Palczak żyje najczęściej samotnie w lasach deszczowych Madagaskaru. Jest tak płochliwy, że trudno badać jego zwyczaje na wolności. Najczęściej porusza się wysoko w koronach drzew lub przeszukuje niedostępne gąszcze bambusów. Potrzebuje do życia wysokich pni w dżungli, gdzie znajduje dostatek pożywienia. W odróżnieniu od większości innych małpiatek palczak buduje sobie gniazdo, niekiedy nawet dwa lub trzy. Większość życia spędza w gnieździe, przykryty puszystym ogonem. O zmroku budzi się i pełen energii skacze i wspina się po gałęziach na swym terytorium. Ten akrobata potrafi zawiesić się tylnymi nogami na gałęzi, przednie kończyny ma więc wolne, może nimi zbierać pożywienie i przytrzymywać je lub przeczesywać swą długą sierść. W nocy palczaki często odważają się na opuszczenie drzew i z wysoko uniesionym ogonem skaczą po ziemi. Sposób poruszania się po ziemi jest niezwykły, zwierzęta te stąpają bowiem na dłoniach. Ich palce są tak długie, że przeszkadzałyby w chodzeniu. Palczak wydaje niewiele odgłosów, szykując pożywienia pochrząkuje, a przestraszony – gwałtownie prycha.
Palczak zastępuje na Madagaskarze dzięcioły, których tu nie ma, zjada bowiem larwy kózek i innych szkodników drzew. Kluczową rolę przy pozyskiwaniu pożywienia odgrywa jego cienki palec środkowy.
Palczak stuka nim w korę drzew zdradzający istnienie wewnątrz korytarza lub szelest larwy chrząszcza. Kiedy palczak określi położenie ofiary, swymi ostrymi siekaczami wybija otwór w korze i cienkim palcem środkowym stara się wymacać larwę i wyciągnąć ją ostrym pazurem. Silnych siekaczy palczak używa też do nadgryzania skorup orzechów kokosowych i innych, pni bambusa, trzciny cukrowej i różnych nasion. Cienkim palcem ta rzadka małpiatka wyskrobuje jadalny środek. Chętnie pije też mleko kokosowe. Palczakowi smakują słodkie owoce, nie zapomina też nigdy o rozłupaniu ich pestek.
· Palczak nazywany jest też ,,aj – aj’’, ponieważ, gdy zostanie zaskoczony wydaje taki dźwięk.
· Z tym niezwykłymi zwierzętami związanych jest wiele legend. Tubylcy wierzą, że kiedy człowiek uśnie w dżungli, palczak może mu podsunąć poduszkę z trawy. Jeśli poduszkę tę znajdzie się po przebudzeniu pod głową, oznacza to wielkie bogactwo, ale jeżeli będzie ona pod nogami – znalazcę spotka klątwa.
· By zwiększyć szanse palczaków na przeżycie w 1966 roku część ich populacji przewieziono na wysepkę Nosy Mangabe niedaleko wschodnich wybrzeży Madagaskaru. W tym rezerwacie palczaki mają największą możliwość przeżycia.
legenda1