Smith_Lisa_Jane_-_PamiÄ™tniki_wampirĂłw_06_-_UwiÄ™zieni.pdf

LISA JANE SMITH

UWIĘZIENI

Pamiętniki wampirów 06

Przekład

Maja Kittel

ROZDZIAŁ 1

Kiedy Matt ocknął się, stwierdził, Ŝe wciąŜ siedzi w samochodzie Eleny. Oszołomiony

ruszył do domu. W środku było ciemno; jego rodzice spali. Długo mocował się z zamkiem w

tylnych drzwiach. Gdy dotarł do sypialni, rzucił się na łóŜko, nie zdejmując nawet butów.

Była dziewiąta, gdy obudził go telefon.

- Me... redith?

- Myślałyśmy, Ŝe przyjedziesz wcześnie rano.

- Zaraz jadę, muszę tylko najpierw wymyślić jak - wychrypiał z trudem. Głowa mu

pękała, bolało opuchnięte ramię. Mimo to jego szare komórki pracowały. W końcu kilka

neuronów błysnęło triumfalnie. JuŜ wiedział, jak dojechać do pensjonatu pani Flowers.

- Matt? Jesteś tam jeszcze?

- Nie jestem pewien. Wczoraj... BoŜe, nawet nie pamiętam dokładnie, co się stało. Ale

w drodze do domu... Opowiem, gdy się zobaczymy. Najpierw muszę zadzwonić na policję.

- Na policję?

- Tak. Słuchaj, daj mi godzinę, dobra? Będę za godzinę. Zanim wyszedł, wziął

prysznic. Gorąca kąpiel nie zmniejszyła bólu w ramieniu, ale pozwoliła Mattowi

uporządkować myśli. W pensjonacie był dopiero przed jedenastą. Dziewczyny bardzo się o

niego martwiły.

- Matt, co się stało? Opowiedział, co pamiętał. Elena, zaciskając zęby, odwinęła

bandaŜ z jego ramienia i zbladła. W zadrapania wdało się zakaŜenie.

- Malaki są jadowite - jęknęła Meredith.

- Tak - przytaknęła Elena. - Zatruwają ciało i umysł.

- Myślisz, Ŝe mogą pasoŜytować w ciele człowieka? - Meredith nachylała się nad

kartką papieru, próbując narysować malaka na podstawie opisu Matta.

- Tak.

- A jak moŜna poznać, Ŝe malak w kimś się zagnieździł? - zapytała wystraszona

Meredith.

- Bonnie powinna to zauwaŜyć podczas transu. Być moŜe ja teŜ to potrafię, ale nie

chcę korzystać z mocy w tym celu. Zejdźmy na dół, do pani Flowers.

Elena powiedziała to tonem, który Matt dobrze znał, a który oznaczał, Ŝe dyskusja nie

wchodzi w grę. Miało być, jak powiedziała.

Tym razem Matt nie miał ochoty dyskutować. Nie zwykł się skarŜyć - zdarzało mu się

grać w piłkę ze złamanym obojczykiem, stłuczonym kolanem albo skręconą kostką - ale to

było co innego. AŜ go skręcało z bólu.

Pani Flowers była w kuchni, ale na stole w salonie stały cztery szklanki mroŜonej

herbaty.

- Zaraz do was przyjdę - zawołała przez drzwi. - Powinniście wypić herbatę,

zwłaszcza młody człowiek z ranną ręką. Poczuje się lepiej.

- Herbata ziołowa. - Bonnie szepnęła, jakby to była tajemnica handlowa.

Herbata nie była zła, chociaŜ Matt wolałby colę. Ale kiedy pomyślał o herbacie jak o

lekarstwie i dostrzegł zatroskane spojrzenia dziewczyn, zmusił się do wypicia prawie całej

szklanki.

Pani Flowers miała na głowie ogrodniczy kapelusz - a w kaŜdym razie jakiś stary

kapelusz z ze sztucznymi kwiatami, który wyglądał, jakby nosiła go podczas prac w ogrodzie.

W rękach trzymała tacę, na której leŜały metalowe błyszczące narzędzia.

- Tak, kochana - powiedziała do Bonnie, która odruchowo zasłoniła sobą Matta. -

Pracowałam jako pielęgniarka, tak jak twoja siostra. Gdy byłam młoda, trudno było kobiecie

zostać lekarzem. Ale leczyłam ludzi ziołami, byłam czarownicą. To skazuje człowieka na

samotność, prawda?

- Nie musiałaby pani być samotna - odpowiedziała zaskoczona Meredith - gdyby nie

mieszkała pani na takim odludziu.

- Ale wtedy ludzie gapiliby się na mnie, obserwowali mój dom, a dzieci uciekałyby

przede mną lub rzucały w okna kamieniami, niszczyłyby mi ogródek.

To była najdłuŜsza wypowiedź pani Flowers, jaką kiedykolwiek słyszeli. Byli tak

zaskoczeni, Ŝe Elena odezwała się dopiero po dłuŜszej chwili.

- Nie wiem, jakim cudem jelenie, króliki i inne zwierzęta, których jest tu mnóstwo, nie

zjadają wszystkiego, co wyrośnie.

- Och, ogródek jest głównie dla nich. - Pani Flowers uśmiechnęła się ciepło, a jej

twarz pojaśniała. - Na pewno go lubią. Ale nie jedzą ziół leczniczych. Pewnie wiedzą, Ŝe

jestem wiedźmą, bo zawsze zostawiają zioła i trochę warzyw, i kwiatów dla mnie i

ewentualnych gości.

- Dlaczego mówi nam to pani dopiero teraz? Tyle razy szukałam pani albo Stefano i

myślałam... no, niewaŜne, co myślałam. Nie wiedziałam, czy jest pani po naszej stronie.

- Prawdę mówiąc, zrobiłam się strasznym odludkiem. Ale straciłaś swojego chłopaka,

prawda Eleno? śałuję, Ŝe nie wstałam trochę wcześniej. MoŜe zdąŜyłabym z nim

porozmawiać. Zawsze lubiłam Stefano. Zostawił na stole w kuchni pieniądze za wynajem

pokoju na cały rok.

Wargi Eleny drŜały. Matt pospiesznie odwinął bandaŜ i pokazał rękę pani Flowers.

- Czy moŜe pani coś na to poradzić?

- BoŜe, kto ci to zrobił? - Pani Flowers przyglądała się zadrapaniom ze zdumieniem.

- Sądzimy, Ŝe malak - odpowiedziała cicho Elena. - Wie pani coś o malakach?

- Słyszałam kiedyś tę nazwę, ale nic więcej. Kiedy to się stało? Ranki wyglądają

raczej na ślady zębów niŜ pazurów.

- To były zęby. - Matt opisał malaka najdokładniej, jak potrafił. Starał się nie myśleć,

co go czeka za chwilę.

- Przytrzymaj ręcznik i nie ruszaj się - poleciła pani Flowers. - Rany zaczęły się juŜ

zasklepiać, muszę je otworzyć i oczyścić. To będzie bolało. Czy któraś z was mogłaby go

przytrzymać, Ŝeby nie wyszarpnął ręki, gdy będę czyścić rany?

Zanim Elena i Meredith zdąŜyły zareagować, Bonnie przyskoczyła do Matta. Mocno

chwyciła jego dłoń.

Matt zniósł dzielnie oczyszczanie ranek, chociaŜ ból był potworny. Nie krzyknął ani

razu, a nawet próbował uśmiechać się do Bonnie, kiedy pani Flowers usuwała krew i ropę.

Gdy skończyła, przyłoŜyła zimny ziołowy okład; opuchlizna prawie zniknęła, ból się

zmniejszał.

Miał właśnie podziękować pani Flowers, kiedy zauwaŜył, Ŝe Bonnie patrzy na jego

szyję i chichocze.

- Co cię tak bawi?

- Malak zrobił ci malinkę. No chyba Ŝe o czymś nam nie powiedziałeś.

Matt się zarumienił. Zasłonił szyję kołnierzem.

- Powiedziałem wszystko. To był malak. Przyssał mi się do szyi. Próbował mnie

udusić!

- Przepraszam - speszyła się Bonnie. Pani Flowers posmarowała szyję Matta jakąś

ziołową maścią, inną maść nałoŜyła na zadrapania. Te zabiegi przyniosły chłopakowi ulgę.

Spojrzał nieśmiało na Bonnie.

- Wiem, Ŝe to wygląda jak malinka - powiedział. - Widziałem rano w lustrze. Mam

jeszcze jedną trochę niŜej. - Sięgnął ręką za kołnierz, Ŝeby na drugą malinkę teŜ nałoŜyć

maść. Dziewczyny roześmiały się, napięcie zostało rozładowane.

Meredith poszła na górę, do pokoju, o którym wciąŜ myśleli jako o pokoju Stefano, a

Matt za nią. Był w połowie schodów, gdy zorientował się, Ŝe Bonnie i Elena zostały na dole.

Meredith przywołała go na górę.

- Muszą porozmawiać - wyjaśniła.

- O mnie? - Matt przełknął ślinę. - Chodzi o to coś, co Elena widziała w Damonie, tak?

Ja teŜ mam malaka?

Meredith, zawsze mówiąca prawdę, przytaknęła. Ale połoŜyła dłoń na ramieniu Matta,

dodając mu otuchy.

Gdy Elena i Bonnie dołączyły do nich, Matt domyślił się z wyrazu ich twarzy, Ŝe nie

biorą pod uwagę najgorszego scenariusza. Elena dostrzegła jego minę; podeszła i objęła go.

Bonnie zrobiła to samo, choć z mniejszą śmiałością.

- W porządku? - zapytała Elena. Matt skinął głową.

- Czuję się dobrze - zapewnił. Świadomość, Ŝe dziewczyny się o niego troszczą, była

bardzo przyjemna. Warto pocierpieć, pomyślał.

- Doszłyśmy do wniosku, Ŝe nic nie przedostało się do twojego organizmu. Twoja aura

jest czysta i silna.

- Dzięki Bogu. W tej chwili zadzwonił telefon Matta. Zmarszczył brwi, nie

rozpoznając numeru, który pojawił się na wyświetlaczu.

- Matthew Honeycutt?

- Tak.

- Tu Rich Mossberg z biura szeryfa Fell's Church. Dziś rano poinformował nas pan o

drzewie tarasującym drogę przez Stary Las?

- Tak, ja... Panie Honeycutt, nie lubimy takich dowcipów. Prawdę mówiąc, bardzo nas

irytują. Nasi funkcjonariusze marnują cenny czas przez dowcipnisiów takich jak pan. Tak się

składa, Ŝe wprowadzanie policji w błąd jest przestępstwem. MoŜe pan mieć spore kłopoty.

Nie wiem, co w tym takiego zabawnego pańskim zdaniem.

- Ja nie... nic w tym nie ma zabawnego! Proszę posłuchać, wczoraj w nocy... -

Mattowi załamał się głos. Co ma właściwie powiedzieć policji? Ze wczoraj w nocy został

zatrzymany przez leŜące na drodze drzewo, a potem zaatakowany przez wielkiego robaka z

piekła rodem? Jakiś głos w jego głowie szepnął teŜ, Ŝe funkcjonariusze biura szeryfa w Fell's

Church większość swojego cennego czasu spędzają, jedząc pączki. Nie zdąŜył wymyślić

sensownej odpowiedzi, bo policjant znów się odezwał.

- Panie Honeycutt, zgodnie z kodeksem stanu Wirginia składanie fałszywego

zawiadomienia na policję jest karalne. Grozi za to rok pozbawienia wolności albo

dwadzieścia pięć tysięcy dolarów kary. Czy to pana bawi?

- Proszę posłuchać...

- Ma pan dwadzieścia pięć tysięcy dolarów, panie Honeycutt?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: