GĘŚ GĘGAWA

----------------------------------------------------

TRYB ŻYCIA

Jesienią  liczne stada gęsi  ciągną z gniazdowisk w Skandynawii, Europie Wschodniej i Azji Środkowej na południe. Zazwyczaj latają  charakterystycznych formacjach -  kluczach  - w kształcie klina przypominającego literę ,,V’’  i gromadzą  się w olbrzymich stadach  na  zachodnich i południowych wybrzeżach  Europy,  gdzie ucztują na łąkach niedaleko rzek lub w bagiennych regionach. Ich  typowe gęganie słychać z daleka. Gęsi gęgawy wyruszają na żer zazwyczaj w dzień.   O zmroku  powracają  na wspólne miejsca snu,  znajdujące się na otwartych terenach wodnych. Niekiedy docierają dość  daleko w głąb  lądu. W gęściej  zasiedlonych regionach gęsi są o wiele ostrożniejsze, na żer wyruszają  w nocy, po wschodzie księżyca,  a o świcie powracają  do miejsc odpoczynku. Wiosną gęsi  odlatują  z powrotem na północ do swych gniazdowisk.    

POŻYWIENIE

Gęś  gęgawa  żywi się głównie trawą,  ale spasa też  liście, młode pędy  i zboże  oraz różne owoce. Ponieważ  nie ma tak dobrego systemu trawiennego jak wiele ssaków roślinożernych, nie potrafi  dostatecznie  wykorzystać substancji odżywczych z roślin. Dlatego musi zjeść  znaczną ilość pożywienia, by zapewnić sobie wystarczającą ilość  ważnych dla życia substancji. Niekiedy  zdobywanie i przyjmowanie  pożywienia zajmuje jej cały dzień.  

Nie jest przy tym zaskakujące, że jest bardzo wybredna i lubi najbardziej młode, delikatne końce roślin. Często  widuje się ogromne  stada gęsi, gdy  opadają  na świeżo  skoszone  pola pszenicy  lub jęczmienia i zbierają resztki. Lubią  też młode,  kiełkujące  zboże. Krawędziami dziobów szczypią najdelikatniejsze pędy. Nie trudno się domyślić, że rolnicy niechętnie widują  je na swych polach i uważają na szkodniki. 

CZY WIESZ,ŻE...

·     Dzikie gęsi  gęgawy  są bardzo  ostrożne, trudno się do nich  zbliżyć. Cechę  tę  zachowały  też gęsi  domowe, które głośnym gęganiem ostrzegają o zbliżaniu się kogoś obcego.

·     Kiedy  pisklęta gęsi gęgawy wyklują się, pierwszą żywą istotę, jaką ujrzą, uznają  za matkę. Ten mechanizm  nazywa się imprintingiem i został odkryty przez austriackiego  zoologa i twórcę  etologii – nauki o zachowaniu zwierząt – Konrada Lorenza.

6+