Anna Jórasz
PROBLEMY I ORIENTACJE SOCJOLOGII LITERATURY
„badanie społecznych warunków powstawania, funkcjonowania i przemian literatury” (Stefan Żółkiewski)
Jurij Dawydow twierdzi, że początki S.L. sięgają czasów antycznych:
Właściwe początki S.L. to początek Xix., po Rewolucji Francuskiej, kiedy ogromny wpływ na literaturę wywarł marksizm. Transpozycji jego teorii do sfery literatury dokonał Hipolit Taine i Gieorgij Plechanow.
· Triada czynników: rasa, środowisko (jako stan ogólny umysłów i obyczajów), moment (epoka podpowiada treść i sposób wyrazu)
· Sztuka jest wyrazem społeczeństwa, nie jest izolowana – zależy od całości twórczości danego artysty, która je tłumaczy – artysta należy do danej „szkoły”, otaczają go inni artyści, a wszystko dzieje się w ramach szeroko pojętej publiczności,
· Mimetyczny charakter sztuki – proporcje, zarysy i logika
· Pozytywizm – zaufanie do nauk przyrodniczych: dzieła jako fakty i produkty, których cechy i przyczyny można zbadać
· Dla każdego dzieła można i trzeba dopasować ideologię, ekwiwalent psychologiczny - literatura odzwierciedla stan danej grupy społecznej
· Dopiero wówczas dokonać oceny estetycznej
Owczarek wyróżnia typy S.L.:
ad1.
· Pisarz jako sprawca i producent, proces pisania zależny od społ.-hist. warunków tworzenia, dzieło jako historyczny obraz społeczeństwa
· Powieść jako „mieszczańska epopeja” Hegla – wyrosła z ideologicznej walki mieszczaństwa przeciw feudalizmowi
· Rozkład formy narracyjnej>przewaga liryki, analizy, opisu, wyizolowany główny bohater
· HOMOLOGIA STRUKTURALNA – struktury formalne tekstu a struktury świadomości społecznej epoki
· Bohater problematyczny wskazuje na życie codzienne zdeterminowane produkcją rynkową
· Praca pisarska jako praca wytwórcza (uniwersalność pojęcia pracy i sposobu produkcji)
· Formalizm - literatura jako konstrukcja z językowego i historycznego materiału epoki
· Pojęcie aury, którą tworzą nowoczesne środki przekazu – prasa (korespondencja,reportaż itp zmniejszają dystans twórca-artysta), film i reprodukcja malarstwa niwelują różnice czasoprzestrzeni
· Artysta jako producent masowej rozrywki na zamówienie
· Analiza pisarzy lat 1470-1920, podział na 9 okresów x 50 lat
· Kryteria: pochodzenie społeczne, wykształcenie, źródło utrzymania
· Wnioski – lit. Narodowa nie jest tworem autonomicznym, niezależnym od zmian społecznych; nie ma stałego związku między cechami danego społeczeństwa a tworzonej przez nie literatury
Ad.2 SOCJOLOGIA ODBIORU I ODBIORCÓW – oparta na doświadczeniu, statystyce, ankiecie, wywiadzie socjologicznym
1. Leo LOWENTHAL – „Recepcja dzieła Dostojewskiego w Niemczech 1880-1920”>>interpretacja ideologiczna zależna od publiczności: Np konserwatywny odłam klasy średniej przeciw rewolucji
2. Robert ESCARPIT – rozpowszechnienie ksiązki literackiej\
· Ksiązka – treść (kultura symboliczna) i towar konsumpcyjny (przedmiot działalność gosp), cel sam w sobie (cecha bezinteresowności)
· Książka staje się faktem literackim przez kontakt z czytelnikiem; podwójna samotność
· Stanisław Siekierski – odbiór jako wieloczęściowa intern=akcja czynników: mecenatu – opinii krytyki literackiej – publiczność – produkcja wydawnicza; podobnie Anna PAwełczyńska, Bogusław Sułkowski
Ad. 3
SOCJOLOGIA KOMUNIKACJI LIT. „literatura jest literaturą tylko gdy jest czytana”
1. Hugh Dalziel DUNCAN – „Language and literature In socjety”
· Symbolizm interakcji – literatura=symbol, perswazyjna rola symboli - tworzy modele działania w zawieszeniu, przysposabia człowieka do działania
· 3 role społeczne – autor, czytelnik, krytyk
2.Robert ESCARPIT – „akt czytania odtworzeniem aktu pisania”
· Literatura jako proces: projekt (rękopis dzieła), medium, operacja (proces lektury)
· Aparat rozpowszechniania – produkcja ksiązki, tynek, konsumpcja
· Stefan Żółkiewski – PUNKT WYJŚCIA: co ludzie robią z literaturą? Swoistość teorii polega na społecznej wrażliwości na zróżnicowanie kultury i literatury>>SŻ wyróznia
- warianty uczestnictwa w kulturze literackiej – ludyczny (zabawowy), polityczny (zaangażowany), kanoniczny
- kilka obiegów literatury – wysokoartystyczny, trywialny, brukowy, literatury dla ludu, jarmarczno-odpustowy
*model komunikacji uwewnętrznionej – Janusz Sławiński, Edward Balcerz, Michał Głowiński
Italianistyka