7 - Określenie sztywności ścianki korpusu polimerowego - metody.pdf
(
1596 KB
)
Pobierz
LABORATORIUM
ĆWICZENIE LABORATORYJNE NR 7
Opracował: Piotr Kowalewski
Instytut Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn Politechniki Wrocławskiej
Temat:
Określenie sztywności ścianki korpusu polimerowego - metody
analityczne i doświadczalne
1.
Wprowadzenie
Korpusy, kadłuby oraz pojemniki znajdują szerokie zastosowanie w zarówno w
budowie maszyn jak i w transporcie. Mogą one spełniać rolę tylko osłaniającą i wtedy
występują jako osłony, pokrywy, skrzynie.
Lekkie kadłuby niemetalowe, wykonywane najczęściej z tworzyw wielkocząsteczkowych,
ze względu na ich stosunkowo małą wytrzymałość mechaniczną i cieplną znajdują szerokie
zastosowanie tylko w przypadkach małego obciążenia. Kadłuby z tworzyw są więc chętnie
stosowane w sprzęcie gospodarstwa domowego, mechaniki precyzyjnej, telekomunikacji.
Tworzyw wielkocząsteczkowych używa się także na lekkie kadłuby ręcznych maszyn do
obróbki metali (np. wiertarek, pił) [3].
Kadłuby z tworzyw sztucznych w porównaniu z metalowymi są lżejsze i tańsze. Są
ponadto odporne na korozję i działanie agresywnych związków chemicznych i dlatego nie
wymagają powłoki ochronnej; tłumią drgania i są dźwiękochłonne.
Kadłubom niemetalowym stawiane są wysokie wymagania estetyczne. Na ich powierzchni
nie mogą więc powstawać mikroskopijne rysy, nawet pod wpływem długotrwałego
obciążenia. Dlatego nie dopuszcza się do powstawania w kadłubach naprężeń
przekraczających granicę tworzenia się rys naprężeniowych
σ
ν
[3].
Łatwość przetwarzania tworzyw wielkocząsteczkowych, umożliwiająca uzyskiwanie
wyrobu często w jednej operacji, czyni te materiały szczególnie przydatnymi na kadłuby.
Zaletą tworzyw jest także ich stosunkowo niska cena mała gęstość (0,9—1,4 g/cm
3
) oraz
praktycznie bezodpadowa produkcja przy zmniejszonych nakładach energetycznych [3].
Od tworzyw wielkocząsteczkowych stosowanych na kadłuby wymaga, się przede
wszystkim znacznej wytrzymałości, sztywności i udarności ( w szerokim przedziale
temperatury). Pożądana jest także duża odporność na palenie, antystatyczność i mała lepkość
w stanie stopionym (umożliwiająca odtwarzanie skomplikowanych reliefów), podatność na
metalizowanie oraz barwienie na dowolne kolory z zachowaniem dużego połysku, a także
nieszkodliwość dla zdrowia. Na wybór tworzywa wpływa również możliwość jego
przetwórstwa, co jest uzależnione od kształtu i warunków pracy kadłuba. Ze względu na mały
ciężar właściwy koszt tworzywa nie jest czynnikiem decydującym o jego wyborze na kadłub.
Kadłuby wtryskiwane wykonuje się zwykle z ABS, OMC,
OC
,
PW, PA /wł. szkl. i PW /
wł. szkl. ABS jest chętnie stosowany także na osłony otrzymywane przez kształtowanie z
płyt. Metodą wtryskiwania tworzyw bez włókien, z dodatkiem odpowiednich środków
porotwórczych, można uzyskiwać kadłuby o strukturze porowatej.
Przy projektowaniu kadłubów i pojemników uwzględnia się łatwość i bezpieczeństwo
obsługi oraz estetyczną całość. Kształt kadłubów dobiera się uwzględniając tolerancje
wymiarowe, dążąc do nadania im wymaganej sztywności oraz spełnienia wymagań
wynikających z technologii ich wytwarzania.
Wahania składu masy, temperatury i ciśnienia przetwórstwa oraz błędy wykonania formy i jej
zużycie powodują, że wyroby z tworzyw wielkocząsteczkowych wykazują znaczne odchyłki
wymiarowe.
Pole tolerancji zależy przede wszystkim od metody przetwórstwa: najmniejszą tolerancję
uzyskuje się przy wtryskiwaniu precyzyjnym (ciągła wagowa kontrola wymiarów), większą
— przy wtryskiwaniu technicznym (okresowa kontrola wymiarów). Przy odlewaniu i
kształtowaniu trudno jest uzyskać wymiary tolerowane.
2. Sztywność
Sztywność
S
występującej w kadłubach masywnej ścianki o grubości
h,
którą można
traktować jako belkę utwierdzoną na końcach, wynosi w przypadku zginania:
S
=
EJ
(1)
b
z
bh
3
Gdzie:
E —
współczynnik sprężystości wzdłużnej,
J
z
=
- osiowy moment bezwładności
12
(b - szerokość), a w przypadku skręcania:
(2)
S
=
GJ
b
o
gdzie: G — współczynnik sprężystości postaciowej, J
o
— biegunowy moment bezwładności.
Sztywność ścianek kadłubów o długości nie nadmiernie przekraczającej szerokość i
traktowanych jako kołowe płyty utwierdzone na obrzeżach wyznacza się z zależności:
3
E
h
(3)
S
b
=
2
1
−
ν
12
gdzie
v
oznacza liczbę Poissona.
O porównywalnej sztywności ścianki z tworzywa sztucznego ze stalową tak samo obciążoną
decyduje jednakowe ich ugięcie, tj.
1
1
f
=
=
(4)
E
J
E
J
p
xp
s
xs
skąd:
E
(5)
s
h
=
h
3
p
s
E
p
co oznacza, że grubość masywnej ścianki z tworzywa wielkocząsteczkowego z
usztywniającymi włóknami mineralnymi (E
p
= 10
4
MPa), winna wynosić tylko
h
p
=
2,8
h
s
,
gdzie
h
s
—
grubość ścianki stalowej
(E
s
= 21 • 10
4
MPa). Masa jest przy tym aż 5-krotnie
mniejsza.
Ze względów ekonomicznych dobiera się możliwie małą grubość ścianek kadłubów z
tworzyw sztucznych, taką jednak, aby było możliwe wypełnienie gniazda formy tworzywem
o dużej lepkości w stanie stopionym.
Należy pamiętać, że elementy wykonane z tworzyw sztucznych weryfikowane są
obliczeniowo najczęściej pod względem dopuszczalnych wartości odkształcenia.
3. Obciążalność kadłubów
Ze względu na złożony kształt i przestrzenne obciążenia, obliczenia wytrzymałościowe
kadłubów mają przybliżony charakter i uwzględniają przede wszystkim sztywność ich
ścianek. Obliczenia grubości ścianek uzależnia się więc od ich ugięcia, przy czym kadłub
traktuje się jako belkę (gdy jeden z gabarytowych wymiarów jest zdecydowanie większy od
dwu pozostałych) lub jako płytę (gdy dwa gabarytowe wymiary są większe od trzeciego).
Przy często spotykanym równomiernie rozłożonym obciążeniu kadłuba, tj. przy nacisku
jednostkowym
p
[Pa], odkształcenie wyrażone ugięciem belki o długości
l
[m] i sztywności
S
b
[N • m
2
], w przypadku swobodnego jej podparcia wynosi:
(5)
3
5
pl
f
=
≤
f
u
dop
384
S
b
a w przypadku zamocowania jej na końcach, a także trwałego złączenia z podłożem, a więc
takiego jaki występuje w żebrach, wynosi
3
1
pl
(6)
f
=
≤
f
u
dop
384
S
b
Przy założeniu, że wygięta belka przyjmie kształt okręgu koła, odkształcenie wyrażone
ugięciem
f
u
daje się łatwo uzależnić od wydłużenia belki f
w
, zgodnie z uproszczonym wzorem
16
2
f
(
+
f
)
=
l
+
f
(7)
w
u
3
Odkształcenie natomiast, wyrażane przez wydłużenie gładkiej płyty o promieniu R [m] i
sztywności S
p
[Nm], wynosi:
1
pR
4
σ
h
ν
(8)
f
=
≤
f
=
w
dop
64
S
E
p
Stąd poszukiwaną grubość gładkich płyt. kolistych można wyznaczyć jako
4
pR
H
= α
−
(9)
3
Ef
dop
gdzie
α
= 0,009—0,011, przy czym mniejsze wartości obowiązują dla tworzyw o większej
liczbie Poissona
v.
Wzór można stosować także do stosunkowo wiotkich płyt prostokątnych o
niezbyt dużej różnicy między szerokością
B, a
długością
l
, przyjmując wówczas szerokość
B
zamiast promienia
R
oraz ok. 2-krotnie większą wartość współczynnika
α
(
α
= 0,018-0,022).
Dla często występujących w kadłubach ścianek użebrowanych (płyta + belka), z
obciążeniem p równomiernie rozłożonym, odkształcenie f
k
-można wyznaczyć ze związku:
f
+
f
1
1
1
p
b
=
+
=
(10)
f
f
f
f
⋅
f
k
p
b
p
b
Dla ścianek skrzyń usztywnionych przez żebra i występy otworów wykonanych z
materiałów o współczynniku
E i
liczbie
v
, obciążonych siłą skupioną P przyłożoną w
określonym miejscu ścianki, odkształcenie
f
k
można wyznaczyć ze związku:
2
(11)
Pl
1
−
ν
f
k
=
0
125
⋅
k
⋅
k
⋅
k
⋅
k
⋅
1
2
3
4
3
E
H
We wzorze tym sztywność ścianki jest uzależniona od współczynników określających
wpływ:
k
1
- punktu przyłożenia obciążenia,
k
2
-
żeber usztywniających,
k
3
- obciążonego
otworu i usztywniającego występu,
k
1
-nieobciążonych otworów i usztywniających występów.
Współczynnik
k
1
o wartości zależnej także od wymiarów obciążonej ścianki, z
uwzględnieniem wymiarów skrzyni, oraz od typu ścianki (dna czy ścianki bocznej) można
określić wg tabl. 1 Zamieszczony rysunek skrzyni ze ściankami bocznymi odchylonymi od
poziomu ułatwia zlokalizowanie miejsca przyłożenia obciążenia.
Tabela 1 Wpływ punktu obciążenia skrzyni na współczynnik k
1
[3]
Plik z chomika:
Fidelbaum
Inne pliki z tego folderu:
7 - Określenie sztywności ścianki korpusu polimerowego - metody.pdf
(1596 KB)
5- Badanie tarcia i zuuycia kompozytów polimerowych.pdf
(1408 KB)
6 - Badanie odporności na ścieranie materiałów polimerowych.pdf
(819 KB)
2 - Badanie tarcia statycznego materiałów polimerowych.pdf
(257 KB)
3 - Ocena własności mechanicznych tworzyw termoplastycznych - próby rozciągania, zginania, udarności.pdf
(347 KB)
Inne foldery tego chomika:
Wykład (Wieleba)
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin