Jesteśmy dziećmi Księżyca.pdf

Jesteśmy dziećmi Księżyca

Ludzi od zawsze fascynował Księżyc. Niektóre cywilizacje widziały w nim nawet boga, a większość

zauważało zbieżność pomiędzy fazami księżyca, a kobiecym cyklem menstruacyjnym. W świetle

niedawnych odkryć związanych z powstaniem srebrnego globu, ziemski cykl życia jest nawet bardziej

od niego zależny.

Geneza

Istnieją cztery hipotezy dotyczące powstania Księżyca. Pierwsza z nich zakłada, że miliardy lat temu od bardzo szybko

wirującej wokół swojej osi Ziemi odłączył się spory kawałek, z którego uformował się Księżyc. Wielu astronomów nie

podziela jednak tego zdania argumentując, że w takim wypadku nasz naturalny satelita powinien poruszać się po

orbicie wokół równika, a tak nie jest. Zwolennicy hipotezy „przechwycenia” uważają, że na bardzo wczesnym etapie

istnienia Układu Słonecznego, Ziemia siłą swojej grawitacji uwięziła przelatujący Księżyc. Trzecia teoria głosi, że Ziemia

i Księżyc uformowały się jednocześnie około czterech i pół miliarda lat temu. Jednak tezie tej przeczy brak

metalicznego jądra we wnętrzu Księżyca, które musiałoby istnieć jeśli zarówno on jak i Ziemia powstały z tych samych

elementów.

Ta pozorna zagadka daje się wytłumaczyć jeśli przyjmiemy najnowszą hipotezę, która głosi, że Księżyc powstał w

wyniku zderzenia Ziemi z inną planetą nazwaną Theią. To ciało niebieskie wielkości Marsa miało się zderzyć z naszą

planetą zaledwie 30 milionów lat po powstaniu Układu Słonecznego. W wyniku kosmicznej kolizji w przestrzeni

okołoziemskiej znalazło się mnóstwo materiału, z którego uformował się księżyc. Ponieważ ze względu na rozmiary

naszej planety ziemska siła grawitacji jest znacznie większa od księżycowej, to ciężkie pierwiastki metaliczne takie jak

żelazo zostały przez nią wciągnięte i utworzyły jądro. Fakt ten miał niebagatelne znaczenie dla życia na naszej

planecie. Magnetosfera

Dzięki zderzeniu z Theią i uformowaniu się metalicznego jądra, Ziemia posiada ochronę przed promieniowaniem

kosmicznym. Ta tarcza zwana magnetosferą powstaje w wyniku obrotu metalicznego jądra. Dzięki temu jesteśmy

chronieni przed promieniowaniem jonizującym, które niesie ze sobą wiatr słoneczny. Gdyby nie magnetosfera, złożone

związki chemiczne niezbędne do powstania życia takie jak DNA, RNA czy białka nie mogłyby istnieć.

Oś Ziemi

Oś Ziemi to hipotetyczna prosta, wokół której planeta dokonuje obrotu w ciągu doby gwiazdowej. Cechą główną jest

to, że prosta ta nigdy nie jest prostopadła do okołosłonecznej orbity naszej planety, lecz odchylona od kierunku

prostopadłego o pewien kąt, który obecnie wynosi około 24 i pół stopnia. Ponieważ oś jest zawsze nachylona w tym

samym kierunku w przestrzeni kosmicznej, na Ziemi występują pory roku. Obecność księżyca ma zbawienny wpływ na

stabilizację osi. Gdyby nie on, nasz klimat nie sprzyjałby istnieniu życia.

Zaledwie dwustopniowa zmiana nachylenia osi jaka zdarzyła się około stu tysięcy lat temu spowodowała gwałtowne

ochłodzenie i wystąpienie epoki lodowcowej. Oś Ziemi pozbawiona księżycowej grawitacji mogłaby oscylować w

wyniku czego następowałyby gwałtowne zmiany klimatu nie sprzyjające ani podtrzymaniu ani rozwojowi życia na

Ziemi.

Wielka ucieczka

Choć obecność Księżyca na nocnym niebie uważamy za najbardziej naturalne zjawisko pod słońcem, to nie zawsze tak

będzie. Od samego początku swojego istnienia Księżyc nieubłaganie oddala się od nas z prędkością około jednego

centymetra rocznie. Chociaż w najbliższej perspektywie nie ma to żadnego znaczenia to za kilka milonów lat ucieknie

tak daleko, że jego wpływ na Ziemię – jej przypływy i odpływy, czy oś znacznie się osłabi. Naukowcy nie mają

wątpliwości, że przyczyni się to do zmiany globalnego klimatu.

Księżyc był, jest i przez długi jeszcze czas będzie najbliższym nam pozaziemskim obiektem kosmicznym. Kiedy

następnym razem spojrzymy na niego pomyślmy o tym jak wiele mu zawdzięczamy.

wuwu

2009-12-15 (08:34)