Lowell Elizabeth - St.Kilda 03 - Niewinna jak grzech.pdf - lowell elizabeth - casia99

ELIZABETH LOWELL

Niewinna jak grzech

Tytuł oryginału: Innocent as Sin

Przekład: EWA BŁASZCZYK

Rozdział 1

Afryka

Koniec marca

Rand McCree w brudnym moro, spryskany œrodkiem przeciwko owadom, czaił siê za nierówn¹

osłon¹ z trawy. Otwór wyciêty w luŸno splecionych ŸdŸbłach w całoœci wypełniał du¿y obiektyw. Choæ

słoñce prawie zupełnie schowało siê za horyzontem, Rand siê pocił. Nawet tego nie zauwa¿ył. W

Demokratycznej Republice Kamd¿erii ludzie pocili siê zarówno na tropikalnym wybrze¿u, jak i w

poroœniêtej karłowat¹ roœlinnoœci¹ œrodkowej czêœci kraju. Dziêki temu wiedzieli, ¿e ¿yj¹.

Przez obiektyw aparatu Rand obserwował buntowników – czy te¿, w zale¿noœci od pogl¹dów

politycznych, bojowników o wolnoœæ – którzy czekali przy wielkich ciê¿arówkach na południowym

krañcu nêdznego, z trudem wydartego naturze piaszczystego skrawka ziemi, jaki w tej czêœci Afryki

słu¿ył za pas startowy.

Brat Randa poderwał siê, kopi¹c przy tym le¿¹cego miêdzy nimi kałasznikowa.

– Połó¿ siê – powiedział łagodnie Rand. – Samolot kiedyœ wyl¹duje.

– Coœ mnie ugryzło – mrukn¹ł Reed.

– Zrobiłeœ wszystkie szczepienia?

– Tak.

– No to czemu marudzisz?

– Czujê siê jak darmowy bank krwi.

Rand siê uœmiechn¹ł.

– I słusznie.

– Jakim cudem mnie w to wci¹gn¹łeœ?

– Ja? To ty ci¹gle nawijałeœ o ¿yciowej szansie, ¿eby zrobiæ zdjêcia najbardziej

niebezpiecznego handlarza broni¹, odk¹d…

– Dobra ju¿, dobra – przerwał Reed. – Nie przypominaj mi.

– Tylko dwa razy dziennie.

– Czêœciej. Co najmniej dwa razy, od kiedy…

– Cicho!

Reed zamilkł. Wtedy usłyszał zawodz¹cy warkot turboœmigłowca. Uniósł potê¿n¹ lornetkê i

zacz¹ł wpatrywaæ siê w popielate niebo tam, sk¹d dochodził dŸwiêk.

– Mam go! – zawołał. – Wyl¹duje o trzeciej, leci nisko. Naprawdê nisko. – Zagwizdał cicho

przez zêby. – Pilot z jajami. Albo pijany. Maszyna niemal kosi trawê.

– Takie s¹ uroki nielegalnego latania. – Rand starał siê uchwyciæ nie-oznakowany,

nieoœwietlony iljuszyn II-4, kiedy samolot zbli¿ał siê do pasa ziemi. – Obserwuj okolicê. Nie chcê

tłumaczyæ, co tutaj robimy.

– Nikt nie bêdzie pytał – parskn¹ł Reed. – Po prostu nas zastrzel¹. Rób, co mówiê…

– L¹duje. – Głos Reeda dr¿ał z emocji. – Masz go?

– Tak. Pilnuj, ¿eby słoñce nie odbijało siê od szkła lornetki.

– Pocałuj mnie gdzieœ. Dopadniemy syberyjskiego dupka, który zabija dzieci.

Rand uœmiechn¹ł siê od ucha do ucha. Identyczny brat bliŸniak – co to oznacza? ¯e… jest

identyczny. Rozmawiali ze sob¹, bo mogli. Ale nie musieli – rozumieli siê bez słów.

Nie ma co siê zastanawiaæ.

Samolot ukazał siê w polu widzenia. Bez oznaczeñ. Bez liczb. Bez ¿adnych znaków

identyfikacyjnych.

A to ci niespodzianka.

Rand w milczeniu wzi¹ł siê do pracy.

Rozdział 2

Kamd¿eria

Wczesny ranek

Mê¿czyzna znany jako Sybirak siedział za drugim pilotem i obserwował busz przesuwaj¹cy siê

szybko po obu stronach samolotu. Ukraiñski pilot w ostatniej chwili uniósł dziób iljuszyna i posadził

metalowego ptaka na ziemi z takim hukiem, jakby ktoœ waln¹ł kijem bejsbolowym w blaszan¹ trumnê.

Turboœmigła zaczêły powoli zmieniaæ kierunek, wyj¹c niesamowicie. Spod kół uniósł siê

czerwony pył, który przywarł do płynu hydraulicznego na obu skrzydłach. W pierwszych promieniach

słoñca smar wygl¹dał jak krew.

Ciê¿arówki czekały na załadunek. Uzbrojeni mê¿czyŸni te¿. Nawet nie drgnêli, kiedy samolot

przeleciał zaledwie półtora metra nad ich głowami.

Obaj piloci, kln¹c w dwóch jêzykach, mocowali siê ze sterami. Wspólnymi siłami udało im siê

zapanowaæ nad samolotem, który sun¹ł œrodkiem w¹skiego pasa, ocieraj¹c siê bokiem o ziemiê.

Niebieskie kombinezony mê¿czyzn pociemniały od potu. Ka¿dy lot przeci¹¿onej maszyny w złym

stanie był niczym wyrok œmierci w zawieszeniu.

¯ar wlewał siê z zewn¹trz do kabiny pilotów. Ale w porównaniu z tym, co czekało ich na pasie

startowym, ryzykowne l¹dowanie rozklekotanego samolotu było bułk¹ z masłem.

W połowie długoœci pasa udało im siê wyhamowaæ. Maszyna zaczêła siê trz¹œæ, brzêczeæ,

chybotaæ i w koñcu siê zatrzymała. Pilot opuœcił przednie koło i wrzucił wsteczny, rozpoczynaj¹c

długie cofanie do miejsca, gdzie czekali mê¿czyŸni.

– Niet – oznajmił Sybirak.

Pilot nie protestował. Był zawodowcem, ale doskonale wiedział, do kogo nale¿y samolot.

– Nie wył¹czaj silników, ale nie zmieniaj pozycji – polecił po rosyjsku Sybirak. Zrzucił pas

bezpieczeñstwa opinaj¹cy jego masywny tors. Wstał. – Niech bydlaki podejd¹ do nas.

Popatrzył na ciê¿arówki i mê¿czyzn stoj¹cych prawie pół kilometra od nich.

– Myœlisz, ¿e to pułapka? – spytał zdenerwowany drugi pilot.

– ¯ycie jest pułapk¹ – odparł Sybirak.

Mówi¹c to, przykucn¹ł i przez lornetkê przygl¹dał siê ciê¿arówkom. Po chwili kierowcy

wł¹czyli silniki i samochody ruszyły w stronê samolotu, wzbijaj¹c tumany kurzu. Wiêkszoœæ

przemieszczała siê wzdłu¿ krawêdzi pasa, ale jeden jechał samym œrodkiem.

Mo¿e to niewinna pomyłka.

A mo¿e celowa. Œmiertelna.

Sybirak wyj¹ł krótkofalówkê z tylnej kieszeni białego kombinezonu. Wł¹czył mikrofon.

– Powiedzcie temu idiocie, ¿eby zjechał z pasa, albo natychmiast startujemy – warkn¹ł po

angielsku.

– Och, taaaak, b'wana – odpowiedział ktoœ melodyjnym głosem.

– Nie b¹dŸ bezczelny, Da'ana, bo wyrwê ci serce i rzucê tym poganom na po¿arcie.

Radio zazgrzytało, kiedy mê¿czyzna na linii wył¹czył mikrofon.

– Zostañ przy sterach – nakazał pilotowi Sybirak. – Zaci¹gnij hamulce, ale niech turboœmigła

chodz¹.

– A jeœli wpadnie w nie któryœ z buntowników?

– Nie słyszałeœ? Głupota jest najwiêksz¹ zbrodni¹.

Odwrócił siê i ostrym tonem wydał po bułgarsku rozkazy ludziom w komorze załadunkowej.

Bułgar, szef załadunku, zacz¹ł szarpaæ siê z szerokimi podwójnymi drzwiami kabiny pilotów.

Sybirak wyj¹ł spod składanego siedzenia półautomatyczny karabin izraelski i skierował siê w

stronê luku towarowego. Stoj¹c w otwartych drzwiach, patrzył, jak pierwsza ciê¿arówka ustawia siê

równo z poziomem podłogi komory załadunkowej samolotu.

Z tyłu siedzieli dwaj Afrykanie ubrani w obszarpane spodnie moro. Pod ich koœcistymi tyłkami

le¿ały płócienne worki wypełnione towarem. Jeden ze stra¿ników trzymał w rêce kałasznikowa. Drugi

miał przewieszony przez ramiê karabinek snajperski.

Sybirak wł¹czył radiostacjê, siêgn¹ł po krótkofalówkê i po francusku odezwał siê do przywódcy

buntowników:

– Startujê za dwadzieœcia minut. Jak chcecie towar, to siê ruszajcie.

Podjechała druga ciê¿arówka. Zeskoczyła z niej gromada spoconych czarnych robotników.

Podeszli do pierwszego samochodu, szybko zrzucili ciê¿kie worki na stanowisko załadunkowe i zaczêli

wdrapywaæ siê na pokład samolotu.

Sybirak zadbał, ¿eby wszyscy zauwa¿yli jego uzi. Murzyni wyci¹gnêli puste rêce, pokazuj¹c, ¿e

nie s¹ uzbrojeni, po czym przenieœli worki do przodu. Kiedy pierwsza ciê¿arówka została rozładowana,

Sybirak kopniakiem sprawdził, czy worki na pokładzie s¹ ciê¿kie i pełne, i stan¹ł z boku. Robotnicy

zdjêli piêæ z dwudziestu drewnianych skrzyñ upchniêtych w tylnej czêœci luku transportowego i

przenieœli je na ciê¿arówkê.

Pierwsza została rozładowana, załadowana ponownie i odjechała w ci¹gu zaledwie trzech

minut.

Sybirak obserwował oddalaj¹cy siê samochód i podje¿d¿aj¹cy na jego miejsce kolejny.

Robotnicy znów zabrali siê do pracy, a rozładunku tym razem pilnowało dwóch uzbrojonych

stra¿ników w wojskowych szortach.

Sybirak chodził po luku towarowym, pal¹c papierosa i rozgl¹daj¹c siê dookoła. Słoñce stało ju¿

wysoko nad horyzontem. Spiekota równikowej Afryki dawała siê we znaki. A jednak biali mieszkañcy

Lowell Elizabeth - St.Kilda 03 - Niewinna jak grzech.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: