Katecheza 21.doc

Katecheza 21

- Babciu, czy jutro jest Dzień Zmarłych? - zapytała Basia. - Bo wiesz, robiliśmy w przedszkolu takie śliczne chorągiewki i chciałam zanieść dziadziusiowi.

- Oczywiście, pójdziemy na cmentarz - obiecała babcia - ale jutro nie obchodzimy żadnego Dnia Zmarłych, tylko Dzień Wszystkich Świętych.

- A to nie to samo?

- Ależ nie, bo Uroczystość Wszystkich Świętych, to dzień tych, którzy cieszą się wiecznym pokojem w niebie i oglądają Boga twarzą w twarz.

Dlatego tak naprawdę jest to bardzo radosny dzień.

- A ten drugi? - W Dzień Zaduszny modlimy się za wszystkich zmarłych, także i tych, którzy jakoś tam zagubili się w drodze do Boga.

- A jak to jest, że niektórzy ludzie zostają świętymi?

- Powiedziałaś to tak, jakby ich… ktoś mianował świętymi, a oni przecież żyli i żyją jak my. Mijamy ich na ulicy. Biegną z siatką na zakupy, przytulają dzieci, naprawiają cieknące krany. To po prostu wszyscy zwyczajni, kochani ludzie, którzy dzień po dniu służą Bogu i bliźniemu.

- I nigdy nie zrobili nic złego?

- Niekoniecznie. Każdy popełnia jakieś błędy. Nie jesteśmy przecież doskonali. Im też się na pewno przytrafiają, ale ktoś mądry powiedział, że święty, to nie ten, który nigdy nie upada, ale ten, który się zawsze podnosi z upadku.

- Ja też mogę zostać świętą?

- Oczywiście!

- I ty, i mama i tatuś?

- Po to żyjemy, kochanie.

- O czym mówi opowiadanie?

- Jaka jest różnica między Dniem Wszystkich Świętych a Dniem Zmarłych?

- Co to znaczy, że niektórzy ludzie zostają świętymi?

Obrazki przedstawiające patronów Polski, miast, diecezji, parafii