Zabawy twórcze.doc

Zabawy twórcze

Rozwijanie aktywności twórczej dzieci

Dziecko przychodzi na świat bogato wyposażone. Ma wrodzoną potrzebę poznawania świata i odkrywa go z wielką odwagą. Charakteryzuje je ogromna dociekliwość w zadawaniu pytań i swoisty upór w działaniu i poznawaniu. Jest spontanicznie radosne i cieszy się zarówno efektem swoich działań, jak i procesem odkrywania. Cechuje je ogromna wyobraźnia, zdolność do fantazjowania, umiejętność improwizowania, niezwykła pomysłowość i duża produktywność. Myśli intuicyjnie i metaforycznie. Buduje sobie własny świat i znakomicie w nim funkcjonuje?
Rozwój dziecka jest uwarunkowany działaniem oraz obcowaniem dziecka z dorosłymi. Ma też silny związek ze spontaniczną, inicjowaną przez samo dziecko aktywnością. W sposób naturalny, mimowolnie poprzez działanie gromadzi ono własne doświadczenia i zdobywa wiedzę o świecie. Działalność ta kształtuje w nim zarówno umiejętność orientowania się w świecie, jak i rozwija trudną sztukę radzenia sobie w nim.
Uczenie się pod kierunkiem dorosłego jest jednym z istotnych warunków rozwoju dziecka. Należy pamiętać jednak, że można pomóc dziecku prowokując go do rozwoju bądź ograniczyć je, zablokować i pozbawić w ten sposób radości wzrastania. Dlatego też kierując rozwojem dziecka należy towarzyszyć dziecku w rozwoju, dać mu słuszne prawo do twórczego kreowania siebie, tworzyć warunki działania, inspirować, motywować do aktywności. W takich warunkach dziecko najlepiej, jak potrafi, uczyć się będzie samo, poprzez własne działanie. Intuicyjnie, często metodą prób i błędów, gromadzić będzie własne umiejętności i wiedzę o otaczającej rzeczywistości. Rozwój małych dzieci związany z aktywnością poznawczą, jak również z zabawą, ma charakter twórczy. Każda sytuacja jest nowa dla małego dziecka, do tej pory nieznana. Zatem małe dzieci bezustannie dokonują odkryć rzeczy, zjawisk nieznanych, zupełnie nowych. Z tego punktu widzenia każde z dzieci działa twórczo, ich cała aktywność ma charakter aktywności twórczej. Zasadnicza różnica między twórczością osób dorosłych a twórczością dzieci jest ta, iż dziecięca twórczość, jakkolwiek niesłychanie ważna dla rozwoju dziecka i ogromnie znacząca z punktu widzenia jednostki, ma charakter twórczości subiektywnej, co oznacza, że nie ma ona specjalnego znaczenia z punktu widzenia społecznego rozpatrywanego pod kątem kategorii nowości, związanej z obiektywnym odkryciem. Jednakże niezaprzeczalną wartością jest unikatowy rozwój dziecka, właściwy tylko dla tej jednej, konkretnej osoby.
Środowisko akceptujące twórczy rozwój małego dziecka pozwala mu na ufne otwieranie się na nowe doświadczenia, które niesie świat, pozwala na rozwój ciekawości poznawczej, która będzie towarzyszyła mu w dalszym życiu, na stworzenie bazy umożliwiającej dziecku ciekawe życie, pozwala na życie, w którym będzie ono otwarte, wrażliwe i ciekawe, a jednocześnie umiejące tworzyć unikatowe wartości w życiu swoim i swoich bliskich, znajdować radość odkrywania nowych wartości w codziennych czynnościach i zdarzeniach, jak również pozwoli na wrażliwe i głębokie odbieranie natury i dzieł sztuki.
Inną ważną formą tej aktywności dzieci w wieku przedszkolnym są zabawy tematyczne, pierwotnie odtwórcze, powoli zmieniające się na zabawy o charakterze twórczym, w których dzieci tworzą sytuacje i kreują postacie do tej pory nie widziane. W twórczych zabawach sytuacje są często podobne do prawdziwych zdarzeń, czasami jednak znacznie odbiegają od rzeczywistości. Dzięki nim dzieci tworzą fantastyczne światy zaludnione kamykami, papierkami i szmatkami. Bardzo często dzieci posiadają fikcyjnych przyjaciół, którymi są nieistniejące zwierzęta lub osoby. Dzieci bawią się i przebywają z fikcyjnymi towarzyszami, którzy mają imiona, określone właściwości fizyczne, właśnie takie, jakie dziecko akceptuje i lubi.
.Marzenia na jawie są innym przejawem aktywności twórczej dzieci. Można je określić jako fantazjowanie, w odróżnieniu od bardziej kontrolowanej formy związanej z wyobraźnią. Cechą charakterystyczną marzenia na jawie jest jego subiektywizm, wyobrażane role wydają się dzieciom wspanialsze, bardziej bohaterskie niż w standardowych zabawach tematycznych. Inną formą ekspresji zdolności twórczych są niewinne kłamstwa, które często są przejawem zarówno zdolności twórczych, jak i literackich dzieci. Humor dziecięcy, będący jedną z form twórczej aktywności dzieci, może przejawiać się w wymyślaniu sytuacji humorystycznych, nazw lub określeń (dzieci wymyślają zabawne nazwy, scenki).
Zabawa jest czynnikiem stymulującym rozwój dyspozycji twórczych dziecka Twórcza oryginalność nie mogłaby istnieć bez szczególnie ważnej dla człowieka dyspozycji, jaką jest wyobraźnia. Wyobraźnia określana jest jako zdolność umysłu do tworzenia wyobrażeń opartych na aktualnych lub wcześniejszych doświadczeniach zmysłowych. Jest zdolnością do wykraczania poza dostarczone informacje, umiejętnością dostrzegania nowych jakości w rzeczach znanych. Jest podstawą tworzenia korzystnych zmian w otoczeniu i samym sobie, sprzyja więc rozwojowi twórczości.
Duże znaczenie w rozwoju wyobraźni twórczej ma wczesne podjęcie aktywności, która polega na częstym posługiwaniu się obrazami umysłowymi. Ważnymi ćwiczeniami dla jej rozwoju są treningi wizualizacji i transformacji wyobrażeń umysłowych. Istotne jest zatem uwzględnienie w programach edukacyjnych dla dzieci w wieku przedszkolnym tego typu zadań. Okazuje się, że duże możliwości w tym zakresie posiadają właśnie dzieci. Niezwykle istotna dla rozwoju wyobraźni twórczej jest stymulacja polegająca na stawianiu dzieciom zadań, poprzez które będą mogły rozwijać dwa podstawowe mechanizmy wyobraźni twórczej: tworzenie metafor obrazowo-wizualnych oraz przekształcanie obrazów umysłowych.
Inną cechą twórczości, która dynamicznie się rozwija w wieku przedszkolnym, jest spontaniczność. Jest to cecha, którą A. Masiow przypisuje ludziom samo urzeczywistniającym się. Spontaniczność jest warunkiem niezbędnym dla powstania autonomii psychicznej. To czy ta cecha ujawni się, rozwinie i przetrwa, jest zależne od czynników wewnętrznych (układu nerwowego) i zewnętrznych - oddziaływań środowiska, między innymi od postawy rodziców i nauczyciela przedszkola. Rozwijanie dyspozycji do działań twórczych wymaga od nauczyciela przedszkola, oprócz odpowiedniej postawy, znajomości metod stymulowania twórczej aktywności i zadań rozwijających podstawowe operacje umysłowe myślenia twórczego. W procesie kształcenia powinny dominować przede wszystkim metody poszukujące, ekspresyjne i praktyczne, najbardziej wyzwalające aktywność twórczą dziecka. Sposoby pracy z dziećmi powinny mieć urozmaicony charakter i być dostosowane do ich możliwości oraz potrzeb. Pozwala to zainteresować dzieci proponowaną problematyką, doświadczyć i przeżyć wiele nowych sytuacji, współpracować w grupie, poznać siebie i innych.

Oto proponowane przykłady technik, które należy wykorzystać w pracy z dziećmi.

Krąg
Siedzenie w kole daje dzieciom poczucie więzi grupowej, stwarza, bowiem możliwość wzrokowego i emocjonalnego kontaktu. Dzieci w kręgu chętnie się wypowiadają, łatwiej rozumieją treść kierowanych do nich zadań.
Rozmowa
Jej celem jest nawiązanie bliższego kontaktu z dzieckiem. Ten sposób komunikowania się ułatwia przekazywanie myśli i uczuć, wzbogaca słownictwo dziecka. Rozmowy z grupą służą przede wszystkim skoncentrowaniu uwagi na wybranym temacie zajęć. Sprzyjają wyciąganiu wniosków, dokonywaniu podsumowań, załatwieniu bieżących spraw.
Rozmowy indywidualne mogą być przydatne do rozwiązywania problemów, rozładowania emocji, lepszego poznania dziecka.
Pytania, stawiane dzieciom, powinny mieć charakter otwarty, zachęcający do pełniejszych wypowiedzi.
Nie dokończone zdania
Uzupełnianie takich zdań ułatwia samodzielną wypowiedź, pozwala też na uzewnętrznienie reakcji dziecka, sprzyja porozumiewaniu się, dokonywaniu analogii i skojarzeń.
Metoda ta pozwala dzieciom dostrzec podobieństwa i różnice między sobą, kiedy np. mówią o swoich uczuciach bądź reakcjach związanych z zajęciami, wydarzeniami, problemami, a także o ulubionych zwierzętach, itp.
Pary
Dzieci dobierają się w pary, by wykonać zadania, a następnie zamieniają się partnerami. Ta forma pracy grupowej uczy współdziałania, przestrzegania przyjętych zasad, może służyć wzbogaceniu sposobów komunikowania się poprzez zabawę. Stwarza okazję do zbliżenia się z osobami słabiej się znającymi i izolowanymi, co sprzyja zmniejszeniu uprzedzeń i podziałów.
Opowiadanie historyjek
Krótkie opowiadania zapoznają dzieci z konkretną sytuacją, najczęściej dotyczącą życia społecznego lub przeżyć bohaterów, szczególnie przy poruszaniu tzw. trudnych lub wstydliwych tematów. Fabuła opowiadań może być wymyślona lub zaczerpnięta z życia.
Po opowiedzeniu bądź przeczytaniu historyjek można:
- zadawać dzieciom pytania, np. czy ich odczucia są podobne do odczuć bohaterów,
- wzmacniać przedstawiony przykład swoim osobistym przeżyciem w podobnej sytuacji,
- rozmawiać z dziećmi o tym, jakie konsekwencje mogą wywołać ich różne zachowania.
Rysunki
Rysunek jest lubianą i powszechnie stosowaną formą wypowiedzi dzieci. W ten sposób uzewnętrzniają swoje przeżycia, doświadczenia i wiedzę o otaczającym świecie, zanim będą je mogły wyrazić słowami.
Zabawy ruchowe
Charakteryzują się różnorodnością rozwiązań i mają wiele odmian. Mogą być rytmiczne, pantomimiczne, oparte na dźwięku i wykonywane z użyciem rekwizytów. Ich celem jest stworzenie dzieciom możliwości:
- przeżywania radości i zadowolenia,
- przejawiania inicjatywy i twórczości,
- odczuwania odprężenia psychicznego i relaksu,
- nawiązywania dobrych kontaktów z innymi,
- uczenia się współpracy i życia w zespole.
Taniec
Przez ruch ciała dzieci uczą się nawiązywać kontakt z otaczającym światem. Za pomocą rytmu wyrażają swoją osobowość, uczucia i treści życia, a nawet myśli.
Potrzebę ruchu, odprężenia i tworzenia zaspokaja taniec. Ma istotne znaczenie dla rozwoju osobowości, jest także istotnym elementem terapii, ponieważ ruch relaksuje, znosząc napięcie mięśniowe i emocjonalne.
Taniec grupowy uczy dzieci dzielenia przestrzeni z koleżankami i kolegami, wzmaga komunikację pozawerbalną. Sprzyja pogłębianiu kontaktu z własnym ciałem, wzmacnia zaufanie i wiarę we własne możliwości.
Odgrywanie scenek
Granie ról daje okazję do ćwiczenia nowych zachowań i uczy radzenia sobie w różnych sytuacjach.
Ponieważ dzieci emocjonalnie wczuwają się w role, bohaterów scenek można poszukiwać wśród osób z ich najbliższego otoczenia, w świecie zwierząt, bajkach, filmach, itp.
Inscenizacje
Zabawy dramatyczne wyrabiają samodzielność w myśleniu i działaniu. Rozwijają wyobraźnię oraz ekspresję twórczą i słowną (połączoną z mimiką i gestem), ruchowo-muzyczną (ruchy ciałem, tańce, piosenki) i plastyczną (stroje, dekoracje).
Przedstawienia mają zazwyczaj fabułę o realistycznej tematyce, do zaprezentowania której dzieci wykorzystują własne doświadczenia bądź fantazje. Wtedy uruchamiają wyobraźnię. Mogą też polegać na odtwarzaniu konkretnych postaci historycznych.

Przykłady zabaw rozwijających podstawowe operacje umysłowe myślenia twórczego

ZABAWA : ,,MÓJ NASTRÓJ”
Cele: - integracja grupy.
- rozwijanie umiejętności rozpoznawania własnych uczuć i nastrojów oraz komunikowania ich innym.
Materiały: 4 plansze obrazujące stan pogody: deszcz, słońce, słońce za chmurą, mgła.
Przebieg: Każdy z uczestników wybiera obrazek symbolizujący jego aktualny nastrój. Demonstruje go grupie i określa za pomocą przymiotników. W omówieniu
prowadzący zwraca uwagę na podobieństwa i różnice w odczuciach dzieci.
ZABAWA : ,,PRZEDMIOTY”
Cele: - rozwijanie umiejętności słuchania innych
- zwiększanie płynności słownej.
Przebieg: „Rozejrzyj się po sali. Wybierz jeden przedmiot, ale nie mów jaki. Przyjrzyj mu się dokładnie, tak jakbyś miał sporządzić jego plan." Dzieci po kolei
opowiadają o wybranym przedmiocie, nie nazywając go. Zadaniem grupy jest odgadnąć, o jakim przedmiocie mowa.

ZABAWA : ,,CO BY BYŁO, GDYBY...”
Cele: - przełamywanie stereotypów myślowych
- rozwijanie wyobraźni.
Przebieg: Dzieci siedzą w kręgu. Prowadzący podaje następującą instrukcję: „Wymyśl jak najwięcej różnych możliwych skutków takiej oto nietypowej, fantastycznej sytuacji:
- co by się stało, gdyby na czele rządu stanął owad?
- gdyby ludzie zaczęli swobodnie przenikać przez ściany
- gdyby nie musieli spać?"
Uczestnicy po kolei prezentują swoje wyobrażenia np. skutków wybranej przez prowadzącego sytuacji.

ZABAWA : ,,JAK...”
Cele: - rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów
- kształtowanie zdolności planowania i ekspresji plastycznej.
Materiały: kartony, kredki lub farby.
Przebieg: Prowadzący przedstawia uczestnikom nietypowy problem do rozwiązania, np.:
- jak można zważyć słonia (przypuśćmy, że pracujesz w Zoo i musisz ustalić dawkę jakiegoś leku dla słonia)?
- jak zaprojektowałbyś ulepszony autobus (autobusy przewożą tłumy ludzi, ale nie zawsze są wygodne)? Przy pomocy rysunków dzieci indywidualnie planują i ilustrują sposób rozwiązania tego problemu. Następnie prezentują i omawiają swoje prace.

ZABAWA : ,,BEZLUDNA WYSPA”
Cel: - ćwiczenie giętkości i płynności myślenia.
Przebieg: Grupa dzieli się na zespoły 3-osobowe. Około 5 minut uczestnicy pracują w podgrupach wg instrukcji podanej przez prowadzącego:
„Jesteście rozbitkami na wyspie bezludnej. Wasz okręt zatonął, uratowała się tylko Wasza grupka. Pewnego dnia fala wyrzuca na plażę dużą skrzynię - prawdopodobnie część ładunku okrętu. Biegniecie do skrzyni w nadziei, że znajdziecie tam coś pożytecznego, ale stwierdzacie, że w środku jest pełno żarówek, wkładów do długopisów i guzików od bielizny. Jest tego wszystkiego naprawdę bardzo dużo.
Co możecie z tego zrobić na wyspie bezludnej? W jaki sposób możecie wykorzystać ten niezwykły ładunek?
Po upływie przewidzianego czasu poszczególne zespoły prezentują swoje pomysły.

ZABAWA : ,,TYSIĄC DEFINICJI”
Cele: - rozwijanie zdolności abstrahowania
- ćwiczenie wyobraźni.
Przebieg: Prowadzący podaje nazwę obiektu, będącego przedmiotem definiowania (powinien to być przedmiot zwyczajny, dobrze znany z codziennego doświadczenia, np. but, krzesło, książka itp.). Następnie każdy uczestnik po kolei podaje własną definicję obiektu wg schematu „x to..." (np. „but jest to płaszcz dla nogi").

ZABAWA ,,ARCHIWUM I”
Cel: - rozwijanie płynności myślenia.
Przebieg: Uczestnicy siedzą w kręgu. Na prośbę prowadzącego wymieniają po kolei nazwy rzeczy wg podanego kryterium (np. „rzeczy białe”). Prowadzący stopniowo podaje nowe cechy obiektu (np. rzeczy białe i miękkie, następnie białe, miękkie i jadalne itp.). Im więcej kryteriów, tym zadanie jest trudniejsze i w tym większym stopniu wymaga przypominania sobie obiektów wg nietypowych kluczy identyfikacyjnych.

ZABAWA ,,ARCHIWUM II”
Cel: rozwijanie myślenia słowno-pojęciowego.
Materiały: karteczki z wypisanymi kryteriami.
Przebieg: Uczestnicy losują kilka karteczek z wypisanymi kryteriami i sprawdzają, czy archiwum pamięci notuje obiekty spełniające wszystkie z nich jednocześnie.

ZABAWA ,,PODOBIEŃSTWA”
Cel: rozwijanie myślenia słowno-pojęciowego.
Materiały: kartki - losy z wypisanymi hasłami.
Przebieg: Uczestnicy po kolei losują dwie kartki. Na każdej z nich napisane jest jakieś hasło (np. drzewo owocowe, leśniczówka, hotel, chińskie pióro, dziurawy but itp.). Każdy uczestnik po kolei głośno odczytuje treść swoich karteczek i mówi, jakie podobieństwa widzi w wylosowanych hasłach. Prowadzący stara się „wygaszać” próby stosowania całych serii podobieństw tworzonych wg jednego klucza (np. rzeczy wyobrażalne, zniszczalne itp.). Najbardziej wartościowe są podobieństwa opierające się na rzeczywistych, ważnych, ale ukrytych wspólnych cechach obiektów. W dalszej kolejności zwiększamy liczbę haseł do trzech, czterech itd. Można też od razu zacząć od liczby większej niż dwa.

ZABAWA ,,INNY DZIEŃ”
Cele: - rozwijanie wyobraźni i giętkości myślenia
- kształtowanie empatii.
Materiały: kartki, długopisy.
Przebieg: Prowadzący podaje uczestnikom następującą instrukcję:
„Jak podoba Ci się pomysł, żeby jeden tydzień w roku dzieci całkowicie samodzielnie prowadziły dom, robiły zakupy, gotowały, sprzątały? Ułóż plan jednego dnia w takim tygodniu." Dzieci najchętniej planują dzień, w którym rodziców „wysyłają" do szkoły.
Uczestnicy pracują indywidualnie wg otrzymanej instrukcji, a po upływie przewidzianego czasu prezentują swoje pomysły grupie.

ZABAWA ,,NOWE OSIEDLE”
Cel: rozwijanie wyobraźni kształtowanie oryginalności myślenia.
Materiały: kartki z narysowanym planem osiedla, długopisy.
Przebieg: Prowadzący rozdaje uczestnikom kartki z narysowanym planem osiedla i długopisy. Uczestnicy pracują indywidualnie wg następującej instrukcji:
„W pewnym mieście zostanie oddane do użytku nowoczesne i pięknie usytuowane osiedle. Władze spółdzielni mieszkaniowej, która buduje osiedle, mają jednak problem: osiedle nie ma jeszcze nazwy.
Nie nazwano placu, który znajduje się w centrum osiedla, oraz promieniście rozchodzących się od niego ulic. Specjalna komisja spółdzielni odrzuciła dotychczasowe propozycje, uznając je za mało oryginalne i nie spełniające wymagania, by nazwy wypływały z oryginalnej koncepcji, ogólniejszej zasady lub pomysłu wiążącego je ze sobą; by stanowiły logiczną całość.
Twoim zadaniem jest wymyślenie nazw dla osiedla, placu będącego jego centrum handlowym i kulturalnym oraz ośmiu ulic. Pamiętaj, żeby spełnić warunki spółdzielni mieszkaniowej. Nazwy wpisz w odpowiednie miejsca na zamieszczonym planie."

ZABAWA ,,WYOBRAŹNIA”
Cel: kształtowanie umiejętności tworzenia i wykorzystywania konstruktywnych i niebanalnych wyobrażeń i fantazji.
Materiały: taśma magnetofonowa z nagraniem instrumentalnego utworu muzycznego (o wyraźnie określonym klimacie emocjonalnym).
Przebieg: Prowadzący podaje grupie następującą instrukcję:
„Połóż się wygodnie i zamknij oczy. Wyobraź sobie, że dźwięki, które słyszysz, są częścią ścieżki dźwiękowej filmu. Wyobraź sobie, co dzieje się na ekranie. Dzieci prezentują swoje wyobrażenia.

ZABAWA ,,UKŁADANIE ZDAŃ”
Cele: - kojarzenie związków gramatyczno-logicznych w strukturze zdań,
- ćwiczenie spostrzegawczości i szybkości podejmowania decyzji.
Materiały: dwie kartki papieru, rozsypanka wyrazowa.
Przebieg: Uczestnicy podzieleni są na dwa zespoły. Przed każdym zespołem w odległości 5 kroków na stoliku leżą kartka i wyrazy. Na sygnał prowadzącego pierwsi z każdego zespołu podbiegają do stolika, na kartce układają dowolny wyraz i powracają na koniec swojego rzędu. Następne osoby podbiegają kolejno do stolika, odczytują wyrazy i dokładają dalszy, starając się, by powstało sensowne zdanie.
Ocenie podlega szybkość i poprawność wykonania pracy przez zespoły.
Po zakończeniu pracy przedstawiciele każdej grupy odczytują utworzone zdania.

ZABAWA ,,ZAPRASZAM DO SIEBIE...”
Cele: - rozwijanie wyobraźni twórczej ćwiczenie ekspresji ruchu
- pokonywanie barier, a zwłaszcza nieśmiałości i lęku.
Materiały: karteczki z nazwami zwierząt.
Przebieg: Dzieci losują karteczki z nazwami zwierząt i po kolei głośno je odczytują. Zadaniem grupy jest zapamiętanie, kto jest jakim zwierzęciem.
Następnie dzieci siadają w kręgu, jedno miejsce jest puste. Zabawę rozpoczyna dziecko, które po prawej ręce ma wolne miejsce. Wypowiada słowa: Miejsce po mojej prawej stronie jest wolne, zapraszam do siebie... np. zajączka. Wybrane dziecko przychodzi na wskazane miejsce, naśladując zachowania danego zwierzęcia (np. zając „kica" i rusza „wąsikami").

ZABAWA ,,TRZYMAJ - PUŚĆ”
Cele: - usprawnianie pamięci słuchowej,
- rozwijanie koncentracji i przerzutności uwagi.
Materiały: kolorowy sznurek.
Przebieg: Uczestnicy zabawy stojąc w kole trzymają sznur odpowiadający długością obwodowi koła. Prowadzący staje w środku koła. Co pewien czas wskazując na dowolne dziecko, woła „Puść" lub „Trzymaj". Zabawa polega na tym, że wtedy gdy stojący w środku woła" Puść", należy sznurek trzymać i odwrotnie - puścić po okrzyku „Trzymaj". Okrzyki te padają na zmianę, raz w formie rozkazu, kiedy indziej - prośby, co utrudnia orientację.

ZABAWA ,,FOTOGRAFIA”
Cel: stymulowanie myślenia twórczego.
Materiały: kolorowe fotografie, kartony, gazety, nożyczki, klej.
Przebieg: Prowadzący rozdaje każdemu dziecku po l zdjęciu wyciętym z gazety. Następnie prosi o przyklejenie zdjęcia na karton oraz wymyślenie i przygotowanie podpisu do tego zdjęcia. Podpis powinien być wykonany metodą collage, złożony z przyklejonych wyrazów, wyciętych z gazet. Po wykonaniu ćwiczenia dzieci prezentują prace na forum grupy i odczytują wymyślone komentarze.

ZABAWA ,,DZIEL I ŁĄCZ”
Cele: - rozwijanie giętkości i oryginalności myślenia,
- integracja grupy.
Materiały: gazety, taśma klejąca, nożyczki, spinacze biurowe.
Przebieg: Prowadzący rozdaje uczestnikom gazety (ta sama ilość gazet dla każdego dziecka) nożyczki i taśmę klejąca. Zadaniem każdego uczestnika jest zbudowanie z podanych materiałów własnej wieży, która będzie:
- stabilna (potrafi samodzielnie stać co najmniej godzinę),
- jak najwyższa,
- piękna.
Po zakończeniu pracy w określonym czasie, uczestnicy prezentują swoje wieże. W omówieniu prowadzący podkreśla oryginalność i indywidualność rozwiązań. W drugiej części ćwiczenia prowadzący zaprasza dzieci do pracy wg instrukcji:
„Każdy z Was zbudował własną, odrębną wieżę. Ważne jest jednak, by nie zamykać się w niej, ale szukać sposobów porozumienia się z innymi. W tym celu z gazet i spinaczy wybudujcie most, który będzie łączyć Waszą wieżę z wieżą sąsiada z prawej strony". Po zakończeniu pracy dzieci „odwiedzają się" nawzajem w swoich wieżach.

ZABAWA ,,DZIEŃ ZIEMI”
Cele: - doskonalenie koncentracji uwagi
- rozwijanie sprawności manualnej
- rozwijanie fantazji i wyobraźni.
Materiały: karton, klej, kolorowe kółka z papieru.
Przebieg: Prowadzący inicjuje rozmowę o ekologii i zagrożeniach, jakie pojawiają się w związku z degradacją środowiska. Objaśnia słowa trudne z tej dziedziny. Następnie grupa tworzy własną definicję pojęcia „plakat".
W oparciu o uzyskane informacje i własną wyobraźnię, każde dziecko metodą origami tworzy indywidualny plakat pt. „Chrońmy ziemię przed zniszczeniem". Po zakończeniu ćwiczenia następuje ekspozycja prac.

ZABAWA ,,SPOSTRZEGAWCZOŚĆ”
Cele: - rozwijanie spostrzegawczości
- rozwijanie pamięci
Materiały: klocek, gumka, zegarek, klucz itp.
Przebieg: Wybieramy różne przedmioty, takie jak: gumka, temperówka, zegarek, klucz itp. (do 10 sztuk), kładziemy je na środku pokoju, najlepiej na dużym arkuszu papieru, po czym pozwalamy patrzeć na nie dzieciom przez 2 do 3 minut. Następnie przedmioty te przykrywamy dużym papierem lub np. chustą, zaś dzieci mają narysować na przygotowanych wcześniej karteczkach ich nazwy. Liczba przedmiotów powinna być dostosowana do wieku. Dzieci młodsze zapamiętują od 5 do 7 sztuk, starsze więcej (10 — 15 sztuk). Ćwiczenie pozwala wstępnie rozpoznać poziom rozwoju pamięci dziecka.

ZABAWA ,, PODOBIEŃSTWA I RÓŻNICE”
Cele: - rozwijanie giętkości i oryginalności myślenia
- rozwijanie wyobraźni twórczej
Materiały: obrazki
Przebieg: Każde dziecko losuje obrazek i kładzie na stole. Omawiamy po kolei obrazki zestawione parami, dzieci wg kolejności siedzenia podają, jakie są podobieństwa i jakie różnice pomiędzy np. butem a zegarkiem, komputerem a obrazem itd.

ZABAWA ,,RÓŻNE FUNKCJE PRZEDMIOTÓW”
Cele: - rozwijanie giętkości i oryginalności myślenia
- rozwijanie wyobraźni twórczej
Przebieg: Osoba prowadząca wymienia jakiś dowolny wyraz — rzeczownik (np. kłębek nici, zapałki, guma do żucia itd.), po czym dzieci po kolei wymieniają, do czego, poza funkcją podstawową, może służyć dany przedmiot. Osoba prowadząca zapisuje listę różnych zastosowań tego przedmiotu, po wyczerpaniu wszystkich pomysłów odczytujemy listę zebranych funkcji, akcentujemy najbardziej oryginalne wśród nich.

ZABAWA ,,9900 POMYSŁÓW”
Cele: - radzenie sobie w sytuacjach trudnych
- stymulowanie myślenia twórczego.
Przebieg: Podajemy przykłady sytuacji trudnych, zachęcając do poszukiwania sposobów ich rozwiązania, np.
a) zgubiłeś klucze do domu, rodzice są w pracy, co robić?
b) jak uprasować spodnie lub spódnicę bez żelazka? itp.

ZABAWA ,,WYMYŚLANKI”
Cel: rozwijanie wyobraźni twórczej, tworzenie nie istniejących słów
Przebieg: Każde dziecko ma wymyśleć nową, nie istniejącą nazwę jakiegoś przedmiotu oraz opisać słowami, do czego ma służyć i jak wygląda. Wskazane jest, aby dzieci narysowały swoje „wynalazki59, przykłady niebanalnych pomysłów warto zachować w teczce rysunków jako przykład dla innych.

ZABAWA ,,ALFABET”
Cele: - Wzbogacanie języka
- ćwiczenie szybkich skojarzeń
Przebieg: Osoba prowadząca wymienia litery alfabetu. Jedno z dzieci w pewnym momencie mówi - „stop", wówczas litera wymieniana jako ostatnia stanowi początek następnego wyrazu. Jeśli jest to np. „s", wszystkie kolejne dzieci podają dowolny wyraz na tę literę. Wyrazy mają być rzeczownikami albo przymiotnikami i nie mogą się powtarzać, powinny być wymieniane od razu, gdy przyjdzie kolej, tzw. runda. Jeśli dziecko, na które wypadnie, nie ma w tym momencie pomysłu, może powiedzieć - „pas", wówczas mówią kolejne osoby. Ćwiczenie to można rozpocząć poprzez „pisanie" palcem na plecach dziecka dowolnej litery. Po „odczytaniu przez skórę" litery wytypowana osoba wymienia ją, zaś pozostali wyrazy na tę literę, po kolei - w rundzie.

ZABAWA ,,CO TO JEST”
Cel: rozwijanie myślenia indukcyjnego oraz intuicyjnego.
Materiały: karteczki z nazwami przedmiotów, zwierząt i roślin.
Przebieg: Przygotowujemy karteczki z nazwami przedmiotów, zwierząt i roślin. Dzieci po kolei losują (z pojemnika, w którym wymieszano wszystkie karteczki) po jednej z nich i nie czytając treści przekazują osobie prowadzącej, która jedynie informuje, do której z trzech grup należy wyraz. Karteczkę z wylosowanym słowem przypinamy szpilką na plecach danego dziecka, które ma za zadanie odgadnąć wyraz za pomocą pytań, na które odpowiadają pozostali uczestnicy tylko „tak" lub „nie". Im szybciej padnie prawidłowa odpowiedź, tym większe brawa otrzymuje zgadujący, wykazał się bowiem umiejętnością wyciągania wniosków z niepełnych przesłanek.

ZABAWA ,,PODOBIEŃSTWA”
Cel: - budowanie analogii, metaforyzowanie
- rozwijanie wyobraźni
Materiały: duże arkusze papieru z wypisanymi w dwóch kolumnach hasłami.
Ćwiczenia tego typu maj ą również na celu naukę rozumowania typu indukcyjnego oraz rozwój wyobraźni. Analogia jest związkiem pomiędzy dwoma obiektami o podobnej wewnętrznej strukturze, sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, dlaczego coś jest „coś innego". Metafora, jako bliska analogii, często pokrywa się z nią, wybieramy takie, które są zrozumiałe same przez się lub wymagaj ą prostego wyjaśnienia poprzez szukanie podobieństw między danymi rzeczownikami.
Przykład takiego ćwiczenia: na tablicy lub dużym arkuszu papieru wypisujemy w dwóch kolumnach hasła takie jak np.:

A
pies
teatr
uczeń
matka
szkoła
radio
dyrektor
samochód
miasto
B
przyjaciel
generał
pojazd kosmiczny
kopiec mrówek
fabryka
poduszka
żołnierz
kawiarnia

Przebieg: Zadanie polega na połączeniu dowolnego wyrazu z kolumny lewej z prawą (za pomocą strzałki) wg schematu: A jest jak B, bo..., słówko „bo" wyjaśnia, co oznacza dana analogia. Związek pomiędzy wyrazami może być wielokrotny.

ZABAWA ,,CECHY PRZEDMIOTU”
Cele: - Abstrahowanie, lista atrybutów
- rozwijanie twórczego myślenia
Przebieg: Ćwiczenie polega na wyróżnieniu wszystkich cech danego obiektu, począwszy od cech koniecznych, niezbędnych po przypadkowe, niekonieczne. Schemat jest następujący: „X jest...", np. długopis jest użyteczny, elegancki, niebezpieczny itd.... należy uzupełnić jak najdłużej to zdanie za pomocą przymiotników. Trzeba wybierać nie tylko cechy fizyczne obiektu oraz jego funkcje, ale również reakcje emocjonalne, jakie budzi, a także ukryte możliwości.

ZABAWA ,, PRZEJŚCIE PRZEZ „TUNEL OCZU" LUB „TUNEL RĄK", „SERCE DZWONU".
Cele: - oswojenie się z bliskością fizyczną członków grupy oraz
- budowanie poczucia bezpieczeństwa.
Przebieg: Tunel oczu i rąk tworzy się z dwóch szeregów osób ustawionych równolegle, na odległość wyciągniętych ramion. Uczestnicy kolejno przechodzą pomiędzy szeregami. W zabawie pierwszej nie są dotykani rękoma, lecz pilnie są obserwowani przez pozostałych, którzy nieustannie patrzą im prosto w oczy. W zabawie następnej dzieci mają do pokonania przeszkodę w postaci wyciągniętych rąk, które imitują dwuskrzydłowe drzwi, jest ich tyle, ile par osób. Warto obserwować, jak zachowują się poszczególni uczestnicy przy otwieraniu drzwi, które mogą otwierać się łatwo lub z oporami, zależy to od zachowań stojących w szeregach. Zabawa „serce dzwonu" polega na tym, że uczestnicy stają w kręgach o średnicy około l metra. Do środka wchodzi l osoba, zamyka oczy, po czym traci równowagę, opierając się o „ściany" kręgu, utworzonego przez kolegów, którzy delikatnie popychają ja do środka, zaś ona ponownie „pada" w dowolnym kierunku. Ważne jest, by dzieci imitujące serce dzwonu były rozluźnione, miały zamknięte oczy, wówczas czują się bezpiecznie. Po przejściu wszystkich uczestników przez wymienione ćwiczenia pytamy o wrażenia, w jakich sytuacjach czuli się dobrze, a w jakich gorzej.

ZABAWA ,,TRATWA RATUNKOWA".
Cel: - rozwijanie wyobraźni
- budowanie poczucia bezpieczeństwa.
Przebieg: Ćwiczenie polega na tym, że na środku sali kładziemy duży papier (pakunkowy, brystol lub dwie podwójne strony gazet), który ma imitować tratwę. Wyobraźmy sobie sytuację zagrożenia, np. tonięcie statku lub dużej łodzi. Ratujemy się wchodząc na tratwę, pomagamy wejść innym. Obserwujemy reakcje poszczególnych dzieci, wczucie się w sytuację, zachowania wobec innych, tendencje przywódcze itd. Omawiamy przebieg doświadczenia w grupie.

ZABAWA ,,CO BĘDZIE DALEJ”
Cele: - tworzenie fabuły różnych zdarzeń
- rozwijanie myślenia twórczego
Przebieg: Dzieci dostają kartki z rysunkiem przedstawiającym fragment jakiejś scenki bądź ilustrację z książki czy zdjęcie z gazety ilustrowanej. Treścią tych ilustracji mają być jakieś zdarzenia, sytuacje, które są omawiane i przeżywane przez dzieci i dorosłych. Zadanie w tym przypadku polega na dorysowaniu początku oraz zakończenia zdarzenia, które miało tu miejsce, za pomocą 2 lub 3 obrazków, a następnie omówienie ich treści. Warto przypomnieć, że nie chodzi tu o wartość artystyczną rysunków, mogą być one jak najbardziej proste. Najistotniejsza jest ich interpretacja dokonana przez dzieci. Chodzi tu o pewien rodzaj wrażliwości emocjonalnej i sposób jej odczytywania oraz ilustrowania przez uczestników zajęć, co może być przedmiot...