ziemia i potok.pdf

Ta lektura , podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie

wolnelektury.pl .

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun-

dację Nowoczesna Polska .

IGNACY KRASICKI

 

Ziemia i potok

Potok nagle wezbrany z szumem się zapieniał,

A gdy groble przerywał, drzewa wykorzeniał,

Korzyść, Krzywda, Pycha,

Rzeka

Zalewał pola,

Wzmogła się rola.

Po hałasie,

W krótkim czasie,

Kiedy mu wody coraz ubywało,

Z rzeki stał się strużką małą;

I ów, co huczał,

Mruczał

I wymawiał niewǳięczność z siebie sprawnej roli¹,

Iż go nie żałowała w tak srogiej niedoli.

«Prawda, żeś mnie zasilił, kiedym była spiekła² —

Rzekła —

Lecz przypadkiem wspomogłeś rwąc brzegi twą wodą.

Nie jest to dobroǳiejstwem, co jest z cuǳą szkodą».

¹ ieie pae — użyźnionej przez siebie.

² piek (daw.) — spieczony, wysuszony.

Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go

swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami

(przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione

Tekst opracowany na podstawie: Ignacy Krasicki, Bajki, oprac. Zbigniew Goliński, Zakład Narodowy im.

Ossolińskich, Kraków, 

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyowa

wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochoǳącego ze zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Dariusz Gałecki, Marta Nieǳiałkowska, Olga Sutkow-

ska, Zbigniew Goliński.

Okładka na podstawie: slightly everything@Flickr, CC BY .