1. Jakie cechy antycznego ogrodu rzymskiego znalazły kontynuację w ogrodzie renesansowym?
- Ogród był zamknięty poprzez otaczające go budynki
- Dziedziniec posiadał roślinność topiaryczną
- Miał kompozycję geometryczną i symetryczną
- Był na rzucie kwadratu
- Przejawia się również kolekcjonerstwo ogród był galerią gromadzono rzeźby i różnorodna roślinność.
2. Wymień cechy rzymskiego ogrodu antycznego w willi miejskiej?
Posiadał specyficzną kompozycję jego plan był na prostokącie otoczony był pomieszczeniami mieszkalnymi. Przestrzeń kompozycji wyznaczała jedna główna oś na której ustawiano poszczególne elementy willi tworzone jako odrębne wnętrza o różnej wielkości następujące jedno po drugim. Początek stanowił westybul- rodzaj sieni. Za nim znajdował się atrium-nieduży prostokątny dziedziniec z centralnie umieszczonym basenem do zbierania wody opadowej. Dalej był tablinum- niewielkie pomieszczenie gdzie przyjmowano gości. Perystyl- prostokątny dziedziniec otoczony kolumnadą w którym znajdował się ogród najczęściej ozdobny z licznymi rzeźbami fontannami i bogatą roślinnością. Następnie przez eksedrę przechodziło się do następnego perystylu gdzie znajdował się duży ogród ozdobiony kanałami wodnymi z rybami były tam też fontanny świątynia posągi bogów pergolami drzewami i krzewami była tam roślinność strzyżona. Na końcu willi znajdowało się drugie wejście.
3. Wymień typy willi w antycznym Rzymie oraz wskaż podstawowe różnice w towarzyszących im ogrodach?
Willa miejska – lokalizacja w mieście, kompozycja geometryczna, jedna oś kompozycyjna na niej ustawiano wszystkie elementy: westybul, atrium z basenem, tablinum, perystyl.
Willa podmiejska- lokalizacja po za miastem umożliwiała zaplanowanie rezydencji bardziej rozbudowanej można z nich było oglądać otaczający krajobraz. Kompozycja była też geometryczna i podział na poszczególne wnętrza ale zamiast atrium był obszerny perystyl wejściowy z urządzonym ogrodem. Otaczały go budynki a dalej znajdował się ogród otoczony kolumnadą z tarasem stąd rozciągał się widok na okolicę i znajdował się tam basen.
Willa rusticae- wielkie przedsiębiorstwa rolniczo-produkcyjne posiadały winnice lub plantacje oliwek znajdowała się też często pszenica. Przez taką plantację prowadziła droga do części mieszkalnej willi. Cześć willi była zarezerwowana na magazyn mogły też zajmować część otoczonego kolumnadą dziedzińca znajdował się tam też ogród warzywny.
4. Typy ogrodów publicznych w starożytnej Grecji i Rzymie obiekty architektoniczne przy jakich występowały.
Ogrody publiczne w starożytności to święte gaje które służyły praktykom religijnym. Ich lokalizacja była na wzniesieniach skąd rozciągał się piękny widok. Dominantom kompozycji była świątynia ozdobiona kolumnadami i portykami sytuowana na wzniesieniu.
W starożytnej Grecji ogrody publiczne to gimnazjony służyły one wychowaniu i rozwojowi kultury fizycznej. Zakładane były na terenie i poza terenem miasta. Były to rozbudowane obiekty skomponowane jako niezależne jednostki o bogatym wyposażeniu. Kompozycja na planie kwadratu lub prostokąta. Wszystkie elementy podporządkowane głównej os. Zaczynając od wejścia na osi znajdowały się przedsionek, palestra- niewielki plac otoczony partykiem za którym były pomieszczenia, następnie było przejście do właściwego gimnazjonu. Wyposażone były w boiska baseny bieżnie i arenę do zapasów. Wśród drzew ustawiano rzeźby i posągi bogów.
W starożytnym Rzymie ogrody publiczne były prywatne udostępniane publiczności i te które od razu zakładano z myślą o publiczności. Jeden ierwszych ogrodów publicznych założeń był ogród Pompejusza który posiadał teatr i ogrodzenie w postaci portyku. Ogród publiczny otaczał również termy wewnątrz głównego budynku term oprócz basenów boisk i króżganków znajdował się również ogród. Termy zajmowały 12ha a zabudowa ich 2,5ha a reszta to ogród.
5. Społeczna utopia willi na czym polegała i w jakich epokach występowała jakie cechy posiadał taki ogród?
Utopia willi czyli dążenie do ideału antycznego, osiągnięcie równowagi, harmonii (duch-ciało, świat-człowiek, uczucie-rozum) co odzwierciedlało się w architekturze oraz w ogrodach. Właściciel majątku traktuje wszystkich jako jedną wielką rodzinę, łącznie ze służbą, on się nimi opiekuje, daje przykład, oni mu pomagają i darzą go szacunkiem. W willi takiej powinny być miejsca do pracy, odpoczynku, spożywania posiłków z pracownikami. Nie ma podziału na folwark i dom właściciela.
6. 0mów symbolikę ogrodu wirydarzowego.
1. Kwadrat -symbol ziemski, nasza rzeczywistość. Koło-symbol Boga, rzeczywistości pozaziemskiej.
2. Cyfra 4 -to 4 strony świata, 4 rzeki rajskie, które w raju miały swój początek, 4 ewangelistów, 4 kardynalne cnoty.
3. Drzewa życia -nawet misa z wodą, ideał bądź źródło żywej wody. Jest to utrzymanie tradycji starotestamentowej, gdzie woda była najważniejszym dobrem. W centrum ogrodu. Źródło miłości, wiedzy, mądrości, życia, symbolizowała Chrystusa.
4. Drzewo życia -symbol połączenia 3 wymiarów życia . Korona-niebo, wymiar duchowy. Pień- nasze życie, codzienność. Korzenie-moce nieczyste, jakieś zło. Rosło centralnie.
5. Krzewu róży - na biało symbol czystości Maryi, czerwony-symbol miłości Chrystusowej, ale też krwi, czyli poświęcenia Chrystusa. Ścieżki często na planie krzyża a po środku krzew róży.
Funkcje:
1.Kontemplowanie symboliki ogrodu.
2.Chodząc krużgankami dookoła pobudzało się do rozmyślań, do refleksji nad światem, nad swoja postawą i problemami związanymi z religią.
Ogrody te z całą swoją symboliką prawdopodobnie były w rzeczywistości bardzo ascetyczne, więc albo tylko wysypane żwirem albo obsiane trawą, podobnie ścieżki, po środku tylko jeden element: źródło wody lub drzewo.
7. Zróżnicuj ogrody klasztorne w zależności od reguły zakonnej.
Reguły zakonne:
- żebracze (Franciszkowie, dominikanie) – skromne, ale piękne, wypielęgnowane, szczegółowo zakomponowane ogrody
- pustelnicze (eremickie) każdy zakonnik miał swój mały ogród (pustelnie). Zakonnicy nie mogli się widywać. Ogrody były bardzo ozdobne, zielarskie z roślinami zależnie od potrzeb każdego pustelnika. Przypominały one im, że pracują nad własną duszą (kartuzi, karmelici)
- wspólnotowe (benedyktyni, cystersi) duży udział w rozwoju kultury rolnej. Zakon musi się sam wyżywić i ma prawo posiadać majątek, ziemię. Interesowali się hodowla i rolą. Mieli olbrzymie pola, pastwiska, wysoki poziom nowe technologie, uprawy i odmiany. Działalność doświadczalna, wprowadzali nowe odmiany np. wprowadzenie winorośli.
8. Podaj genezę średniowiecznego ogrodu dworskiego, wymień jego podstawowe cechy.
Średniowieczne ogrody dworskie należą do ogrodów świeckich:
+rozwój kultury rycerskiej od XIIIw+służy wypoczynkowi, rozrywce, ogrody miłości gdzie spotykali się, były tak różne zabawy.+Hortus conclusus - zamknięte i często na rzucie kwadratu (łąki kwietne, rabaty, ława darniowa, trejaż, rosarium, występowanie zwierząt, zasiedlenie, hodowle, )+zmysłowość ogrodu średniowiecznego
Przypominanie dobro piękno i trzeba to akcentować, dobro boga, łaska miłości. Zakładano, że należy oddziaływać na wszystkie zmysły człowieka:
-zapach kwiaty pachnące
-wzrok kolory
-dotyk faktura kwiatów, liście i kora
-smak owoce i warzywa
Świat stworzony przez boga jest piękny na wiele sposobów i na tym ta zmysłowość miała polegać.
9. Relacja pomiędzy ogrodem a rezydencją w średniowieczu.
Ogród siedziby królewskiej ukazywał naturę ujarzmioną, Królewski ogród był świętym miejscem kultu płodności ziemi i sił przyrody. Pałac-siedziba cesarska wprowadzone były do Sali tronowej różna roślinność sztuczna, a nawet prawdziwych drzew, w donicach ustawianych po obu stronach tronu-efekt ogrodu, zrobiono to by przenieść ogród z jego rajskimi kontaktami do wnętrza. I Ogród i pałac jest przedstawiony jako sakralna przestrzeń, w której ukazuje się władca i objawia swoje atrybuty. Ogród i pałac był rajem, świętym miejscem gdzie przebywa pomazaniec.
Drugi rzut oka na ogrody średniowieczne , skierowany ku realizacjom lub odzwierciedlenie tych realizacji w sztuce, ogrody były często sytuowane poza murami zamku, a udanie się do nich stanowiło wycieczkę. Między tak położonym ogrodem a budynkami mieszkaniowymi nie było żadnej łączności kompozycyjnej. Był to raj, wyspy szczęścia w codziennym życiu, świadomie stylizowana na paradius z jabłonkami z ptakami symbolizujących dusze, zapach niezliczonych kwiatów. Wyniosła bryła zamku górowała nad ogrodem. zamek dopełnił treść ogrodu o przypomnienie, że za jego muren czeka zupełnie inna rzeczywistość. Średniowieczny ogród i zamek były sobie ekwiwalentne. Zamek nie był ogrodowi niezbędny, gdy jednak był widoczny z wnętrza ogrodu, podkreślał przez swój kontrast odrębność reguł panujących nad rzeczywistością ogrodu, Zamek był potrzebny przede wszystkim jako symbol.
10. Relacja pomiędzy ogrodem a rezydencją w renesansie.
W epoce renesansu rezydencja była potrzebna ogrodowi jako jedna ze ścian wnętrza, chociaż nie było to zbyt częste i przejawiało się na początku epoki w nawiązaniach do antyku. W renesansie utrwaliło się również pojęcie ogrodu jako teatru, istotne później dla kultury barokowej. W ogrodach wystawiano różne przedstawienia teatralne. Stad też elewacje pałaców i pawilonów wykorzystywane były jako scena główna. Oprócz tych relacji nie istniały inne znaczące powiązania między rezydencją a ogrodem. Wpływ i rozwój kultury rycerskiej spowodował zakładanie ogrodów jako miejsc bajkowych, umieszczonych z dala od rezydencji, imitujące tajemne zakątki świata, zaklęte bezdroża. Przykładem może być francuska rezydencja w Gaillon. Oprócz ogrodu przy zamku, zbudowano również ogromny ogród w lesie. Dla takich szesnastowiecznych ogrodów pałac nie miał znaczenia. Istniały jedynie jako fragment zaczarowanego krajobrazu.
11. Podaj cechy ogrodu humanisty.
Ogród osoby: zainteresowanej antykiem, wysoko wykształconej, ciekawej sztuki, odkryć innych kontynentów, otwartej na świat. Główne przesłanie to priorytet rozumu i intelektu nad innymi wartościami.
Wygląd:
- architektura gdzieś z boku,
- poszczególne elementy stanowią odrębne całości pomiędzy którymi się przemieszczamy,
- renesansowy labirynt zupełnie luz prawie płaski(wycięty z trawy, usypany z piasku), nie możemy do niego wejść zgubić się, jest on tylko znakiem intelektualnym a nie rzeczywistością,
- symbol życia w czasie, którego człowiek podejmuje jakieś różne decyzje, znak rozpoznawczy do stworzenia programu ogrodu,
- jest jasny, klarowny, nie czujemy w nim niepokoju, nic nas nie zadziwia, jest ogrodem, który ogląda się partiami,
- szerokość ścieżek to parę metrów 2-5max., służyły tylko do komunikacji,
- nawet przy dużych powierzchniach było kameralnie, nie było nadmiaru i przytłoczenia,
- niezróżnicowana kompozycja.
Kompozycja:
- otwarta widokowo,
- zamknięta fizycznie,
- psychologiczna interpretacja,
- ogrodzenia,
- tarasowa,
- wieloosiowa.
Villa d’este(1547-59)
Nowe elementy:
Parter, Labirynt, Trejaż/treljaż, Bindaż-(lekka konstrukcja porośnięta roślinnością), Kopiec- Parnas-(sztuczne punkty widokowe, odpowiednik Olimpu-góry bogów), Grota (imitująca autentyczne jaskinie), Kanał (w krajach nizinnych-Niderlandach).
12. Na czym polegało kolekcjonerstwo w ogrodzie renesansowym?
Każdy człowiek uważający się za renesansowego kolekcjonował rzeźby i detale. Były specjalne targi, kolekcjonerstwo sztuki antycznej i roślin zagranicznych, ludzie tacy byli postrzegani za zamożnych i renesansowych. Kolekcjonerstwo egzotycznych roślin, chęć zaimponowania jak najszerszą gamą roślinności. Posiadanie ich było uważane za nobilitujący fakt.
13. Ogrody botaniczne, geneza-funkcje- występowanie.
Ogród botaniczny to wydzielony, odpowiednio wyposażony, zagospodarowany i urządzony teren, będący miejscem uprawy roślin różnych stref klimatycznych i środowisk życia lub roślin określonego rodzaju oraz związanej z tym działalności naukowo-badawczej, dydaktyczno-wychowawczej, popularyzatorskiej i rekreacyjnej. Występowanie: Padwa, Oxford, Florencja.
Ogrody medyczne nazywano pierwszy założony ogród przez lekarza Lorenza Scholza we Wrocławiu w XVIw. Spełniał wszystkie funkcje jakie spełniał ogród ozdobny. Niektóre funkcje pełniły ogrody średniowieczne-ułatwianie kontaktów, czy tez życia towarzyskiego, nowością były: formy jakie te życie przybierało a także uprawianie rzadkich gatunków roślin w liczbie poprzedniej nie stosowane w żadnym ze znanych ogrodów.
W Padwie w 1545r. istniał ogród botaniczny. Kształt tego ogrodu był dość wiernie powtórzony w medycznym a raczej botanicznym ogrodzie. Zastosowano w nim charakterystyczny element: usytuowany centralnie pawilon-jadalnie ogrodową zwaną później- Lusthausem.
14. Narysuj i omów rodzaje oraz funkcje boskietów.
Boskiet - zwarty masyw drzew i krzewów o geometrycznym zarysie, ujęty w strzyżone ściany żywopłotów; jeden z głównych składników ogrodów barokowych. często przecinane alejami w układach krzyżowych lub gwiaździstych, mieszcząc rozmaite sala i gabinety ogrodowe, labirynt, teatr ogrodowy, baseny.
Otaczały je zazwyczaj ściany grabów lub gęstych żywopłotów. Wnętrza boskietów, ich dekoracja i prawdziwy charakter ujawniały się dopiero po wejściu do środka, przy czym owe wejścia były często wąskie, krete i ukryte, aby tmy bardziej zaskoczyć przybysza. Zróżnicowane, malownicze, urządzone i udekorowane niczym salony w pałacu lub scena w teatrze, ożywione grą wody, wodospadu lub swiatla słonecznego, cieszyły sie wielkim zainteresowaniem Ludwika XIV.W boskietach organizowano małe przyjęcia i uroczystości. Były też urozmaiceniem dla spacerujących po ogrodzie. Zdobiły je posągi antyczne lub ich kopie ustawione na tle scian zieleni, grali muzycy, wnoszono nakryte stoły, urządzano wnętrza na podobienstwo grot, wysp, tajemniczych zakątków.
Boskiet otwarty – boskiet, w którym drzewa są sadzone tylko wzdłuż dróg i wokół placów wewnętrznych, z pozostawieniem przestrzeni miedzy alejami jako wolnej, w formie trawników.
Boskiet szachownicowy – na całej jego powierzchni sadzone są drzewa w kwadrat lub cynek, drzewa sadzone było naprzemiennie, co dawało efekt szachownicy.
Istnieje też boskiet bez drzew, zamknięty obszar żywopłotem bez wejścia.
15. Cechy ogrodów barokowych, omów różnice pomiędzy dwoma podstawowymi typami.
Francuski styl ogrodowy, kierunek w sztuce ogrodowej charakterystyczny dla okresu od XVII w. do 1. połowy XVIII w. Ukształtowany głównie we Francji przez A. Le Nôtre'a. Cechowała go jedność kompozycyjna ogrodu z architekturą pałacu, stanowiącą jednocześcnie dominatę całości układu przestrzennego. Charakterystyczne dla ogrodów barokowych jest dążenie do dominacji człowieka nad przyrodą. Przejawia się to m.in. w silnej geometryzacji przestrzeni. Zbiorniki wodne, naturalnie przyjmujące nieforemne kształty, tu zamykano w prostych figurach geometrycznych. Roślinność, zwykle zmienna w rytmach sezonowych i dobowych, z opadającymi liśćmi zimą, z rosnącymi gałązkami, z ciągle kształtującą się koroną, tu zastygała w formie niczym architektoniczna bryła czy detal. Z uwagi na naturalną tendencję roślin do rozrastania się i powracania do swego pierwotnego pokroju, ogrody barokowe wymagały ciągłej pielęgnacji i dużego doświadczenia ogrodniczego. Brak kontroli nad formowanymi roślinami odbijał się na estetyce ogrodu. Zaniedbane rośliny traciły swą geometrię, stawały się ażurowe i wracały do swego naturalnego wyglądu.
Rozległe układy obejmowały kolejno wzdłuż osi głównej: aleje dojazdowe, dziedziniec, pałac z oficynami, za pałacem - salon ogrodowy z parterem w szpalerach, aleje i gabinety ogrodowe. Głównym założeniem było bogactwo urządzeń wodnych i rzeźb ogrodowych, dążenie do monumentalizmu i wspaniałości. Główne przykłady: Francja - Wersal, Niemcy - Sanssouci, Rosja - Peterhof, Polska - Oś Saska i Ujazdów w Warszawie, Wilanów
16. Jakie miejsce zajmował ogród w reprezentacyjnym rytuale dworskim w dobie baroku.
W okresie baroku przestaje się stawiać budynki o charakterze obronnym - zamknięte w czworobok otoczony murem lub fosą. Bryłę pałacu zaczęto budować na planie podkowy, otwierając dom na ogród i ulicę. Aby podkreślić znaczenie ogrodu, zakładano go na przedłużeniu budynku, wzdłuż jego osi symetrii. Bezpośrednio z niego wychodziło się więc do salonu ogrodowego. Urządzano go na planie prostokąta lub półkola, otaczano ścianami strzyżonych drzew, wnętrze ozdabiano parterem gazonowym, haftowym, rabatowym (kwietnikiem) czy wodnym. Stawiano też posągi starożytnych bogów, amorków, wazy i rośliny oranżeryjne w donicach.Dalszą część ogrodu zajmowały mniejsze i większe sale ogrodowe, gabinety, kwatery małych lasków (tzw. boskiety) ułożone symetrycznie wzdłuż osi wspólnej dla pałacu i ogrodu. Oś tę często podkreślano dalej aleją, kanałem, basenem lub pawilonem. Dodatkowymi elementami urozmaicającymi kompozycję ogrodu były labirynty i teatry ogrodowe. Podobnie jak w innych dziedzinach sztuki, w barokowej sztuce ogrodowej dążono do kontrastu form, barw i faktur. Aby go uzyskać, zestawiano płaskie, obszerne partery z boskietami. W dużych salonach ogrodowych wydzielano bardziej kameralne gabinety. Grę świateł i cieni uzyskiwano przez odpowiednie formowanie żywopłotów, tworzenie szpalerów drzew o ażurowych ścianach - "zielonych podcieni" oraz przez zestawianie płaskich, zalanych słońcem gazonów z cienistymi alejami lub boskietami.
17. Narysuj schemat i scharakteryzuj francuski typ ogrodu barokowego (entre cour et jardin).
Rezydencja entre cour et jardin (pomiędzy dziedzińcem a ogrodem) charakteryzowała się ścisłą osią symetrii i wielką skalą. Główny korpus pałacu posiadał najczęściej występ w elewacji budynku w jego części środkowej, bocznej lub narożnej, akcentujący oś symetrii całego założenia z przylegającymi prostopadle do niego skrzydłami, między którymi powstawał reprezentacyjny dziedziniec zwany cour d’honneur. Po przeciwnej stronie pałacu znajdował się ogród.
Ogród ten to gloryfikacja Ludwika XIV (Wersal zapewne :P) – króla słońce. Główna oś usytuowana na linii wschód – zachód (król panuje nawet nad słońcem). Wspaniałość ogrodu świadczy o wspaniałości jego właściciela. Wszystko w tym ogrodzie jest wielkie, człowiek ma czuć się tam jak mrówka, ma być mały w stosunku do ogrodu, który symbolizuje władcę, jego wyższość nad innymi, oglądający mają poddać się wielkości władcy.
- Osiowość / symetria
- Boskiety (pełne, szachownicowe, otwarte)
- Partery – zróżnicowane ze względu na ornament, tworzywo (wodne, gazonowe, oranżeriowe)
- Kanały wodne
- Wnętrza ogrodowe (sale, gabinety, teatry)
18. Wymień i scharakteryzuj rodzaje parterów.
Parter gazonowy – albo angielski, tworzył trawnik z wyciętymi ścieżkami według geometrycznego wzoru oraz rabata okalająca parter.
Parter haftowy - płaski kwietnik o układzie analogicznym do ornamentów haftu, wyznaczony niskim żywopłotem na tle żwiru lub piasku; motywami ornamentów są zazwyczaj rośliny (np. lilie andegaweńskie), niekiedy herby bądź inicjały; często łączony był ornament o motywach roślinnych i delikatnym rysunku żywopłotowym z geometrycznym wzorem głównym, żywopłotowo-kwietnym, o grubszych liniach złożonych z obwódki żywopłotowej i kwiatów; rozpowszechniony w ogrodach barokowych.
Parter kompartymentowy - jest odmianą parteru haftowego w układzie symetrycznym.
Parter oranżeriowy - wyróżnia się charakterystycznym motywem oranżeriowych drzewek kubłowych, ustawianych licznie na okres lata w szpalerach pojedynczych lub podwójnych wzdłuż dróg albo na rabatach; Występowały zazwyczaj w otoczeniu oranżerii.
Parter rabatowy – charakteryzuje się symetrycznym podziałem na wzorzyste rabaty kwiatowe otoczone ścieżkami posypywanymi piaskiem lub innym barwnym materiałem.
Parter węzłowy - płaskie kwietniki ozdobione ornamentem z przeplatających się pasm; pasma były tworzone z roślin kwiatowych obwiedzionych żywopłotem na tle żwiru, piasku, muszelek, albo też inaczej - z wąskich ścieżek na tle trawnika lub płaszczyzny kwiatowej; rozpowszechniony w ogrodach XVI wieku.
Parter wodny - parter, którego głównym elementem jest jeden lub kilka basenów, zazwyczaj w połączeniu z fontannami; stosowany w rozwiązaniach ogrodów barokowych oraz współczesnych.
19. Związek między malarstwem a parkiem angielskim w XVIII wieku.
Czar ogrodu angielskiego polegał na zmieniających się sceneriach i widokach, które odsłaniają się przed zwiedzającym. Jego artystycznego źródła doszukujemy się w malarstwie krajobrazowym i pejzażowym. Oddawało ono idylliczne, sielankowe życie starożytnej Grecji, Rzymu porównywalne do Arkadii – krainy wiecznej szczęśliwości, istnego raju. Dzięki podróżom Anglików m.in. przez Alpy do Włoch nastąpiła fascynacja pejzażem, zmysłami i emocjami odczuwanym w kontakcie z naturą. To malarstwo pobudzało wyobraźnię Anglików do utworzenia i zatrzymania takiego samego klimatu w swoich ogrodach. Angielska sztuka kształtowania ogrodu, która pojmuje siebie jako ogrodnictwo pejzażowe, wychodzi od faktycznej przyrody, akceptuje jej różnorodność i dopasowuje się do niej w swoim wprowadzaniu porządku. Ogrody te kształtowane były zgodnie z naturą, odbiegało się od sztuczności barokowych założeń, miały one pobudzać wyobraźnię, oddziaływać na zmysły, które stanowiły narzędzie poznawania świata, miały wzbudzać emocje indywidualnego człowieka. Powoli wchodziła kompozycja swobodna, pojawiały się promenady, klomby, syngieltony (martwe drzewo), pojawiło się zamknięcie typy „AHA”. Sceneria była różnorodna, inaczej oddziaływała na emocje. Pojawiała się architektura antyczna, gotycka, pomniki, akwedukty a także ruiny.
Ogrodnicy istotni dla epoki:
Charles Bridgeman, William Kent, Izabela Czartoryska i inni.
20. Cechy charakterystyczne angielskich ogrodów w XVIII wieku.
Pierwszeństwo ogrodów w literaturze przed rzeczywistymi
Pojawiające się elementy: organiczność natury, swobodna kompozycja, dalekie perspektywy, dzika promenada(ścieżka służąca spacerom, przejażdżkom konnym), AHA( typ ogrodzenia gdzie nie ma zamknięcia fizyczneg...
miiolla