- Hironim Morsztyn :
- wywodzi się z rodziny o tradycjach kalwińskich, a potem ariańskich;
- po śmierci ojca trafia do wuja Samuela Łaskiego, a ów umożliwia Morsztynowi naukę w szkole jezuickiej w Braniewie – stąd mocny wpływ religii na jego poezję
- być może obracał się w środowisku dworu królewskiego
- „Światowa rozkosz” - poemat który przyniósł mu sławę za życia
- 1650 - „Antypasty małżeńskie” → 1 wierszowany romans
- twórczość rękopiśmienna, ok 500 utworów, głównie fraszki →
- być może studiował medycynę w Padwie
- zabawny utwór o sekcji zwłok
- teksty wolne od cenzury i autocenzury, docieramy do rdzenia jego niepokojów,
- teksty dostarczają wiedzy o stosunku do ciała, miłości, seksualizmu
- „Do Zosie”
- rozdźwięk między pociągiem, namiętnością, seksualizmem, a rozumem „w portkach członek bez rozumu noszę”
- członek nie wierzy w Boga, nie ma wartości moralnych, etycznych
- siła pożądania, namietności jest tak wielka, że rozbudza w nim ją siostrę, córkę blablabla, nawet ściana, tylko ojciec go nie rozbudza!
- „Kiep”
- kiep to kobiecy narząd płciowy
- fragment ciała, jak każdy inny
- „z takiego kiepa przecież każdy człowiek wychodzi!” Katarzyna Kostyra <3
- miłość = pożądanie piękna, kiep jest niezbyt fajny, ale za to Wenus „założyła w nim pociech skrytości”;
- Natura przesądza o tym, co staje się źródłem pożądania
- „Piękna twarz, piękne oko, piękna pierś i szyja – Wszystko to kiepstwo” → petrarkistyczny portret kochanki skoncentrowany na popiersiu kochanki – Morsztyn je przywołuje, mówi, że to nie jest nic warte, wszystko bowiem zmierza do aktu seksualnego
pracowity.polon.uw