Kalcynacja wodorotlenku glinowego Al(OH)3
ŁOŚKO MONIKA
KLIMEK PIOTR
Cel ćwiczenia:
Zapoznanie z etapami kalcynacji (dehydratacji) wodorotlenku glinowego Al(OH)3, w celu otrzymania bezwodnego Al2O3 do procesu elektrolizy. Ćwiczenie jest kontynuacją otrzymywania tlenku glinowego metodą Grzymka.
Wykonanie ćwiczenia:
W ćwiczeniu wykorzystujemy otrzymany z metody Grzymka wodorotlenek Al(OH)3. Wodoro-tlenek powinien być wysuszony w temperaturze 105 [OC]. Odważone około 1 [g] wodorotlenku umieścić na szalce wagi torsyjnej. Opuścić wagę wraz z próbką do przestrzeni grzewczej pieca. Rozpocząć grzanie pieca i równoczesną rejestracje przez komputer zmian masy próbki i temperatury w czasie (temperatura próbki zmienia się z szybkością grzania pieca [OC/min]).
Al(OH)3 = Al2O3 × 3H2O ® Al2O3 × 1H2O ® g-Al2O3 ® a-Al2O3
225 OC 520 OC 900 OC
Opracowanie wyników:
Wyznaczenie temperatury przemian:
Na wykresie ∆m=f(t) są widoczne 3 różne temperatury przemian.
Z przecięcia stycznych wyznaczyłem temperatury przemian.
· 75÷135°C
Średnia : Tprzemiany= (T1+T2)/2=137,5°C
· 240÷365°C
Średnia : Tprzemiany= (T1+T2)/2=302,5°C
· 575÷610°C
Średnia : Tprzemiany= (T1+T2)/2=592,5°C
Obliczam ilość usuniętej wody
Ilość usuniętej wody w każdym z zakresów temperatur obliczyliśmy w następujący sposób
Zmiana masy dla poszczególnych zakresów temperatur:
m –masa próbki [g]
Obliczenie szybkości dehydrytacji wodorotlenku:
Szybkość dehydrytacji obliczyliśmy z zależności
Δt [s]
Δm [mg]
V [mg/min]
360
28
4,7
750
155
12,4
210
19
5,4
Wyznaczenie temperatury inwersji dla
Temperatura inwersji to temperatura w której prężność gazów wydzielających się w czasie reakcji osiąga wartość ciśnienia zewnętrznego atmosferycznego.
W temperaturze inwersji
Dla reakcji
można obliczyć według zależności
gdzie: ni – współczynniki stechiometryczne produktów
nj - współczynniki stechiometryczne substratów
Temperaturę inwersji odczytuję z wykresu ∆G od temperatury i wynosi ona 150°C.
Wnioski:
W procesie kalcynacji następuje uwalnianie cząsteczek wody. Proces ten przebiega w poszczególnych etapach w określonych zakresach temperatur:
75÷135°C
240÷365°C
575÷610°C
Widać wyraźnie, że szybkość dehydrytacji zależy od temperatury. Analizując wykres ∆m=f(t), T=f(t) można przypuszczać, że w zakresie temperatur 75÷135°C następuje odparowanie wody zaabsorbowanej z otoczenia, w następnym 240÷365°C, który jest najszybszy i w którym ilość usuniętej wody jest największa zachodzi reakcja , natomiast w ostatnim 575÷610°C następuje odparowywanie pozostałej ilości wody.
cycu83