to kształt ciała przybierany świadomie lub podświadomie, w zależności od aktualnej działalności, warunków zewnętrznych, potrzeb organizmu, stanu psychicznego czy fantazji.
witu1