dawczyni śmierci_18.pdf

ROZDZIA Ł OSIEMNASTY

Pierwszą rzeczjakąujrzałambyłakrew Jejszkarłatnerozbryzgibyły wszędzie

jaskrawykontrastnatlenieskazitelniebiałejścianyAndorstałwpełnejpostaciorła

znaczniewiększyniżzapierwszymrazem gdypokazałmiswojązwierzęcąformę

Walczyłzczymśczegomojeoczyniepojmowały. Nie zatrzymałamsię jednak by

pomyśleć nad stworzeniem krwawiącym pod jego szponami Słyszałam grzechot

wężowejgrzechotkigdybiegłamdo znajdującychsię przedemną zaryglowanych,

metalowych drzwi. Zdjęłamkłódkęiszarpnęłamzaciężkiedrzwizcałychsiłotwierając

jejedynienatylebywślizgnąćsiędośrodka

Znalazłamsięwprzestronnympokoju wypełnionympobrzegi metalowymi

klatkami. Wypolerowanynapołyskmetalbłyszczał przy surowym, fluorescencyjnym

świetle. KażdyrządróżniłsięwysokościąodtrzechdoośmiustópPodeszłamdo

najniższegoznichwiedząc żezapachmojegostrachuizdenerwowaniawyprzedzimoje

nadejścieNiebyłożadnegosposobubyukryćmojąobecnośćwięcnietraciłamczasu

aniwysiłkupróbując

Rozważałam rozejrzenie się za bronią lecz nie było nic poza drewnianym

krzesłem, któredałobysięwykorzystaćPostanowiłamsiętymnieprzejmowaćEmily

byłaprawdopodobniewjednejztychklatekaAndorpowiedział, żecierpiMusiałamją

znaleźćisamaosądzićjejstanAndorliczyłnamnieizdałam sobie sprawę, żenie

chciałamgozawieść

Pierwszaklatkabyłapusta, lecz od niedawnabiorącpoduwagęświeżąplamę

krwinajejdniePrzeszłamdonastępnej iszybkoodkryłamtosamowcałymrzędzie

klatekUsłyszałamruchgdzieśwpokojuimodliłamsiębytendźwiękdobywałsięz

jednej z nich, anieodnadchodzącychstrażnikówTęskniłamzaswojąbronią

Przyspieszyłamkroku, gdypodchodziłam doprzejściapomiędzyrzędamiKlatki

sięgałymojejtaliiiprzetrzymywałyrożnegorodzajuzwierzętadomoweWwiększości

byłytopsowatetuiówdziepojawiałsiękotWszystkiewydawałysięspaćichpłytkie

wdechybyłyjedynymznakiemżyciaMiałamwłaśniepodejść donastępnegoprzejścia

gdzieklatkisięgałymojejpiersikiedyusłyszałamdźwiękktóryzmroziłmikreww

żyłach

Zbyt znajomy grzechot stworzenia zza drzwi, pobrzmiewał przez pokój

złowieszczo Pobiegłam z powrotem do pierwszego rzędu najmniejszych klatek

decydującsięnaużycie jednej z nichjakobronijeżeliokazałabysięwystarczającolekka.

Złapałamnajbliższąizaśmiałam sięzulgigdyniebyłaciężkaawydawałasięsolidna.

Grzechot zabrzmiał ponownie bliżej niż ostatnio i podbiegłam do następnego

przesmyku.

Wspięłam sięnaklatkę czegoś, cowyglądałonapsa rasy Chow Chowalebyło

ogolone do skóry i pokryte pręgami Zwierzę uniosło głowę, gdy niechcący

zagrzechotałamjegoklatkąwjegospojrzeniu ujrzałamnicpozadesperacjąwupiornie

ludzkichoczachStałamprzezmomentnieruchomouwięzionaprzezjegozdesperowany

wzrokaższybkiruchktóryzauważyłamkątemokazmusiłmniedoinstynktownego

działaniaPrzeturlałamsięnaplecynaszczytkolejnejklatkigdygłowadużegostwora

wystrzeliławmiejscewktórymjeszcze przedchwiląstałam

- Cholera!

Bestiazasyczała wodpowiedzicofającsięwprzygotowaniudonastępnego

ataku.

-Omójbożeomójboże– mamrotałamgdystrachgroziłparaliżem

Jak ten w korytarzu górna część tej potworności odzwierciedlała dużego

grzechotnikaOdpasawgóręwyglądałniemaljakczłowiekchoćbezżadnychczłonków

Głowa była pokryta ciemnymi szorstkimi włosami które w pewien sposób

przypominałygrzywęlwaAletatwarzTwarzpochodziła prosto z koszmaru. Czarna i

zmarszczona jakstarausztywnionaskóra małepaciorkowateoczycałkowiciesrebrne

Usta wypełnionezębamiprzypominającymiostrza, zajmowałycałądolnączęśćgłowy.

Drżałam

Walczyłamztymwykorzystującostatniedwalatatreningubysięzatrzymaći

pomyślećjakprzejśćobokpotworaKlatkawmojejręcebyłajedynieciutwiększaod

jegogłowyiniewiedziałamjakjąwykorzystaćbyzyskaćprzewagęNiestetybyłato

jedyna broń jaką miałam więc otworzyłam drzwiczki i skierowałam ją w stronę

dziwoląga.

- Hejbrzydaluchceszsięzabawić?– spytałampróbującbrzmiećnaznacznie

odważniejsząniżsięczułam

Syczenie wdużejmierzeprzypominałośmiechWyszczerzyłamzębywuśmiechu

i próbowałamprzygotowaćsięnajegoatakPoruszał swoimłbemnabokidroczącsięze

mnągdypodążałamzajegoruchamizklatkąTakbardzosiękoncentrowałamnajego

głowieżezapomniałam oogonieCzegokonsekwencjepoczułam, gdy owinąłsięwokół

własnejosi iuderzyłmniewplecypopychającwstronęjegootwartychust

Dominującybólprzeszyłmójkręgosłupleczwciążposiadałamwystarczająco

rozumubypchnąćklatkędoprzodu idealnie więżącjegogłowęwewnątrzZaczęło

dziko rzucaćsięnabokiniemalżeunoszącmojeciałodogórygdytrzymałamgoz

całychsiłObjęłam nogamijegotorsmodlącsięaby byłowystarczającoludzkiebymieć

kręgosłupszarpnęłamklatkę wlewoCzułamjak spazmwyginajegociałowłuknim

znieruchomiałoi upadłodoprzoduZnalazłamsiępłaskonaplecachnaszczycieklatki

ChowChowzmartwymstworemleżącymnamnie

Trzebabyłocałejmojejsiłybyzepchnąćgo z siebieleczgdytylkotozrobiłam

zeskoczyłam z klatki Zerknęłam na Chow, lecz nie wydawał się być przytomny.

Rozważałamotworzenieklatkialeobawiałamsiężeuczyniłobytowięcejszkodyniż

dobrajeżelicośjeszcze pełzałowpobliżuMojeciałobolałoodczubkapalcaażpokońce

moichwłosówczułamjednakjeszczewiększypośpiechbyodnaleźćEmilyterazgdy

wiedziałamoistnieniustrażnikówPrzykulałam donastępnegokorytarzaklateko

wysokościpięciustópktórebyłynatylewysokie by przechowywaćwielezwierzątna

razPierwszetrzystałypusteibrudneodkrwiiodchodówleczczwartazawieraław

sobiecoś, cowyglądałonamałądziewczynęzwiniętąwpłodowejpozycjiLeżałanagai

pokryta świeżymi siniakamiSkomlała idrżałajakmaltretowanezwierzę

PodeszłamdoprętówipróbowałamznaleźćwejściedoklatkiDrzwibyłyna

szczycie izawierałyzwyczajnązasuwęZastanawiałamsięczemuniepróbowała uciec i

dotknęłamostrożniemetaluobawiającsię porażeniaprądemleczniebyło żadnej

reakcjiSpojrzałamponownienadziewczynęJejciemnewłosyścięteażdoskórylecz

nie zgoloneWyglądałona to, żektośwziąłtępynóżi odciąłjewyciągając kępkitui

ówdzieby uciąć ażdoskóryKrwawiłazróżnychmiejscna cielewłączającwtojej

głowęwidziałamrównieżwbiciapoigłachnajejnogach

- Hejjestemtużeby cipomócMożeszwstać?– szepnęłam

ŻadnejwidocznejreakcjinadźwiękmojegogłosuPrzestałammówićisięgnęłam

do zasuwki. GdytylkootworzyłamdrzwiznieruchomiałaWidziałambezruchjaki

jedyniezmieniaczeopanowaliimodliłamsiębyzdałasobiesprawę, żejestemjej

przyjacielemaniewrogiemPokilkusekundachniepewnościpodczasgdyonawciąż

niedrgnęłapostanowiłamwspiąćsięnaszczytklatkiiwskoczyćdośrodkabyją

wyciągnąćTen ruchuratowałmiżycie

W momencie, gdybyłamwśrodku poczułam jakświat pod moimi stopami

przechyla sięnabokgdyciężkieciałouderzyłowprzódklatkiDziewczynawylądowała

namnieizdałamsobiesprawężebyławiększaniżmisięwydawałoPatrzyłamnaglew

złoteoczyprzerażonegozmieniaczaiuświadomiłamsobie, żeznalazłamEmily

- ndorze,onażyje!

Miałamjedynietyleczasubywysłaćtąmyślnimklatkazostałazaatakowanai

spojrzałamzaEmilybyujrzećogromnyłebpełenostrychzębówiparęczerwonychślepi

gapiącychsięnamnieNiemogłamsiępowstrzymaćkrzyknęłam Wilkołakodrzucił

głowędotyłuizawyła ja niewiemjakimcudemsięwtedyniezsikałamZepchnęłamz

siebie Emily, która zwinęłasięwkącieklatkigdyjawstałamPorazkolejnybyłam

całkowiciebezbronnapatrzącna wielkiego czarnego wilkamierzącego mnie wzrokiem

jaknajulubieńsząprzystawkęStałamnieuzbrojonazposzkodowanądziewczynąktórą

miałamchronić iniemiałampojęcia, jak wyprowadzić nas stądżywe

Wilkstanąłnaswoichtylnichnogachipołożył swojeprzedniełapynaszczycie

klatkiGdybysięwyprostowałmiałbyz osiemstópskorosięgałdrzwiztakąłatwością

PrzykucnęłamniskoosłaniającEmilyswoimciałemgdyprzyglądałamsięjakwilk

otwieradrzwiswoimizębamiSłyszałam jak serce wali mi w piersi. Poprzez kraty,

czułamkrewwgorącymoddechuzwierzęciaSłyszałampłaczEmilygdydrżałapode

mnąJaczułamodrętwienieMójumysłprzekroczyłjużracjonalnystrachiwkroczyłw

domenęcałkowitego terroruWiedziałamżestojętwarzą wtwarzzwłasnąśmiercią

Jedynymostrzeżeniem o przybyciu kawalerii jakie dostałambyłwilkktóry

znieruchomiałnademnąpoczymponowniezawyłNamoichoczachpomarańczowa

strzałkapojawiłasięnajegoszyiucinająchałasisprawiając, żestraciłrównowagę

Zsunąłsięzklakiiwylądowałnapodłodzeszamocącsięwpróbieodzyskaniawładzy

nadnogamiSłyszałamdźwiękbutówuderzającychoposadzkęi kierującychsięwnaszą

stronę więc wstałam by spojrzeć ponad rzędy klatek Emily milczała i niejasno

zastanawiałamsięczystraciłaprzytomność

- CholeraLex!Wpadłaśwkolejnekłopoty!

- Lance?

NiemogłamuwierzyćmoimoczomgdyLancezewszystkichmożliwychludzi

podbiegł do mnie ubrany w garnitur i krawat trzymając swój pistolet. Niemal

wybuchłampłaczemJeszczenigdyniebyłamtakszczęśliwajegowidokiemProwadził

zasobącałądrużynęludziwstandardowychuniformachZLleczżadnegoznichnie

rozpoznałamStałamzmrożonagdyschowałbrońdokaburyiwspiąłsięnaklatkę

zeskakującobokmnieOdrazupodszedłdoEmilyizacząłbadaćzdokładnościąjakiej

nigdywcześniejuniegoniewidziałamCałkowiciezabrakłomisłów

- WciążżyjeNiechktoślepiejpowieotymorłowinimrozniesiecałetomiejsce–

powiedziałLancedonikogowszczególności

- Jużtozrobiłam– odparłamzarabiająctymsamym zaskoczone spojrzenie z jego

stronygdyrozważałjaktozrobiłam

- UchtodobrzeWyciągnijmywasdwiestądOnapotrzebujelekarza

UniósłEmilywswoichramionachwykazując więcejdelikatnościniżprzezcały

tenczaswktórymgoznałamJedenzjegoludziwspiąłsięnaklatkęzkocemLance

patrzył na Emily z taką czułością, iż niemal czułam się jak podglądacz Byłam

zszokowanagdywydawałsięwahaćczyprzekazaćjądrugiemumężczyźnie Gdy tylko

drugi żołnierz uniósłjązklatkiiotoczyłkocemLancewspiąłsięnazewnątrzizeskoczył

na ziemięPoczymwziąłEmilyzpowrotemwramionaiodszedłtrzymającjąmocno

przy piersi.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: