ALICJA BAJURSKA
ZESPÓŁ SZKÓŁ OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH
SZKOŁA PODSTAWOWA NR 9
GRY I ZABAWY DRAMOWE
OPRACOWANE NA PODSTAWIE DOSTĘPNYCH PUBLIKACJI
RUMIA 2006-02-06
GRY I ZABAWY DRAMOWE DLA DZIECI
1. IMIĘ I GEST
Zabawa ułatwiająca zapamiętanie imienia. Stoimy w kole. Każda z osób przedstawia się wymieniając swoje imię i pokazuje gest – dowolny lub oznaczający np. czynność, którą lubi wykonywać.
2. MÓWIMY „DZIEŃ DOBRY”
Jedna osoba podchodzi do drugiej i w dowolny sposób wita się z nią. Mówi dzień dobry i wymienia swoje imię.
3. ZNAJDŹ BRATNIĄ DUSZĘ
Na kartce narysowana jest np. róża i wpisane są dowolne pytania. Podchodzimy do nieznanej osoby lub do osoby, która wzbudza naszą sympatię i pytamy ją np. czy lubi jeść takie same potrawy jak ja. Jeżeli tak to wybrana osoba wpisuje swoje imię. Daje to temat do rozmowy i bliższego poznania się.
4.TWORZENIE WIZYTÓWEK
Na kartce wpisujemy swoje imię, a następnie rysujemy: swoje uczucia, swoje marzenia, czego życzymy innym ludziom na świecie. Następnie podchodzimy do uczestników i rozmawiamy na ten temat.
5.Rzucanie imionami
Rzucamy w kręgu jakimś przedmiotem ( np., piłką), mówimy swoje imię i imię odbiorcy np. „Ala do Kasi” , „Kasia do Marka” itd.
6. „Pajęczynki – nić przyjaźni”
Dzieci siedzą w kręgu. Prowadząca osoba przedstawia się i rzuca do jakiegoś dziecka kłębek wełny, trzymając jednak jego koniec. Dziecko przedstawia się i rzuca kłębek do kogoś innego, trzymając jednocześnie nitkę przy sobie. Między dziećmi powstaje „pajęcza sieć”. Ostatnie dziecko zaczyna zwijać kłębek i kiedy dojdzie do dziecka trzymającego nitkę oddaje mu kłębek , mówiąc np. zwijaj dalej Olu.
7. „Bal klasowy”
Dzieci stoją w kręgu. Osoba prowadząca poprzez klaskanie wymienia swoje imię i imię osoby wybranej np. Ania do Kasi. Można poprzez klaskanie dzielić wyrazy na sylaby. Do wyrazów 4 – sylabowych dodaje się element ruchu.
8. W kiwanego
W kręgu ustawiamy krzesła, o jedno krzesło więcej niż liczba uczestników. Dzieci siadają. Ten, kto ma krzesło po swojej prawej ręce kiwa palcem na któreś dziecko. To, do którego kiwa, powinno przebiec na puste miejsce. Następnie kiwa ten, kto ma puste miejsce po swojej prawej stronie itd. Dzieciom przedszkolnym, które nie odróżniają jeszcze prawej strony, trzeba mówić: teraz ty kiwasz. Wśród starszych dzieci można zbierać fanty za zgapienie się.
9. Iskierka przyjaźni Dzieci stoją w kręgu i przekazują klaśnięcie po kole z możliwością zmiany kierunku lub przekazują klaśnięcia po przekątnej koła do uczestnika ( nawiązywanie kontaktu wzrokowego).
10. Ludzie do ludzi
Dzieci witają się poszczególnymi częściami ciała ( np. kolanami, stopami, plecami, łokciami).
11. Ozdobne jajka
Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Na kartce rysujemy np. kształt jajka, wpisujemy swoje imię i rysujemy jeden element dekoracyjny, a następnie przekazujemy dalej. Zabawa kończy się kiedy jajko wraca do właściciela. Można wszystkie jaja umieścić w koszu wielkanocnym.
12. Zabawa Wielkanocna
Dzieci dzielimy na 4 lub 5 osobowe zespoły. Każdy zespół otrzymuje duży arkusz papieru i rysuje kosz np. wielkanocny, następnie przykleja jajka i rysuje wszystko to, co kojarzy się z Wielkanocą.
13. Taniec – pieczenie ciasta
Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu i wykonują następujące ruchy:
- 8 ruchów: trzymanie makutry i kręcenie ciasta – 4 ruchy: strzepywanie mąki z siebie
- 2 ruchy: rozbijanie jajek
- 1 ruch: wrzucanie ich (chlup)
- 1 ruch: wyrzucanie skorupki za siebie ( siup)
- 4 ruchy: zagniatanie ciasta
- 4 ruchy: wrzucanie bakalii
- 2 ruchy: wałkowanie ciasta
- 2 ruchy: wkładanie do pieca
- 4 ruchy: dekorowanie
- 2 ruchy: częstowanie osoby po prawej stronie. Ćwiczenie ruchowe wykonujemy z podkładem muzycznym lub bez.
14. Budowanie domku
Dzieci siedzą w kręgu i wykonują następujące ruchy:
- 2 ruchy: kopanie lewa ręką
- 2 ruchy: kopanie prawa ręką
- 8 ruchów: układanie cegiełek
- w powietrzu- ręką rysujemy kształt domu
- 1 ruch: otwieranie drzwi
- 2 ruchy: wchodzenie lewą nogą i prawą
- podziwianie wnętrza
Ćwiczenie wykonujemy z podkładem muzycznym.
15. Co lubię?
Gra polecana szczególnie, jeśli dzieci nie znają się dobrze, ale mogą w nią zagrać również dzieci dobrze znające się. Dzieci ustawiają się w koło. Jedno trzyma małą piłkę i mówi: moje imię – Kasia , lubię …(np. chodzić na wycieczki, czytać, śpiewać, podlewać kwiatki itp.). następnie rzuca piłkę do innego dziecka w kole, a potem to powtarza: Kasia lubi …, moje imię … lubię … Każdy powtarza tylko imię poprzednika i co lubi, nie wszystkich. Nikt nie wygrywa. Gra kończy się, gdy piłka obejdzie wszystkich, ale można ją powtórzyć drugi raz.
16. Krótkie działania
Dzieci chodzą swobodnie po klasie. Osoba prowadząca wydaje kolejne polecenia, a dzieci je wykonują:
- chodzimy jak ludzie smutni
- chodzimy jak ludzie radośni
- chodzimy jak ludzie zmęczeni
- chodzimy jak ludzie energiczni
- chodząc, starajmy się uścisnąć jak najwięcej rąk
- wszyscy pływamy ( ruchy ramionami)
- wszyscy fruwamy, dotykając się czubkami palców
- stańmy dwójkami i powiedzmy swoją ulubiona zabawę
- stańmy dwójkami i powiedzmy sobie coś miłego
- spójrzmy w oczy wielu osobom
Jeżeli liczba dzieci jest nieparzysta, to osoba prowadząca włącza się do zabawy.
17. Cztery pory roku
Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Osoba prowadząca stoi w środku. Dzieci siedzące przybierają nazwy pór roku: wiosna, lato, jesień zima i głośno to oznajmiają. Osoba prowadząca wywołuje dowolne pory roku, a dzieci, które tę nazwę przybrały musza szybko zmienić się miejscami, przy czym osoba prowadząca stojąca w środku usiłuje zająć jedno miejsce. Dziecko, które zostało bez krzesła, staje w środku i woła nazwę jednej lub dwie pory roku. Inną odmiana mogą być owoce, warzywa, zwierzęta itd.
18. Księżniczki
Dzieci tworzą trzy osobowe zespoły: dwie osoby trzymają się za ręce i tworzą zamek, a jedna osoba wchodzi do środka i jest księżniczką. Na hasło:
Księżniczki – wszystkie dzieci stojące w środku koła zamek i szukają nowego. Osoba prowadząca stara się zająć miejsce dziecka. Dziecko, które zostało bez zamku, podaje następne hasło np. zamek – dwie osoby tworzą zamek opuszczają księżniczkę i szukają nowej. Inne hasło to:
Trzęsienie ziemi- zamek z księżniczką rozpada się i dzieci budują nowy zamek wraz z księżniczką.
19. Etiudy pantomimiczne ( wchodzenie w rolę poprzez ruch)
- dmuchanie piórka
- dmuchanie balonów
- przekazywanie gumy do żucia
- przekazywanie gorącego ziemniaka – przekazywanie psa , kota jeża
- pieczenie kiełbasek
- improwizowanie gry przez skakankę, w piłkę, - prezentacja modelki
- piłowanie drzewa. Można przeprowadzić wywiad z drwalem.
Osoba prowadząca pyta: Kim jesteś? Co robisz? Itd.
20. Budowanie słonia
- Przeprowadzanie wywiadu ze słoniem
- Tworzenie słonia poprzez dostawianie osób
- Prowadzanie słonia np. przez dżunglę ( osoba prowadząca wymyśla opowiadanie, a słoń wykonuje te polecenia).
- Podział dzieci na 4, 5 osobowe grupy. Każda grupa dostaje kontury słonia:
Uszy, oczy, trąbę lub dzieci same rysują słonia.
I grupa – wpisuje wyrazy na następujące pytanie: Co te uszy słyszą?
II grupa – czego ta trąba dotyka?
III grupa - Co ta trąba zbierała do jedzenia?
IV grupa - Co te oczy widziały?
Dzieci młodsze wybierają obrazki. Może być inna odmiana: budowanie psa, kota, ludzika, samolotu itd.
21. Woda, wiatr, ogień
Dzieci stoją w pokoju w rozsypce. Osoba dorosła woła:
- woda! – dzieci wskakują na kanapy lub krzesła albo na „ wyspę” ułożoną na podłodze z gazet (inna wersja dzieci pływają”)
- wiatr! – dzieci kładą się na podłodze
- ogień! – dzieci uciekają z pokoju albo w wyznaczony kąt
- lew idzie! – dzieci chowają się za krzesłami.
Zabawa trwa dowolnie długo.
22. Piłka parzy
Dzieci stają w kole, jedno (lub osoba dorosła) staje w środku z piłką i określa kolor, który jest „parzący”. Następnie rzuca do dzieci kolejno piłkę mówiąc jakiś kolor. Każde dziecko chwyta piłkę i odrzuca. Jeśli jednak wypowiedziany kolor jest „parzący”, dziecko to nie powinno piłki chwytać, upada ona po prostu na podłogę. Jeśli chwyci, odchodzi z gry.
Zamiast wypowiadać kolory, można wymieniać części mowy np. czasowniki. Jeżeli dany wyraz jest czasownikiem dziecko nie powinno piłki schwycić. Można bawić się też w dwie osoby (np. dziecko z matką), ustalając kolor, który „parzy”. Następnie rzuca się do siebie nawzajem piłkę, wypowiadając (jak wyżej) kolory lub przedmioty. Jeżeli przedmiot ma kolor „ parzący” , piłki nie wolno chwycić.
23. Co schowano?
Dzieci siedzą w kole, osoba dorosła układa na środku 10 przedmiotów ( zabawki, zegarek, kubek itp.).
Dzieci kładą ręce na podłodze i głowy na rękach. W tym czasie osoba dorosła chowa jeden przedmiot i woła: Już ! dzieci podnoszą głowy i zgadują, czego brakuje.
24. Komu trzeba się ukłonić?
Dzieci stoją lub siedzą w kole, w miarę możliwości w dość dużych odstępach. Jedno dziecko wychodzi z sali, pozostałe umawiają się, komu ma się ono ukłonić. Przywołane dziecko wchodzi, a pozostałe rytmicznie klaszczą – cichutko, gdy szukający jest daleko od wyznaczonego dziecka., głośniej gdy się do niego zbliża. Gdy jest całkiem blisko, klaszczą bardzo głośno.
25. Co się zmieniło?
Osoba dorosła kładzie na karcie papieru ( może być z bloku rysunkowego lub zeszytu ) trzy małe przedmioty, np. kolorowe guziki, autka itp. Dziecko ( dzieci ) przygląda się przez chwile układowi przedmiotów, potem się odwraca. W tym czasie osoba dorosła zmienia układ jednego przedmiotu i mówi: „Już – powiedz, co się na kartce zmieniło?” dziecko ma powiedzieć, jakie zauważa różnice w ustawieniu. Jeśli jest więcej dzieci, mogą wyjść, a potem wchodzić pojedynczo.
26. Kto cię woła?
Dzieci siedzą w rozsypce na podłodze. Przed nimi, tyłem do nich, stoi jedno dziecko. Wskazane dziecko spośród siedzących woła: „Dzień dobry, Urszulko!” dziecko stojące przed grupą, nie odwracając się, wymienia imię wołającego. Jeśli nie udało mu się rozpoznać głosu, odwraca się i próbuje jeszcze raz odgadnąć, kto wołał. Jeśli mu się uda to wchodzi do grupy, a na jego miejsce idzie to dziecko, które wołało. Jeżeli nie uda mu się odgadnąć, to ponownie się odwraca i słucha, ale tylko do dwóch razy.
27. Wierszyk o kotku
Osoba dorosła mówi słowa, a dziecko odpowiada: miau.
Mały Jasio kotka
Przy kominku spotkał.
Pokłonił się kapeluszem,
Rozmawiać z kotkiem muszę:
Miał kotek siostrę?- miau.
Miał kotek pazurki ostre?- miau.
Miał kotek mamę i tatę?- miau.
Miał kotek na grzbiecie łatę?- miau.
Miał kotek miseczkę mleczka? - miau.
Teraz pusta jest miseczka,
A jeszcze bym chciał!
Miau, miau, miau.
28. Owoce
Dzieci siadają na krzesełkach ustawionych w kole, a jedno dziecko (bez krzesła ) stoi w środku. Dzieci siedzące przypierają nazwy owoców, np. jabłko, gruszka, banan itp. I głośno to oznajmiają. Dziecko stojące w środku woła: kupiłem (-am) w sklepie wiśnie i jabłka! Wtedy dzieci, które te nazwy przybrały, muszą szybko zamienić się miejscami, przy czym dziecko stojące w środku usiłuje zająć jedno miejsce. Jeżeli to mu się uda, oznajmia, jaką nazwę owocu przyjmuje dla siebie ( każde dziecko przyjmuje inną nazwę owocu). Dziecko, które zostało bez krzesła, staje w środku i woła, jak wyżej, wymieniając dwa rodzaje owoców spośród wybranych przez dzieci nazw.
29. Siała baba mak
Dzieci powtarzają kilka razy wierszyk, wykonując równocześnie opisane ruchy:
Siała baba mak
(skłon w przód i wymachiwanie ramionami w prawo i lewo )
Nie wiedziała jak
( rozłożenie ramion )
A dziad wiedział
( z uniesionym prawym palcem skłon w prawo)
Nie powiedział( z uniesionym lewym palcem skłon w lewo)
A to było tak
( obrót dookoła z klaskaniem ).
30. Słowa przed piłką
Dzieci siedzą w kole, jedno trzyma piłkę. Jego sąsiad z prawej strony mówi mu głosno jakąś literę ( np. k ). Wtedy ono podaje piłkę sąsiadowi ze swej lewej strony, a samo wypowiada trzy słowa na daną literę, ( jeśli grają młodsze dzieci, to dwa słowa ). Nie muszą to być rzeczowniki.
Dzieci szybko podają sobie piłkę. Jeśli piłka wróci do danego dziecka, a ono nie zdążyło jeszcze wypowiedzieć słów na podana literę, to daje fant. Jeśli zdążyło ,...
Aladarr