Wykład 5
Anatomia i biochemia odcinka piersiowego kręgosłupa.
Postępowanie w urazach kręgosłupa.
Anatomia odcinka piersiowego kręgosłupa.
ü Ustawienie kifotyczne związane z kształtem kręgów;
ü Mała ruchomość zgięcia wyprostu;
ü T1 – T6 4 stopnie; T6 – L1 8 – 12stopni;
ü Ruchomość boczna 6 stopni;
ü Występowanie klatki piersiowej i stawów żebrowo– kręgosłupowych zmniejsza ruchomość;
ü Osiowa rotacja związana z ustawieniem wyrostków stawowych;
ü Unaczynienie tętnica Adamkiewicza odchodzi od tętnicy międzyżebrowej T10 i łączy się z tętnicą przednią.
Anatomia kanału kręgowego i nasady.
ü Szerokość kanału kręgowego jest mniejsza niż w kręgosłupie szyjnym i lędźwiowym, ściana boczna nasady ok. 3 • cieńsza niż przyśrodkowa;
ü Kierunek nasady.
Biomechanika kręgosłupa piersiowego.
ü Odcinek mechanicznie sztywniejszy;
ü Mniej miejsca do rdzenia;
ü Gorsze ukrwienie;
ü Dobrze stabilizowany przez stawy żebrowo – kręgowe i klatkę piersiową;
ü Potrzebne są większe siły do uszkodzenia;
ü Fizjologiczna kifoza piersiowa;
ü Grube więzadło podłużne przednie;
ü Pierścień włóknisty pełni znaczną rolę w utrzymaniu stabilności;
ü Ważna rola więzadła podłużnego tylnego;
ü Dodatkowa stabilizacja stawy żeber i ich więzadła.
Struktury tylne.
ü Więzadło żółte grubsze – niestabilność polaminektomijna;
ü Torebki stawowe cienkie - niestabilność polaminektomijna;
ü Wyrostki stawowe pełnią funkcję stabilizatorów przed translacją.
Czynniki biomechaniczne.
ü Ruchomość kręgów jest ograniczona budową struktur tylnych;
ü Rola klatki piersiowej.
Anatomia i biochemia odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
Pogranicze piersiowo lędźwiowe.
ü Najczęstsze miejsce urazu kręgosłupa;
ü Styk nieruchomego odcinka kręgosłupa z ruchomym odcinkiem – miejsce koncentracji sił;
ü Duże kontrowersje, co do właściwego leczenia.
Poszukiwanie dalszych miejsc złamania kręgosłupa.
ü U ok. 20 – 25% chorych współistnieje dodatkowe złamanie;
ü Każde uszkodzenie musi być osobno ocenione i leczone.
Przebudowa.
ü Zwolennicy leczenia zachowawczego urazów kręgosłupa stwierdzili częściową przebudowę światła kanału kręgowego bez interwencji chirurgicznej;
ü Stopień uszkodzenia rdzenia kręgowego koreluje ze stopniem szerokości kanału kręgowego.
Biomechanika.
ü Niewielka rola w utrzymaniu stabilności kręgosłupa kręgowego w odcinku lędźwiowym przypada na więzadła międzykolcowe;
ü Ważną rolę pełnią więzadła nad kolcowe;
ü Najprawdopodobniej uszkodzenie więzadła podłużnego tylnego wiąże się z uszkodzeniem wyrostków stawowych;
ü 3 – 4% złamań i zwichnięć dotyczy odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
Niestabilność w odcinku lędźwiowym.
ü Względnie duża przestrzeń dla struktur nerwowych;
ü Występowanie objawów neurologicznych rzadko jest wiązane tylko z niestabilnością;
ü Zakłada się, że jeżeli uraz spowodował uszkodzenie struktur nerwowych to również zdestabilizował kręgosłup.
Kluczową rolę w ocenie stabilności kręgosłupa w odcinku lędźwiowym odgrywają wyrostki ościste a właściwie ich wzajemne relacje.(urazy rotacyjne) E
1
Florencja2013