Clive Cussler - Z archiwum NUMA - 07 - Żeglarz.pdf - Książki - fiziula

ś EGLARZ

Tajemnica sprzed tysi ę cy lat mo Ŝ e oznacza ć

zagład ę współczesnego ś wiata.

Tylko Kurt Austin potrafi zapobiec katastrofie...

Rok 900 p.n.e. Fenicki okr ę t przybija do odległego l ą du.

Załoga ukrywa w zamaskowanej grocie bezcenny ładunek.

Rok 2003. Z muzeum w Bagdadzie znika ś eglarz - staro Ŝ ytny

fenicki pos ą g. Kto ś nie cofnie si ę przed zbrodni ą , by dosta ć rze ź b ę

w swoje r ę ce. Jak ą tajemnic ę kryje ś eglarz?

Kurt Austin, szef zespołu NUMA, musi rozwi ą za ć zagadk ę .

Od antycznego wraku, zaszyfrowanego r ę kopisu Tomasza Jeffersona

i zatopionej kopalni trop prowadzi do zaginionych skarbów

króla Salomona i szalonego projektu, który pogr ąŜ y ś wiat

w globalnym konflikcie.

Clive Cussler to największy mistrz przygody,

jeden z najpopularniejszych i najbardziej lubianych pisarzy świata,

barwna, wspaniała postać, legendarny nurek, Ŝeglarz,

poszukiwacz wraków zatopionych okrętów - istny Dirk Pitt.

Jest autorem światowych bestsellerów, m.in.: Potop, Sahara,

Ś wi ę ty kamie ń , Zaginione Miasto, Złoty Budda, Bieguny zagłady,

Czarny wiatr, Skarb Czyngis-chana, Tajna stra Ŝ , Atlantyda odnaleziona,

sprzedanych w ponad 130 milionach egzemplarzy,

tłumaczonych na ponad 30 języków i publikowanych w 105 krajach.

PowieściClive'aCusslera

AFERAŚRÓDZIEMNOMORSKA

ATLANTYDAODNALEZIONA

BIEGUNYZAGŁADY

BŁĘKITNEZŁOTO

CERBER

CYKLOP

CZARNYWIATR

LODOWAPUŁAPKA

NADNONOCY

ODYSEJATROJAŃSKA

OGNISTYLÓD

OPERACJA„HF"

PODWODNIŁOWCY

PODWODNIŁOWCY2

PODWODNYZABÓJCA

POTOP

SAHARA

POTOP

SAHARA

SKARB

SKARBCZYNGISCHANA

SMOK

.ŚWIĘTYKAMIEŃ

TAJNASTRAś

VIXEN03

WĄś

WIRPACYFIKU

WĄś

WIRPACYFIKU

WYDOBYĆ„TITANICA"

AFERAŚRÓDZIEMNOMORSKA

ATLANTYDAODNALEZIONA

BIEGUNYZAGŁADY

BŁĘKITNEZŁOTO

CERBER

CYKLOP

CZARNYWIATR

LODOWAPUŁAPKA

NADNONOCY

ODYSEJATROJAŃSKA

OGNISTYLÓD

OPERACJA„HF"

PODWODNIŁOWCY

PODWODNIŁOWCY2

PODWODNYZABÓJCA

SKARB

SKARBCZYNGISCHANA

SMOK

.ŚWIĘTYKAMIEŃ

TAJNASTRAś

VIXEN03

WIRPACYFIKU

WYDOBYĆ„TITANICA"

ZABÓJCZEWIBRACJE

ZAGINIONEMIASTO

ZŁOTOINKÓW

ZŁOTYBUDDA

clive

ZŁOTYBUDDA

CussleR

PAUL KEMPRECOS

ś EGLARZ

Przekład

MACIEJ PINTARA

Redakcja stylistyczna

Lucyna Łuczy ń ska

AMBER

Korekta

Jolanta Kucharska

Katarzyna Pietruszka

Ilustracja na okładce

Craig White

Opracowanie graficzne okładki

Wydawnictwo Amber

Skład

Wydawnictwo Amber

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi

Tytuł oryginału

The Navigator

By arrangement with Peter Lampack Agency, Inc.,

551 Fifth Avenue, Suite 1613, New York, NY 10176-0187, USA.

Ali rights reserved.

For the Polish edition

ZABÓJCZEWIBRACJE

ZAGINIONEMIASTO

ZŁOTOINKÓW

ISBN 978-83-241-3064-1

Warszawa 2008. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

00-060 Warszawa, ul. Królewska 27

tel. 6204013, 620 8162

www.wydawnictwoamber.pl

Prolog

Odległy l ą d, około roku 900 p.n.e.

Potwór wyłonił si ę z porannej mgły w perłowym ś wietle brzasku. Ogrom-

ny łeb z długim pyskiem i rozd ę tymi nozdrzami zbli Ŝ ał si ę do brzegu,

gdzie kl ę czał my ś liwy z ci ę ciw ą łuku napi ę t ą przy policzku i wzrokiem

utkwionym w jelenia pas ą cego si ę na moczarach. Gdy do uszu łowcy do-

tarł plusk, m ęŜ czyzna zerkn ą ł w stron ę wody. Zdj ę ty strachem, cisn ą ł łuk

i z krzykiem rzucił si ę do ucieczki. Spłoszony jele ń pomkn ą ł w las i znik-

n ą ł w ś ród drzew.

Mgła rozst ą piła si ę , odsłaniaj ą c wielki czerwonobr ą zowy Ŝ aglowiec,

którego drewniany sze ść dziesi ę ciometrowy kadłub oblepiały wodorosty.

Na wysokim dziobie, za wyrze ź bionym łbem parskaj ą cego ogiera, stał

m ęŜ czyzna - zagl ą dał do drewnianej szkatułki, szukaj ą c w niej czego ś , ale

gdy pojawił si ę widmowy brzeg, podniósł głow ę i wskazał w lewo.

ś eglarze przy dwóch wiosłach steruj ą cych skierowali statek na nowy

kurs wzdłu Ŝ g ę sto zalesionego wybrze Ŝ a, a załoga z wpraw ą przestawiła

kwadratowy Ŝ agiel w pionowe czerwono-białe pasy.

Kapitan nie przekroczył jeszcze trzydziestki, lecz powaga i surowo ść ma-

luj ą ce si ę na jego twarzy dodawały mu lat. Wydatne usta i kwadratow ą szcz ę k ę

okalała g ę sta czarna broda, grzbiet nosa był lekko skrzywiony, cera ogorzała

od morskiego wiatru i sło ń ca przypominała barw ą maho ń , a przepastne piwne

oczy miały tak ciemny kolor, Ŝ e ź renice stały si ę prawie niewidoczne.

Dowódcy statków nosili purpurowe szaty, barwione cenn ą wydzielin ą

ś limaka Murex trunculus, ale kapitan wolał chodzi ć ubrany tylko w baweł-

niany kilt jak zwykły Ŝ eglarz. Czarne, faluj ą ce, krótko przyci ę te włosy

przysłaniała mi ę kka, sto Ŝ kowa czapka.

Słony zapach morza znikn ą ł, gdy statek wszedł do szerokiej zatoki.

Kapitan wci ą gn ą ł do płuc powietrze, pachn ą ce kwiatami i zieleni ą , roz-

koszuj ą c si ę my ś l ą o wypiciu słodkiej wody, kiedy tylko postawi stop ę na

suchym l ą dzie.

Rejs trwał długo, ale przebiegł bez przygód, dzi ę ki starannie dobranej

fenickiej załodze, składaj ą cej si ę z do ś wiadczonych Ŝ eglarzy, do której na-

le Ŝ eli równie Ŝ Egipcjanie, Libijczycy oraz mieszka ń cy innych krajów ś ród-

ziemnomorskich. Bezpiecze ń stwa strzegł oddział scytyjskich piechurów.

Fenicjanie byli najlepszymi Ŝ eglarzami na ś wiecie, odwa Ŝ nymi po-

dró Ŝ nikami i kupcami. Ich morskie imperium rozci ą gało si ę na całe Morze

Ś ródziemne, poza Słupy Heraklesa i Morze Czerwone. Statki Greków, po-

dobnie jak Egipcjan, trzymaj ą ce si ę wybrze Ŝ y, rzucały kotwice o zachodzie

sło ń ca, podczas gdy nieustraszeni Fenicjanie Ŝ eglowali dniem i noc ą , nie

widz ą c l ą du. Przy sprzyjaj ą cym wietrze w ruf ę ich du Ŝ e statki handlowe

potrafiły pokonywa ć ponad sto mil morskich na dob ę .

Kapitan nie był Fenicjaninem, ale znał marynarskie rzemiosło jak mało

kto i w umiej ę tno ś ci Ŝ eglowania nie miał równych sobie, co sprawiło, Ŝ e

szybko zyskał szacunek załogi.

ś aglowiec „Tarszisz", budowany specjalnie z my ś l ą o dalekich rejsach

handlowych po pełnym morzu, w przeciwie ń stwie do bardziej przysadzi-

stych statków, przeznaczonych do krótkich podró Ŝ y, miał długie i proste

linie. Pokład oraz wr ę gi wyciosano z twardych cedrów liba ń skich, gruby

maszt był niski i mocny, Ŝ agiel kwadratowy z egipskiego płótna, wzmoc-

niony skórzanymi pasami, najlepiej nadawał si ę do pełnomorskich rejsów.

Wygi ę ty kil, wysoki dziób i rufa upodobniały go do statków wikingów,

budowanych dopiero kilka wieków pó ź niej.

Tajemnica panowania Fenicjan na morzu kryła si ę nie tylko w tech-

nice. Słynna była doskonała organizacja na pokładach ich statków, gdzie

ka Ŝ dy członek załogi znał swoje miejsce i pracował równie sprawnie jak

tryb w dobrze naoliwionej machinie. Za takielunek odpowiadał pomocnik

kapitana, obserwator, który stale sprawdzał ka Ŝ d ą cz ęść osprz ę tu, by mie ć

pewno ść , Ŝ e nie zawiedzie w obliczu niebezpiecze ń stwa.

Kapitan poczuł, jak o jego bos ą stop ę ociera si ę co ś mi ę kkiego. Pozwo-

lił sobie, co zdarzało si ę rzadko, na u ś miech, wło Ŝ ył szkatułk ę do skrzyni,

schylił si ę i podniósł kota. Fenickie koty pochodziły z Egiptu, gdzie były

czczone jako bóstwa. Na fenickich statkach, na których nie brakowało

szczurów, okazywały si ę bardzo przydatne. Kapitan pogłaskał kilka razy

pasiaste, pomara ń czowo- Ŝ ółte zwierz ę , potem delikatnie postawił mrucz ą -

cego kota na pokładzie. Statek zbli Ŝ ał si ę do szerokiego uj ś cia rzeki.

- Opu ś ci ć Ŝ agiel! - zawołał kapitan do obserwatora. - Do wioseł!

Obserwator przekazał pierwszy rozkaz dwóm marynarzom, którzy

wspi ę li si ę błyskawicznie po maszcie na rej ę ; dwaj inni rzucili takielarzom

liny, przymocowane do dolnych rogów Ŝ agla, by tamci mogli zrefowa ć

du Ŝ y płócienny kwadrat.

Wio ś larze o br ą zowych ramionach czekali ju Ŝ , siedz ą c w dwóch rz ę -

dach po dwudziestu po obu stronach okr ę tu. W przeciwie ń stwie do niewol-

ników na wielu statkach byli zawodowcami i nap ę dzali Ŝ aglowiec szybki-

mi, precyzyjnymi ruchami.

Sternicy wprowadzili statek w uj ś cie rzeki. Cho ć poziom wody podno-

siły wiosenne roztopy, płycizny i bystrza uniemo Ŝ liwiały podró Ŝ Ŝ aglow-

cem w gł ą b l ą du.

Wzdłu Ŝ relingu stali scytyjscy najemnicy, trzymaj ą cy bro ń w gotowo-

ś ci. Kapitan, który obserwował z dziobu brzeg rzeki, zobaczywszy trawia-

sty cypel, rozkazał wio ś larzom zatrzyma ć statek pod pr ą d i załoga rzuciła

kotwic ę .

Muskularny m ęŜ czyzna z wystaj ą cymi ko ść mi policzkowymi i twarz ą

zniszczon ą jak skóra na starym siodle podszedł do kapitana. Tarsa dowo-

dził scytyjskimi najemnikami, ochraniaj ą cymi statek i jego ładunek. Spo-

krewnieni z Mongołami Scytowie, ciesz ą cy si ę sław ą doskonałych je ź d ź -

ców konnych i łuczników, mieli te Ŝ osobliwe zwyczaje.

W czasie walki pili krew pokonanych wrogów, a z ich skalpów robili

serwetki. Tarsa oraz jego ludzie malowali ciała na czerwono i niebiesko,

myli si ę w ła ź ni parowej, nosili skórzane spódniczki i spodnie, wpusz-

czone w mi ę kkie, skórzane buty. Nawet najbiedniejsi Scytowie upi ę kszali

swoje stroje złotymi ozdobami. Tarsa miał na szyi wisiorek w kształcie

konia, który dostał od kapitana.

Przeprawi ę si ę ze zwiadowcami na brzeg - powiedział.

Zabior ę si ę z wami. - Kapitan skin ą ł głow ą .

Na kamiennej twarzy Scyty pojawił si ę u ś miech. Pocz ą tkowo nie bar-

dzo wierzył, Ŝ e młodemu kapitanowi uda si ę utrzyma ć statek na wodzie,

ale obserwuj ą c, jak dowodzi on wielkim Ŝ aglowcem, przekonał si ę , Ŝ e za

arystokratycznymi rysami i łagodnym głosem młodego m ęŜ czyzny kryje

si ę człowiek z Ŝ elaza.

Do burty przyci ą gni ę to szerok ą łód ź , któr ą holowano za statkiem,

i wsiedli do niej Tarsa, trzech jego najbardziej walecznych scytyjskich na-

jemników, kapitan oraz dwóch silnych wio ś larzy.

Kilka minut pó ź niej łód ź ze zgrzytem uderzyła w cypel i kapitan przy-

wi ą zał j ą do pachołka, prawie niewidocznego w ś ród chwastów, porastaj ą -

cych skalisty brzeg.

Tarsa kazał jednemu ze swoich ludzi zosta ć z wio ś larzami, a sam wraz

z kapitanem i dwoma najemnikami ruszyli zaro ś ni ę t ą kamienist ą drog ą

w gł ą b l ą du. Po tygodniach sp ę dzonych na rozkołysanym pokładzie szli naj-

pierw niepewnie, ale szybko odzyskali równy krok. Kilkaset metrów od rze-

ki natkn ę li si ę na zachwaszczony plac, otoczony z czterech stron wal ą cymi

si ę budynkami; w otwartych drzwiach i zaułkach rumowiska rosła wysoka

trawa.

Kapitan pami ę tał, jak kiedy ś wygl ą dało to miejsce. Plac t ę tnił Ŝ yciem,

setki robotników uwijały si ę w magazynach.

Grupa zwiadowcza przeszukała metodycznie ka Ŝ d ą budowl ę i kapitan,

zadowolony, Ŝ e osada jest opuszczona, poprowadził swoich towarzyszy

z powrotem nad rzek ę . Doszedłszy do ko ń ca drogi, dał znak r ę k ą . Kiedy

załoga podniosła kotwic ę i wio ś larze skierowali statek do brzegu, kapitan

odwrócił si ę do scytyjskiego dowódcy.

Czy twoi ludzie s ą gotowi wykona ć zadanie, które nas czeka?

Moi ludzie s ą gotowi na wszystko - parskn ą ł Scyta.

Odpowied ź nie zaskoczyła kapitana. Podczas długiego rejsu wiele go-

dzin sp ę dził, rozmawiaj ą c z Tars ą , wypytuj ą c Scyt ę o jego ojczyzn ę i na-

ród, pragn ą ł bowiem wiedzie ć jak najwi ę cej o ludziach ró Ŝ nych ras. Poza

tym lubił twardego, starego wojownika, który hołdował przedziwnym

zwyczajom.

Przycumowano statek i załoga opu ś ciła szeroki trap. Na pokładzie za-

dudniły kopyta dwóch koni poci ą gowych, wyprowadzanych ze stajni pod

ruf ą po pochylni. Zwierz ę ta zachowywały si ę nerwowo na otwartej prze-

strzeni, ale Scytowie szybko je uspokoili łagodnymi słowami i gar ś ciami

ziarna nas ą czonego miodem.

Kapitan, zarz ą dziwszy wypraw ę po słodk ą wod ę oraz Ŝ ywno ść , zszedł

do ładowni i stan ą ł przy skrzyni z mocnego cedru liba ń skiego, która zda-

wała si ę l ś ni ć w ś wietle wpadaj ą cym przez luk. Kazał załodze bardzo

ostro Ŝ nie wyci ą gn ąć j ą na pokład.

Przymocowali do niej grube liny, a gdy zaczepili je za hak bomu prze-

ładunkowego, a Ŝ zaskrzypiał pod ci ęŜ arem. Uniesiono j ą wolno z ładow-

ni, postawiono na pokładzie, odczepiono hak, po czym wsuni ę to wiosła

w otwory w jej bokach 1 ko ń cach, Ŝ eby mo Ŝ na było przenie ść . ś eglarze

d ź wign ę li skrzyni ę , poło Ŝ yli sobie wiosła na ramionach i zeszli po trapie

na brzeg.

Ładunek został umieszczony na niskim wozie maj ą cym mocne drew-

niane koła z Ŝ elaznymi obr ę czami, do którego zaprz ęŜ ono konie. Piesi

Ŝ ołnierze, zarzuciwszy na ramiona tarcze oraz łuki, dzier Ŝą c włócznie

w r ę kach, sformowali ochron ę po obu stronach. Orszak ruszył naprzód

z klekotem broni, prowadzony przez kapitana i scytyjskiego dowódc ę .

Z wyludnionej osady wyszli na drog ę , wyci ę t ą w g ę stym lesie wzdłu Ŝ

rzeki. Trakt zarosła trawa, ale mimo to mogli si ę szybko posuwa ć mi ę dzy

drzewami. Zatrzymywali si ę co noc i rozbijali obóz. Trzeciego dnia rano

dotarli do doliny mi ę dzy dwiema niskimi górami.

Kapitan zatrzymał kolumn ę i wyj ą ł z plecaka szkatułk ę , do której

zagl ą dał na statku. Kiedy Ŝ ołnierze odpoczywali i zajmowali si ę ko ń mi,

uniósł wieko, wlał do szkatułki troch ę wody i zajrzał do ś rodka. Spojrzał

na zwój welinu w sakiewce z tkaniny, potem ruszył dalej z niezachwian ą

pewno ś ci ą w ę drownego ptaka.

Przemaszerowali przez dolin ę , dochodz ą c do pola, gdzie w wysokiej

trawie le Ŝ ały resztki okr ą głych kamieni mły ń skich. Widok ich przywiódł

kapitanowi na my ś l spoconych m ęŜ czyzn, obracaj ą cych nimi, robotnicy

wsypywali do młynów kosze odłamków skalnych, mełli je na proch i nosili

do palenisk, w których miechy podsycały ogie ń . M ęŜ czy ź ni przechylali

gliniane tygle i wlewali l ś ni ą c ą Ŝ ółt ą ciecz do form w kształcie cegły.

Id ą c dalej, dotarli do dwóch kamiennych pos ą gów. Wielko ś ci ą dwu-

krotnie przewy Ŝ szały człowieka i od szyi w dół przypominały ludzkie po-

stacie. Wyrze ź biono je po to, by odstraszały tubylców. Upiorne oblicza

ł ą czyły w sobie najszkaradniejsze rysy ludzkie i pyski zwierz ę ce, jakby

rze ź biarz zamierzał stworzy ć najohydniejsz ą i najbardziej przera Ŝ aj ą c ą

twarz, jak ą mo Ŝ na sobie wyobrazi ć . Nawet twardzi najemnicy czuli si ę

nieswojo. Nerwowo przekładali włócznie z jednej r ę ki do drugiej i rzucali

niespokojne spojrzenia na gro ź nie wygl ą daj ą ce pos ą gi.

Kapitan zerkn ą ł do magicznej szkatułki i na welin, po czym skierował

si ę w stron ę mrocznego lasu, a reszta pod ąŜ yła za nim. Marsz utrudniały

grube korzenie, ale w niespełna godzin ę pokonali le ś ne ost ę py i zbli Ŝ yli

si ę do gładkiej ś ciany niskiej skały u podnó Ŝ a góry. Drog ę zagradzały dwa

pos ą gi, takie same jak te widziane wcze ś niej.

U Ŝ ywaj ą c ich jako odniesienia, kapitan wyznaczył metod ą triangulacji

punkt na skalnej ś cianie. Przesuwaj ą c r ę k ą po pionowej powierzchni, na-

trafił palcami na ledwo widoczne uchwyty i wspi ą ł si ę po nich.

Niecałe cztery metry nad ziemi ą odwrócił si ę i usiadł w skalnym za-

gł ę bieniu. Wsun ą ł włóczni ę w szczelin ę jako d ź wigni ę . Rzucono mu lin ę ,

której koniec umocował do włóczni, drugi Ŝ ołnierze przywi ą zali do konia.

Kiedy ko ń poci ą gn ą ł, a kapitan popchn ą ł stopami lekkie wypi ę trzenie, od

Clive Cussler - Z archiwum NUMA - 07 - Żeglarz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: