Świat nocy 03.03 - Światło Nocy.pdf - Swiat nocy - milagre

Świat Nocy

Światło nocy

Rozdział 1

W centrum handlowym było nadzwyczaj spokojnie. Nic nie zapowiadało straszliwych wydarzeń,

które miały wkrótce nastąpić.

To miejsce nie różniło się niczym szczególnym od innych centrów handlowych, oblężonych w

grudniowe, niedzielne popołudnie w Dakocie Północnej. Wnętrze było nowoczesne. Jaskrawo

oświetlone i bogato ozdobione. Wypełnione kupującymi, którzy wiedzieli, że do Gwiazdki

zostało już tylko dziesięć dni. Ciepłe, mimo że na zewnątrz niebo przybrało kolor ponurej szarości.

Bezpieczne. Raczej nikt nie spodziewał się zobaczyć tu potwora.

Keller przeszła obok ekspozycji pod wiele obiecującym tytułem: „Święty Mikołaj przez wieki".

Wytężała wszystkie zmysły. W przyciemnianych oknach wystaw migało jej odbicie - dziewczyny w

wieku licealnym, w błyszczącym kombinezonie, z prostymi czarnymi włosami,

które sięgały jej aż do bioder i chłodnymi szarymi oczami. Ale wiedziała, że każdy, kto przyjrzałby

się jej z bliska, dojrzałby coś jeszcze - grację drapieżcy i wewnętrzne światło, kiedy skupiała na

czymś spojrzenie.

Raksha Keller miała w sobie coś nieludzkiego. Co nie powinno nikogo dziwić, ponieważ nie była

człowiekiem. Należała do zmiennokształtnych istot. I jeśli patrzący na nią odnosił wrażenie, że ma

do czynienia z panterą, która uciekła z zamknięcia, to miał zupełną rację.

- No dobra. - Dziewczyna dotknęła zapinki przy kołnierzu, po czym przyłożyła palec do prawie

niewidocznej słuchawki w uchu, próbując w ten sposób zagłuszyć kolędy rozbrzmiewające w

centrum handlowym. - Meldować się.

- Tu Winnie. - Usłyszała melodyjny glos, ale profesjonalny. - Jestem przy Searsie. Na razie nic nie

zauważyłam. Może jej tu nie ma?

- Może - Keller odpowiedziała krótko do zapinki, którą tak naprawdę była supernowoczesnym

systemem łączności bezprzewodowej. - Podobno uwielbia zakupy, tak mówili jej rodzice, i szła w

tę stronę. To najlepszy trop, jaki mamy. Szukać dalej.

- Tu Nissa. - Ten głos był chłodny i zrównoważony, beznamiętny. - Jestem na parkingu,

przejeżdżam obok wejścia przy Bingham Street.

Niczego nie widzę. Chwila... -Nastała cisza, po czym usłyszała upiorny krzyk. - Keller, mamy

problem. Widzę czarną limuzynę pod sklepem Brody'ego. Wiedzą, że tu jest.

Keller poczuła ucisk w żołądku, ale odpowiedziała opanowanym głosem:

- Jesteś pewna, że to oni?

- Tak. Wysiadają. Kilka wampirów i.... Młody mężczyzna, właściwie chłopiec. Może

zmiennokształtny. Nie jestem pewna. Nigdy wcześniej go nie widziałam. Nie wiem, kim jest. -

Nissal Johnson była zakłopotana i to martwiło Keller. Dziewczyna była wampirem i miała

mózg jak bTolioteka Kongresu.

- Mam zaparkować i ci pomóc? - zapytała Nissa.

- Nie - odpowiedziała ostro Keller. - Zostań w samochodzie. Będzie nam potrzebny do szybkiej

ucieczki. Winnie i ja: zajmiemy się tym, prawda?

- Jasne, szefie. Właściwie to sama mogę się z nimi rozprawić. Tylko popatrz.

- Uważaj, co mówisz! - Keller hamowała ponury uśmiech, który zakradł się na jej wargi. Winfrith

Arlin, przeciwieństwo Nissy, była czarownicą i do tego uczuciową. Jej dziwne poczucie humoru już

nie raz rozbroiło sytuację.

- Bądźcie czujne. - Tym razem Keller była poważna. - Wiecie, jaka jest stawka.

- Tak jest szefie. - Oba głosy wydawały się jej przygaszone. Wiedziały.

Świat.

Dziewczyna, której szukali, mogła ocalić świat. Albo go zniszczyć. Nie, żeby o tym wiedziała... jak

na razie. Nazywała Iliana Harman i dorastała między ludźmi. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że

w jej żyłach płynie krew czarownic i że jest jedną z czterech Pierwotnych Mocy, których

przeznaczeniem była walka z czasem ciemności, a ten właśnie nadchodził.

Mocno się zdziwi kiedy jej o tym powiemy, pomyślała Keller.

Oczywiście zakładając, że dotrzemy do dziewczyny szybciej niż oni. Musimy. Nie bez powodu to

właśnie je wybrano na tę misję. Każdy agent Kręgu Świtu chętnie zająłby teraz ich miejsce.

Były najlepsze. Proste. Były nietypową drużyną - wampirzyca, czarownica i zmiennokształtna

- ale były niepokonane. Wprawdzie Keller miała tylko siedemnaście lat, ale była niepokonana i

nigdy nie przegrywała. I nie zamierzam tego schrzanić, pomyślała.

- To jest to. Koniec gadania, aż znajdziemy dziewczynę. Powodzenia.

- Ich rozmowy były kodowane, ale po co ryzykować. Oni byli doskonale zorganizowani.

Nieważne. I tak wygramy, pomyślała Keller i zatrzymała się na chwilę, by oczyścić umysł.

To było jak wejście do innego świata. Jej umiejętności przekraczały ludzką wyobraźnię.

Podczerwień. Widziała ciepło ciał. Węch. Ludzie tak naprawdę nigdy nie rozwinęli zmysłu

powonienia. Ale ona odróżniała colę od pepsi po zapachu z odległości kilku metrów. Dotyk. Jako

pantera miała niezwykle wrażliwą skórę, a szczególnie na twarzy. Nawet w ludzkiej formie

odczuwała wszystko dziesięć razy bardziej niż zwykły człowiek. Mogła wyczuć drogę w

całkowitych ciemnościach, kierując się jedynie zapachem powietrza. Słuch. Słyszała wszystko na

wyższych rejestrach niż człowiek i mogła wyłapać w tłumie pojedyncze kaszlnięcie. Wzrok. Po

ciemku widziała jak... jak kot.

Nie wspominając nawet o pięciuset mięśniach, którym mogła poruszać według woli.

A w tej chwili wszystkie jej zdolności skupione były na odnalezieniu nastolatki w tłumie ludzi. Jej

wzrok przemykał po twarzach, uszy wyłapywały dźwięk każdego młodego głosu. Jej nos wchłaniał

tysiące zapachów w poszukiwaniu jednego, odpowiadającego temu z koszulki, którą zabrała z

pokoju Iliany. I wtedy, kiedy wyczuła znajomą woń, odezwała się słuchawka w

jej uchu.

- Keller, namierzyłam ją! Hallmark, drugie piętro. Oni już tam są! Znaleźli ją pierwsi.

Zaklęła bezgłośnie. Na głos powiedziała:

- Nissa, podjedź pod zachodnią stronę centrum. Winnie, nic nie rób. Nadchodzę. Najbliższa winda

była na końcu korytarza. Ale z mapy, którą trzymała, wynikało, że Hallmark był piętro wyżej,

dokładnie nad nią. Nie miała czasu do stracenia. Ugięła nogi i skoczyła. Jeden sus, w górę. Nie

zwracała uwagi na westchnienia i kilka histerycznych krzyków, które wywołał jej wyczyn. Złapała

barierkę odgradzającą górny pasaż. Wisiała przez kilka sekund, po czym sprawnie podciągnęła się

na rękach. Gapiło się coraz więcej ludzi. Keller nie zwracała na nich uwagi. Schodzili jej z drogi,

gdy szła w stronę Hallmarku. Winnie stała tyłem do wystawy sklepowej. Była niska, z burzą rudych

loków i drobną twarzą. Keller podeszła do niej ostrożnie.

- Jak sytuacja?

- Jest trzech - wyszeptała Winnie. - Tak jak mówiła Nissa. Widziałam, jak wchodzili. A potem

zobaczyłam dziewczynę. Okrążyli ją, ale tylko z nią rozmawiają. -Spojrzała na szefową

roześmianymi oczami. - Tylko trzech, bez problemu damy sobie z nimi radę.

- Tak. I to mnie martwi. Dlaczego wysłali tylko trzech? Winnie wzruszyła ramionami:

- Może są tacy jak my: najlepsi.

Keller zmarszczyła tylko brwi. Przesuwała się do przodu centymetr po centymetrze, próbując

dojrzeć wnętrze sklepu spomiędzy leżących na wystawie skarpetek i pluszaków.

Udało się. Dwóch facetów w ciemnych ubraniach, przypominających mundury -wampirze opryszki.

Ale poprzez półki z ozdobami choinkowymi Keller udało się dostrzec sylwetkę trzeciego.

I ją. llianę. Dziewczynę, którą wszyscy pragnęli zdobyć. Była śliczna, prawie niewyobrażalnie

piękna. Keller widziała jej zdjęcie, ale w rzeczywistości była piękniejsza. Miała blond włosy i

fiołkowe oczy, dziedzictwo krwi Harmanów. Poza tym miała niezwykle delikatne rysy i poruszała

się z gracją, co sprawiało, że patrzyło się na nią z taką przyjemnością jak na białego kociaka na

trawie. Keller wiedziała, że dziewczyna ma siedemnaście lat, ale była tak drobna, że brano

ją za dziecko. Wręcz skrzata. I w tym momencie wpatrywała się dużymi, pełnymi ufności oczami w

mówiącego do niej faceta. Ku jej zdziwieniu nie była w słanie ustalić, co mówi. Najwyraźniej

szeptał.

- To naprawdę ona! - Westchnęła z podziwem Winnie. Dziecko czarownic. Wygląda dokładnie tak,

jak głosiły legendy. Tak, jak ją sobie wyobrażałam. Nie mogę patrzeć, jak z nią rozmawiają. To

jak... Świętokradztwo - dodała oburzona.

- Spokojnie - wyszeptała Keller, lustrując otoczenie. - Wy czarownice, jesteście przewrażliwione,

jeśli chodzi o wasze proroctwa.

- I dobrze. Ona jest nie tylko Pierwotną Mocą, to czysta dusza. - Głos Winfrith był pełen podziwu. -

Musi być taka mądra, taka łagodna, tak dalekowzroczna. Nie mogę się doczekać kiedy z nią

porozmawiam. A te dranie nie powinni mieć prawa się do niej odzywać! - Jej głos zadźwięczał

ostro. - Chodź, Keller, załatwimy ich raz-dwa. Idziemy! -

- Winnie, nie...

Ale było za późno. Dziewczyna weszła już do sklepu, nawet nie próbując się ukryć.

Keller znów zaklęła. Teraz nie miała już wyboru. - Nissa, uważaj . Robi się gorąco - warknęła,

dotykając zapinki, po czym poszła za towarzyszką.

Kiedy dotarła do drzwi, zobaczyła, że czarownica podchodzi do trzech facetów i Iliany. Mężczyźni

natychmiast poderwali czujnie głowy. Widząc to, Keller przygotowała się do skoku.

Ale ten nigdy nie nastąpił. Zanim napięła wszystkie mięśnie, tajemniczy mężczyzna się odwrócił... I

wszystko się zmieniło. Czas zwolnił. Keller widziała jego twarz z taką dokładnością, jakby

stał tuż obok. Nie był brzydki, właściwie nawet całkiem przystojny. Wyglądało na to, że jest

niewiele starszy od niej. Miał proste, ładnie ukształtowane rysy. Niewysoki, pod ubraniem zdawał

się skrywać twarde muskuły. Miał czarne potargane włosy przypominające futro.

Grzywka spadała mu na czoło w dziwny sposób, jakby specjalnie ją zmierzwił i zupełnie nie

pasowała do reszty. I miał oczy koloru obsydianu. Zupełnie nieprzejrzyste.

Srebrno-czarne błyszczące oczy, kompletnie nieprzezroczyste. Nie ukazywały niczego; po prostu

odbijały światło, kiedy ktoś w nie spojrzał. To były oczy potwora i Keller zamarła z przerażenia.

Nawet nie słysząc ryku, który rozbrzmiewał znacznie poniżej ludzkich rejestrów, ani nie widząc

wirującej ciemnej energii, która otaczała go niczym aura, wiedziała, kim jest. Próbowała złapać

oddech, żeby ostrzec Winnie.

Nie było czasu.

Mogła tylko patrzeć, jak chłopak odwraca się w stronę Winnie i eksploduje z niego moc.

Zrobił to tak swobodnie, jakby skinął palcem. Ciemna moc trafiła Winnie z taką siłą, że czarownica

z rozpostartymi ramionami przeleciała przez sklep i uderzyła w przeciwległą ścianę obwieszoną

ozdobnymi talerzami i zegarami. Rozległ się potężny huk. Winnie! Keller ledwo pohamowała

krzyk. Dziewczyna osunęła się za kasę. Zmiennokształtna nie wiedziała, czy czarownica przeżyła

atak. Kasjer, który stał za kontuarem, uciekł z krzykiem na zaplecze. Klienci się rozpierzchli.

Niektórzy pognali za kasjerem, inni do wyjścia.

Keller stała w drzwiach, czekając, aż tłum się wytoczy ze sklepu, po czym wycofała się i stanęła

tyłem do wystawy. Oddychała z trudem. Czuła się, jakby żołądek zamienił jej się w bryłę lodu.

Smok.

On jest smokiem!

Rozdział 2

Zdobyli smoka.

Serce waliło Keller w piersi.

Jakimś cudem mieszkańcy świata nocy obudzili smoka. I zapłacili mu... Przekupili go, żeby się do

nich przyłączył. Keller nie chciała sobie nawet wyobrażać, co to była za cena. W gardle czuła ucisk.

Z trudem przełknęła ślinę.

Smoki były najstarszymi i najsilniejszymi zmiennokształtnymi na świecie. A do tego najbardziej

nikczemnymi. Wszystkie zapadły w sen trzydzieści tysięcy lat temu, a raczej uśpiły je czarownice.

Keller nie wiedziała, jak do tego doszło, ale według wszystkich starych legend od

tego czasu na świecie żyło się lepiej.

A teraz jeden wrócił.

Ale może nie byt jeszcze w pełni rozbudzony. Z tego, co zdążyła zaobserwować, jego ciało było

nadal zimne, promieniowało z niego niewiele ciepła. Jest ociężały, niezbyt czujny.

To była jedyna szansa w życiu. Keller momentalnie podjęła decyzję. Nie było czasu ani potrzeby,

żeby się nad tym zastanawiać, istoty świata nocy chciały zniszczyć świat ludzi. A było ich wiele

-wampiry, ciemne czarownice i ghule. Ale to zupełnie inna potęga. Mając po swojej stronie smoka,

świat nocy mógł zniszczyć Krąg Świtu i wszystkie inne moce, które chciały uratować

ludzi przed zbliżającym się końcem świata. To były nieporównywalne siły.

A co do tej dziewczynki w sklepie, Iliany - dziecka czarownic, Pierwotnej Mocy, która miała pomóc

w ratowaniu ludzkości - to jeśli nie posłucha smoka, ten rozgniecie ją jak muchę.

Keller nie mogła do tego dopuścić.

Rozpoczęła przemianę natychmiast, gdy o tym pomyślała. Dziwnie się czuła, robiąc to w miejscu

publicznym, wśród ludzi. To było sprzeczne z podstawowymi zasadami, jakie jej wpajano. Ale nie

miała czasu się nad tym zastanawiać.

Uczucie było miłe. Zawsze. Bolesne w przyjemny sposób, jak uczucie, które się ma, kiedy

zdejmuje się z ciała za ciasny opatrunek. Ulga.

Zmieniała się. Przez chwilę czuła się tak, jakby wcale nie miała ciała. Była płynna, była energią o

formie równie stałej, jak płomień świecy. Była... wolna.

Po czym ramiona jej się ściągnęły, ręce zyskały muskulaturę. Palce się skracały, a na ich miejsce

wyrastały długie zakrzywione pazury. Nogi zmieniały kształt, stawy się przestawiały. A z czułego

miejsca na końcu kręgosłupa, miejsca, które zawsze wydawało się niedokończone,

gdy była w ludzkiej formie, wyrastało coś długiego i giętkiego. Strzeliło za nią w dzikiej radości.

Jej kombinezon zniknął. Z prostej przyczyny - nosiła ubrania zrobione wyłącznie z sierści innych

zmiennokształtnych. Nawet jej buty były wykonane z martwego zmiennokształtnego. Teraz zostały

zastąpione jej własnym futrem, gęstym, czarnym i jedwabistym, z ciemniejszymi czarnymi

rozetkami. Czuła się w nim kompletna.

Ręce - teraz przednie łapy - uderzyły miękko o ziemię. Twarz stała się niezwykle wrażliwa - z

policzków wyrastały jej długie wąsy. Uszy zastrzygły w oczekiwaniu. Z piersi próbował się wyrwać

chrapliwy pomruk, ale powstrzymała go. Pantera była najlepszym łowcą na świecie.

Jej następny ruch był instynktowny. Przez moment mierzyła wzrokiem dystans dzielący ją od

czarnowłosego chłopaka. Podkradła się ojakieś dwa kroki, przyczajona nisko nad ziemią. Po czym

skoczyła.

Szybko. Sprężyście. I cicho. Jej ciało było w ruchu. To był długi skok, którym dopada się ofiarę bez

ostrzeżenia. Wylądowała na plecach ciemnowłosego chłopaka, wbijając ostre jak brzytwa pazury.

Jej szczęki zacisnęły się na jego karku. Tak zabijają pantery – przegryzając kręgosłup.

Chłopak zawył z wściekłości i bólu. Próbował ją złapać, kiedy jej ciężar powalił go na podłogę. Ale

bez skutku. Pazury pantery wbiły się zbyt głęboko w jego ciało, by mógł ją strącić, a szczęki

zaciskały się z siłą zdolną połamać kości. Do jej ust spłynęło trochę krwi, którą odruchowo

zlizała szorstkim językiem.

Głośniejsze krzyki. Miała nikłą świadomość tego, że atakowały ją wampiry, próbując oderwać od

ofiary, a ochroniarze sklepowi wrzeszczeli.

Zignorowała to. Nie liczyło się nic, poza odebraniem życia, które ściskała w swoich pazurach.

Nagle znajdujące się pod nią ciało wydało pomruk. Był tak niski, że ludzkie ucho nie mogło go

usłyszeć, ale dla Keller był zarazem delikatny i przerażająco głośny. A potem świat eksplodował

bólem. Smok złapał ją za futro tuż powyżej prawego barku. Ciemna moc zaczęła wlewać się w nią.

To była ta sama ciemna moc, której użył przeciw Winnie, ale tym razem miał bezpośredni kontakt.

Przeszywający ból przyprawiał ją o mdłości. Każde zakończenie nerwowe w ciele Keller zdawało

się płonąć, a ramię paliło żywym ogniem. Jej mięśnie drżały mimowolnie, a w ustach poczuła

metaliczny smak, ale nie puściła ofiary. Trzymała się z determinacją, pozwalając falom energii

przelewać się przez nią, próbując odciąć umysł od bólu.

Przerażała ją nie tyle moc, ale wyczuwalny za nią smoczy umysł.

Czuła potworne zimno. Jądro bezmyślnej nienawiści i zła, które zdawało się sięgać do zarania

czasu. Jen stwór był stary. I chociaż Keller nie wiedziała, czego szukał, była pewna, na czym się

skupiał. Zabić ją. Tylko na tym mu zależało. I oczywiście dopnie swego. Keller wiedziała o tym od

początku. Ale najpierw ja zabiję ciebie, pomyślała.

Musiała się jednak spieszyć. W centrum handlowym były najprawdopodobniej też inne istoty nocy.

Ci tutaj mogli wezwać posiłki. Nie zmusisz mnie... bym cię... puściła, pomyślała. Starała się

zacisnąć szczęki. Był znacznie twardszy niż zwykły człowiek. Szczęki pantery mogły skruszyć

Świat nocy 03.03 - Światło Nocy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: