ELEKTROCIEPŁOWNIE GAZOWO-PAROWE JAKO KONKURENCJA DLA KLASYCZNYCH ELEKTROCIEPŁOWNI OPALANYCH WĘGLEM
Marek Ostrycharz
Politechnika Śląska, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki, Studenckie Koło Naukowe „Czyste Technologie Energetyczne”,
W Polsce około 98% energii elektrycznej wytwarza się w elektrowniach i elektrociepłowniach opalanym węglem: kamiennym (66%) i brunatnym (32%). Natomiast zalecany udział określonego rodzaju źródła energii pierwotnej nie powinien przekraczać 30% [1]. Ponadto większość jednostek wytwórczych jest obecnie przestarzała. Powoduje to konieczność budowy nowych bloków energetycznych, w tym również kogeneracyjnych układów gazowo-parowych (Rys. 1.). Stanowią one istotną konkurencję dla klasycznych elektrociepłowni opalanych węglem [2]. Cechują się one bowiem wysokim współczynnikiem wykorzystania energii chemicznej paliwa rzędu 80-90% oraz co najmniej 3-krotnie większym wskaźnikiem skojarzenia w porównaniu z układami konwencjonalnymi [3]. Elektrociepłownie gazowo-parowe charakteryzują się również: stosunkowo niskimi kosztami inwestycyjnymi i eksploatacyjnymi, małą szkodliwością dla środowiska naturalnego, niewielkimi wymiarami, krótkim czasem realizacji inwestycji, dużą elastycznością układu.
Rys. 1. Uproszczony schemat elektrociepłowni gazowo-parowej z jednociśnieniowym kotłem odzyskowym i ze spalinowym podgrzewaczem wody sieciowej [4].
Literatura:
[1] Domachowski Z., Dzida M.: Aspekty techniczno-ekonomiczne postulowanego rozwoju zastosowania turbin gazowych w polskiej elektroenergetyce. Materiały II Konferencji „Energetyka Gazowa”. Szczyrk 2002.
[2] Chmielniak T.J.: Technologie energetyczne. Wyd. Pol. Śl., Gliwice 2004.
[3] Bartnik R.: Jednostkowe koszty wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej w układach gazowo-parowych. Energetyka nr.5-1998
[4] Skorek J., Kalina J.: Gazowe układy kogeneracyjne. WNT, Warszawa 2005.
agro_3