dawczyni śmierci_14.pdf

ROZDZIA Ł CZTERNASTY

NastępnegodniaporazkolejnydyskutowaliśmynatematTeodoraCastorai

zdałamsobiesprawę,żeAndorwiedziałonimznaczniewięcejodemnieWidziałgo

kilka razy na konferencjach rząduFNT,alenigdysięznimosobiścieniespotkał Ja

natomiast, niewiedziałam nawet jaktenfacetwygląda.

- PewnieminęłaśgonaulicywGeorgetownniezdającsobieztegosprawy. –

powiedziałAndorzuśmiechem– Wyglądajakprzeciętny, ludzkimężczyzna

Roześmiałamsię

- Dlaciebiekażdyludzkimężczyznawyglądaprzeciętnie

Uśmiechnąłsię,alenieodpowiedział

Otworzyłamustabyzadaćmupytanie,gdyznieruchomiałwpół kroku do kuchni.

Obserwowałamgoz obawą, podczasgdyonpatrzyłsięwstronędrzwiprowadzącychna

górę i przechyliłlekkogłowęnasłuchującChciałamspytaćco takiego usłyszałale

postanowiłamnieprzerywaćjegokoncentracjiizamiasttegosięgnęłampobroń

- Alexio,boiszsięgadów?

Zastanawiałamsiędlaczegoprzemówiłwmojejgłowiezamiastna głosale

odpowiedziałampodobniebez zastanowienia.

- Nie bardzo.

- TodobrzeZarazzłożynamwizytęmójpewienstaryprzyjacielNiemartwsięWie

kimjesteśalewporównaniudoBjornaniemauprzedzeń

- Uch, okej.

Założyłam nasiebiekaburęiwsunęłamdośrodkapistolet, stanęłam na tyle

blisko Andora by pomócmu gdyby mnie potrzebowałMijałysekundy, ajabyłambliska

tupania w zniecierpliwieniunogą,kiedyusłyszałamdźwiękczegoś przesuwającegosię

wdółposchodachDobrzesięstało, żeAndorostrzegłmnieczegomogęoczekiwać,gdyż

inaczejwpełzającydopokojudwudziestostopowypytonstanowiłbyproblem,atak

mogłamzachowaćspokójCofnęłamsięjednakokrok

- Alexio,pozwólżeciprzedstawięmojegodobregoprzyjacielaTo jest Toril,

pyton tygrysi, jak sama widzisz.

Przytaknęłamniewydającżadnegodźwięku, pytonuniósłswójłeb iprzyglądał

misięprzezmomentWswojejszczęce niósłzwój, któryAndornonszalanckowyjął mu z

pyska,podczasgdyjagapiłamsięnajegoogromnekłyOddech późniejstałprzedemną

młody Indianin zkrótkimi,ciemnymiwłosamiorazbursztynowymioczamiPatrzyłna

mnieznierozróżnialnym wyrazem twarzy,ajapróbowałamzignorowaćjegonagość

PorównująctowyzwaniedonieprzyglądaniasięciałuAndora,niebyłototrudneNie

żebyTorilniemiałprzyjemnej dla oka formy. Nie byłjednaktakdobrzezbudowanyja

AndorJegowysokie,patykowateciałomiałomięśnieiżadnegowidocznegotłuszczu,ale

wyglądał bardziej na nastoletniego chłopca niż mężczyznę Modliłam się by moje

mentalnebarieryzostałynamiejscuipróbowałamnietaksowaćgowzrokiemzbyt

dokładnie

- Alexia Williams, to dla mnie zaszczyt.

Wyciągnąłrękęwmojastronę, więcpodeszłambliżejbypodaćmuwłasną,

utrzymującspojrzenienajegotwarzy

- DziękujęMirównieżmiłociępoznać– odparłam

SpojrzałamprzezramiębyzobaczyćjakAndoruśmiechasiędomnieukazując

zęby, nim odwróciłsięipodszedłdoswojejszafyWyciągnąłparędresowych spodni

oraz t-shirtirzuciłjewkierunkuTorilaPytonzłapałjeniepatrzącwjegostronę,wciąż

utrzymującna mnie swójwytrącającyzrównowagiwzrok.

- Teraz,gdyjużsięspotkaliście,możesięubierzesz?A janalejęwina

Rozbawienie zniknęło zgłosuAndoraTorilprzytaknąłniespuszczajączemnie

wzroku,poczymodwróciłsięiwszedłdołazienkiZadrżałamipotarłamdłońmipo

swoich ramionachAndorpodszedłdomnieiprzyciągnąłwswojeobjęcia,położyłam

głowęnajegopiersi

- Ma informacje,którychuważażepotrzebujemy

- O Castorze?

- Tak,orazozaginionychNiepokoicięjegoobecność?

PomyślałamowejściuTorilaipowstrzymałamdrżenie

- NieJestniecoprzerażającywzwierzęcejformie

Usłyszałamzasobąchichotiodwróciłamsięnagle, wyszłamzramionzmieniacza

istanęłam przednim,trzymającrękęnabroniAndorpołożyłdelikatnieswojądłońna

mojejisięrozluźniłamPyton usiadłnajednejzkanapobserwującnasWiedziałam, że

Andor widział jego nadejście, a jednak wciąż czułam się rozdrażniona jego

wtargnięciem

- Alexio,podobacisiętwojawizytanaziemiach zmieniaczy? – spytałToril.

- Cóż,niewielewidziałamOd naszego przyjazdu pozostawaliśmywśrodku.

Uniósłbrew,alenieskomentował

- Wieowszystkimcorobiliśmyodmomentu, gdysiępojawiliśmy,czyżnie,Toril?

PatrzyłamjakAndorprzynosiwinodo„salonu”ipodajeTorilowikieliszek. Ten

wciążmisięprzyglądałizaczynałomnie to wkurzaćPrzyjęłamswojewinood Andora z

uśmiechemiupiłamłyczek,próbujączignorowaćuważne spojrzenie Torila.

- Obserwowałemtendomodwaszegoprzybycia– przyznał

Spojrzałamzpowrotemnaniegoiodkryłam, żejegospojrzeniespoczywałona

Andorze. Teraz mogłamłatwiejoddychać

- Wydarzyłosięcośwartegouwagi?– spytałAndorodniechcenia

- NiePozatwojąpotyczkązBjornem,nicsięniedziałoJednakże,twojażonabyła

tudwamiesiące temu.

Anitrochęniepodobałmisięnaciskjakipołożyłnasłowo „żona”

- EksżonaCoturobiła?

ZatopodobałmisięnaciskjakiAndorpołożył nasłowo „eks”

- ZabrałapozostałemebleiporozmawiałazAlfą,aleonnigdynieprzekroczył

progu tego domuByłatuniecałydzień

Andorupiłswojewinoiwydawałsięrozważaćnad nowymi informacjami.

Walczyłamzchęciąbysięoniegooprzeć, więczmieniłamswojapozycjętak,bynasze

udasiędotykałyWyciągnąłrękęipołożyłjąnamojejnodzeZaskoczyłamsamąsiebie

nietylkopozwalającnato,leczrównieżcieszącsięztegociepłegodotyku

- Jakieinneinformacjemożesznamprzekazać?– spytał

Torilskończyłswojewinoipołożył kieliszek nastolepomiędzynami,poczym

ponowniezacząłsięwemniewpatrywać

- Czy pamiętasz chłopca, którego uratowałaś ostatniego roku, Alexio? Ten

człowiek,Jack,schwytałgo, a ty mu przeszkodziłaś. ZostałodesłanydoCircejedynieze

złamanąręką

Pomyślałam wstecz i zdałam sobie sprawę, że rzeczywiście pamiętam Był

jednymzniewieludoktórychudało misiędotrzeć, nim Jack zdążyłwyrządzić mu

poważnąkrzywdęByłamwdzięczna, żechłopiecmiałsiędobrzenatylebyodejśćbez

niczyjej pomocy.

- PamiętamByłgadzimzmieniaczem– odparłam

- Jest moim bratem Dzięki twojej ingerencji, dzisiaj to ja pomagam tobie,

rozumiesz?Andorijaznamysięodwielulat,lecztasprawazzaginionymizmieniaczami

zamykawieledrzwiirównieszybkozamieniaprzyjaciółwewrogówWieleryzykuję

będąctutaj,jednakwykupiłaśtą informację, ratującżyciemojegobrata

Niewiedziałamcopowiedzieć,więczwyczajnieprzytaknęłamiupiłamwina

Torilschyliłgłowęwuznaniu,jakbyśmydoszlidoporozumieniaiz powrotem zwrócił

swojąuwagęna Andora.

- Wiesz o tym, żeAlfajest ostatnio dośćzniecierpliwiony? Osobiścieściga

buntowników,zamiastpozwolić by zajęli siętym jego ludzie. Istniejąrównieżpewne

plotki pośródtych, którym ufa najbardziej - nie wiemy jaki jest prawdziwy problem, ale

istniejepewnaróżnicazdań, którawskazuje wstronęna ludzi. TenCastorwyzywaAlfę,

jakgdybytoonmiałwładzęSandulfnatopozwala, jednak nikt nie wie dlaczego. Emily

niebyłapierwsząktórazniknęła. Alfa jestświadomjejnieobecności, a mimo to opóźnia

wszystko z niewiadomych powodów Dlatego też wszyscy wciąż siedzą wewnątrz

laboratorium.

- Ktobyłpierwszy?Mamyaktanaosiemnaściezmieniaczy,czytowszyscy?–

spytałam

- WieszczyEmilyjestwewnątrztychścian?– wtrąciłAndor

TorilutrzymywałswojespojrzenienaAndorze,odpowiadającnamojepytanie

- Przez ostatnie dwadzieściamiesięcyzostało zarejestrowanychdwadzieścia

zniknięćJakwzegarku,jednonamiesiąc,choćnigdytegosamegodniaczywtym

samym miejscu. Circe nie jest jedynym miastem, któregoużywająbyprzekroczyć

granicę,choćtowłaśnie wnimznajdujesię laboratorium.

- Mamypewność, żetrafiająwłaśnietam? – naciskałam

Niemal żałowałam, żezadałamtopytanie, gdytebursztynoweoczyspojrzały

znowuwmojąstronę

- TakWewnątrzinstytutumamynaszegoczłowieka, którytopotwierdziłSam

ichwidział,ale dopieropotymgdyskończyliichwykorzystywać

CzułamjakAndorzesztywniałiwiedziałam, żemyślioEmily

- Wykorzystywać?– spytałam

TorilspojrzałnaAndora

- Cośimrobiąwtymlaboratorium,leczniejesteśmywstaniepowiedzieć co.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: