Gra w strefie - Floriano Marziali, Vincenzo Mora.pdf

(1891 KB) Pobierz
marziali i mora - gra w strefie
Floriano Marziali, Vincenzo Mora
„Gra w strefie – dydaktyczne wprowadzenie do
systemu 4:4:2”
Leer 1997
Rozdział 1. Wiadomo ś ci ogólne o obronie strefowej.
Zawodników i ich pozycje przedstawia ryc. 1 , nazewnictwo natomiast tabela 1 .
Numer zawodnika Nazwa pozycji zawodnika w systemie 4-4-2
1
Bramkarz (B)
2
Prawy boczny obrońca (PBO)
3
Lewy boczny obrońca (LBO)
4
Prawy środkowy pomocnik (PSP)
5
Lewy środkowy obrońca (LSO)
6
Prawy środkowy obrońca (PSO)
7
Prawy boczny pomocnik (PBP)
8
Lewy środkowy pomocnik (LSP)
9
Napastnik (N)
10
Lewy środkowy pomocnik (LSP)
11
Napastnik drugi (N)
W obronie wyróŜniamy 3 rodzaje krycia: indywidualne, kombinowane i strefowe. Pole gry
dzieli się na 4 strefy (A-B-C-D) rys. 2 . Wewnętrzne strefy B i C są węŜsze, gdyŜ to z nich
pada najwięcej bramek i dlatego naleŜą do najniebezpieczniejszych. W kryciu strefowym
kaŜdy zawodnik ma za zadanie zabezpieczyć przypisana mu strefę i kryć przeciwnika, który
w niej się znalazł, tak jak na rys. 2 . Przykładowo zaw. 2 i 7 muszą kryć strefy D (przede
wszystkim) oraz równieŜ strefę C, a zaw. 5 i 8 strefę B i takŜe strefy A i C. Napastnicy kryją
96759949.012.png 96759949.013.png 96759949.014.png 96759949.015.png
przede wszystkim strefy B i C by zmusić przeciwnika do gry bocznymi sektorami. Logiczne
jest takŜe, Ŝe np. 11 odpowiada za strefy A-B-C.
PRZESUWANIE SIĘ LINII
Zgodnie z zasadami gry w strefie obrońca musi się tak ustawiać, by mógł zawsze widzieć
piłkę i własną bramkę oraz ustawiać się tak by zawsze być miedzy przeciwnikiem a bramką.
Dlatego teŜ obrońca musi być nieustannie w stanie przejąć krycie wbiegającego w jego strefę
napastnika. Kryjemy tym ściślej im przeciwnik jest bliŜej naszej bramki i im bliŜej niego jest
piłka. Na rys. 3 i 4 przedstawiono ustawienie się obrońców i bramkarza w stosunku do piłki.
Podkreślamy, ze obrońca musi się zawsze ”wsuwać” miedzy przeciwnika a bramkę.
Na rys 3.1 na uwagę zasługuje zaw. 2, który oprócz piłki i bramki musi równieŜ uwaŜać na
działania B. W przypadku przegrania piłki, co trwa ok. 3-4 sekund, zaw. 2 zdąŜy przesunąć
się na nową pozycję jak na rys. 3.2 . Podobnie przesuwa się cała formacja.
96759949.001.png 96759949.002.png 96759949.003.png 96759949.004.png
MOCNA I SŁABA STRONA
Mocna strona to ta po której znajduje się w danym momencie piłka. Słaba natomiast to ta
daleka od zawodnika z piłką. W strefie mocnej obrońcy kryją ściśle a w słabej „na radar” rys.
5 . Zasada jest następująca: im słabiej (mniej liczebnie) obsadzona jest mocna strona, tym
słabsze jest krycie przeciwnika w tej strefie i na odwrót. Na rys. 5 widać jak 3 wychodzi do
A z piłką, 5 go asekuruje i pośrednio kryje B, 6 kryje B a 2 asekuruje 6 i obserwuje C w
przypadku przegrania piłki na drugą stronę. W niektórych systemach trenerzy odłączają 2 od
linii i ustawiają bliŜej C. Jego (2) głównym zadaniem jest zagrodzić C drogę do bramki. Na
rys. 6 przedstawiono słabe strony przy akcji ze środka boiska.
Z USTAWIENIA WYJŚCIOWEGO DO USTAWIENIA W ATAKU
Na rys. 7 przedstawiono ustawienie wyjściowe. Z tego ustawienia z zaleŜności od kierunku
przesuwania się piłki zawodnicy w ataku przesuwaj się do przodu ( rys. 8 ) i za piłką ( rys. 9 ).
96759949.005.png 96759949.006.png 96759949.007.png 96759949.008.png
PARY I TRÓJKĄTY WSPÓŁPRACY.
Na rys. 10 przedstawiono trójkąty bezpośredniej współpracy w systemie 4-4-2.
96759949.009.png 96759949.010.png 96759949.011.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin