Wytyczne europejskie w zakresie chirurgicznego leczenia otyłości olbrzymiej.pdf

P R A C A P O G L Ą D O W A

ISSN 1734–3321

Martin Fred 1 , Vojtéch Hainer 2 , Arnaud Basdevant 3 , Henry Buchwald 4 , Mervyn Deitel 5 ,

Nicholas Finer 6 , Jan Willem M. Greve 7 , Fritz Horber 8 , Elisabeth Mathus-Vliegen 9 , Nicola Scopinaro 10 ,

Rudolf Steffen 11 , Constantine Tsigos 12 , Rudolf Weiner 13 , Kurt Widhalm 14

1 Clinical Center for Minimally Invasive and Bariatric Surgery, 1 st Medical Faculty, Charles University, Prague, Czech Republic

2 Institute of Endocrinology, 1 st and 3 rd Medical Faculty, Charles University, Prague, Czech Republic

3 INSERM, U755 Nutriomique, University of Paris and AP-HP, Hôtel-Dieu Hospital, Paris, France

4 Department of Surgery, University of Minnesota, MN, USA

5 CRCSC, FICS, FACN, OBESITY SURGERY, Toronto, Canada

6 Wellcome Clinical Research Facility, Addenbrooke’s Hospital, University of Cambridge School for Clinical Medicine, UK

7 Department of Surgery University Hospital Maastricht, The Netherlands

8 Clinik Lindberg AG, Winterthur, Switzerland

9 Academic Medical Centre, Department of Gastroenterology and Hepatology, University of Amsterdam, The Netherlands

10 University of Genoa, San Martino University Hospital, Genoa, Italy

11 Beau-Site Clinic Berne, Hirslanden Group, Switzerland

12 Department of Endocrinology, Metabolism and Diabetes Unit, Evgenidion Hospital, University of Athens Medical School, Athens, Greece

13 Sachsenhausen Hospital and Center for Minimally Invasive Surgery, Johan Wolfgang Goethe University, Frankfurt/M., Germany

14 Department of Pediatrics, Nutrition and Metabolism, Medical University of Vienna, Vienna, Austria

Wytyczne europejskie w zakresie

chirurgicznego leczenia otyłości olbrzymiej

Interdisciplinary European guidelines on surgery of severe obesity

Tłumaczenie wykonano na podstawie Obesity Facts 2008; 1: 52–59 — publikacja S. Karger GmbH, Freiburg.

Po raz pierwszy opublikowano w Obesity Surgery 2007; 17 (2): 260–270 — publikacja Springer Science + Business Media, LLC,

New York/Heidelberg.

Opublikowano w International Journal of Obesity 2007; 31: 569–577 — publikacja Nature Publishing Group.

Tłumaczenie: Mariusz Wyleżoł

STRESZCZENIE

W 2005 roku, dzięki wspólnemu wysiłkowi głównych europejskich

towarzystw naukowych aktywnych na polu leczenia otyłości zo-

stał powołany zespół ekspertów nazwany Bariatryczno-Naukową

Grupą Badawczą (BSCG). Towarzystwami, które stworzyły ten

zespół i oddelegowały swoich przedstawicieli do prac w opraco-

waniu wytycznych były: Międzynarodowe Towarzystwo Chirur-

gicznego Leczenia Otyłości (IFSO), Oddział Europejski Między-

narodowego Towarzystwa Chirurgicznego Leczenia Otyłości

(IFSO-EC), Europejskie Towarzystwo Badań nad Otyłością

(EASO), Europejska Grupa ds. Otyłości u Dzieci (ECOG) (razem

z Międzynarodową Grupą Zwalczania Otyłości). Bariatryczno-Na-

ukowa Grupa Badawcza składała się z władz reprezentujących

powyższe towarzystwa (czterech czynnych przewodniczących,

dwóch byłych, jeden honorowy, dwóch dyrektorów wykonaw-

czych), a także najwybitniejszych ekspertów w tej dziedzinie.

Skład BSCG pozwolił na całościowe objęcie zagadnienia lecze-

nia otyłości olbrzymiej z uwzględnieniem różnorodności geogra-

ficznej i etnicznej Europy. Członkowie BSCG odbyli wiele spo-

tkań poświęconych stworzeniu wytycznych, które odzwierciedla-

łyby współczesną wiedzę i doświadczenie w zakresie leczenia

otyłości olbrzymiej.

Słowa kluczowe: wytyczne europejskie, chirurgia, BSCG, inter-

dyscyplinarne

Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2009, tom 5, nr 3,

99–108

ABSTRACT

In 2005, for the first time in European history, an extraordinary expert

panel named BSCG (Bariatric Scientific Collaborative Group),

was appointed through joint effort of the major European scientific

societies which are active in the field of obesity management. So-

cieties that constituted this panel were: IFSO — International Fe-

deration for the Surgery of Obesity, IFSO-EC — International Fe-

deration for the Surgery of Obesity — European Chapter, EASO

Adres do korespondencji: Prof. Martin Fred, EASO Secretariat 231 North

Gower Street, London NW1 2NR, UK

www.endokrynologia.viamedica.pl

Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2009, tom 5, nr 3

— European Association for Study of Obesity, ECOG - European

Childhood Obesity Group, together with the IOTF (International

Obesity Task Force) which was represented during the comple-

tion process by its representative. The BSCG was composed not

only of the top officers representing the respective scientific socie-

ties (four acting presidents, two past presidents, one honorary pre-

sident, two executive directors), but was balanced with the presen-

ce of many other key opinion leaders in the field of obesity. The

BSCG composition allowed the coverage of key disciplines in com-

prehensive obesity management, as well as reflecting European

geographical and ethnic diversity. This joint BSCG expert panel

convened several meetings which were entirely focused on guide-

lines creation, during the past 2 years. There was a specific effort

to develop clinical guidelines, which will reflect current knowled-

ge, expertise and evidence based data on morbid obesity treat-

ment.

Key words: European guidelines, surgery, BSCG, interdisciplinary

Częstość występowania otyłości olbrzymiej (BMI ≥

≥ 40 kg/m 2 ) w Stanach Zjednoczonych w 2002 roku wy-

nosiła 1,8%. Kobiety stanowiły 60% osób z otyłością ol-

brzymią, a 63% chorych było w wieku 18–49 lat [7].

Ryzyko przedwczesnego zgonu wzrasta wraz

z wartością wskaźnika BMI. Względne ryzyko zgonu

w wieku 50 lat dla mężczyzn i kobiet z BMI ≥ 40, którzy

nigdy nie palili tytoniu, wynosi odpowiednio 3,82 i 3,79

[8]. Wśród skrajnie otyłych młodych mężczyzn wskaź-

nik zgonów jest 12-krotnie wyższy w porównaniu z ró-

wieśnikami z prawidłową masą ciała [9].

Znaczna otyłość ze swoimi zdrowotnymi i psycho-

społecznymi konsekwencjami znacząco zwiększa nie

tylko chorobowość, ale stanowi także znaczny problem

społeczno-ekonomiczny. Roczne bezpośrednie kosz-

ty opieki zdrowotnej wśród chorych ze skrajną otyło-

ścią (BMI ≥ 35 kg/m 2 ) są 3-krotnie wyższe niż u cho-

rych z prawidłową masą ciała [10].

Udowodniono, że chirurgia bariatryczna jest najsku-

teczniejszą metodą leczenia chorych z otyłością olbrzy-

mią [11]. Wyniki ostatnich wieloletnich badań wykaza-

ły istotną redukcję śmiertelności u chorych po opera-

cjach bariatrycznych, a także zmniejszenie ryzyka roz-

winięcia kolejnych chorób towarzyszących. Dzięki

chirurgicznemu leczeniu otyłości zmniejsza się stopień

wykorzystania opieki zdrowotnej i obniża jej bezpośred-

nie koszty [12–14].

Chirurgia bariatryczna jest ważną i integralną częścią

całościowego leczenia chorych z otyłością olbrzymią.

Wytyczne zostały stworzone przez wielospecjali-

styczny zespół ekspertów będących przedstawiciela-

mi międzynarodowych towarzystw medycznych i chi-

rurgicznych: Międzynarodowego Towarzystwa Chirur-

gicznego Leczenia Otyłości (IFSO, International Fe-

deration for the Surgery of Obesity ), Oddział Europej-

ski Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgicznego

Leczenia Otyłości (IFSO-EC, International Federation

for the Surgery of Obesity — European Chapter ), Eu-

ropejskiego Towarzystwa Badań nad Otyłością

(EASO, European Association for the Study of Obesi-

ty ), Europejskiej Grupy ds. Otyłości u Dzieci (ECOG,

European Childhood Obesity Group ), Międzynarodo-

wej Grupy Zwalczania Otyłości (IOTF, International

Obesity Task Force ). Celem wytycznych było przeka-

zanie lekarzom, twórcom polityki zdrowotnej, jej wy-

konawcom i towarzystwom ubezpieczeniowym pod-

stawowych zasad właściwego postępowania w lecze-

niu otyłości olbrzymiej.

Wnioski panelu ekspertów potwierdzono wiarygod-

nymi badaniami naukowymi uzyskanymi z przeglądu

baz naukowych, takich jak Medline (PubMed) oraz

Cochrane Library. Przegląd piśmiennictwa przeprowa-

dzono, korzystając z pomocy ekspertów z zakresu bi-

Endocrionology, Obesity and Metabolic Disorders 2009, vol. 5, No 3, 99–108

Wstęp

Częstość występowania otyłości zwiększa się na

całym świecie w alarmującym tempie i ma rozmiar glo-

balnej epidemii zarówno w krajach rozwiniętych, jak

i rozwijających się [1].

Według danych opublikowanych przez Międzyna-

rodową Grupę Zwalczania Otyłości (IOTF, Internatio-

nal Obesity Task Force ), przynajmniej u 1,1 miliarda

ludzi stwierdza się nadwagę, z czego 312 milionów

choruje na otyłość. Częstość występowania otyłości

(wskaźnik masy ciała [BMI, body mass index ] ≥ 30 kg/m 2 )

w Europie waha się w granicach 10–20% u mężczyzn

i 15–25% u kobiet, przy czym prawie połowa europej-

skiej populacji wykazuje nadwagę lub otyłość

(BMI ≥ 25 kg /m 2 ) [2].

Nadwaga i otyłość wiążą się ze zwiększonym ryzy-

kiem wystąpienia cukrzycy typu 2, nadciśnienia tętni-

czego, chorób sercowo-naczyniowych, dyslipidemii,

choroby zwyrodnieniowej stawów, niealkoholowego

stłuszczenia wątroby, kamicy pęcherzyka żółciowego,

zespołu bezdechów sennych i części nowotworów [3].

Nadwaga i otyłość odgrywa kluczową rolę w roz-

woju cukrzycy typu 2. Ryzyko jej wystąpienia związa-

ne z nadwagą i otyłością wynosi 64% wśród mężczyzn

i 77% u kobiet [4, 5].

Wzrastająca masa ciała pogarsza jakość życia

i zmniejsza jego przewidywany okres. Śmiertelność

związana z nadmierną masą ciała jest poważnym pro-

blemem publicznej opieki zdrowotnej w Europie i wy-

nosi około 7,7%. Oznacza to, że 1 na 13 zgonów we

Wspólnocie Europejskiej jest prawdopodobnie zwią-

zany z nadmierną masą ciała [6].

100

www.endokrynologia.viamedica.pl

Martin Fred i wsp., Wytyczne europejskie w zakresie chirurgicznego leczenia otyłości olbrzymiej

bliotekoznawstwa i przeglądów systematycznych pu-

blikacji medycznych. Obejmował on okres od stycznia

1980 do grudnia 2005. Słowami kluczowymi były: obe-

sity , obesity surgery , morbid obesity , surgical treatment ,

bariatric surgery , morbid obesity surgery , gastroplasty,

gastric bypass , Roux-en-Y , gastric banding, biliopan-

creatic diversion , duodenal switch , biliopancreatic by-

pass , obesity/morbid obesity treatment outcomes , obe-

sity/morbid obesity follow-up , obesity/morbid obesity

complications (otyłość, chirurgia otyłości, otyłość ol-

brzymia, leczenie operacyjne, chirurgia otyłości, chi-

rurgia otyłości olbrzymiej, plastyka żołądka, wyłącze-

nie żołądkowe, Roux-en-Y, opasanie żołądka, wyłącze-

nie żółciowo-trzustkowe, przełączenie dwunastnicze,

wyniki leczenia otyłości/otyłości olbrzymiej, follow-up

otyłości/otyłości olbrzymiej, powikłania otyłości/otyło-

ści olbrzymiej).

Niektóre wiarygodne dane naukowe uzyskano

z następujących publikacji: Commowealth of Massachu-

setts Betsy Lehman Center for Patient Safety and Medi-

cal Error Reduction Expert Panel on Weight Loss Sur-

gery [15], Obesity Surgery Evidence-Base Guidelines

of the European Association for Endoscopic Surgery

(EAES) [16], Maggard et al.’s Meta-Analysis: Surgical

Treatment of Obesity [17] oraz Recommendations Re-

garding Obesity Surgery [18].

Zalecenia panelu poparto najsilniejszymi dostęp-

nymi dowodami, obejmującymi wszystkie rodzaje ba-

dań klinicznych (kontrolowane badania randomizowa-

ne, systematyczne przeglądy badań kohortowych, oce-

ny wyników leczenia i opinie ekspertów).

W celu stopniowania poziomu wiarygodności da-

nych, zespół ekspertów przyjął system klasyfikacji we-

dług Oxford Centre for Evidence-Based Medicine clas-

sification system . System ten oparty jest na poziomach

wiarygodności i sile zaleceń zgodnych z projektem

badania i krytyczną oceną profilaktyki, diagnostyki,

rokowania, leczenia i powikłań badania.

Ma cztery poziomy wiarygodności (EL, evidence level ):

— poziom A: spójne kontrolowane badania randomi-

zowane, badania kohortowe, zasady podejmowa-

nia decyzji klinicznych potwierdzone w różnych

populacjach;

— poziom B: spójne retrospektywne badania kohor-

towe, badania środowiskowe, badania wyników le-

czenia, badanie porównawcze przypadków lub eks-

trapolacja z badań poziomu A;

— poziom C: badania porównawcze przypadków lub

ekstrapolacje z badań poziomu B;

— poziom D: opinie ekspertów bez jednoznacznej

krytycznej oceny lub opierające się na fizjologii,

badaniach podstawowych i podstawowych zasa-

dach.

Wskazania do operacji bariatrycznych

Chorzy w wieku 18–60 lat:

1) z BMI ≥ 40 kg/m 2 ;

2) z BMI 35–40 kg/m 2 z chorobami towarzyszącymi,

w przypadku których wywołany chirurgicznie uby-

tek masy ciała spowoduje ich poprawę lub ustą-

pienie (np.: zaburzenia metaboliczne, choroby ser-

cowo-oddechowe, zwyrodnieniowe choroby sta-

wów, problemy psychologiczne związane z otyło-

ścią) i tym podobne (EL A, B, D [19–37]);

3) powyższe wartości BMI odnoszące się do aktual-

nie stwierdzanego bądź udokumentowanego

w przeszłości. Należy podkreślić, że:

a) utrata masy ciała w wyniku intensywnego leczenia

przed operacją (chorzy, którzy osiągnęli poziom BMI

poniżej wymaganego do operacji) nie jest przeciw-

wskazaniem do planowanej operacji bariatrycznej;

b) chirurgia bariatryczna jest wskazana u chorych,

którzy zaczęli ponownie tyć po znaczącym ubytku

masy ciała w wyniku leczenia zachowawczego.

Zabieg operacyjny należy rozważać u chorych,

u których pomimo leczenia zachowawczego nie uzy-

skuje się redukcji masy ciała lub ma ona nietrwały cha-

rakter (EL B, D [20, 37]).

Chorzy powinni przestrzegać zaleceń lekarskich.

Chirurgia bariatryczna u dzieci/młodzieży

Kwalifikacja do operacji bariatrycznych dzieci/młodzie-

ży może być rozważana w ośrodkach z dużym doświad-

czeniem w leczeniu chirurgicznym otyłości u dorosłych

zatrudniających specjalistów z zakresu pediatrii, dietety-

ki i psychologii.

U dzieci/młodzieży ze znaczną otyłością, zabieg

bariatryczny może być rozważany, w przypadkach gdy:

1) stwierdza się u nich BMI ≥ 40 kg/m 2 (lub 99,5 o per-

centyla odpowiednio do wieku) oraz co najmniej

jedną chorobę towarzyszącą;

2) przebyli co najmniej 6-miesięczne leczenie zacho-

wawcze otyłości w ośrodku wyspecjalizowanym

w tym zakresie;

3) wykazują cechy kostnej i rozwojowej dojrzałości;

4) są zdolni do poddania się całościowej medycznej i psy-

chologicznej ocenie przed i po leczeniu operacyjnym;

5) deklarują uczestnictwo w pooperacyjnym wielospe-

cjalistycznym programie leczenia;

6) mają dostęp do zabiegu operacyjnego w ośrod-

ku ze specjalistycznym zapleczem pediatrycznym

(pielęgnacyjnym, anestezjologicznym, psycholo-

gicznym i opieki pooperacyjnej)

(EL C, D [38–45]).

www.endokrynologia.viamedica.pl

101

Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2009, tom 5, nr 3

Operacja bariatryczna może być wykonywana

u chorych z zespołami genetycznymi, takimi jak zespół

Pradera-Williego, tylko po starannym rozważeniu wska-

zań przez doświadczony zespół chirurgów i pediatrów.

Ocena przedoperacyjna powinna obejmować:

— ocenę ogólnego stanu zdrowia i odżywienia ( patrz

niżej );

— wyjaśnienie choremu zmian w odżywianiu, które są

niezbędne po operacji;

— optymalizację leczenia chorób towarzyszących

w celu zmniejszenia ryzyka okołooperacyjnego;

— ocenę motywacji pacjenta i jego chęci do uczest-

nictwa w długookresowej kontroli pooperacyjnej;

— upewnienie się, że pacjent jest dokładnie poinfor-

mowany o korzyściach, konsekwencjach i ryzyku

związanym z poszczególnymi operacjami i koniecz-

ności kontroli pooperacyjnej do końca życia;

— upewnienie się, że pacjent rozumie możliwe ogra-

niczenia leczenia operacyjnego;

— upewnienie się, że pacjent wyrazi w pełni świadomą

zgodę zawierającą oświadczenie o ryzyku około-

operacyjnym, akceptację modyfikacji stylu życia

i długookresowej kontroli.

Dodatkowo do rutynowej oceny przedoperacyjnej

podobnie jak w innych poważnych operacjach brzusz-

nych, chory może wymagać dodatkowych badań (uza-

leżnionych od planowanego rodzaju operacji baria-

trycznej i stanu zdrowia) w kierunku:

— zespołu bezdechów sennych i funkcji oddecho-

wych;

— zaburzeń metabolicznych i endokrynologicznych;

— zaburzeń żołądkowo-przełykowych (Helicobacter);

— składu ciała (ocena densytometryczna);

— gęstości kośćca;

— kalorymetrii pośredniej.

(EL A, B, C, D [16, 55–69]).

Operacje bariatryczne u chorych

powyżej 60. roku życia

Wskazania powinny być rozpatrywane indywidualnie.

W tej grupie chorych należy wykazać przewagę ko-

rzyści z zastosowanego leczenia nad ryzkiem operacji.

U osób starszych, głównym celem operacji jest

poprawa ich jakości życia, mimo tego, że wydłużenie

długości życia wydaje się mało prawdopodobne w tej

grupie chorych [46].

Przeciwwskazania charakterystyczne

dla chirurgii bariatrycznej

1. Brak właściwej opieki medycznej.

2. Brak możliwości uczestnictwa w wieloletniej opie-

ce pooperacyjnej.

3. Niestabilne zaburzenia psychiczne, ciężka depre-

sja, zaburzenia osobowości, chyba że leczenie ope-

racyjne będzie zalecane przez psychiatrę doświad-

czonego w leczeniu otyłości.

4. Nadużywanie alkoholu lub uzależnienie od leków.

5. Choroby zagrażające życiu w krótkim czasie.

6. Niezdolność do sprawowania opieki nad samym

sobą lub brak możliwości długookresowego wspar-

cia rodzinny lub otoczenia.

Przegląd technik chirurgicznych

Ocena przedoperacyjna chorych

Decyzja o przeprowadzeniu zabiegu operacyjne-

go powinna następować po całościowej wielospecjali-

stycznej ocenie stanu zdrowia chorego. Niezbędny

zespół dokonujący takiej oceny powinien optymalnie

składać się z następujących specjalistów, doświadczo-

nych w leczeniu otyłości i chirurgii bariatrycznej:

— lekarza ogólnego;

— chirurga;

— anestezjologa;

— psychologa lub psychiatry;

— dietetyka;

— pielęgniarki społecznej/pracownika socjalnego

(EL B, C, D [16, 20, 47–54]).

Chory zakwalifikowany do operacji bariatrycznej

powinien zostać poddany ocenie przedoperacyjnej ty-

powej dla każdej innej poważnej operacji brzusznej.

Definicje

1) Operacje ograniczające przyjmowanie pokarmów

— restrykcyjne:

• pionowa opaskowa plastyka żołądka (VBG, ver-

tical-banded gastroplasty );

• rękawowa resekcja żołądka ( gastric sleeve re-

section );

• założenie opaski na żołądek ( gastric banding );

• założenie regulowanej opaski na żołądek (AGB,

adjustable gastric banding );

• wyłączenie żołądkowe (RYGB, gastric bypass );

• wyłączenie żołądkowe z tak zwaną „długą pętlą”

(LLRYGB, RYGB long/limb );

2) Operacje ograniczające wchłanianie „energii”:

• wyłączenie żółciowo-trzustkowe (BPD, biliopan-

creatic diversion ):

— Operacje o mechanizmie mieszanym:

102

www.endokrynologia.viamedica.pl

Martin Fred i wsp., Wytyczne europejskie w zakresie chirurgicznego leczenia otyłości olbrzymiej

• wyłączenie żółciowo-trzustkowe z przełącze-

niem dwunastniczym (BPD-DS, biliopancreatic

diversion with duodenal switch );

• dystalne wyłączenie żołądkowe — pętla trawienna

o długości poniżej 100 cm ( distal gastric bypass ).

Technika laparoskopowa powinna być rozważona

w pierwszej kolejności chyba, że stwierdzono przeciw-

wskazania do jej użycia.

Opieka pooperacyjna

Otyłość olbrzymia jest chorobą trwającą przez całe

życie. Lekarz prowadzący i chirurg są odpowiedzialni

za leczenie chorób towarzyszących przed operacją

oraz opiekę po zabiegu operacyjnym.

Całościowa opieka i kontrola pooperacyjna (chirur-

giczna i medyczna) powinna być dostępna dla wszyst-

kich chorych i mieć charakter wielospecjalistyczny. Chi-

rurg jest odpowiedzialny za wszystkie możliwe wcze-

sne i odległe wydarzenia bezpośrednio związane

z przeprowadzoną operacją. Natomiast lekarz ogólny

jest odpowiedzialny za wieloletnią opiekę poopera-

cyjną, leczenie otyłości i związanych z nią zaburzeń,

a także poza chirurgicznych skutków przeprowadzo-

nej operacji.

Wyniki leczenia w znacznym stopniu, poza innymi

czynnikami, zależą od zastosowania się chorego do

zaleceń pooperacyjnych i długookresowej kontroli.

Podczas gwałtownego ubytku masy ciała specjalną

uwagą należy objąć:

— możliwe niedobory witamin, białek i innych mikro-

elementów;

— modyfikację leczenia związanych z otyłością cho-

rób, takich jak cukrzyca i nadciśnienie.

Wszyscy chorzy po operacjach bariatrycznych wy-

magają regularnego, kwalifikowanego nadzoru przez

całe życie.

Pacjenci powinni mieć dostęp do 24-godzinnej opie-

ki zapewnianej przez ośrodek operujący.

Chorzy odpowiadają przez całe życie za przestrze-

ganie zasad opieki i kontroli pooperacyjnej.

Kwalifikacja chorych do danego typu

operacji

Obecnie brakuje dostatecznej ilości danych opar-

tych na wynikach badań naukowych, które wskazywa-

łyby do jakiego typu operacji bariatrycznej należałoby

zakwalifikować chorego.

Wśród różnych czynników przedoperacyjnych, któ-

re mogą mieć wpływ na wybór rodzaju operacji baria-

trycznej należą:

— BMI,

— wiek,

— płeć,

— rozkład tkanki tłuszczowej,

— cukrzyca typu 2,

— dyslipidemia,

— napadowa żarłoczność (BED, binge eating disorders ),

— niska inteligencja,

— znacznych rozmiarów przepuklina rozworu przeły-

kowego,

— refluks żołądkowo-przełykowy (GERD, gastroeso-

phageal reflux disease ),

— oczekiwania pacjenta/możliwości techniki operacyjnej.

Oczekiwana średnia utrata masy ciała i utrzymanie

się jej ubytku jest zależne od rodzaju wykonanej ope-

racji i wzrasta w następującej kolejności: AGB, VGB,

GBP, BPD-DS, BPD.

Przeciwnie, skala trudności wykonania operacji i poten-

cjalne powikłania chirurgiczne i metaboliczne zmniejszają

się w odwrotnym porządku (EL A, B, C, D [17, 70–95]).

Zabiegi operacyjne powinny być wykonywane

w wielospecjalistycznych ośrodkach leczenia otyłości

z odpowiednio przeszkolonym zespołem i właściwym

wyposażeniem ( patrz wyżej ).

Doświadczenie chirurga bariatry jest kluczowe

w każdej sytuacji. Nie zaleca się okazjonalnego wyko-

nywania zabiegów bariatrycznych.

Jeżeli można spodziewać się, że chory w większym

stopniu skorzysta z rodzaju operacji niewykonywanej

w danym ośrodku, powinien zostać przekazany do

ośrodka z odpowiednim doświadczeniem w wykony-

waniu danego zabiegu (EL B, D [20, 96–103]).

Redukcja masy ciała uzyskana w wyniku leczenia

bariatrycznego może prowadzić do konieczności prze-

prowadzenia zarówno operacji plastycznych, jak i re-

konstrukcyjnych.

Minimalne wymagania dla opieki

pooperacyjnej po operacjach

restrykcyjnych

Chorzy powinni zapoznać się z pisemną informacją

o operacji, rodzaju implantu (jeśli był zastosowany)

i potencjalnymi poważnymi efektami ubocznymi.

— AGB:

• kontrole pooperacyjne w okresie pierwszego

roku po operacji powinny odbywać się co naj-

mniej co trzy miesiące, począwszy od pierwsze-

go miesiąca po zabiegu aż do klinicznie satys-

fakcjonującego ubytku masy ciała, jeśli to ko-

nieczne z ponawianym dopełnianiem systemu

opaski. Następne kontrole powinny odbywać się

nie rzadziej niż co rok;

• stan metaboliczny i odżywienia powinien być

regularnie monitorowany w celu oceny: ewen-

www.endokrynologia.viamedica.pl

103

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: