Young Karen - Dotknąć świtu.pdf - Young Karen - b.menzel

KAREN YOUNG

DOTKNĄĆ ŚWITU

Wjeżdżając w ulicę eleganckich, nowo

czesnych domów, Mitchell St. Cyr zwolnił. Wycieraczki jego

porsche z szelestem poruszały się po szybie. Rzucił okiem na

stojące rzędem ozdobne - skrzynki pocztowe i szybko rozpo

znał skrzynkę Lindy. Mruknął coś pod nosem. Przed domem

stał jej luksusowy mercedes, zaparkowany bez zarzutu. Swój

samochód ustawił tuż za tamtym, nie zważając na znak zaka

zujący parkowania w tym miejscu. Wysiadł, zatrzasnął drzwi

czki, przygarbił się trochę i postawił kołnierz płaszcza. Zaci

nał nieprzyjemny marcowy deszcz. Szedł szybkim krokiem

ścieżką prowadzącą do domu. Przed drzwiami tupnął kilka

razy i otrzepał płaszcz. Przycisnął dzwonek. Linda na pewno

nie będzie zachwycona jego wizytą. Ale jeśli naniesie wody

do domu, będzie wściekła.

Próbował jeszcze raz. Jeszcze raz chciał przemówić jej do

DOTKNĄĆ ŚWITU

rozsądku. Wiedział, że jeśli znów się nie uda, będzie musiał

wziąć wszystko w swoje ręce.

Stał ze spuszczoną głową. Pocierał palcem koniuszek no

sa i czekał, aż była żona wpuści go do środka. Gdy kropla

wody skapnęła mu za kołnierz, wzdrygnął się i zaklął cicho.

Jednego przynajmniej nie będzie mu żal: pogody. Seattle

uchodziło za jedno z najsympatyczniejszych miast Ameryki,

ale jak na jego upodobania padało tu stanowczo za często. Za

kilkadziesiąt słonecznych dni w roku oddałby wszystkie wiel

komiejskie uroki.

Skrzywił się. Nie, niczego nie wolno z góry przesądzać.

Owszem, przygotował już to i owo, co nie znaczy, że podjął

ostateczną decyzję. Prawdę mówiąc, miał jeszcze ciągle nad

zieję, że nie wyjedzie z Seattle. Dobrze wiedział, że jeśli

Linda zmusi go do tego, stanie przed górą problemów. Wielu

z nich nie dawało się przewidzieć. Nie mógł sobie tego wszy

stkiego wyobrazić. Nigdy dotąd nie był przecież samotnym

ojcem.

Nigdy nie był też ojcem z prawdziwego zdarzenia. Wie

dział o tym. Męczyły go wyrzuty sumienia, nie opuszczało

poczucie winy. Naciskając dzwonek, zastanawiał się, jak wła

ściwie mogło do tego dojść.

Usłyszał za drzwiami jakiś ruch. Zajrzał do środka przez

dziurkę od klucza. Nie, Linda na pewno nie odprawi go

z kwitkiem. Rozprawa odbyła się przed trzema dniami. Dał

im sporo czasu. Miał nadzieję, że Lindzie wróci rozsądek.

Jeśli tak się nie stało, jeśli ciągle nie zdaje sobie sprawy

z wielu rzeczy, jeśli nadal chowa głowę w piasek, będzie mu

siał działać.

Drzwi otworzyły się.

- Mitch...

- Musimy porozmawiać, Lindo.

Stała w drzwiach niezdecydowana, czy go wpuścić. Stała

DOTKNĄĆ ŚWITU

w obłoku drogich perfum, niezaprzeczalnie piękna, w je

dwabnej pidżamie. Burknął coś niecierpliwie pod nosem

i zdecydowanym krokiem wszedł do środka. Zamknął za sobą

drzwi i spojrzał na nią przelotnie. Rozejrzał się po mieszka

niu. Wszystko było białe i wyglądało tak, jakby nikt tu nigdy

nie mieszkał.

- Gdzie Valentine?

Pochyliła głowę i odetchnęła głęboko. Jej długie klipsy

zakołysały się.

- Jest środek dnia, Mitch. Curt pracuje w swoim studio.

- Oparła ręce na biodrach. - Po co przyszedłeś?

- Dobrze wiesz. Chcę, żebyś oddała mi dzieci, Lindo.

Wiesz sama, że tak powinnaś postąpić.

Wzniosła oczy ku niebu.

- Tylko nie to! Co mam zrobić, żebyś wreszcie przestał

mnie męczyć? Trzy dni temu sędzia wysłuchał tego steku

oszczerstw i nieprzyzwoitości, którymi zdecydowałeś się nas

obrzucić i znów mnie przyznał prawo do opieki. Słyszysz?

Znów! Kiedy wreszcie to do ciebie dotrze? Kiedy się wreszcie

z tym pogodzisz?

- Dobrze wiesz, kiedy.

Przez dziesięć lat była jego żoną. Wiedziała, że niełatwo

rezygnuje z raz powziętego zamiaru. Rozpiął płaszcz.

- Czy nie moglibyśmy usiąść i porozmawiać spokojnie?

- Zawahał się i odwrócił w stronę schodów. - Ale gdzie one

są?

- U mojej matki.

Przez chwilę patrzył na nią w milczeniu.

- Robisz wszystko, żeby przyznano ci prawo do opieki,

a potem wysyłasz je do matki? Czy widzisz w tym jakiś sens?

Nie patrzyła mu w oczy.

- Byłam zmęczona. Ta rozprawa w sądzie wisiała nade

mną już od trzech tygodni, nie dając spokoju. A kiedy wresz-

DOTKNĄĆ ŚWITU

cie było już po wszystkim, Curt stwierdził, że muszę trochę

wypocząć. Sam nie mógł jechać, był bardzo zajęty, ale zorga

nizował dla mnie pobyt w pięknej okolicy, w Arizonie. Mia

łam trzy dni wspaniałego relaksu. Właśnie wróciłam. Odbiorę

je od matki, gdy tylko się rozpakuję i zadomowię. Za kilka

dni.

Odgarnęła z czoła ciężkie kasztanowate włosy i szelesz

cząc jedwabiem, poszła w stronę kanapy w salonie. Mitch

szedł za nią, obojętny na piękno długich wspaniałych nóg i na

wdzięk, z jakim zawsze się poruszała. Kiedyś na samą myśl

o tej kobiecie czuł w sobie żar i pożądanie. A teraz wszystko

umarło. Myślał tylko o dzieciach. Ich los napawał go instyn

ktownym lękiem.

Spojrzała na niego z rezygnacją i podwijając nogi, usiadła

na kanapie.

- Nie wiem, co chcesz osiągnąć, przychodząc tu, Mitch.

Dlaczego nie pogodzisz się z faktami i nie dasz nam wreszcie

żyć w spokoju? - W jej głosie brzmiała gorycz. - Zresztą,

przyznasz, że te ojcowskie uczucia pojawiły się u ciebie

z pewnym opóźnieniem. Przez wszystkie lata, kiedy byliśmy

małżeństwem, prawie wcale nie zajmowałeś się dziećmi. Nig

dy nie poświęcałeś im wiele czasu i chyba w ogóle się o nie

nie troszczyłeś. Dlaczego teraz mam uwierzyć, że naprawdę ci

na nich zależy?

Mitch podszedł do okna. Strumyczki wody ściekały po

szybie. Oboje wiedzieli, że w jej słowach kryło się sporo

prawdy. Dawniej rzeczywiście o wiele więcej czasu i uwagi

poświęcał pracy niż własnym dzieciom.

- Kiedy wyjechałaś, dzieci były cały czas u matki?

. - Przecież mówiłam.

- Powiedziałaś, że teraz tam są. Chcę się upewnić, czy

Valentine nie skorzystał z okazji.

- Jak możesz, Mitch! - oburzyła się. - Nie pozwolę ci już

Young Karen - Dotknąć świtu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: